محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796780322
مشکل سینمای ایران چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۲۸ آذر ۱۳۹۳ - ۱۶:۳۶
سومین نشست فصل پاییز باشگاه فرهنگی آموزشی کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران با سخنرانی سیروس الوند، منوچهر محمدی و محمود آیدن همراه شد. به گزارش گروه دریافت خبر ایسنا، در نشستی که پنجشنبه 27 آذر در سالن سیف الله داد خانه سینما برگزار شد، دکتر روح الله حسینی؛ مدیر کل دفتر مطالعات و توسعه دانش و مهارت های سینمایی سازمان سینمایی ،اعضای افتخاری باشگاه ،اعضا شورای مرکزی کانون فیلمنامه نویسان و تنی چند از اعضای کانون فیلمنامه نویسان از جمله حاضران بودند. در بخش اول این نشست محمود آیدن با اشاره به چگونگی ایده‌پردازی در آغاز نگارش فیلمنامه اشاره کرد:«از نظر من مشکل سینمای ایران ایده و ایده‌پردازی است. ما هنرمند کم داریم چراکه هنرمند قطعاً دارای خلاقیت است در غیر اینصورت تبدیل به هنرکار می‌شود. ایده به زیرگروه‌های مختلف تفکیک می‌شود؛ ایده‌های مخصوص سینمای خاص، ایده‌های سینمای عام و گروه سوم که ایده‌های دوگانه است و بهترین نمونه این گونه فیلمنامه‌ها متعلق به اصغر فرهادی است که فیلم‌هایش هم مخاطب عام دارند هم مخاطب خاص.» ایده پرداز "یک شب" ادامه داد:«از نظر من ایده در فیلمنامه‌نویسی همه چیز است و باید در این مرحله مخاطب سنجی صورت بگیرد که هر ایده مناسب چه گروه مخاطبی است؟ حتی می‌توان از فیلم "گنج قارون"هم فیلم هنری ساخت. ایده از این نظر اهمیت دارد که حتی وقتی به فیلم مهم و تأثیرگذاری مثل "گذشته" هم نگاه می‌کنیم می‌بینم اگر با ایده آن بازی شود می‌توان قصه‌های زیادی خلق کرد. مثلاً اگر شخصیت احمد به جای فرانسه به یک روستا می‌رفت یا همسر فرانسوی او به ایران می‌آمد و... در واقع به تعداد آدم‌های روی زمین می‌توان زایمان ایده‌های مختلف داشت.» ایده پرداز "باد ما را خواهد برد" افزود:«یکی از راه‌های ایده پردازی، تیترنویسی است. این روش خلاقیت‌های ذهنی را پرورش می‌دهد و می‌توان از طریق تیتر به ایده رسید. تمرین دوم، نوشتن خلاصه چند خطی فیلم‌هایی است که می‌بینیم. سریالی که پخش آن 40 سال در آمریکا ادامه پیدا کرد تنها به یک ایده سه خطی باز می‌گشت و این ایده سالها مردم جهان را سرگرم کرد.» آیدن در پاسخ به این پرسش که (برای بیان ایده‌های سه خطی از چه روشی باید استفاده کرد؟) گفت:«هنر، اثر انگشت روح ما است. قطعاً همه ما از فیلم‌هایی که در زندگی دیده‌ایم تأثیر گرفته باشیم اما تمرین می‌تواند به این اتفاق کمک کند.» در بخش دوم این نشست، منوچهر محمدی درباره مبحث تهیه‌کنندگی و انتخاب ایده مناسب برای ساخت یک فیلم سخنانش را این چنین آغاز کرد:«همه چیز از ایده شروع می‌شود و این ایده است که تکلیف همه چیز را روشن می‌کند.» تهیه کننده و طراح اولیه "میهمان داریم"ادامه داد:«من اصولاً تمایل زیادی به تماشای فیلم خارجی ندارم. حس من از دیدن یک فیلم خارجی مثل بلع یک غذای دوباره است چراکه قدرت فکر کردن را از فرد می‌گیرد و می تواند او را ناخودآگاه به سمت کپی برداری ببرد. بیشتر ترجیح می‌دهم درباره فیلم‌ها بخوانم و در بسیاری از موارد خلاصه داستان‌های چند خطی برای من تبدیل به جرقه های ایده پردازی برای نگارش فیلمنامه شده‌اند. ادبیات الهام بخش مناسبتری برای فیلمنامه نویسان و سینماگران است.» تهیه کننده و طراح اولیه "طلا و مس" اشاره کرد:«خاطرم هست آقای ابراهیم حاتمی کیا بعد از ساخت "دیده بان"، "مهاجر"و "وصل نیکان" با من تماس گرفت و قرار شد همدیگر را ببینیم و طبعاً من هم استقبال کردم. طرح و ایده‌هایی مطرح شد که آنها را نپسندیدم اما همینطور که با هم گپ می زدیم از آشنایی‌اش با آقای مصطفی رزاق‌کریمی در مراحل تحقیق یکی از فیلم‌هایش صحبت کرد. وقتی درباره موقعیت یک دانشجوی ایرانی در اتریش و مواجهه با ورود رزمندگان شیمیایی به این کشور و برخورد او با این قضیه صحبت کرد، گفتم این ایده خوبی برای یک فیلم است که این ایده به فیلمنامه "از کرخه تا راین" تبدیل شد و خوشبختانه هم مخاطب عام فیلم را دوست داشت هم مخاطب خاص.» تهیه کننده و طراح اولیه "مارمولک" افزود:«فیلمنامه نویسی یک کار تخصصی است اما لزومی ندارد حتماً یک فیلمنامه نویس از (الف) تا (ی) یک فیلمنامه را به تنهایی بنویسد. من شخصاً حاضرم دستمزد جداگانه به فردی بدهم که مهارت خاصی مثلاً در دیالوگ نویسی، طنزپردازی و ... داشته باشد و بتواند غنای فیلمنامه را افزایش دهد.» محمدی در بخش دیگری از صحبت هایش گفت:«من تا بحال با این مورد مواجه نشده‌ام که یک ارگان دولتی به من سفارش ساخت فیلمی درباره فلان ایده را بدهد و من عیناً همان کار را انجام داده باشم. البته پیش آمده که با فیلمنامه کامل و آماده مواجه شده‌ام که آن را رد کرده‌ام. اساساً اهل هنر باید نوعی رندی داشته باشند تا سوژه، فکر و حتی تشکیلات دولتی را مال خود کنند و با نگاه خودش کار کنند. در چنین شرایطی است که کار لذت بخش و حاصل کار رضایت بخش می شود.» آخرین بخش این نشست بخش "انتقال تجربه" بود که با حضور سیروس الوند برگزار شد و فیلمی کوتاه از آثار این فیلمنامه نویس- کارگردان به نمایش درآمد. سحر عصرآزاد؛ مجری این بخش، صحبت را با نگاهی به کارنامه الوند آغاز و اشاره کرد:«شما در سینمای قبل از انقلاب فعالیت خود را به عنوان منتقد در مجلاتی مثل "ستاره سینما" و "فردوسی" آغاز کردید و بعد وارد عرصه فیلمنامه نویسی شدید. بعد از نگارش بیش از 15 فیلمنامه اولین فیلمتان را ساختید. تجربه فیلمنامه نویسی چه نقشی در ساخت اولین فیلمتان داشت؟» نویسنده و کارگردان "یکبار برای همیشه" اشاره کرد:«شرایط سینما در اوایل دهه 50 بسیار متفاوت بود. شاید آن زمان فقط من و علیرضا داودنژاد بطور جدی و مستمر فیلمنامه می‌نوشتیم. شرایط آن زمان برای فیلمنامه نویسی تأسف برانگیز بود اما متأسفانه هنوز هم این روال به شکلی دیگر ادامه دارد. به نظرم در سینما تنها جایی که خلاقیت معنا پیدا می کند فیلمنامه نویسی است. فیلمنامه نویس در یک جزیره تنها است و در تمام این سالها به لحاظ مادی و معنوی مهجور بوده است.» کارگردان "زن دوم" ادامه داد«از دهه 30 بسیاری متوجه شدند سینمای ایران نیاز به فیلمنامه دارد اما متوجه نشدند که به فیلمنامه نویس هم نیاز دارد و در نهایت افرادی پیدا شدند که دیالوگ می‌نوشتند. من سینما را از نوجوانی شروع کردم و همه چیز را با چشم و گوش باز به شکل تجربی آموختم. هر چند در مدت طولانی فعالیت در سینما با اتفاقات عجیبی مواجه شدم و یکباره تمام سابقه من تبدیل به سوء سابقه شد.» الوند در پاسخ به این پرسش که (چه اتفاقی افتاد که ابتدا فیلمنامه های آثارتان را خودتان می نوشتید و از جایی به بعد با فیلمنامه نویسان مستقل همکاری کردید؟) گفت:«من کارم را با فیلمنامه‌های خودم شروع کردم اما بعد از انقلاب ممیزی بسیار تأثیرگذار شد و من فیلمنامه‌هایی داشتم که مجوز نداشت و این اتفاق باعث شد فیلمنامه‌هایی که مجوز داشت برای ساخت انتخاب شوند. یک بار طرحی داشتم که فکر کردم اصغر فرهادی بهتر می‌تواند آن را بنویسد اما او گفت برای نگارش این فیلمنامه یک سال زمان می خواهد که برای من زمان زیادی بود و در نهایت نتوانستیم همکاری کنیم. اساساً من اصراری ندارم حتماً خودم فیلمنامه بنویسم بلکه از من می‌خواهند که بنویسم.» نویسنده و کارگردان "دست های آلوده" ادامه داد:«تفاوت فیلمسازان در نوع نگاه آنها و ایده‌ها و قصه‌هایشان است. این ویژگی است که آنها را از هم متمایز می‌کند. فیلمنامه نویسان ما باید بسیار مطالعه کنند و رمان بخوانند بخصوص وقایع نویسی هم می تواند به نگارش فیلمنامه کمک کند.» الوند در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت:«با نمایش هر فیلم انگار مردم در یک رفراندوم شرکت می‌کنند و بهترین سانسورچی خود مردم هستند. آنها می گویند از چه فیلمی خوششان آمده و مهر تأیید به کار یک کارگردان می زنند.» در پایان این نشست با اهدای لوح سپاس از سوی کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران به میهمانان این نشست از سیروس الوند، منوچهر محمدی و محمود آیدن تقدیر شد. به گزارش ایسنا،سومین نشست باشگاه فرهنگی آموزشی کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران که ساعت 15 در سالن سیف الله داد خانه سینما آغاز شد تا ساعت 19 به طول انجامید. به این ترتیب پرونده فصل اول کار باشگاه فرهنگی آموزشی کانون فیلمنامه نویسان سینمای ایران با برگزاری سه نشست در فصل پاییز بسته شد. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها