محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796870977
تنها شاهدی که چیزی یادش نیست
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
سروان حسینی گزارش می دهد؛
تنها شاهدی که چیزی یادش نیست
زن سالمندی در مقابل چشمان همسرش به قتل رسید و به دلیل این‌که شوهرش آلزایمر داشت هیچ کمکی نتوانست به پلیس کند.
به گزارش سرویس حوادث جام نیوز به نقل ازبی باک، سروان حسینی با نگاهی به کوشا از او خواست تا وقت را تلف نکند و راهی خانه قدسی شوند. زنی حدود پنجاه ساله در را باز کرد، خانه ای کوچک که جا برای زندگی خانواده شش نفره قدسی نداشت. زن خدمتکار معقول و مورد تائید به نظر می رسید، اما پسر بزرگ او به نام پیام برعکس مادرش بود. سروان حسینی طوری که زن خدمتکار متوجه نشود، چند پرسش در رابطه با پیام از مادر پرسید و متوجه شد که پسر جوان معتاد و بیکار است. پیام انگیزه جنایت را داشت؛ بیکاری، اعتیاد و بی پولی ممکن بود انگیزه جنایت باشد. اما پسر جوان برای 24 ساعت گذشته شاهد داشت و وجود شاهد، خود به خود احتمال جنایت را منتفی می کرد. اما سروان حسینی احتمال جنایت توسط زن خدمتکار را نادیده نگرفت و به همین دلیل از مادر و پسر خواست همراه او راهی صحنه جنایت شوند. قدسی و پسرش با دیدن جسد واکنش منطقی از خود نشان دادند و با این که پیام ظاهری غلط انداز داشت اما جنایت را او مرتکب نشده بود. با مشخص شدن بی گناهی مادر و پسر آنها برگشتند سر خانه اول. قدسی که از مرگ پیرزن خیلی ناراحت شده بود، سعی می کرد با به یاد آوردن افرادی که به خانه رفت و آمد داشتند به سروان حسینی در حل این معما کمک کند. زن میانسال از زمانی که وارد خانه شده بود با دیدن جنازه بی تابی می کرد و اشک به چشم هایش آمده بود اما ناگهان سکوت کرد و انگار که چیزی به یاد آورده باشد به طرف سروان حسینی رفت. «جناب سروان نمی دانم شاید چیز مهمی نباشد، اما موضوعی یادم آمد. حدود پنج ماه قبل یخچال خانه خراب شد، می خواستم زنگ بزنم به یک تعمیرکار که اشرف خانم(مقتول) گفت نمی خواهد. او گفت که چند روز قبل یکی از همسایه ها یخچالش خراب شده و زنگ زده بود به تعمیرکار. وقتی تعمیرکار به خانه او رفته، صاحبخانه می بیند که طرف پسر یکی از همسایه هاست. به همین دلیل شماره تلفنش را می گیرد تا از این به بعد اگر لوازم برقی شان خراب شد، به جای زنگ زدن به نمایندگی، به پسر همسایه زنگ بزند و از او بخواهد که کار تعمیر را انجام دهد. من هم بعد از شنیدن حرف های اشرف خانم از همسایه بالایی شماره تلفن پسر همسایه به اسم کامبیز را گرفتم و به او زنگ زدم. او هم آمد و یخچال را درست کرد. بعد از آن روز هم چند بار کامبیز به خانه اشرف خانم آمد و یخچال را تست کرد. کامبیز تنها فرد جدیدی بود که این اواخر به خانه اشرف خانم آمده بود، اما نمی دانم که او در جنایت دست داشته یا نه. راستش من که سواد درست و حسابی ندارم. نمی توانم چیزی بنویسم، آن روز هم شماره تلفن را یکی از همسایه ها به من داد و من آن را به اشرف خانم دادم ولی خود کامبیز می گفت که خانه شان سه تا خانه پایین تر است.» سروان حسینی همراه قدسی راهی کوچه شدند تا خانه تعمیرکار جوان را پیدا کنند. ساعت حدود 2 نیمه شب بود، به صدا درآوردن زنگ خانه کامبیز آن موقع شب کار درستی به نظر نمی رسید از طرفی سروان نمی توانست تحقیقات را به فردا صبح موکول کند چرا که اگر کامبیز قاتل باشد، او فرصت فرار با وسایل سرقتی را پیدا خواهد کرد. بالاخره زنگ خانه کامبیز به صدا درآورده شد و مردی که صدایش خواب آلود به نظر می رسید سرش را از طبقه دوم ساختمان بیرون آورد و گفت: «این موقع شب با کی کار دارید؟» سروان بلافاصله خود را معرفی کرد و سراغ کامبیز را گرفت. مرد میانسال سرش را به علامت مثبت تکان داد و گفت: «باید از خواب بیدارش کنم.» چند دقیقه ای گذشت تا کامبیز همراه مرد میانسال که پدرش بود در مقابل در خروجی ظاهر شد. پسر جوان یک زیر پیراهنی سفید و یک شلوار سربازی به تن داشت و با این که زمان حاضر شدنش در جلوی در طول کشیده بود و می خواست وانمود کند که تازه از خواب بیدار شده و تاخیرش به همین خاطر است، اما در چشمانش اثری از خواب نبود و معلوم بود که تظاهر به خواب آلودگی می کند. شلوار سربازی پایش هم سوال برانگیز بود، چرا او با شلوار سربازی خوابیده بود؟ سروان حسینی او را به کنار کشید و پرسید: «همیشه با لباس سربازی می خوابی؟» کامبیز نگاهی به او انداخت و در حالی که سعی می کرد استرسش را مخفی نگه دارد گفت: «نه. فردا صبح اول وقت باید می رفتم پادگان برای این که دیرم نشود شب را با لباس خوابیدم. اینطوری می شود یکم بیشتر خوابید.» با این که جوابش زیاد منطقی نبود اما سکوت کرد اما بعدا مشخص شد که شک او نیز بی دلیل نبوده است. سروان از کامبیز در رابطه با این که روز گذشته چه کرده است پرسید و او هم پاسخ داد که با بچه محل هایش بوده و بعد از آن نیز به خانه رفته است. سروان در مورد زمان قتل پرسید که او در آن مدت کجا بوده است؟ کامبیز که سعی داشت نگاهش را مخفی کند، گفت: «توی خیابان بودم. رفتم پارک، آخر امروز آخرین روز مرخصی ام بود.» حرف های کامبیز پر بود از تناقض. چند بار درباره این که زمان جنایت کجا بوده از او سوال شد و او یک بار می گفت که در پارک بوده و چند دقیقه بعدش می گفت که در خانه خوابیده بوده. یک بار هم گفت که سینما بود. سروان که مطمئن شده بود کامبیز در این جنایت نقش دارد، گفت: «کتمان حقیقت بی فایده است. بهتر است راستش را بگویی. برای چه اشرف خانم را به قتل رساندی؟ طلاهای او را چه کار کردی؟» کامبیز که انگار منتظر این سوال بود تا بار رازی را که بر دوش دارد به زمین بگذارد، گفت: «از شب تا به حال خواب به چشمم نیامده. مدام صحنه قتل اشرف خانم جلوی چشمم است. باور کنید من نمی خواستم این کار را بکنم، اما وسوسه پول باعث شد تا دست به جنایت بزنم.» او ادامه داد: «اولین بار که برای تعمیر یخچال پا به خانه اشرف خانم گذاشتم طلاهایی که به خودش آویزان کرده بود بد جوری به چشم می آمد. اما آن روز به فکر سرقت نیفتادم، راستش را بخواهید آن روز مثل الان بی پول نبودم. چند بار دیگر که برای دیدن یخچال به آن خانه رفتم، متوجه شدم که او همراه شوهرش زندگی می کند؛ مردی که آلزایمر دارد و حتی یک لحظه قبل را هم به خاطر نمی آورد. البته این را هم بگویم، دفعه دومی که اشرف خانم را دیدم از طلا ها خبری نبود و او بدون آن که حواسش به من باشد به خدمتکارش گفت که طلاهایش را در کشوی میز گذاشته و من فهمیدم که جای طلاها کجاست.» کامبیز چند لحظه ای سکوت کرد و گفت: «وقتی رفتم سربازی، تازه معنی بی پولی را چشیدم. تا قبل از آن موقع کار می کردم و با این که درآمدم کم بود اما باز هم همیشه کمی پول داشتم. از طرفی رویم نمی شد که از پدرم پول بگیرم. یک روز که کفگیر به ته دیگ خورده بود یاد اشرف خانم و طلاهایش افتادم. برای این که کسی به من شک نکند لباس سربازی ام را به تن کردم، با خودم گفتم اگر کسی مرا در حال خارج شدن از خانه دید، چون لباس سربازی پوشیدم شک نمی کند و فکر می کند که دارم می روم پادگان. آن شب حدود ساعت 8 زنگ خانه اشرف خانم را زدم. پیرزن در را باز کرد و من به بهانه سر زدن به یخچال وارد شدم. او برایم چای ریخت و می خواست میوه بیارد که از پشت جلوی دهانش را گرفتم و آنقدر فشار دادم که دیگر نفس نکشید. پیر زن را در مقابل چشمان شوهرش کشتم، او فقط مرا نگاه می کرد. خوب می دانستم هیچ چیزی از این ماجرا به یاد نخواهد آورد. داخل کشوهای کمد را گشتم و بعد از پیدا کردن و برداشتن طلاها از خانه خارج شدم. برای این که کسی با دیدن آنها به من مشکوک نشود طلاها را چند کوچه آن طرف تر در یک خانه مخروبه دفن کردم تا سر فرصت سراغشان بروم و آنها را بفروشم. 2019
۱۱/۱۲/۱۳۹۳ - ۰۷:۰۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
حوادث
پربازدیدترینها