محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797691037
تکدیگری؛ زندگی به شیوه‌ای ناپسند
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
تکدیگری؛ زندگی به شیوه‌ای ناپسند تکدیگری سبکی از معیشت است که برخی افراد آن را در زندگی خود پذیرفته‌اند. این پدیده، به هیچ کشور خاصی اختصاص ندارد و تقریبا در تمام جوامع، کم و بیش نمونه‌هایی برای آن وجود دارد، اما چه چیز باعث می‌شود که یک فرد چنین شیوه‌ای برای زیستن را انتخاب کند؟ شاید در ابتدا به نظر برسد که عامل اصلی، معضل فقر است، اما واقعیت این است که اولا هر فردی در مقابل معضل فقر، به تکدی روی نمی‌آورد.
در ثانی برخی افراد حتی بدون این که واقعا فقیر باشند، به تکدی روی می آورند. ثالثا حتی بعضی افرادی هم که عامل شروع تکدیگری آنها، فقر آنها بوده است، با برطرف شدن مشکل فقر، به دلیل عادی شدن تکدی در زندگی شان، باز هم دست از این عمل بر نداشته اند. نکته دیگر در باب مساله تکدیگری، مواجهه ما با متکدیان است. در برابر تکدی چه باید بکنیم؟ بسیاری از رفتارها در قبال متکدیان، از روی احساسات است و نه تعقل. بسیاری از افراد از روی دلسوزی، براحتی در قبال هر درخواست کمکی، پاسخ مثبت می دهند. برخی افراد صرفا به متکدیانی که استعداد هنرپیشگی بهتری دارند، کمک می کنند. برخی افراد هم با همه متکدیان به نوعی دیگر از روی احساسات برخورد می کنند: خشم خود را با فریاد زدن یا کلمات تحقیرآمیز، بروز می دهند! اما به راستی در برابر یک متکدی باید چه کرد؟ روزانه در کوچه و خیابان با متکدیانی روبه رو می شویم که با بیان دردها و مشکلات خود، خواهان دریافت کمک های مادی از ما هستند. این پدیده با وجود تلاش هایی که برای حل آن صورت گرفته، اما همچنان چهره شهر را آسیب پذیر کرده است. در طی شبانه روز افرادی شامل پیرمرد ناتوان، زن بی سرپرست، کودک یتیم و معلولان جسمی را می بینیم که در نقاط مختلف شهر حضور دارند و کمک می خواهند. گاهی وقت ها جوانانی را هم میان آنها می بینیم صحیح و سالم فقط به دلیل این که تلاش ناموفقی برای پیدا کردن کار داشته اند، به تکدیگری روی آورده اند. این پدیده در قبل و بعد از انقلاب یکی از معضلات مهم اجتماعی بوده که تاکنون راهکارهایی برای مبارزه با آن اندیشیده شده، اما به نتایج قطعی نرسیده است. جمع آوری متکدیان از جمله این اقدامات بود، اما ناکام ماند. ظاهرا تکدیگری عادتی است که پس از جمع آوری متکدیان، فرد متکدی دوباره و بعد از خوابیدن سروصداها به این چرخه بازمی گردد. نیاز به فعالیت متمرکز در باب مساله متکدیان تاکنون نهادهای مختلفی برای جمع آوری متکدیان اقداماتی انجام داده اند، اما به دلیل غیرمتمرکز بودن و نبود یک رویه محکم و قانونی، بی نتیجه مانده است؛ چون طرح جمع آوری متکدیان از ضمانت های محکم اجرایی و قانونی برخوردار نیست و حالت بازدارنده ندارد. فقط جمع آوری گدایان نمی تواند تعیین کننده باشد بلکه باید برنامه های مشخصی برای متکدیانی که جمع آوری شده اند نیز وجود داشته باشد. شناسایی نیازمندان واقعی، دادن مستمری، ایجاد سرپناه، آموزش حرفه و شغل، پیدا کردن کسب و کار و... گام های موثر و نتیجه بخشی برای رفع این معضل از جامعه شهری است، اما تاکنون به واسطه نبود برنامه ریزی کافی، چنین اهدافی به نتیجه نرسیده است. متکدیان خاستگاه متفاوتی دارند. برخی از آنان ضمن داشتن نیاز شدید مالی و نداشتن راه چاره برای حل آن در این مسیر قرار گرفته اند. چنین افرادی البته در صورت برطرف شدن مشکلاتشان، راه دیگری برای ادامه زندگی پیدا می کنند، اما برخی از آنان تکدیگری را یک حرفه و شغل تلقی می کنند و وسیله ای برای امرار معاش روزانه می دانند. حتی برخی با تشکیل دادن گروهی از کودکان، صبح آنها را به نقاط پرجمعیت شهری می فرستند و شب هم با فراهم آوردن سرپناهی مختصر برای آنها از نحوه تلاش روزانه شان آمار می گیرند و از این طریق درآمدی برای خود به دست می آورند. برخورد با این نوع تکدیگری بسیار مشکل است. اگر کسی درصدد برخورد با چنین پدیده ای باشد، این دسته از متکدیان به عنوان ناراضیان اصلی برای ناکام ماندن طرح اقدام هایی می کنند. به هر روی، این پدیده از جمله معضلاتی است که کنترل و کاهش آن مقدماتی دارد. به نظر می رسد مهم ترین شیوه برخورد با این پدیده، آموزش شهروندان درباره نحوه مواجهه با متکدیان است. کمک به متکدیان با کدام سمت و سو؟ اگر می خواهیم تکدیگری در سطح جامعه کاهش پیدا کند باید به گونه ای با متکدیان رفتار کنیم تا گداپروری گسترش نیابد. اساسا کمک کردن به همنوع و دستگیری از مستمندان یکی از ویژگی های مهم اخلاقی به شمار می آید. یاری رسانی و انفاق از جمله تاکیدات دین مبین اسلام و پیشوایان ماست، اما برای کمک رسانی به قشر محروم و مستضعف جامعه شرایطی هم در توصیه های مذهبی در نظر گرفته شده است. یک انسان مسلمان همواره باید جویای احوال برادر دینی خود باشد تا در صورتی که احساس کرد او توانایی لازم برای حل مشکلاتش را ندارد برای حل گرفتاری او اعلام آمادگی کند در روایات مذهبی توصیه نشده انسان برای این که حس ترحمی در دیگران برانگیزد و دیگران را برای کمک کردن به خودش ترغیب کند، دردها و مشکلاتش را بگوید. منش آدم های مستمند در سلوک اسلامی باید به گونه ای باشد که دیگران نسبت به بی سامانی های مادی و اقتصادی آنان کمتر آگاهی داشته باشند و همواره به خدا توکل کرده و دست نیاز به سوی او دراز کنند. افراد همواره باید کرامت انسانی خود را حفظ کنند تا ارزش های آنها در زندگی اجتماعی بیشتر متجلی شود. البته این نوع رفتار و منشی که انسان های نیازمند براساس توصیه های دینی باید در پیش بگیرند، نافی مسئولیت های دیگر مسلمانان نخواهد بود. انسان مسلمان همواره موظف است از حال و روز برادر ایمانی خود باخبر شود و در جریان مشکلاتش قرار بگیرد. مطابق آنچه در روایات آمده، پسندیده نیست انسان شب هنگام، سر آسایش بر زمین بگذارد، اما از حال و روز همسایه اش که گرفتار مشکلات مادی شده بی خبر باشد. یکی دیگر از شیوه های دستگیری از مستمندان که در اسلام مورد تاکید بسیار است، ارائه کمک های مادی و معنوی به فرد مستمند است پیش از این که او نیاز خود را بیان کند. در دین مبین اسلام نسبت به حفظ کرامت های اسلامی سفارش های زیادی شده است و بیان نیاز از سوی یک فرد مستمند ممکن است با شئونات اجتماعی او منافات داشته باشد. از این رو، یک انسان مسلمان همواره باید جویای احوال برادر دینی خود باشد تا در صورتی که احساس کرد او توانایی لازم برای حل مشکلات مادی و معنوی اش ندارد به سراغ او برود و برای حل گرفتاری او اعلام آمادگی کند. یکی دیگر از رویه های دستگیری از افراد نیازمند، دادن کمک های مادی و غیرمادی به صورت ناشناس است. این روش یکی از سنت های پسندیده است که جزو ویژگی های رفتاری ائمه اطهار به شمار می آمد. حکایات و شنیده های جذاب در مورد این که حضرات معصومین شبانه و ناشناس در حالی که انبانی از نان بر دوش می کشیدند در کوچه پس کوچه های شهر قدم می زدند و لقمه نانی سر سفره نیازمندان می گذاشتند، وجود دارد. این رویه البته می تواند به عنوان یک الگوی رفتاری در زندگی امروزه ما جلوه کند. نکته دیگر این که به بهانه مبارزه با تکدیگری، داشتن رفتار ناپسند با این گروه از جامعه و راندن و طرد کردن آنها مورد پذیرش نیست. در نهایت هزینه هایی را که برای کمک به مستمندان در نظر گرفته ایم به مراکز معتبر یا اشخاصی که در مورد زندگی آنها تحقیق کرده ایم و به ناتوانی شان پی برده ایم، بسپاریم. برخورد خشونت آمیز لفظی و فیزیکی با متکدیان باعث زشتی چهره شهر می شود. مساله دیگر ایجاد خیریه ها است. وظیفه ذاتی این مراکز شناسایی افراد متکدی و نیازمند و کمک رسانی به آنهاست. هر چقدر این مراکز بیشتر باشد، بینوایان بیشتر شناسایی خواهند شد و مستمندان واقعی از متکدیان حرفه ای متمایز می شوند. فتاح غلامی اندیشه
سه شنبه 13 مرداد 1394 ساعت 01:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها