محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796620500
چرا همراه مریض تو خیابون می‌خوابه؟!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
بزن دررو چرا همراه مریض تو خیابون می‌خوابه؟! تو خونه نشسته بودیم، به بابام گفتم: کد شماره پلاک فلان مال کجاست؟ بابام گفت: نمی‌دونم. ولی می‌تونم ببرمت یه جا که تمام کد پلاک‌های کشور رو با هم یه جا ببینی و همه پلاک‌ها رو یاد بگیری. اصلا یه کلاس درس پلاک‌شناسیه.
شال و کلاه کردیم و سوار ماشین شدیم. بابامون ما رو برده منطقه بیمارستان خیز تهران. میگم: بابا چه جوریاست که همه کد پلاک ها کشور اینجا دور هم جمع شدن و پارک کردن؟ بابام میگه: خوب احتمالا هیچ جایی پارکینگ پیدا نکردن، اومدن اینجا. میگم: یعنی هیچ جای ایران بجز این نقطه شلوغ تهران جاپارک پیدا نمی شده؟ خیلی عجیبه! میگه: هیچ هم عجیب نیست. مریضن دیگه، چی کارشون میشه کرد؟! میگم: منظورتون اینه که همه اینا مریضای این بیمارستانن؟ بابام میگه: خوب آره. آدمه دیگه. مریض میشه. سرما می خوره. سرطان می گیره. میگم: خوب چرا از همه جای کشور میان اینجا؟ میگه: خوب احتمالا آب و هواش از بقیه جاها بهتره. تازه نگاه کن همه اومدن اینجا دور این بیمارستان چادر زدن، دارن تعطیلاتشون رو می گذرونن. ما هم بریم یه چادر از خونه برداریم بیایم کنار اینا خوش بگذرونیم. میگم: بابا فکر کنم اینا برای گردش نمیان اینجا. اینا همراهای مریضا هستن. جا ندارن. شبا میان تو خیابون چادر می زنن. بابام میگه: خوبه دیگه. حداقل یه جایی برای چادر زدن پیدا کردن. میگم: چه جوریاست که همه از همه جای ایران میان اینجا؟ مگه شهرای دیگر بیمارستان مجهز نداره؟ بابام میگه: نه! بیمارستان که مهم نیست. مهم سرپناهه. عوض بیمارستان مجهز، توی همه شهرهای کشور مردم سرپناه دارن. با تعجب میگم: مگه سرپناه جای بیمارستان رو می گیره؟ بیمارستان از هرچیزی توی شهر واجب تره. بابا سرش رو می خارونه و میگه: ببین می تونی حدس بزنی اون پلاک مال کجاست؟ میگم: بابا بحث رو منحرف نکن. میگه: بعضی شهرها بیمارستان ندارن، عوضش مونوریل دارن. میگم: مونوریل مگه بیمارستانه؟ یا می تونه دردی رو دوا کنه؟ میگه: تا دردت چی باشه؟ میگم: نمیشه برای همراه بیمارا یه همراه سرا بسازن که توی گرما و سرما نمونن؟ میگه: اون وقت همه خودشون رو میزنن به مریضی. ما باید آن قدر شرایط رو برای بیمارا بد و وخیم کنیم که هر کی واقعا مجبوره بیمار بشه. با تعجب بهش زل می زنم و می گم: شما مگه مسئول خدمات درمانی هستی؟ خودش رو جمع و جور می کنه و می گه: یه لحظه رفتم تو نقش مسئولان. مسئول بودن هم چه دردسرایی داره ها. علیرضا لبش
یکشنبه 8 شهریور 1394 ساعت 09:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
سرگرمی
پربازدیدترینها