محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796399164
مصاحبه با تهمینه میلانی درمورد فیلم «سوپر استار»
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: این گفتگو در روزهای پایانی سال 1387 در خانه تهمینه میلانی انجام شد. او میخواست به سفر برود و در این فاصله دفتر كار خود را هم به خانه منتقل كرده بود... پشت صحنه سوپر استار در فیلم‌های گذشته خود همیشه داستان‌ها و ماجراهایی را روایت كرده كه مخالفان و موافقان فراوانی داشته است. هر دو طیف هم همیشه دلایل جدی و قانع‌كننده‌ا‌ی در تعریف و تمجید یا كوبیدن فیلم‌های او دارند، اما نكته مهم این است كه پشت هر كدام از صحنه‌های فیلم‌های او حرف و سخنی نهفته است كه كشف آن شاید جذاب‌ترین بخش مصاحبه با این فیلمساز صریح‌الهجه باشد. این گفتگو در روزهای پایانی سال 1387 در خانه تهمینه میلانی انجام شد. او میخواست به سفر برود و در این فاصله دفتر كار خود را هم به خانه منتقل كرده بود. حجم انبوه كتاب‌ها و جزوه‌های تحقیقاتی كه از میز ناهار خوری تا اُپن آشپزخانه گسترده شده بود، نشان می‌داد میلانی برای ساخت فیلم بعدی خود دامنه وسیعی از تحقیق را آغاز كرده است كه البته بحث درباره سوپر استار آنقدر گسترده شد كه فرصتی برای پرداختن به این فیلم و فعالیت‌های دیگر این فیلمساز باقی نماند. اغلب فیلم‌هایی كه درباره پشت صحنه سینما ساخته می‌شوند با این مشكل مواجه‌اند كه فضای كلی آنها تا حدود زیادی غیر واقعی از آب در می‌آید و مخاطب حرف‌ها و چیزهایی را از این فیلم‌ها می‌شنود كه در سینمای ایران شدنی نیست. واقعا در سینمای ایران ممكن است بازیگری اینقدر مهم باشد كه همیشه چند عكاس و خبرنگار پشت پنجره خانه او برای گرفتن عكس از او كمین كنند؟ بله. ما هم همانند دیگر كشورهای صاحب سینما و فوتبال، چنین ستارگانی داریم كه خبرنگاران پیگیر زندگی خصوصی آنها هستند. نمونه‌اش یكی از ستارگان فوتبال است كه چند سال پیش شب عروسیش به اتفاق عروس خانم داشتند عكس‌های خصوصی عروسی خود را در باغ می‌گرفتند، در حالی كه همان عكس‌ها در سایتهای مختلف بود. به هر حال فیلم من درباره سینما و روابط و مشكلات آن نیست. فیلم درباره یك انسان خودخواه است كه من در این فیلم او را در قالب یك سوپر استار نشان داده‌ام. اما فیلم شما روابط پشت صحنه سینما را نشان می‌دهد. نه این‌طور نیست. فیلم من بخشی از پشت صحنه را نشان می‌دهد كه قهرمان قصه من در آن حضور دارد. بدون او ما هیچ صحنه‌ای از پشت صحنه سینما را نمی‌بینیم. پشت صحنه فیلم‌های شما تا چه اندازه به فضایی كه در فیلم سوپر استار دیدیم شباهت دارد؟در پشت صحنه فیلم‌های ما همه عوامل با هم رفیق هستند و فرقی میان من به عنوان كارگردان و بازیگر ستاره كار با دیگر افراد حاضر در سر صحنه وجود ندارد. همه ما غذای واحدی می‌خوریم و وظایف تعریف شده خود را انجام می‌دهیم. اما این مساله كه جذابیت دراماتیك ندارد؟!بله، اما در سر صحنه فیلم‌های دیگر وضع این‌گونه نیست. اغلب كه به عنوان مهمان به پشت صحنه فیلم‌های سینمایی می‌روم، شاهد رفتارهای تبعیض‌آمیزی هستم كه مثلا افراد مختلف، غذاهای مختلفی می‌خورند و گاهی برای بازیگران فیلم غذای ویژه‌ای در جای خاصی سرو میشود و هنرورها و دیگر عوامل غذاهای دیگری می‌خورند. به هر حال فیلم من درباره پشت صحنه سینمای ایران نیست. درباره آدم معروفی است كه به دلیل نداشتن ظرفیت كافی در مرحله اول، شروع به تخریب خود و در مرحله بعدی تخریب دیگران می‌كند. این شخصیت می‌تواند یك ورزشكار، یك سیاستمدار و حتی یك تاجر موفق باشد. به نظر شما ساخت فیلم‌هایی از نوع سوپر استار كه به هرحال بخشی از روابط پشت صحنه سینمای ایران را به این شكل به تصویر می‌كشد به زیان سینمای ایران نیست؟شما روی چیزی اصرار می‌كنید كه اصلاً موضوع فیلم من نیست و من آن را نشان نداده‌ام. به نظر من نقدی بر پشت صحنه در فیلم وجود ندارد كه مثلاً مردم با دیدن آن از سینما بدشان بیاید. شما این‌طور فكر می‌كنید.بله. این فیلم فضای پشت صحنه سینمای ایران را خیلی بد نشان می‌دهد و هرقدر هم شما بگویید این فیلم ربطی به سینمای ایران ندارد، اما باز هم من می‌گویم آنچه ما از سینمای ایران در این فیلم می‌بینیم چندان مطلوب نیست. اما شما در صحنه‌های پشت صحنه آدم‌های دیگری را هم می‌بینید كه شباهتی به سوپر استار فیلم ما ندارند. مثلا كارگردان و همسرش كه آدم‌هایی مثبت هستند یا دستیار كارگردانی كه همیشه از دیگران دلجویی می‌كند و از رفتارهای كوروش ناراحت است و بارها به او تذكر می‌دهد. همین دستیار كارگردان اغلب در حال گفتگوی تلفنی با مادر و خاله‌اش است و می‌خواهد یكی از آنها را به دكتر ببرد. پس می‌بینید كه من هرگاه پشت صحنه را نشان می‌دهم، فضای نسبتاً متعادلی را می‌بینید كه اصلاً منفی نیست. از طرفی سینما خانواده من است و من به این خانواده بی‌احترامی نمی‌كنم، چون خودم جزو آنها هستم. منظورتان این است كه شما بستر سینما را برای روایت قصه خود انتخاب كردید؟بله. چون سوپر استارهای سینما خیلی توی چشم هستند و این مساله محمل خوبی را برای روایت این قصه ایجاد می‌كند. اگر به یاد داشته باشید كوروش زند در جایی از داستان خطاب به رها می‌گوید: من خودم با سعی و تلاش خودم به اینجا رسیدم، اما رها به او می‌گوید: تو به جایی نرسیدی! هر وقت خواستم موضوعی شبیه فیلم سوپر استار را در انگلستان بسازم حتما در مورد یك فوتبالیست تیم منچستر یونایتد می‌سازمكوروش فردی است كه تنها یك شهرت كاذب دارد و اصطلاحا ره صدساله را یكشبه رفته، اما نداشتن ظرفیت سبب شده نه تنها به خودش بلكه به دیگران هم صدمه بزند. چنین آدم‌هایی در دنیای فوتبال، سیاست، هنر و... به وفور دیده می‌شوند. آدم‌هایی كه پس از رسیدن به یك موقعیت خوب در اولین اقدام خانواده خود را فراموش می‌كنند و حتی گاهی همسر خود را طلاق می‌دهند و به دنبال زندگی آزاد می‌روند. بستر سینما را به این دلیل انتخاب كردید كه بستر بی‌آزاری است؟دلیل اصلی‌اش این نبود، بلكه این بود كه فضای سینما اغلب جذاب تر است و سوپر استارهای سینمایی محبوب ترین شخصیت‌های جوانان و مردم هستند. به عنوان مثال شما بازیگران زیادی را در سینمای آمریكا می‌شناسید، اما فوتبالیست‌های آن كشور را نمی‌شناسید. البته علت نشناختن فوتبالیست‌ها این است كه فوتبال در آمریكا پدیده چندان مهمی نیست، اما مثلا در مورد انگلستان اغلب مردم علاقه‌مند به فوتبال بازیكنان تیم‌های مطرحی مانند چلسی را به اسم و مشخصات می‌شناسند. خب من در ایران فیلم ساخته‌ام. هر وقت خواستم موضوعی شبیه فیلم سوپر استار را در انگلستان بسازم حتماً در مورد یك فوتبالیست تیم منچستر یونایتد می‌سازم. من می‌گویم این فیلم درباره سینماست و شما می‌گویید نیست. بالاخره یك نفر باید دیگری را قانع كند. فیلم را بدون پیشداوری ببینید. آن‌وقت می‌بینید كه این فیلم راجع به سینما نیست و فقط راجع به سوپر استاری است كه شهرتی كاذب و غیرواقعی دارد. به همین دلیل است كه فضای سینما را در این كار فقط در حد و اندازه‌ای می‌بینیم كه كوروش سر كار است و در سر صحنه هم فضایی كه نشان می‌دهیم، فضایی سالم است و هیچ نكته بدی در آن نیست. در فیلم سوپر استار اغراق زیادی درباره شخصیت كوروش زند انجام شده است. كوروش انواع و اقسام بدی‌ها را دارد. با زن‌های پیر دوست میشود، كلك می‌زند، زنی را هم از شوهرش دزدیده، اهل قمار هم است و بیشترین زمانی كه برای یك زن می‌گذارد یك هفته است. چه هدفی از این همه اغراق و زیاده‌روی در بد كردن یك شخصیت داشتید؟انگار برای شما مرغ یك پا دارد و شما قصد دارید به هر روش، به قول معروف فیلم مرا ضایع كنید. به هر حال آنچه از شخصیت سوپر استار در فیلم به نمایش گذاشته به دلیلی بوده است از جمله عیاشی بیش از حد، قمار، خوردن مشروب و استعمال مواد مخدر و همه نشان از تلاش كوروش برای رسیدن به لذت است؛ اما آنچه را كه او در پی آن است نمی‌یابد، بلكه در نهایت این اعمال تبدیل به عادات زشتی میشود كه او را هر روز بیشتر غرق می‌كند و از خودش دور میشود. كوروش برای تغییر این روش و ترك این عادات نیاز به كمك دارد و این كمك زمانی به او خواهد شد كه او خود طلب كند. من می‌خواهم شخصیتی را پروش دهم كه اصطلاحا آخر همه چیز است. مشروب می‌خورد، قمار می‌كند و هر چه فساد روی زمین است را با این هدف كه به شادی و نشاط برسد انجام می‌دهد، اما با همه اینها اصلا خوشحال نیست. شما از فیلمسازانی هستید كه معمولا برای نوشتن فیلمنامه پژوهش مفصلی انجام می‌دهید. حالا ریشه این شخصیت پردازی كجاست؟كوروش زند یك انسان فردگراست با بینش و اعتقادات شرقی. متاسفانه از یك مقطع تاریخی فردگرایی در جامعه ما رشد نامطلوبی كرد. ما از یك طرف به فردگرایی اروپایی و غربی حمله كردیم و از طرف دیگر جمع‌گرایی شرقی را حفظ نكردیم. به همین دلیل اغلب آدم‌های جامعه ما نه آن فرهنگ و نوع لذتی كه در فرهنگ شرق وجود دارد را درك كردند و نه به اصالت فردگرایی غربی رسیدند. در یك كلام باید بگویم جوانان ما در این میان گم شدند و بین ارزش‌های التقاطی به ناكجا آباد رسیدند. كوروش یكی از این آدم‌هاست كه علاوه بر گم شدن در میان سنت و مدرنیته، لذت آهستگی را هم فراموش كرده است. منظورم از آهستگی، شكل‌گیری زیبا و راز آمیز یك رابطه كاری، انسانی یا عشقی است. مثلاً هم‌نسلان من وقتی عاشق كسی می‌شدند و نسبت به او احساس خاصی پیدا می‌كردند، تا 6 ماه فقط به طرف مقابل نگاه می‌كردند و این عشق فقط با یك نگاه ادامه می‌یافت. پس از آن لبخند بود و این رابطه عاشقانه ادامه می‌یافت، در نهایت به رفتن سینما یا تئاتر ختم می‌شد. در میان هم‌نسلان من پدیده‌ای مانند عشق بسیار پاك بود و نیت‌ها هم درست بود و زن و مرد زمانی كه عاشق می‌شدند همه ایده‌آل‌ها را در طرف مقابل خود می‌دیدند، اما در نسل فعلی این رابطه اغلب چنین است كه دختر و پسری شب در مهمانی همدیگر را می‌بینند و بظاهر به هم علاقه‌مند می‌شوند و رابطه آنها همان شب با حضور در خانه مجردی یكی از آنها ادامه می‌یابد. این رابطه به هیچ وجه شرقی نیست و البته از نوع رابطه غربی هم نیست چون در غرب آدم‌ها گاهی سال‌های سال با هم زندگی می‌كنند و به هم صدمه هم نمی‌زنند. وجود این نوع نگرش در جامعه ما نشان می‌دهد آدم‌هایی از جنس كوروش گم شده‌اند و لذت آهستگی را فراموش كرده‌اند. جوان امروز همه چیز را با هم می‌خواهد. هم خانه نیاوران و هم اتومبیل پرادو و خیلی هم سریع می‌خواهد، بی‌هیچ زحمتی؛ اما نسل ما آرمانگرا بود و خیلی دوست داشت ابتدا ژیان بخرد و بعد آن را تبدیل به رنو بكند. به نظر شما علت این همه تناقض در نسل فعلی چیست؟بخشی از این مسائل ناشی از طی كردن مرحله گذار اجتماعی است. ما بین سنت و مدرنیته حركتی پاندولی داریم و به تعبیری بین اسلام شیعه، ناسیونالیسم ایرانی و مدرنیته غربی گیج هستیم. به همین دلیل از یك طرف عده‌ای به حفظ سنت‌ها چسبیده‌اند و از طرف دیگر عده‌ای به سمت تمدن غرب چهار نعل می‌تازند. كوروش زند یكی از همین افراد است كه به دنبال معناست. او همه چیز دارد، اما خوشحال نیست و البته خودش می‌خواهد كه كسی بیاید و به او كمك كند. این فیلم نگاهی سمبولیك دارد و به همین دلیل از شما می‌خواهم خیلی در آن دنبال رئالیسم اجتماعی نگردید. اما شما در همه فیلم‌های خودتان توجهی جدی به رئالیسم اجتماعی داشته‌اید. نه، همیشه این‌طور نیست. مثلاً در فیلم افسانه آه و دیگه چه خبر یا كاكادو سكانس‌های غیررئال وجود دارد و از عناصر غیررئال استفاده شده است. من در فیلم‌هایم همه عناصر را كنار هم می‌چینم تا مفهومی مشخص را منتقل كنم. در این فیلم هم می‌خواهم به نسل گم شده و غرق شده بگویم هنوز جایی برای امیدواری و شانسی برای یافتن راه درست وجود دارد، اما لطفا به این شانس لگد نزنید. چرا نامی اسطوره‌ای مانند كوروش زند را برای شخصیت اصلی خود انتخاب كردید؟انتخاب من از ابتدا برای این نقش شهاب حسینی بود. این‌كه بدانم كدام بازیگر قرار است نقشی را ایفا كند، به نوشتن بهتر شخصیت‌ها خیلی كمك می‌كند. من با آقای حسینی قبلا هم كار كرده بودم و از این نظر با او خیلی راحت بودم. اسم این شخصیت در فیلمنامه شهاب رامتین بود. شهاب اسم با مسمائی برای این شخصیت بود، چون شهاب لحظه‌ای می‌آید، درخششی دارد و بعد بی‌نور میشود؛ اما شهاب حسینی گفت این اسم ممكن است در مخاطب این تصور را ایجاد كند كه فیلم داستان زندگی خود من است، بنابراین طی جلسه‌ای با همكاران عقل‌هایمان را روی هم ریختیم تا اسم دیگری را انتخاب كنیم. قاعدتا اسامی مذهبی نمی‌توانستیم انتخاب كنیم چون طبق قاعده‌ای ذكر نشده، نباید نام شخصیت‌های منفی از اسامی مذهبی انتخاب شوند در صورتی كه این اسامی خیلی فراگیر هستند و ما در میان افراد خوب و بد، با این اسامی مذهبی مواجه می‌شویم. انتخاب نام كوروش به این دلیل بود كه كوروش نام پر طمطراقی است. فامیلی هم بعد سه كلمه‌ای انتخاب شد تا برای تماشاگر احتمالی غربی كه معمولا چنین اسامی كوتاهی را بسادگی به ذهن می‌سپرد قابل قبول‌تر باشد. اما این‌كه كوروش و زند هر دو در شیراز و استان فارس حكومت كرده‌اند و اسامی مهمی در تاریخ ایران هستند چیزی نبوده كه آن زمان برای ما مطرح باشد. در سینمای كلاسیك فیلمی با نام «عشق در بعدازظهر» وجود دارد كه شخصیت اصلی آن شباهت زیادی به كوروش زند دارد. او هم فردی زن باره است، اما طنز موجود در فضای فیلم تا حدود زیادی تلخی داستان را تلطیف كرده است. چرا سوپر استار را در قالب فیلمی طنز نساختید؟من آن فیلم را خیلی دوست دارم، اما آن فیلم یك نقطه ضعف جدی دارد و آن هم این است كه بیش از حد غیرواقعی است، چون غیر ممكن است یك دون ژوان آن‌طور كه در فیلم به تصویر كشیده میشود گول دختری كم سن و سال را بخورد. البته چون شما با دید مثبت به آن فیلم نگاه می‌كنید، بسیاری از ضعف‌های آن را عمدا نمی‌بیند، ولی درباره فیلم من ذهنیتی منفی دارید. چرا یك سوپر استار را برای ایفای نقش كوروش زند انتخاب نكردید؟ نقش كوروش بسیار سخت و پیچیده بود و با آن‌كه ترجیح می‌دادم از یك نابازیگر استفاده كنم به‌دلیل همین پیچیدگی، ناگزیر از استفاده از بازیگر حرفه‌ای بودم. آقای شهاب حسینی چند ویژگی مهم داشت. یكی این‌كه چهره‌ای شرقی و فیزیكی مناسب داشت و از آن مهم‌تر بازیگر بسیار خوبی است و من براحتی می‌توانستم با او ارتباط برقرار كنم. فیلم حتی پس از نیمه اول هم از بمباران اطلاعاتی مخاطب خود دست نمی‌كشد. این‌كه مرتب به ما گفته میشود كوروش مشروبات الكی هم می‌خورد، قمار باز هم است و آنقدر پست و پلید بوده كه در 16 سالگی فردی را بچه‌دار كرده همه و همه بر خصلت‌های بد یك انسان تاكید دارد. حتی زنی را هم از شوهرش جدا كرده است. برای این شخصیت منفی چرا بازیگری مانند شهاب حسینی را انتخاب كردید؟كوروش آدم بدی نیست، بلكه در مقطعی خود را گم كرده و به مرور بد و منفی شده است و حالا به او شانسی داده میشود كه بازگردد و خودش را اصلاح كند. فیلم تلاش نكرده تا مخاطب خود را بمباران اطلاعاتی كند، بلكه سعی كرده در هر جایی از فیلم اطلاعاتی به مخاطب خود بدهد؛ مثلا اشاره به جدا كردن آن زن شوهردار از همسرش، نشان دهنده نوعی رابطه است كه در جامعه ما متاسفانه در حال رواج یافتن است و افرادی با ابراز علاقه به زنی شوهردار، او را از زندگی خود جدا می‌كنند و بعد به او می‌گویند: برو... دیگه نمی‌خوامت یا دوستی كوروش با پیرزنی ثروتمند مساله‌ای است كه درباره برخی ورزشكاران دیده‌ام و افراد زیادی را می‌شناسم كه در حرفه ورزش، از حمایت‌های مالی زنی پا به سن گذاشته بهره می‌برند. البته اگر این شكل از رابطه سالم باشد اشكالی ندارد، اما مشكل از جایی پیش می‌آید كه این رابطه شكلی مصرفی پیدا كند. اگر به فیلم دقت كرده باشید می‌بینید كه كوروش هربار كه به انتهای چیزی می‌رسد سراغ مادرش می‌رود. این مساله از یك تربیت شرقی برمی‌آید. او با مادر بزرگ شده و نیاز دارد در مواقعی از راهنمایی مادرش استفاده كند و این‌كه چرا شهاب حسینی. خب مهم‌ترین دلیلش این است كه شخصیت واقعی آقای حسینی با سوپر استار ما فاصله دارد و می‌توانست براحتی آنچه را كه من می‌خواستم بازی كند. این‌كه چنین شخصیتی در 16 سالگی آن گند بزرگ را زده چطور قابل توجیه است؟كوروش در مقطعی از زندگی سررشته زندگی‌اش را گم كرده و حالا باید برگردد و آنچه را كه فراموش كرده به یاد بیاورد و در صورت امكان جبران اشتباهاتش را بكند. من تلاش كردم در این فیلم به آدم‌هایی از جنس كوروش به زبان بی زبانی بگویم برای بازگشت باید به جایی برسی كه بفهمی از كجا راهت را اشتباه رفته‌ای و حالا باید بازگردی. به همین دلیل است كه او در پایان فیلم به دنبال كشف این مساله می‌رود كه بداند چه بلایی بر سر مهناز آمده است. اگر او این مساله را بداند شاید بتواند رها را پیدا كند. چرا در این سالها سراغ مهناز نرفته؟چون در این سالها فقط خودش را دیده است. به همین دلیل هم به جایی رسیده كه به انسان‌های دیگر احترام نگذاشته و هم به خودش و هم به دیگران آسیب زده است. این مساله یادآور قشنگ‌ترین و زیباترین شعری است كه در دنیا وجود دارد و بر سر در سازمان ملل هم حك شده است: «بنی‌آدم اعضای یكدیگراند.»هر بدی كه از طرف آدم سر می‌زند، خطی روی روح او می‌كشد و برای صاف كردن این خط باید آن فرد برگردد و خط‌ها را ترمیم كند و اشتباه‌ها را بپذیرد. من می‌خواستم این امكان را به كوروش بدهم و شانسی برای بازگشت او ایجاد كنم، اما برخی اشتباه‌ها را نمی‌توان جبران كرد، چون مهناز مرده است. در شرایطی هم كه فوت كرده طبق گفته مردم عادی آدم خوشحالی نبوده و مشكلات فراوانی داشته و شاید رها را به جای دختر اصلی خودش بزرگ كرده است. این مساله باعث ناراحتی كوروش میشود و بر او تاثیر می‌گذارد. رها عظیمی فرستاده عمو رحمت است؟نه. او خواسته و تمنای كوروش برای تغییر زندگی است. كوروش می‌خواهد كسی بیاید كه تغییری در زندگی او ایجاد كند. رها در بخشی از فیلم به كوروش می‌گوید تو خواستی كسی بیاید و تغییری در زندگی‌ات ایجاد كنی و من از صمیم قلب خواستم با تو زندگی كنم. اگر یك روز تو یا من این رابطه را نخواهیم دیگه پیش هم نیستیم. كوروش می‌خواهد كسی را داشته باشد كه زن یا معشوقه او نباشد. مادر نباشد و معصوم‌تر از این روابط باشد و ایفای چنین نقشی فقط از یك موجود از وجود خود آدم برمی‌آید. موجودی سرشار از عاطفه محض. شما زمانی در فیلم‌هایتان دغدغه‌های بزرگی را مطرح می‌كردید. مشكلات و مسائل زنان، گرفتاری‌های آنان در جامعه و.... این فیلم در كجای آن دغدغه‌های بزرگ قرار می‌گیرد؟ من علایق زیادی دارم و از كودكی عاشق فلسفه بودم. یك‌بار در مصاحبه‌ای گفتم ای كاش زمانی كه افسانه آه را ساختم، كمی مرا تشویق می‌كردند تا همان روش فیلمسازی را ادامه می‌دادم؛ اما چون تشویق نشدم سراغ طنز رفتم و بعد كه جلوی آن هم گرفته شد سراغ فیلم‌های علمی تخیلی رفتم. من آدم محافظه‌كاری نیستم و بلد هم نیستم چنین شیوه‌ای را در پیش بگیرم، اما به‌هرحال در جامعه ما این‌كه چه كسی رئیس است خیلی مهم است. برای فیلم دو زن 7 سال طول كشید تا با ساخت آن موافقت كنند و بعد از ساخت 7 ماه طول كشید تا پروانه نمایش بگیرد. فیلمنامه بچه‌های طلاق را 8 بار بازنویسی كردم و تازه پس از آن بدون پروانه ساخت فیلم را ساختم. به من گفتند برو فیلمت را بساز اگر «فیلم» شد قبول می‌كنیم و اگر خوب نشد قبول نمی‌كنیم. فیلم كاكادو و نیمه پنهان توقیف شد و همه فیلم‌های من دچار مشكلات عجیب و غریبی شدند. تسویه حساب هم كه هنوز بعد از 2 سال پروانه نمایش ندارد. سوپر استار هم بی‌درد سر پروانه ساخت گرفت؟پروانه ساخت سوپر استار هم 7 ماه طول كشید تا صادر شود، اما فقط آتش بس راحت پروانه گرفت. موقعی كه سوپر استار را برای دریافت پروانه ساخت ارائه كردم، تا مدت‌ها مسوولان در آن به دنبال لایه‌های پنهان بودند و به همین دلیل با تاخیر زیادی پروانه ساخت گرفت. شما كارگردان دقیق و نكته‌سنجی هستید. چرا صحنه‌ای كلیدی مانند بریده شدن دست كوروش در ظرفشویی ساختگی و تصنعی است؟ حادثه‌ای كه برای كوروش رخ می‌دهد نمی‌توانست مثلا این‌طور اجرا شود كه او از پله سقوط می‌كند؟آنچه شما در فیلم دیدید عینا در واقعیت اتفاق افتاده است. معمولاً وقتی فردی مست باشد، فشار خون او به پایین‌ترین حد ممكن می‌رسد و به همین دلیل ایجاد زخم منجر به خونریزی در بدن او می‌تواند برایش مرگ‌آور باشد. البته اجرای این صحنه می‌توانست خیلی هیجان انگیزتر باشد. ما شكل‌های مختلفی را برای اجرای این صحنه تمرین كردیم، اما به دلیل ضعفی كه در جلوه‌های ویژه سینمای ایران داریم، اجرای این صحنه‌ها خوب از آب در نمی‌آید و اغلب مسخره میشود. به همین دلیل شخصا ترجیح می‌دهم درباره صحنه‌هایی مانند: زد و خورد و كتك كاری، وارد جزییات نشوم. در این صحنه هم چون بریده شدن دست در داخل سینك رخ داد، دیگر چیز زیادی نمایش داده نشد تا وارد جزییاتی كه اجرای آن ممكن نیست نشویم. درباره سوپر استار این شایعه مطرح است كه پس از توقیف فیلم «تسویه حساب»، به دلیل اعتراض‌های فراوان شما مسوولان سینمایی شرایط و امكانات ساخت این فیلم را برای شما فراهم كردند تا بی‌خیال تسویه‌حساب شوید. مطلقا چنین چیزی درست نیست، گرفتن پروانه ساختن سوپر استار پس از درگیری‌های بسیار 7 ماه طول كشید و برای ساخت این فیلم حتی یك ریال هم به من وام ندادند و آن وامی‌كه به فیلم‌های دیگر در ابتدای ساخت تعلق می‌گیرد، بعد از ساخته شدن فیلم و دیده شدن آن در شورای پروانه ساخت به من تعلق گرفت و هرگز من به هیچ‌‌وجه بی‌خیال فیلم تسویه حساب هم نمی‌شوم و برای دریافت پروانه نمایش آن تلاش خود را می‌كنم. عمیقاً و از صمیم قلب معتقدم تسویه‌حساب فیلم خوب و اثر‌گذاری است و باید حتما اكران شود. پس مساله تمكین شما از و مسوولان سینمایی شایعه است؟حس می‌كنم این سوال را فقط برای رنجاندنم از من می‌پرسید، ولی عیبی ندارد، اما برای آنها كه این مصاحبه را می‌خوانند عرض می‌كنم كه معتقدم هنرمندی كه جامعه خودش را دوست دارد، باید منتقد سیاست‌ها باشد و هنرمندی كه خودش را بفروشد یا كار سفارشی بكند، از نظر من هنرمند نیست. نمیدانم این‌كه من فیلمی ساخته‌ام كه افراد مختلفی با گرایش‌های مختلف از آن خوششان آمده، چه اشكالی دارد؟ چرا به جای آن‌كه این تعاریف از طیف‌های مختلف فكری را نشانه قدرت فیلم بدانیم به عنوان ضعف مطرح می‌كنیم؟ شما فكر نمی‌كنید كسانی محبوبیت من در میان زنان و جوانان را هدف قرار داده‌اند و قصد دارند با نشر اكاذیب علیه من از علاقه‌مندان فیلم‌های من بكاهند؟ هر چند كه فعالیت منفی ایشان همواره به نفع من و فیلم‌هایم تمام شده، اما هرگز این اعمال غیرانسانی را از یاد نخواهم برد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 808]
-
گوناگون
پربازدیدترینها