محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796878889
لختی بیندیشیم/ حیای همیشگی نیاز است
واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: لختی بیندیشیم/ حیای همیشگی نیاز است
بدانیم که در پیشگاه خدا هستیم و او هیچ لحظه ای از ما غافل نیست. پس هر کاری خواستیم انجام بدهیم، لختی بیندیشیم که این کار ما را به خدا نزدیک می‌کند یا نه؟ ما هرچه بخواهیم از بحث حیا و بی‌شرمی خارج شویم، وسعت بحث و اینکه بسیاری از ما گرفتار بلیه بی‌شرمی و بی‌حیایی هستیم، اجازه برون‌رفت از بحث را نمی دهد. به ویژه برای مسئولان و کارگزاران نظام و کسانی که تریبون در اختیار دارند، یعنی اهل منبر یا روزنامه‌نگاران و خبرنگاران یا فیلمسازان و برنامه‌سازان سینما و تلویزیون و تئاتر و رادیو یا مداحان. این جماعت باید مراقبت بیشتری داشته باشند زیرا اگر ما از خود مراقبت نکنیم، بی‌شرمی ما را به شرک می‌کشاند و همه هستی ما را بر باد می‌دهد. ما باید به جایی برسیم که همواره در محضر خدا احساس شرم کنیم، نه فقط از خطاها و گناهانی که کرده‌ایم، بلکه باید حالت شرم در ما حاکم شود و همواره در وجود ما باشد و هیچ‌گاه از صحنه وجود ما حذف نشود. به‌گونه‌ای که در هر ذکر و فکر و کاری که انجام می‌دهیم؛ در هر عبادتی که می‌کنیم و در هر کاری که انجام می‌دهیم و سخنرانی و خطابه‌ای که ایراد می‌کنیم و مقاله و خبری که می‌نویسیم و تنظیم می‌کنیم و فیلمی که می‌سازیم، حالت شرمندگی در ما باشد و نگذارد آزاد و رها عمل کنیم و بنویسیم و... . اگر همه کارهای ما برای آن است که به قرب الهی برسیم و به محضر خدا نزدیک شویم، با فرضی که در نیت‌ها و کارهای خود صادق باشیم و دروغ نگوییم، اما با وجود کارهای ناقص و نیم‌بند ما امکان دارد؟ اینجاست که از همان ابتدا شرم ما را فرامی‌گیرد و رهایمان نمی‌کند. ما اگر از خود حساب بکشیم و همواره مراقب خود باشیم، نگران و شرمنده می‌شویم. آن‌موقع می‌بینیم که در کارهای ساده که عادت‌مان شده است، مثل نمازهای روزانه و در کارهای روزانه خودمان که در ارتباط با مردم یا حداقل خانواده خودمان است، احساس شرم ما را فرا می‌گیرد. مانند اینکه هر لحظه درون ما، ما را صدا می‌زند و به مراقبه و حیا می خواند. یک نمونه عرض کنم: «مرحوم علامه طباطبایی شعر می گفتند و شعرهای‌شان هم ملاحت و زیبایی خاصی داشت. روزی کسی به ایشان گفت: شنیده‌ام که شعر می‌سرایید. دیدند که صورت ایشان از شرم سرخ شد.» اگر سعدی شاعر است، پس این سرودها چیست؟! و این حیای درونی است که همه وجود ایشان را پر کرده است. حالا ملاحظه کنیم، اگر من نویسنده روزنامه هستم و قلمی توانا دارم و دستی در تحلیل، چگونه می‌نویسم؟ آیا اگر نقد کنم، خوبی‌ها را هم نفی می‌کنم؟ و چنان بی رحمانه قلم می زنم که دلم خنک شود! یا در کلمه کلمه یادداشت خود محضر خدا را رعایت می‌کنم و شرم می کنم چیزی بنویسم که خدا را خوش نیاید.
برادران و خواهران! بدانیم که ما در پیشگاه خدا هستیم و او هیچ لحظه‌ای از ما غافل نیست. پس هرکاری خواستیم انجام بدهیم، لختی بیندیشیم که این کار ما را به خدا نزدیک می‌کند یا نه؟ حالت تردید داشته باشیم، بی‌محابا نباشیم. ای دوست عزیز که خداوند به شما مسؤولیتی در نظام اسلامی داده است، خون شهدا را مراقب هستیم؟ «فَأَیْنَ تَذْهَبُون» [تکویر: 26] «پس به کجا می‌روید؟» چرا هرچه اشکال است به رقیب خود نسبت می‌دهید و هرچه خوبی است به خود و هم‌قبیله‌ای‌های خود. توجه می‌کنیم؟ از محضر خدا حیا کنیم.
خلاصه! ما که پر از خطا و اشتباه هستیم، چرا خود را فراموش می‌کنیم و دیگران را به چشم می‌آوریم؟ باید به خودمان مشغول شویم و مراقب خودمان باشیم. پیشرفت اخلاقی ما به این حالت و صفت درونی است، و همین پیشرفت درونی است که موجب پیشرفت کشور و جامعه ما می‌شود، اگرنه ما نباید امیدی به آینده خود و کشور خود داشته باشیم.
کسی نگوید حالا که چنین است، ما می‌رویم و عزلت‌نشینی و خلوت‌گزینی می‌کنیم. گناه این به‌مراتب بدتر است. ما ناچار از عمل هستیم، اعمال ما هم مسبوق به نیت و اراده است. در نیت و اراده خود بترسیم که دچار خطا و اشتباه دیگری نشویم. اگر اینگونه بودیم، هم خطاها و اشتباهات خودمان را مدنظر داریم و هم از آنها بیزاری می‌جوییم و هم تلاش می‌کنیم در دامن اشتباهی دیگر گرفتار نشویم. اما اگر عنان شرم را رها کردیم، روز به روز بر خطاها و اشتباهات ما می‌افزاید و ما را بیش از گذشته گرفتار می‌کند. بالاتر ـ البته به اشاره بگویم ـ مگر ما با خدا پیمان نبسته‌ایم و بلی نگفته‌ایم؟ «أَ لَسْتُ بِرَبِّکُمْ قالُوا بَلى» [اعراف: 172] آیا خدا از ما پیمان نگرفت؟ «أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ وَ أَنِ اعْبُدُونِی هذا صِراطٌ مُسْتَقِیم»
[یس: 61ـ60] آیا پیمان‌شکنی و بدعهدی؛ بی‌شرمی نیست؟ مگر خداوند به ما احسان نکرده است؟ چرا ما به مردم احسان نمی‌کنیم؟ چرا بی‌شرمی و فتنه انگیزی در جامعه وجود دارد؟ «وَ أَحْسِنْ کَما أَحْسَنَ اللهُ إِلَیْکَ وَ لا تَبْغِ الْفَسادَ فِی الْأَرْضِ إِنَّ اللهَ لا یُحِبُّ الْمُفْسِدِین» [قصص: 77] سخن زیاد است، اما ما را همین بس!
منبع: تسنیم
شنبه ۱۶ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۶:۱۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبکه خبر]
[مشاهده در: www.irinn.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها