تور لحظه آخری
امروز : سه شنبه ، 28 فروردین 1403    احادیث و روایات:  پیامبر اکرم (ص):سفره‏هايتان را با سبزى، زينت دهيد ؛ زيرا سبزى با بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم، شيطا...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

لوله پلی اتیلن

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

مرجع خرید تجهیزات آشپزخانه

خرید زانوبند زاپیامکس

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

کلاس باریستایی تهران

تعمیر کاتالیزور

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

تعمیرات مک بوک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1796392444




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

انسان، حیوان ناطق نیست!


واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:

چرا حیوانات به ‌اندازه انسان‌ها حق دارند؟ انسان، حیوان ناطق نیست! میلان کوندرا، نویسنده مشهور اهل چک در مقدمه کتاب «بار هستی» خود به این اشاره می‌کند آن زمان که نیچه، یال و کوپال اسب را در آغوش گرفت و بوسید، داشت برای دکارت، فیلسوف انسانگرا و عقلگرای فرانسوی طلب بخشایش می‌کرد.
 

کوندرا به داستان جنون آنی نیچه، فیلسوف آلمانی اشاره دارد که وقتی دید درشکه چی بیرحمانه در حالی که گاری اش در گل گیر کرده اسبش را کتک می زند، اسب را در آغوش گرفت، برایش گریه کرد، او را بوسید و دیگر به طور کامل از دایره عاقلان خارج شد و باقی عمر خود را در آنچه مردمان، دیوانگی می خواندند گذراند. اما چرا کوندرا می گوید برای دکارت طلب بخشایش کرد؟ دلیلش این است که دکارت می گفت حیوان همان ماشین است، اما کمی پیچیده تر. یعنی خراب کردن یک ماشین بی جان، له کردن یک پیچ با کشتن یک گربه و زیر گرفتن یک گوسفند زنده فرقی نداشت و این نگاهی بود که انسان را دارای همه حقوق کرد، حتی حق کشتن بی دلیل و بیرحمانه حیوانات. دکارت هیچ حد و مرز اخلاقگرایانه برای رفتار خود و ابنای بشر با حیوان قائل نبود. اما دکارت فیلسوفی مدرن بود. او به نوعی آغازگر دوران جدید، دست کم در تفکر و فلسفه محسوب می شد؛ در حالی که ریشه این بی مهری با حیوان چندان جدید نبود. در واقع این رفتار بیرحمانه ریشه در زمانی داشت که انسان خود را برتر و محور همه چیز پنداشت. انسان همه چیز بود احتمالا اگر از شما بپرسند انسان چیست؟ شما هم همان پاسخ همیشگی و همه گیر را می دهید که انسان حیوانی است ناطق. این تعریف ارسطو، فیلسوف یونانی از انسان بود و از اولین تعاریفی بود که درباره انسان به طور کلی در تاریخ ثبت شده است. بیش از هر چیز تعریف ارسطو از انسان نشان دهنده آن است که متفکران برای تعریف انسان از اصل تمایز استفاده کردند؛ اصلی که به هرکس در تمایز با دیگری هویت می دهد. اینجا انسان از طریق تمایز با حیوان تعریف می شد. انسان از دیرباز دشمنی جز طبیعت نداشته است. او برای زنده ماندن باید بر طبیعت غلبه می کرد. خشم طبیعت در قالب بلایای طبیعی همواره موقعیت و امنیت انسان را به خطر می انداخت. بخشی از این دشمنی با طبیعت به دشمنی انسان با حیوان هم باز می گشت. از سوی دیگر منبع تغذیه و زندگی انسان همواره حیوانات بوده اند. شکار حیوانات و تلاش برای شکار نشدن توسط آنها، تصاحب و غلبه بر قدرت حیوانات را به آرمان انسان بدل کرد. پس حیوانات به عنوان بخشی از طبیعت، هم منبع تغذیه انسان بودند، هم رقیبی تهدیدکننده برای حیات او یعنی هم منبع زندگی بودند هم عامل مرگ. موقعیت متناقض حیوان در زندگی انسان تنها دلیلی نبود که انسان را به حیوان نزدیک و البته در جریان زندگی از او جدا می کرد. حیوانات به انسان شبیه بودند. آنها تنها موجوداتی بودند که مانند انسان زندگی جمعی داشتند، زیاد می شدند و ادامه حیات برایشان مسأله بود. آنها از خود و خانواده خود دفاع می کردند و برای خود حق حیات قائل بودند و همین حق آنها را در برابر حق انسان قرار می داد. در این خصوص تعریف ارسطو از انسان به این معنا بود که انسان باید صفت برتری دهنده خود را بر حیوانات پیدا کند تا خود را بشناسد. این به نوعی حیوان را در تاریخ حضور بشر روی کره زمین، به دیگری تبدیل کرد. یک دیگری تهدیدکننده که وجودش مرگ انسان و مرگش وجود انسان بود. این تعریف، بشر را به جایی کشاند که دیگر نمی توانست حق حیوان را به رسمیت بشناسد. انسان طبیعی و زنده در حیاتی پر تهدید و پر از وحشت و دور از امنیت شهرنشینی و مدنیت نمی تواند برای دشمن خود حقی قائل باشد. محور قرار دادن انسان در طبیعت به نحوی پیش رفت که انسان برای ماندگاری خود در جهان چاره ای جز تصاحب طبیعت نداشت و این تصاحب چیزی جز به حاشیه راندن حیوان نبود. انسان گوهری داشت به نام عقل که حیوان نداشت و این بیشتر از برتری حقیقی عقل بر بی عقلی، مشروعیت بخشیدن به برتری خشن انسان نسبت به طبیعت بود. تحقیقات علمی در زمان ارسطو، انسان را نمی توانست به این نتیجه برساند که واقعا هوش و توانمندی عقلی بیشتری از حیوان دارد. این کشف عقل در خود انسان و توان استدلال و توسعه دادن محیط زندگی، به او به عنوان موجود عاقل این توانایی را می داد بر دیگری که اینجا طبیعت و خاصه حیوان بود، غلبه کند و در نهایت از میان بردن محیط زندگی حیوان را حق خود بپندارد. افلاطون خیلی پیشتر از حیوانات به عدم التزام اخلاقی انسان به حیوان معتقد بود و جانوران را هیولاهای بی قانون می خواند. این باعث دشمنی دائم انسان و حیوان و خشونت بی مانع انسان نسبت به حیوانات شد. انسان همان حیوان ناطق است؟ یکی از اخلاق ها که در سایه اخلاق هنجاری همواره مهجور و نادیده ماند، اخلاقی بود که اتفاقا نسبت به انسان بدبین بود؛ اخلاقی مبتنی بر رعایت دیگری و همدلی. این اخلاق بیشتر ریشه در تفکر متفکران بدبینی چون ماکیاولی، فیلسوف قرن شانزدهم ایتالیا داشت. او معتقد بود انسان اغلب محیط خود را به فساد می کشاند و گرایش به ضداخلاق دارد تا اخلاق. با وجود این حسی در او هست به نام همدلی. اخلاق روان شناسانه ماکیاولی مبتنی بر همدلی و شفقت بود. این احساسات می تواند انسان را اخلاقی تر کند و با تکیه بر این روحیه انسان می تواند کمتر باعث تباهی و مرگ شود. این اخلاق به مراوده با حیوانات گسترش یافت. حیوان موجودی زنده است. به بیانی ساده حیوان مانند انسان چشمانی دارد که در آنها نگاه است، درد را می فهمد، ناراحت و نیازمند است، از فرزندانش دفاع می کند، بنابراین دیدن او انسان را می تواند نرم و دچار همذات پنداری کند. آنچه در وجود انسان هست و می تواند کمک کننده و دلپذیر باشد همین احساس همدلی و شفقت او نسبت به حیوانات است. موجوداتی که چون زنده اند و به زندگی وابسته، عواطفی دارند و قدرتی برای خواست زندگی. بیش از آن که از انسان متمایز باشند، به انسان شبیه هستند و باید انسان برایشان حق حیات قائل باشد به همان میزان که برای همنوعان خود قائل است. علیرضا نراقی اندیشه



 


یکشنبه 11 مرداد 1394 ساعت 02:15





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن