محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796944364
بازار گیاهان دارویی، سبز نیست
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
بازار گیاهان دارویی، سبز نیست خام‌فروشی را باید بلای جان سرمایه‌های کشور دانست؛ چون این رویکرد محدود به بازار نفت و معدن نشده و صنعت گیاهان دارویی را نیز دستخوش آسیب کرده است. ایران از لحاظ گونه‌های گیاهی یکی از غنی‌ترین کشورهای جهان به شمار می‌رود؛ زیرا بیش از 8000 گونه گیاهی در کشور شناسایی شده و کارشناسان معتقدند 2300 گونه آنها خواص دارویی دارد، اما در این بین فقط یکصد گونه گیاهی فرآوری می‌شود.
این در حالی است که باید تاکید کرد در داخل کشور نیز توجه به داروهای گیاهی قابل توجه نیست؛ زیرا سرانه مصرف سالانه گیاهان دارویی در ایران 25 گرم است، اما این سرانه در اروپا 900 و در آمریکا 2500 گرم است.
گیاهان دارویی در کشورمان در دو عرصه برداشت می شود؛ قسمتی از این عرصه ها را باید اراضی افرادی دانست که در آنها کاشت و برداشت گیاهان دارویی را انجام می دهند، فعالیت این افراد زیر نظر معاونت باغبانی جهاد کشاورزی صورت می گیرد و آنها به شکل انبوه و متمرکز گیاه دارویی را پرورش می دهند که بخشی از آن مصرف داخلی داشته و قسمت محدودی نیز روانه بازار های خارجی می شود. علاوه بر این، بخش دیگری از گیاهان دارویی که از بازارهای داخلی سر درمی آورد، به شکل قانونی از عرصه های طبیعی برداشت می شود. این مساله که آسیب زیادی به محیط زیست کشور می زند، در فصل بهار نمود مشهودی پیدا می کند؛ هرچند بخشی از این برداشت ها در اراضی که در قالب طرح منابع طبیعی است با نظارت سازمان جنگل ها انجام می شود، اما نظارت در این حوزه آن قدر دقیق و جدی نیست که آسیب وارد شده به منابع طبیعی کشورمان جبران شود؛ زیرا براساس قوانین سازمان جنگل ها افرادی که از عرصه های طبیعی مشخص شده گیاه دارویی برداشت می کنند، باید برابر با سطحی که برداشت می کنند، برای احیای رویشگاه تلاش کنند. خام فروشی گیاهان دارویی بنابراین سازمان جنگل ها و منابع طبیعی باید به دنبال ایجاد توسعه پایدار در بخش برداشت از گیاهان دارویی باشد. فریبرز غیبی، مجری طرح توسعه گیاهان دارویی سازمان جنگل ها در گفت وگو با جام جم می گوید: برداشت گیاهان دارویی درکشورمان بیشتر به روش سنتی انجام شده و بیشتر محصولات به شکل خام از کشور خارج می شود؛ بنابراین ارزش افزوده کمی برای کشور دارد. یکی از دلایلی که نمی توانیم این بازار را در کشورمان بدرستی مدیریت کنیم، نبود فناوری و صنایع فرآوری است؛ زیرا برخلاف این که به دلیل تنوع اقلیمی یکی از غنی ترین منابع گیاهان دارویی را داریم، سهم ناچیزی در بازار این محصولات را به خود اختصاص داده ایم. این در حالی است که طبیعت در دامنه های زاگرس، البرز و تفتان مامنی از گیاهان دارویی را به ما ارزانی داشته است؛ ثروتی که با مدیریت صحیح می تواند بسیاری از مشکلات کشور در حوزه درآمد و اشتغال را برطرف کند. مجری طرح توسعه گیاهان دارویی سازمان جنگل ها یادآور می شود: براساس برآوردی که شده، 8000 گونه گیاهی در کشور شناسایی شده که 2300 گونه آنها دارویی است. برای استفاده از این گونه ها باید برنامه ریزی کرد؛ زیرا فقط تعدادی از این گیاهان در صنایع داخلی به شکل دارو یا مواد کاربردی به کار گرفته می شود و حجم زیادی از محصولات به شکل خام از کشور خارج می شود. این در حالی است که ما پیشینه تاریخی قابل توجهی در این حوزه داریم، این مساله می تواند کمک کند تا ما جایگاه بهتری در بازار بین المللی داروهای گیاهی پیدا کنیم. غیبی به عملکرد آلمان در حوزه گیاهان دارویی اشاره و تاکید می کند: این کشور در بحث فرآوری خوب عمل می کند. این کشور حدود 8000 هکتار از زمین هایش را به کشت گیاهان دارویی اختصاص داده، اما بسیاری از مواد اولیه خود را از کشورهای جهان سوم وارد می کند. باید توجه کرد که بجز داروهای گیاهی، این کشور از گیاهان در صنایعی مانند رنگرزی و آفت کش نیز استفاده می کند. بنابراین کشورهایی مانند آلمان از خام فروشی دیگر کشورها بیشترین سود را می برند. نقشه راه گیاهان دارویی در چند سال اخیر سند ملی گیاهان دارویی کشور از سوی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تصویب شده و اکنون نقشه راه این سند در حال آماده شدن است. با آماده شدن این نقشه راه می توان امیدوار بود اقدامات دستگاه ها و وزارتخانه ها در کشور بایکدیگر همسوتر شود و بتوان بخشی از کاستی های این حوزه را جبران کرد، زیرا در نقشه راه گیاهان دارویی، وظیفه دستگاه ها و وزارتخانه ها مشخص شده است. برای نمونه پیش بینی شده تا افق 1404 کشور باید پیشرفت های مناسبی دراین حوزه داشته باشد. غیبی در این باره توضیح می دهد: برای نمونه سطح زیر کشت گیاهان دارویی که اکنون حدود 50 هزار هکتار است، باید به 500 هزار هکتار برسد. علاوه بر این در قسمت گیاهان دارویی باید سالانه 550 هزار هکتار به رویشگاه گیاهان دارویی که توجیه اقتصادی دارد نیز اضافه شود. افزون بر این، برداشت و بهره برداری اصولی از گیاهان دارویی نیز باید به مردم و جوامع محلی واگذار شود تا به این شکل شرایط برای اشتغال و کسب درآمد آنها بهبود یابد. نگاه دوباره دنیا به گیاهان دارویی از بازار پررونق جهانی داروهای گیاهی می توان نتیجه گرفت که نگاه دنیا برگشت به طبیعت است و مردم به این باور رسیده اند که باید بیشتر از قبل از گیاهان دارویی استفاده کنند. مجری طرح توسعه گیاهان دارویی سازمان جنگل ها درباره میزان مصرف کشورهای اروپایی از داروهای گیاهی، بیان می کند: در کشوری مانند سوئیس منبع 40 تا 70 درصد داروهایی که استفاده می شود، گیاهی است. این در حالی است که این آمار در کشورمان بین 3 تا 10 درصد برآورد می شود؛ به همین دلیل مسئولان در تلاشند این آمار در کشورمان تا افق 1404 به 20 درصد برسد. این در حالی است که چین و هندوستان نیز از گیاهان دارویی کمال استفاده را کرده و حتی گردشگری خود را نیز با استفاده از گیاهان دارویی رونق می دهند. درواقع آنها برخلاف ما، طب سنتی خود را احیا کرده اند و با تبلیغات موثر در این حوزه توانسته اند در کنار فروش داروهای گیاهی، صنعت گردشگری خود را نیز بهبود ببخشند. هرچند در کشورمان نیز وزارت بهداشت معاونت طب سنتی تشکیل داده است، اما باید از مسئولان خواست با همکاری بین بخشی، مقدمات پیشرفت کشورمان را در این حوزه فراهم کنند؛ زیرا با همکاری وزارت بهداشت، صنایع و جهاد کشاورزی می توان بسیاری از مشکلات بازار گیاهان دارویی کشور را برطرف کرد. بنابراین برای رفع مشکلاتی که بر بازار گیاهان دارویی کشور سایه انداخته، مسئولان در حوزه قانونگذاری و اجرا باید تصمیمات جدی بگیرند. برای نمونه قانونگذاری و استانداردسازی نیاز این بازار است، علاوه بر این دولت باید بخش خصوصی را برای ورود به این حوزه تشویق کند. این در حالی است که توسعه دانش بومی در زمینه کشت صنعتی نیز می تواند به رفع مشکلات این حوزه کمک کند. کمک به بازرگانان برای شناخت بازار و اخذ استانداردهای لازم برای ورود به بازارهای جهانی نیز از دیگر اقدامات حمایتی دولت می تواند باشد. آشفته بازار گیاهان دارویی کشور یکی از دلایل بی رونق بودن بازار گیاهان دارویی کشور را باید نبود دانش و فناوری فرآوری این محصولات دانست، زیرا هرچند شرکت هایی در این زمینه در کشورمان فعال هستند، اما آشنا نبودن آنها با فناوری روز دنیا مشکل ساز شده است. نبود سیستم استانداردسازی و مستندسازی بازار نیز یکی دیگر از دلایل ناکامی کشورمان در بازار جهانی گیاهان دارویی است. برای نمونه اگر محصولی را صادر کنیم، به یک سری تائیدیه نیاز است تا به محصول الصاق شود، اما در کشور ما این کار انجام نمی شود. استانداردسازی مواد اولیه مشکل دارد؛ به همین دلیل در بازار آشفتگی داریم، بنابراین خیلی از گیاهان دارویی که در کشور در سطح عطاری و عمده فروشی ها عرضه می شود نیز استاندارد لازم را ندارد. این کاستی ها سبب شده نتوانیم از سلامت گیاهان دارویی که در عطاری ها و عمده فروشی ها عرضه می شود، اطمینان پیدا کنیم، زیرا زنجیره توزیع این محصولات نیز مشخص نیست. بازاری با ریسک بالا دلایل زیادی را برای ناکامی کشور در بازار بین المللی گیاهان دارویی می توان مطرح کرد، اما دلایل عمده آن را می توان نبود دانش کشت صنعتی گیاهان دارویی، نبود دانش و فناوری در حوزه فرآوری این محصولات و ناتوانی در استانداردسازی مواد اولیه جستجو کرد. آرش سیدصالحی، مدیرعامل شرکت کشت و صنعت گیاهان دارویی سهاجیسا وابسته به جمعیت هلال احمر ایران در گفت وگو با جام جم در توضیح این دلایل عنوان می کند: نبود دانش کشت صنعتی گیاهان دارویی، یکی از مشکلات عمده ماست، چون ما گیاهان دارویی را در عرصه می شناسیم و خواص آن را می دانیم یا حتی با اتکا به منابع طب سنتی فرمولاسیون داروهایی را می دانیم، اما وقتی در مقیاس صنعتی وارد تولید، توزیع و صادرات محصول شویم، جمع آوری از عرصه بی معنا می شود؛ چون باید کشت صنعتی انجام داد، اما دانش چنین کاری را نداریم. با توجه به گفته های سیدصالحی می توان نتیجه گرفت ریسک سرمایه گذاری در این بخش در کشورمان بالاست و معمولا سرمایه گذاری در این بخش با ضرر و زیان همراه می شود. مهدی آیینی جامعه
یکشنبه 11 مرداد 1394 ساعت 01:50
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها