واضح آرشیو وب فارسی:نی زار:
به بهانه ی روز قلم !
سردبیر رسانه ی خبری تحلیلی نی زار به بهانه روز قلم یادداشت متفاوتی را منتشر نموده است . متن این یادداشت را بی هیچ ویرایشی در ادامه خواهیم خواند : امروز چهاردهم تیر ماه و روز قلم است ، روزی که به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در تقویم رسمی […]
سردبیر رسانه ی خبری تحلیلی نی زار به بهانه روز قلم یادداشت متفاوتی را منتشر نموده است . متن این یادداشت را بی هیچ ویرایشی در ادامه خواهیم خواند : امروز چهاردهم تیر ماه و روز قلم است ، روزی که به پیشنهاد انجمن قلم ایران و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در تقویم رسمی ایران به ثبت رسیده است . روز مهجوری که متاسفانه از آن به ندرت یاد می شود . هنوز برای بسیاری روشن نیست که چرا چهاردهم تیر ماه را روز قلم نام گذاری کرده اند ، شاید از آن روی که در ایران باستان 14 تیرماه را به نام سیاره “عطارد” و درست یک روز بعد از آغاز جشن دهه ی تیرگان می شناسند این نامگذاری صورت گرفته است . سیاره ای که در بین سیاره ها از او به عنوان کاتب و نویسنده ی ستارگان یاد می شود . از یاد نبریم که 14 تیرماه زاد روز صادق چوبک ، نویسنده صاحب نام بوشهری نیز می باشد . قلمی که خواجه نصیر الدین توسی در باره اش می گوید : “جامعه برای حفظ خود به سه چیز نیازمند است : شمشیر،قلم ودینار؛ شمشیر و دینار در دست دشمن است و قلم که از همه کارساز تر است، در دست ما. اگر بتوان قلم را به قدرت رساند،شمشیر و دینار را هم می توان از دشمن گرفت.” در هر روی سوای اینکه علت نام گذاری این روز چه می باشد، روز قلم برای آنانی که به هر شیوه ، قلم در دست می گیرند از ارزشی دوچندان بر خوردار است و این روز برای بنده دارای جایگاه متفاوتی است . اگرچه برای بسیاری ،آن هنگام که سودای آموختن را در سر می پرورانند ،ممکن است با قلم آشنا شوند اما قلم برای من از آن روز که به همت و تلاش دایی ام (بزرگ مردی که تمام داشته های اندک هنری ام را مرهون مهربانی های او می دانم ) در روزهای نخست تعطیلات تابستانه ی سال اول راهنمایی در انجمن خوشنویسان ایران – شعبه ی زاهدان نام نویسی کردم ، حکایتی دیگر داشت . در همان روز اول استاد میرمحمد علوی از ارتباط عاطفی اش با قلم نی هایش سخن می گفت محفلی که در آن استاد زینلی ، استاد صفاکیش و استاد بستانی نیز حضور داشتند . از همان موقع بود که با قلم الفتی از جنس دیگر داشتم ، با قلم هایم حرف می زدم ، می خندیدم ، گریه می کردم ، می خوابیدم و زندگی می کردم ! این جریان تا پایان تحصیلات متوسطه ادامه داشت تا اینکه آشنایی با ماشالله خلیلی مرا با فصل دیگری از کتاب قلم آشنا کرد. آن هنگام که دیگر قلم را نه با هنر خوشنویسی بلکه در دنیای ادبیات و به ویژه حوزه ی شعر می شناختم . درست در روزهای نخست تحصیلات دانشگاهی در زاهدان بود که برگ دیگری از قلم با حضور در رسانه ها برایم رقم خورد . آن موقع برای آفتاب می نوشتم ، اگرچه از آن روز نزدیک به نه سال می گذرد و حضور در رسانه های کاغذی و مجازی متفاوتی را تجربه کرده ام اما این روز ها با آنکه گاه گاهی هم قلم نی به دست می گیرم و هم چند بیتی نقاشی می کنم اما اندوهی دوچندان دارم. نمی دانم به کجا رسیده ایم که قلمی را که به ذات ،دارای باطنی نیکوست را برای آنکه در راستای افزایش مهربانی ها از آن استفاده کنیم همانند تیر جلا داده ای تنها به صرف انتقام گیری های شخصی و جناجی به کار می بریم ! تهمت می زنیم ، افترا می بندیم ، شایعه پراکنی می کنیم و برای دیگران خلاف آنچه حقیقت اوست می نویسیم ! این نابسامانی موجود و بی اخلاقی هایی که در حوزه قلم بدستان اتفاق می افتد این روز ها بیش از هر چیزی مرا می آزارد. به امید آن روز که ماحصل قلم به دستان سرزمینم ، جز نشر مهربانی چیز دیگری نباشد. روز قلم را به تمامی اصحاب قلم تبریک می گویم. داود صیاد شامگاه 14 تیر ماه 94 زاهدان
5 Jul, 2015 - 21:05
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نی زار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 108]