محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796752369
-به شیوه سنتی بنویسیم
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
نوشتن علاوه بر تثبیت علوم، موجب استفاده بهینه از تجربیات گذشته می‌شود به شیوه سنتی بنویسیم «نوشتن» چقدر برای شما اهمیت دارد؟ اصلا چرا باید به نوشتن بها دهیم؟ و چرا در احادیث و روایات، مسلمانان به نوشتن توصیه شده‌اند.
چرا باید زحمت تثبیت تجربیات را به خود بدهیم. چرا نباید در «حال» زندگی کنیم و از آن لذت ببریم. چرا نوشتن و خواندن این قدر اهمیت دارد که بیشتر عمر خود را صرف آن می کنیم؟ نوشتن در خدمت علم پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «دانش را در بند کشید به وسیله نوشتن.» در این حدیث، علت تاکید بر نوشتن، تا حد زیادی روشن است: نوشتن راه تثبیت علم است. به وسیله نوشتن می توانیم علوم را به دیگران منتقل کنیم و از نابودی آنها به واسطه توفان «فراموشی» که جزو ذات انسان است جلوگیری کنیم، چه این که «آفَةُ العِلمِ النِّسیانُ» (پیامبر اکرم: آفت دانش فراموشی است). از این رو در احادیث بسیاری، نوشتن همچون عبادت مورد تمجید قرار گرفته است. برای مثال پیامبر(ص) می فرمایند: «هر گاه مؤمن بمیرد و یک برگه که روی آن علمی نوشته شده باشد از خود برجای گذارد، روز قیامت آن برگه پرده میان او و آتش می‌شود و خداوند تبارک و تعالی به ازای هر حرفی که روی آن نوشته شده، شهری هفت برابر پهناورتر از دنیا به او میدهد.» همچنین پیامبر اکرم(ص) در حدیثی دیگر می فرمایند: «دانش را پیش از درگذشت دانشمندان بنویسید؛ زیرا با مرگ دانشمندان، دانش (آنان) نیز میرود.» بنابراین نوشتن وسیله حفظ علم است و بلکه اصلا خود علم است. علم بدون نوشتن وجود ندارد و چیزی جز تجربیات شخصی هر انسان ـ که متعلق به خود اوست و در نهایت به افراد معدودی که او با آنها ارتباط مستقیم دارد، قابل انتقال است ـ نیست. نوشتن به این معنا، در خدمت علم است و البته شیوه آن در طول تاریخ متحول شده است، به نحوی که امروزه به طریق دیجیتالی امکان پذیر شده است. امروزه در یک سی دی یا دی وی دی می توانیم به اندازه یک کتابخانه، منابع علمی را در اختیار داشته باشیم. همچنین بسیاری از اسناد علمی به شکل داده های دیجیتال محفوظ نگه داشته می شود. این گونه حفظ علم نیز نوعی نوشتن و تثبیت آن است و می توان گفت مقصود مورد نظر احادیث برای حفظ و نگهداری از علم که از مهم ترین دستاوردهای بشر است، حاصل می شود. محسنات نوشتن به شیوه سنتی اما نوشتن به شیوه سنتی، لطف و محسناتی دارد که با شیوه های جدید تثبیت علوم حاصل نمی شود. برای مثال، هنگام نوشتن، شخصیت انسان نیز روی کاغذ به نحوی نمود پیدا می کند. به فرموده امیرالمومنین(ع): «نوشته (و نامه) انسان، نشانِ خِرد او و دلیل فضل اوست.» اگر نویسنده دچار ضعف در اعتماد به نفس باشد، نوشته او متزلزل است، اما کسانی که اعتماد به نفس قوی ای دارند، روان تر، سریع تر، درشت تر و منظم تر می نویسند. این مزایا در نوشتن به وسیله صفحه کلید رایانه حاصل نمی شود. روان شناسان با دیدن دستخط دیگران، به حقایق مهمی درباره رنج های روحی آنها پی می برند. در حالی که در صفحه کامپیوتر، همه حروف و کلمات، به شکل مشابهی تثبیت می شوند و نویسنده در شکل کلمات و جملات ظهوری ندارد. در عین حال نوشتن فعالیت ها و دیدگاه های روزمره، مزایای مهم تری دارد. نوشتن از دیدگاه های خودمان درباره وقایع جاری زندگی و مسائل و مشکلات و حتی وقایع شاد و مطلوب می تواند دستاوردهایی برای ما داشته باشد که در هیچ کتابی برای ما یافتنی نباشد. این گونه نوشتن، نوشتن از علوم و معرف متداول که در دانشگاه ها تدریس می شود نیست، ولی علوم و معارفی است که زندگی بدون آنها، به تکرار دائم اشتباهات مبدل می شود. نوشتن در این مورد، نوشتن تجربیات زندگی است، یا به عبارت بهتر، نوشتن از خود زندگی است. می توانیم هر شب، یا هر هفته، ساعت، یا حتی دقایقی را به نگارش عقاید خود درباره وقایع روزمره اطرافمان اختصاص دهیم، به داوری هایی که در دل خود درباره انسان های دیگر و عملکرد آنها داریم، به محاسبه ای که نسبت به عملکرد روزانه و هفتگی خود داریم و به بیان آرزوها و چشم اندازی که برای آینده خود در ذهن داریم. اهمیت نوشتن از این امور، هرچند به چشم ما نیاید، اما بعد از مدت ها، خواندن و تفکر و تامل درباره آنها، بسیار ثمر بخش است، چرا که: اول، این کار می تواند مانع غرور ما شود. وقتی عقاید گذشته خود را می خوانیم، می بینیم که زمانی نه چندان دور، عقایدی بسیار متفاوت با امروز داشته ایم. بعضی از عقاید دیروز ما، امروز از نگاه ما عقایدی نادرست و حتی مضحک است. بسیاری از ما بعد از مدتی از یاد می بریم که تا مدتی پیش از این چه عقاید متفاوتی داشتیم. ولی اگر این عقاید را در زمان خود می نوشتیم، امروز آنها را فراموش نمی کردیم. این کار به ما امکان می دهد که ضعف های خود را دریابیم و بدانیم که خودمان هم زمانی نادرست فکر می کردیم و به امور نادرستی باور داشتیم و بنابراین دلیلی ندارد که دیگران را به خاطر عقاید نادرستشان مضحکه و ملامت کنیم. دلیلی ندارد که خودمان را از دیگران برتر بدانیم و تصور کنیم که ما همیشه دارای افکار و عقاید صحیحی بوده ایم. دوم، با خواندن نوشته های گذشته می بینیم که چگونه عقاید بچگانه اولیه ما به عقایدی پخته تر مبدل شده است. خواهیم دید که چه زمینه ها و عللی باعث شده است که به عقاید امروزی برسیم. خواهیم دید که آنچه ما را امروز به باورهای امروزی مان رسانده، جبر بزرگترها نبوده، چرا که انسان ها اگر هم به واسطه جبر به کاری دست بزنند، اما به واسطه جبر، چیزی را باور نمی کنند. اینها همگی به ما خواهند آموخت که اگر عقاید امروزین خود را عقایدی بسیار صحیح می دانیم و قصد داریم آنها را به دیگران و بویژه به نسل آینده منتقل کنیم، نباید از طریق جبر یا طرق خشونت آمیز اقدام کنیم، بلکه اجازه دهیم آنها هم با تجربیات زندگی مواجه شوند و از این طریق، عقاید خود را پخته تر کنند. در متن تجربه است که انسان، انسان های دیگر و طبیعت اطراف خود را می شناسد. در متن تجربه است که انسان طریق تعامل با دیگران و راه های زندگی صحیح و نیز محافظت از فریب را می آموزد. البته به این معنا نیست که نسل آینده از درس های نسل گذشته بی نیاز است، بلکه به این معناست که درس ها را باید گفت و بیان کرد، اما راه تجربه را نیز نباید ببندیم. اگر کسی با بیان ما، سخن ما را قبول کرد، چه بهتر، اما اگر سخن ما را قبول نکرد، بهتر است راه تجربه را برای او به طور کامل نبندیم، چرا که این کار ممکن است باعث شود او ما را یک مستبد و زور گو ببیند و نه یک خیرخواه و بنابراین همواره قصد فرار از ما را داشته باشد. نوشتن برای فراموش نکردن گذشته سوم، خواندن روزنوشت های گذشته به ما امکان می دهد که به یاد آوریم مدیون چه کسانی هستیم. برای هر انسانی پیش می آید در برخی مواقع زندگی دچار سردرگمی شود. هیچ چاره ای را پیش راه خود نبیند و یک فرد دیگر با یک مشاوره ساده، انسان را از سردرگمی نجات دهد. این مشاوره های ساده گاه می توانند جهت کل زندگی انسان را عوض کنند. اما بسیاری از مواقع، ما از یاد می بریم که این جهت دهی را مدیون چه کسانی هستیم، چرا که انسان ذاتا فراموشکار است. نوشتن به ما امکان می دهد که همواره به یاد داشته باشیم که نوع زندگی امروزمان را مدیون چه کسانی هستیم. و چهارم، خواندن نوشته های گذشته خودمان به ما امکان می دهد که سختی ها و رنج هایی را که قبلا در زندگی تجربه کرده و آنها را پشت سر گذاشته ایم به یاد آوریم. این کار به ما امکان می دهد که قدر عافیت امروز را بیش از پیش بدانیم. همچنین یکی دیگر از مزایای این کار این است که در مواجهه با مشکلات جدید چندان هراس به خود راه ندهیم. انسانی که مشکلات زیادی را در برابر خود مشاهده کرده و به لطف صبر و مقاومت خود و یاری دوستان و مهم تر از همه با توکل بر خداوند از پس حل این مشکلات بر آمده است، از مواجهه با مشکلات ناگزیر جدید نیز نمی هراسد، بلکه با آرامش و واقع بینی به حل آنها می پردازد. همچنین یادآوری مشکلات گذشته و چگونگی به وجود آمدن آنها، این امکان را به ما می دهد که از زمینه های بروز مشکلات اجتناب کنیم و به اصطلاح «از یک سوراخ دو بار گزیده نشویم.» سلمان اوسطی / جام جم
چهارشنبه 13 اسفند 1393 ساعت 02:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
گوناگون
پربازدیدترینها