واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: پاکسازی دنیای واقعی به جای وابستگی به فضای مجازی
اعضای گروه دوچرخه سواری آشتی متشکل از نوجوان خلاقی است که قبلا وابسته به فضاهای مجازی بودند و اکنون با ترغیب و تشویق از محیط مجازی فاصله گرفته و در برنامه های انسان دوستانه تلاش می کنند.
در 30 امین دوره پیاپی اردوی فرهنگ دوچرخه سواری و پاکسازی طبیعت، این بار گروه دوچرخه سواری آشتی محور مریوان روستای "گماره لنگ" از توابع بخش سرشیو این شهرستان را به مسافت 50 کیلومتر رکاب زدند.
گروه دوچرخه سواری آشتی مریوان با مشارکت کودکان و نوجوانان روستای گماره لنگ به مدت دو ساعت به پاکسازی کوچه و اطراف آن روستا پرداختند و با این اقدام فرهنگی، روستاییان در جهت تمیز نگه داشتن محیط زندگی خود ترغیب کردند.
دبیر این گروه در میان مردم روستا با اشاره به معضلات اعتیادآور فضاهای مجازی و رایانه ای، کودکان را به فعالیت های اجتماعی تشویق کرد و از آنان خواست در زمینه حفظ و حراست از محیط زیست و بناهای تاریخی منطقه تلاش کنند.
اعضای گروه دوچرخه سواری آشتی متشکل از نوجوان خلاقی است که قبلا وابسته به فضاهای مجازی بودند و اکنون با ترغیب و تشویق از محیط مجازی فاصله گرفته و در برنامه های انسان دوستانه از جمله در جهت تقویت و ترویج فرهنگ دوچرخه سواری و حفظ سلامت و محیط زیست تلاش می کنند.
محوطه ای که توسط این گروه پاکسازی شد جزو بناهای تاریخی به شمار می شود.
در مسیر 15 کیلومتری محور مریوان - گماره لنگ، پل تاریخی گاران که به دوره صفویان مربوط می شود، وجود دارد این پل تاریخی بدست حکام اردلان ساخته شده و دارای 2 دهنه 6 ضلعی در میان رودخانه و دو پایه متصل به ارتفاع طرفین رودخانه است و سه دهنه دارد که طول آن 42 ، عرض 9 و نیم و ارتفاع آن 6 متر است.
در ساخت پل تاریخی گاران از ملات، سنگ، ساروج، آجر و سنگ های تراشیده استفاده شده است. این پل تاریخی در 15 کیلومتری شمال شرقی مریوان و در مسیر گاران – تیژتیژ واقع شده و در زمان های نه چندان دور ارتباط بین دو منطقه اسلام دشت و گاران مریوان را با هم تسهیل می کرد.
پل تاریخی گاران، مریوان را به سنندج متصل می کرده و در دوران والیان اردلان در زمان صفویه مرمت شده است اما پیشینه آن به زمان ساسانیان بر می گردد و تا سال 1320 از آن استفاده می شده است.
پل تاریخی گاران در جنوب شرقی روستای گماره لنگ و جزء آثارهای گردشگری و میراثی این روستا محسوب می شود و در سال 1379 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 3591 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
تاریخ انتشار: ۱۲ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۴:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]