محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797041808
آیا هیچ نوری برای رستگاری نیست؟!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
فیلم «میهمان داریم» به تازگی از شبکه یک پخش شده است آیا هیچ نوری برای رستگاری نیست؟! شاید در طول سی و اندی سال گذشته فیلمی چنین تلخ همچون «میهمان داریم» از محمدمهدی عسگرپور در موضوع اجتماعی پیوست به جنگ، ساخته نشده است.
میهمان داریم از دریچه تلخ نگری مفرط اگزیستانسیالیستی، اثری یگانه است. تلخی مرارت بار فیلم در صدها کندوی عسل تطهیر نمی شود؛ تلخی مرارت باری که هضم قضاوت های فردی مولف، در لایه های سطحی اثر جاری است. از سوی دیگر فیلم از دریچه ای بسیار تلخ، دری می گشاید به سوی مفهوم ایثار و با لحن تلخ و گزنده ای، چنین مفهومی را در ترازوی شرایط عرفی زندگی قرار می دهد.
قضاوت گری مولف با نمایش کنش های سطحی و عمیق دو کاراکتر پدر و پسر آغاز می شود. رضا در نقش پسر با ایفای بهروز شعیبی، در همان ابتدای اثرنشان می دهد ایثاری که روزگاری بدان مبتلا بود صرفا یک ابتلای زمانی و مقطعی است و حتی به درستی این مفهوم را نمی شناسد. دشواری و تلخی رفتار رضا می رساند، از چه روی در دایره مرگ و هستی سیر می کند و به شکل اغراق آمیزی، رفتارش از دایره طاقت خارج شده است. فیلم با شخصت پدر آغاز می شود و با پدر تمام می شود. ابراهیم (پرویز پرستویی) در این چرخ گردون، خانه مخروبه ای نصیبش شده و سه فرزندش حسین، عباس و زینب (سهیلا گلستانی) در جنگ کشته شده اند و تنها بازمانده اش رضا (بهروز شعیبی) است. رضا مجروح بازمانده ای در بیمارستان معلولان و مجروحان، طاقت چنان طاق کرده که می خواهد به خانه بازگردد. در کنار خانه فخری و ابراهیم، خانه ای می سازند که در اثر فشارهای ساختمانی لوله های گازکشی خانه ابراهیم آسیب می بیند و نشت گاز پدید می آید. با نشت گاز، ابراهیم و خانواده اش در فضای دوباره مرگ و زندگی معلق می شوند و در رویایی میان مرگ و زندگی، فرزندان ابراهیم از عالم مرگ رجعت می کنند به جهان زندگان. ژان پل سارتر، فیلسوف نامدار فرانسوی جمله ای به یادگار از خودش باقی گذاشته است که در تحلیل فیلم میهمان داریم می تواند دستمایه ارزیابی و خط کش خوبی برای سنجش ارزش های اعتباری فیلم باشد. اصل ناامیدی سارتر متوجه انسان هایی است که بدون پشتوانه عملی خود، نگاهی عاری از هر گونه شوق حرکت به شرایط دارند. سارتر که عمیقا هر نگرش الهی را منکر است می گوید: «من در دایره امکان ها قرار دارم، اما تا جایی می توانم به امکان ها امیدوار باشم که به طور دقیق، این امکان ها در حیطه عملی من باشند. ولی از لحظه ای که مسلم شود امکان هایی که در برابر من قرار دارند، به تمامی در حیطه عملی من نیستند، باید از آنها قطع امید کنم.» ابراهیم، نگاهی عاری از شوق به زندگی هیچ دارد و از مرگ نیز هراسان است. امید در زندگی او معنایی ندارد. از دریچه نگاه ابراهیم ترس در دور افتادگی از خانواده معنا پیدا می کند و در موقعیت کاملا واقع گرای ابتدایی کلیت اهل خانواده، در نقطه صفر سیاه افتاده اند. سیاهی در تارو پود زندگی ابراهیم، نقش بسته و هر کنش ابراهیم توام با پوچی و تباهی است. سرانجام ازلی و ابدی ابراهیم سیاه است و از همین دریچه، فرم فیلم شبیه محتوا می شود، شبیه فرم سیاه. فرم سیاه بر تمام کنش های فیلم سایه افکنده؛ در محدوده خانه آدم هایی که برای نجات یک ملت آستین بالا زده اند و عاقبت در مرداب سیاه گرفتار می شوند. در چنین فضایی که نگره اگزیستانسیالیستی مانع بروز جریان وجود می شود و دوربین و دکوپاژ هر دو قضاوت گرند، مخاطب اراده هیچ قضاوت و انتخابی نخواهد داشت. خالق فرم سعی می کند نگره های خود را به مخاطب القا کند و برای فرار از اتهام یک سویه نگری انتخاب فضای سوررئال فرصت کاملا مناسبی است. در پایان فیلم، باید از مولف پرسید آیا هیچ نوری برای رستگاری نیست؟! علیرضا پورصباغ جام جم
یکشنبه 12 مهر 1394 ساعت 02:30
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 75]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها