محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796816726
همه آنچه در کمیسیون فرهنگی مجلس می‌گذرد! -
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: آقاتهرانی در نشست تجربه قانون‌گذاری فرهنگ؛
همه آنچه در کمیسیون فرهنگی مجلس می‌گذرد!
حجت‌الاسلام آقاتهرانی در در نشست تجربه قانون‌گذاری فرهنگ گفت: اگر از من بپرسید نقص فنی و مشکل جدی کمیسیون فرهنگی چیست، می‌گویم نیروی انسانی! به گزارش خبرگزاری مهر، «حلقه تجربه» عنوانی است برای سلسله نشست‌های «مؤسسه پژوهشی، آموزشی و رسانه‌ای مسیر» که با هدف انتقال تجربه اساتید، نخبگان و فعالان فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی در یک فضای صمیمانه و غیر رسمی شکل گرفته است.پنجمین جلسه از این سلسله نشست‌ها، با حضور حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مرتضی آقاتهرانی، نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، با موضوع تجربه «قانون‌گذاری فرهنگ» در محل مؤسسه مسیر برگزار شد.در ادامه، متن کامل صحبت‌های وی و سؤالات متخصصان را در این نشست مرور خواهیم کرد:مسیر: عنوانی که برای نشست انتخاب شده است، «تجربه قانون‌گذاری فرهنگی» در جمهوری اسلامی است. موضوع قانون‌گذاری به نسبت موضوعات دیگری که در حوزه‌ی فرهنگ و هنر وجود دارد از پیچیدگی بیشتری برخوردار است؛ چرا که مطالعات زیادی در این حوزه صورت نگرفته و به طور کلی، از لحاظ مبانی و ریشه‌هایی که در این حوزه وجود دارد، خیلی به این موضوع پرداخته نشده است. ما در مؤسسه مسیر این‌طور برنامه‌ریزی کردیم که ابتدا با هدف تجربه‌نگاری فعالان این حوزه، از نمایندگان مجلس شورای اسلامی به عنوان مرجع اصلی قانون‌گذاری در کشور و کارشناسان آن‌ها در مرکز پژوهش‌ها که تجربه‌های ثبت‌نشده‌ی زیادی در این حوزه دارند، دعوت کنیم تا تجربه‌های خود را با ما در میان بگذارند تا هم یک درک کلی از فضای قانون‌گذاری فرهنگی در کشور به دست آید و هم اینکه خود این تجربه‌ها، یک پایه ای باشد برای کارهای مطالعاتی بعدی که قرار است انجام بگیرد.محور مباحثی که قرار است در این نشست مطرح شود، عبارت است از: «ساختار و فرآیند قانون‌گذاری فرهنگی»، «قانون‌گذاران فرهنگی» و «مرکز پژوهش‌ها». در حوزه‌ی فرایند قانون‌گذاری کشور می‌خواهیم بدانیم که از مرحله‌ی ایده و پیشنهاد طرح به مجلس و تا بررسی آن در کمیسیون و کارگروه‌های تخصصی و در نهایت تصویب این طرح‌ها در صحن علنی چه اتفاقاتی در مجلس می‌افتد. در بحث قانون‌گذاران فرهنگی هم می‌خواهیم به این برسیم که به طور کلی نگرش اعضای کمیسیون فرهنگی و نمایندگان مجلس به مقوله فرهنگ و مسائل فرهنگی چگونه است. در محور سوم هم به نقش و جایگاه مرکز پژوهش‌ها که بازوی پژوهشی و تخصصی کمیسیون فرهنگی در حوزه محتوا است می‌پردازیم. جدای از این مباحث، آنچه که برای ما مهم است، تجربیات نابی است که إن‌شاءالله در لابلای سخنان شما منتقل خواهد شد. حجت‌الاسلام آقاتهرانی:این کار، کار بسیار خوبی است. مخصوصا اینکه یک عده جوان بیایند و ببینند و یک ایده جدید و یک بارش فکری نو ایجاد شود. از جوان‌ها این توقع بیشتر است. بزرگترها گاهی به برنامه‌هایی که هست اخت پیدا می‌کنند و مسائل برایشان عادی می‌شود. گاهی ممکن است احساس کنند همینی که هست مطلوب است و بهتر از این وجود ندارد. اما جوان‌ها راحت‌تر فکر می‌کنند و بنابراین می‌توانند راهکارهای نویی ارائه دهند که می‌شود از آن‌ها کمال استفاده را کرد.از آن‌جا که یک دوره ریاست کمیسیون فرهنگی با بنده بود - در دور بعد دیگر کاندیدا نشدم - و یک دوره هم مسئولیت کمیسیون مشترک را بر عهده داشتم که شامل کمیسیون قضایی و فرهنگی بود، یک مقدار با قوانین و ضوابط آشنایی بیشتری دارم و نقاط ضعف و قوت آن را که مهم بدانم عرض می‌کنم. البته این سابقه، گذشته از آن است که ۴ سال قبل را در کمیسیون آموزش و تحقیقات بودم که به دانشگاه و حوزه و مراکز علمی مربوط می‌شد. آن هم در دوره‌ای که آقای عباسپور ریاست کمیسیون را بر عهده داشت و ایشان با شورای عالی انقلاب فرهنگی سر سازش نداشت. الآن بنده مثل ایشان فکر نمی‌کنم و آقای سالک هم که بعد از من آمدند با شورا ارتباط خوبی دارند.نسبت کمیسیون فرهنگی مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگیشورای عالی انقلاب فرهنگی یک واقعیتی است که امام راحل(ره) آن را تأسیس کردند و حضرت آقا هم پیوسته از آن حمایت می‌کنند. این شورا هم نماینده‌ی حقیقی دارند و هم اعضاء حقوقی که عمده کارش هم سیاست‌گذاری در مسائل فرهنگی است. یک توافق دوطرفه‌ای هم وجود دارد که هرجا شورا ورود پیدا کرد، مجلس ورود نکند و هر جا مجلس ورود کرد، شورا وارد نشود که این ضمن متابیع امام و حضرت آقاست. من یادم هست که در دوره ریاست آقای عباسپور که با شورا درگیری وجود داشت و شورا هم نظر مثبتی نداتشند، یک مقاله‌ای در مورد جایگاه شورا نوشتم که اصلاً شورای انقلاب فرهنگی چیست، شأن وجودی‌اش چیست، چه می‌خواهد بکند، جایگاهش کجاست و ارتباطش با مجلس چگونه است؟ می‌خواستم این مسائل اولاً برای خودم بیشتر روشن شود تا بدانم وظیفه چیست؟ چرا که رییس کمیسیون فرهنگی، یک عضو حقوقی در شوراست. الآن هم که معاونت کمیسیون را بر عهده دارم در شورای عالی فضای مجازی شرکت می‌کنم و در کمیته‌هایی مثل امنیت و فرهنگ جزء اعضا هستم. همان‌طور که گفتم این‌ها دو مأموریت خوب دارند: یکی سیاست‌گذاری و دیگری ورود به عرصه‌های مختلف.اولویت‌سنجی مسائل فرهنگیدر مجلس، وقتی کمیسیون تشکیل می‌شود، به شکل طبیعی یکی از کارهایی که باید در ابتدا صورت بگیرد، مشخص کردن اولویت‌های موضوعی است. ما با ۸۴ دستگاه در ارتباط هستیم که یک امر معظمی است. اینکه کسی بگوید من همه این‌ها را می‌شناسم، یک دروغ شاخداری است. البته تا حدودی آن‌ها را می‌شناسیم و در خود کمیسیون هم کمیته‌های تخصصی تشکیل می‌شود . ما هم در یکی دو تا از آن‌ها شرکت کنیم. البته مباحث تخصصی همه حوزه‌ها و دستگاه‌ها را شاید ندانیم که این یک امر طبیعی است. بعضی می‌گویند شما که در کمیسیون فرهنگی هستید از مثلا فلان هنر چه می‌دانید؟ من به شخصه شاید چیزی ندانم، ولی هر کمیسیون به کمیته‌های مختلفی تبدیل می‌شود که کار این کمیته‌ها تخصصی است و در هر موضوعی، از مشاورین فعال و متخصص آن حوزه استفاده می‌شود.ما در ابتدای تشکیل کمیسیون فرهنگی، گفتیم بیاییم اولویت را به خواسته‌های مقام ولایت بدهیم. ایشان گذشته از ولایتی که دارند، یک شخصیت فرهنگی هستند و تخصص و تبحر ویژه‌ای دارند و در این حوزه، خیلی سخن گفته‌اند. پس سزاوار است که مباحث و دغدغه‌های ایشان مورد توجه بیشتری قرار بگیرد. از همان ابتدای کار، من از دوستان و مؤسسات مختلفی که در قم به دنبال دغدغه‌های ایشان خصوصاً در حوزه فرهنگ هستند، درخواست کردم که مطالب خود را برای ما بفرستند. بنده هرچه آن‌ها جمع‌آوری کرده بودند را مطالعه کردم تا ببینم دغدغه‌های فرهنگی حضرت آقا چیست و اولویت ها را پیدا کنیم.تجربیات گذشتگان و طرح‌های نیمه‌تماماولویت‌ها که مشخص شد، یک کار دیگری نیز انجام دادیم که البته ناقص ماند و آن این بود که از رؤسای قبلی کمیسیون می‌پرسیدیم شما که بودید و چه کارهایی کردید و مزایا و معایب کارهایی که کردید را بگویید. یعنی استفاده از تجارب گذشتگان که خیلی مفید است. حتی برخی از آن‌ها به صورت مکتوب گزارش دادند که برای ما بعضا راهگشا بود. مثلاً طرف مبنای فکریش این بوده است که فرهنگ قانون‌بردار نیست. طبیعی است که عملکرد کسی که این‌طور فکر می‌کند با کسی که می‌گوید می‌توانیم فرهنگ را قانون‌مند کنیم متفاوت است. خیلی‌ها توجه ندارند که مبانی فکری آدم در رفتار او مؤثر است. چنان‌چه در روایات هم هست که ایمان مؤمن در اعضاء و جوارح او هویداست. پس اگر مبانی فکری اشخاص برای ما مشخص باشد می‌توانیم حدس بزنیم که این آدم این حرکت را به کجا خواهد برد.اولویت‌ها که مشخص شد، دیدیم که برخی کارها از قبل انجام شده و نیمه‌تمام مانده است. گفتیم این‌ها را در دستور کار قرار دهیم. مثلاً قانون صدا و سیما، به نظرم دو ماده‌اش مانده بود که تعطیل شده بود. می‌دانید اگر قانونی همه‌اش تصویب نشود، به همان صورت نیمه‌تمام بایگانی می‌شود و به آن عمل نخواهد شد. تصمیم گرفتیم ابتدا طرح‌های نیمه‌تمام را به یک سرانجام برسانیم. در همین قضیه قانون صدا و سیما، وقتی کار شروع شد، دیدم سختی کار این‌جا است که دو وزارتخانه و سازمان بزرگ با هم درگیرند؛ مثلا صدا و سیما با وزارت ارتباطات و یا وزارت ارشاد. منطقی این بود که این‌ها باید خودشان حضور داشته باشند. برای من تجربه‌ی خوبی بود که سه رییس، خودشان و یا نماینده‌های‌شان بیایند و بگو مگو کنند که بالاخره ما به یک نتیجه‌ای برسیم که آیا این مسأله را تصویب کنیم یا نه. این طرح زود تمام شد.مسائل فرهنگی، روی میز کمیسیون فرهنگیپس از آن، مسائل دیگری مطرح شد که جزء بیانات حضرت آقا بودند. مثلا بسیج امنیت که یک مرتبه به اقتضای زمان حضرت آقا مطرح فرمودند که مجلس باید پیگیری می‌کرد. با توجه به اینکه در این مسیر، فرهنگ را باید نظام‌مند کرد. قبلاً مثلا قانونی بوده است که «فرزند کمتر زندگی بهتر». گاهی یک نماینده مجلس به عنوان یک بچه مسلمان و یا کسی که نسبت به حضرت آقا ایمان و عاطفه دارد، - که البته دیدها نسبت به حضرت آقا متفاوت است - قانونی را برای تکثیر جمعیت مطرح می‌کند و بعد هم یک ماده‌ای و ... که رأی هم می‌آورد. این‌ها کار را خراب می‌کند؛ کارهای پراکنده و غیرهدفمند. ما گفتیم بیاییم برای بحث افزایش جمعیت، یک طرح جامعی را از اول تا آخر همه‌اش را تدوین کنیم و این کار را کردیم و شد.بحث بعدی مثلاً مسجد و مسجدمحوری بود که مساجد ما تا حدودی ضابطه‌مند نیستند و می‌خواهیم مردمی باشد و امر و نهی دولت روی آن نیاید. موضوعات مختلفی مطرح است؛ روحانی مسجد، خرج و دخل مسجد و هیأت امنای مسجد، پول داشتن مسجد یا بی پول بودن یک مسجد و... که کمیته‌ی تبلیغات این را تدوین کرده است و در در نوبت طرح است. البته ادعایی نیست که بهترین کار است، نه. ممکن است اشتباه هم داشته باشد، اما حالا که یک چیزی نوشته شده می‌توان کم یا زیاد کرد. شروع کار یک امر مبارکی است. قانون دیگری که بود قانون امر به معروف و نهی از منکر بود که خیلی برایش سر و صدا درست کردند. البته این جنجال‌ها از سوی کمیسیون نبود؛ خود من در این مورد کمترین مصاحبه را داشتم. اما رسانه‌های بیگانه این مسأله را شلوغ کردند که فلان و بهمان. گفتند اسیدپاشی مربوط به امر به معروف است و می‌خواستند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. البته طبیعی است که بعضی خودی‌ها هم در مجلس تحت تأثیر قرار بگیرند. این طرح هم ۲۰ ماده‌اش تصویب شده و ماده‌ی ۸ و ۱۷ و ۱۸ آن به کمیسیون تخصصی برگشته است تا تکمیل شود. آقای لاریجانی گفته بودند ابهام دارد که به نظر من ابهام نداشت. ولی ما باز هم اصلاحاتی کردیم که طرح بهتر شد. اما الآن بحث بودجه با دو فوریت در صحن علنی آمده و این طرح را نگه داشته است. یک کمیسیون مشترک هم تشکیل شده است. چون بعضی از مباحث مطرح در طرح نیاز به نظرات قضایی دارد که یکسال است دارد پیگیری می‌شود و روی آن کار می‌شود. این طرح را افراد مختلفی از بزرگان با نظرات متفاوت دیده‌اند. متأسفانه ۳۶ سال از انقلاب می‌گذرد، ولی دو کلمه درباره‌ی این بحث وجود ندارد. الآن یک طرح ۲۴ ماده‌ای داریم که بعد بیایند کاملترش کنند و بهترش کنند.طرح‌های فرهنگی از ایده تا تصویبگاهی اوقات لایحه از طرف دولت می‌آید و گاهی اوقات طرح از طرف مجلس است. مواردی هم هست که کسی از بیرون به مجلس پیشنهاد می‌دهد و به شکل طرح وارد مجلس می‌شود. طرح ابتدا در کمیسیون مطرح می‌شود و بعد در صحن علنی مجلس می‌آید و حالا با یک فوریت یا دو فوریت یا به شکل عادی در نوبت قرار می‌گیرد. اگر یک فوریت داشته باشد، در کمیسیون تخصصی بحث می‌شود و نوبت ویژه دارد. اگر دو فوریت هم باشد، نوبت ویژه‌تر دارد، که در آیین‌نامه هست و طی چند روز یا چند ساعت باید تمام شود. طرح امر به معروف یک فوریت دارد که یک دوفوریتی جلوی آن هست که فکر می‌کنم تا هفته‌ی آینده اگر مجلس تعطیل نباشد، تمام می‌شود و این طرح وارد صحن علنی می‌شود. اگر تصویب شد شورای نگهبان باید نظر آخر را می‌دهد. اگر شورای نگهبان پذیرفت که طرح می‌رود برای اجرا، اما هرچه را که نپذیرفت دوباره در کمیسیون تخصصی بحث می‌شود، اصلاح می‌شود و دوباره رأی‌گیری صورت می‌گیرد. اگر نمایندگان خلاف نظر شورای نگهبان نظری داشته باشند، طرح در مجمع تشخیص مصلحت نظام مطرح می‌شود و نظر نهایی داده می‌شود.در بحث تدوین محتوا، ما می‌توانیم مشاورینی به صورت ثابت یا غیر ثابت داشته باشیم که از آن‌ها استفاده کنیم. با مرکز پژوهش‌ها هم در ارتباط هستیم. یک مرکز پژوهش‌های دیگری هم در قم وجود دارد که مربوط به امور دینی است و بیشتر با علما در ارتباط است. من چند مورد از مباحث را به آن‌ها سپردم؛ مثلا بحث سبک زندگی که قرار است طرحی بنویسیم و در صحن علنی مجلس مطرح کنیم. در بحث مسجد هم کمک‌های خوبی هم کردند، اما طرح امربه معروف و نهی از منکر را بنده با کمک دوستان جلو بردم تا زودتر به سرانجام برسد.مسیر: حضرت آقا در مکاتباتی که با شورای عالی انقلاب فرهنگی داشتند، خیلی تاکید داشتند که کارهای نیمه تمام را به سرانجام برسانید و کارهای جدید انجام ندهید. بحث دیگری هم داشتند که به گروه‌های خودجوش بیشتر بها دهید. می‌خواستم بدانم که در مجلس اقدامی در این باب شده است؟حجت‌الاسلام آقاتهرانی: هفته‌ی گذشته برای رأی‌گیری وزیر علوم، آقای نوبخت به مجلس آمدند. من گفتم بیایید یک چیزی درباره‌ی بودجه‌ی فرهنگ بنویسیم که هرچه می‌شود از بودجه فرهنگ کم نشود. چرا که نسبت به فرهنگ آن حساسیتی که باید باشد، وجود ندارد. چون فرهنگ ملموس نیست و می‌گویند حالا اگر هم ندهند طوری نمی‌شود. اما نمی‌دانند که صدایش بعداً در می‌آید. در آن جلسه با آقای نوبخت صحبت کردیم که قرار شد از بودجه‌ی فرهنگی چیزی کم نکنند. در بحث دومی هم که اشاره کردید، ما یک بودجه‌ای برای مؤسسات خودجوش در نظر گرفتیم که به ایشان گفتیم این را هم باید اضافه کنید و موارد مصرفش را هم معلوم کننید که قول مساعدی دادند. این چیزی است که در توان ماست و ما هم پای آن ایستاده‌ایم تا بشود. این یک بخش کوچکی از آن مسأله است که مربوط به بودجه هست. دغدغه‌اش هست، احساسش هم هست، اما بیش از پیش باید کار شود.مسیر: یکی از محوری‌ترین پروژه‌هایی که مؤسسه‌ی مسیر دنبال می‌کند بحث «مسأله‌شناسی انقلاب اسلامی» است. تقریباً تلفیق کارگروه تجربه‌نگاری و کارگروه مسأله‌شناسی ما در همین‌جا اتفاق می‌افتد که ما از بزرگترهای‌مان می پرسیم که چطور به این دغدغه و مسأله می‌رسند؟ آیا روش مشخصی طراحی شده است که ما به مسائل برسیم و اولویت‌ها را تشخیص دهیم؟ فکر می‌کنم مجلس و قلب تپنده‌اش، کمیسیون فرهنگی هنوز به آن بلوغ جدی نرسیده‌اند که فرایند درست «مسأله‌شناسی و اولویت‌سنجی» داشته باشد. شاید یک نگاه تندی باشد، اما ما همیشه به صورت منفعلانه به اتفاقات نگاه می‌کنیم. یک موجی می‌آید و ما در مقابل آن می‌خواهیم پاسخگو باشیم. ما مجلس فعالانه‌ای نداریم یا اینکه کمیسیون همیشه در حال راه‌اندازی موج‌ها و ایده‌های جدی است؟ اگر منفعلانه عمل کنیم، این موج‌سواری همیشه یک پیامد بد به دنبال خواهد داشت و آن هم بحث مقطعی بودن است. یعنی تا از این موج رها می‌شوی موج دیگری از راه می‌رسد و ... .حجت‌الاسلام آقاتهرانی: حرف درستی است؛ اما همه‌اش هم این نیست. الآن سند مهندسی فرهنگی نوشته شده است که شورای عالی انقلاب فرهنگی کار کرده است. از طرفی مطالبه‌ی حضرت آقا هم بوده که واقعا بجا بوده است. چون اگر ما نقشه‌ی راه را ندانیم، سردرگم می‌شویم. یک راه تشخیص اولویت همین است. همه‌اش هم مباحث مقطعی و تدافعی نیست. مثلا طرح امر به معروف و نهی از منکر یک حالت تهاجمی داشت.البته مشکلات دیگری هم هست. مثلاً تعداد افراد و نمایندگانی که در کمیسیون فرهنگی هستند نسبت به دیگر کمیسیون‌ها خیلی کم است. با ۱۰-۱۲ نفر چه می‌شود کرد؟ آدم می‌خواهیم. در ابتدای شکل‌گیری مجلس، به نمایندگان می‌گویند در هر کمیسیونی که می‌خواهید ثبت‌نام کنید. گاهی اوقات برای اینکه کمیسیون فرهنگی رسمیت پیدا کند و تشکیل شود، کسانی را با اصرار می‌آورند. متأسفانه نیرو نداریم. من خودم میروم و به کسانی که تخصص و صلاحیت لازم را دارند می‌گویم به کمیسیون ما بیایند. اما کمیسیون‌های دیگر بعضا جاذبه بیشتری دارد؛ مثل سفرهای خارجی و بودجه برای شهرشان و... . اگر از من بپرسید نقص فنی و مشکل جدی کمیسیون فرهنگی چیست، می‌گویم نیروی انسانی! چند نفر آدم قوی فرهنگی که کار فرهنگی هم کرده‌اند و تجربه اجرایی هم دارند.بنده امروز که خودم را با آن وقتی که وارد مجلس شدم مقایسه می‌کنم، می‌بینم خیلی فرق کرده‌ام. آدم‌های کاردانِ قویِ فرهنگی می‌خواهیم. ای کاش در آینده افرادی بیایند که بار فرهنگ را بر دوش بگیرند! چرا که اگر فرهنگ درست شود لازم نیست این‌قدر بودجه برای جلوگیری از قاچاق و طلاق و ... بدهیم. این پیشگیری در کمیسیون فرهنگی تحقق پیدا می‌کند که متأسفانه تعداد ما کم است و کار بسیار.مسیر: هر عضو کمیسیون به عنوان یک فرمانده در خط مقدم است. به نظرم قرار نیست همه آن‌ها متخصص باشند. آیا تا به حال کسی به این سازوکار فکر نکرده است که باید در کنار هر نماینده ۳ اتاق فکر باشد؟حجت‌الاسلام آقاتهرانی: این دیگر نقص اصلی خود مجلس است. در هر کمیسیون ۵ نفر به عنوان مشاور می‌توانند حضور داشته باشند. من خودم در پروژه‌ای با افرادی کار می‌کردم. نه اینکه حالا کسی بیاید حقوق بگیرد، نه. یک متخصص بیاید کمکمان کند. با همه‌ی این‌ها که خوب است، اما کم است.مسیر: در مورد ضمانت اجرایی طرح‌ها، مثل جمعیت و خانواده. اگر این طرح تصویب هم شود، دولت قرار نیست اجرا بکند. حالا اینکه قانون است، اگر اجرا نشود، پس چطور مصوبات شورای عالی انقلا فرهنگی که قانون نیست، ولی لازم الاجراست، اجرا می‌شود؟ با وجود اداره‌ی تدوین در مجلس، بعضا مشاهده می‌شود بین قوانینی که تصویب می‌شود تعارض و تداخل وجود دارد؟حجت‌الاسلام آقاتهرانی: تا حالا چندین بار بحث تدوین قوانین مطرح شده، ولی کاری صورت نگرفته است. چون قوانینی که تداخل دارند بسیار است. اما قانونی که نوشته می‌شود باید با توجه به قوانین گذشته تدوین شود. باید تکلیف آن‌ها را هم روشن کنیم. این‌طور نباشد که مجری قانون درباره‌ی یک مسأله مثلا ۲۷ ماده متفاوت داشته باشد و با هر کسی، هر کدام را که می‌خواهد اعمال کند؛ و یا دولت به شکل سلیقه‌ای هرکدام را که خواست عمل کند و هر کدام را که نخواست عمل نکند، که قانون‌گریزی را در پی دارد.وقتی شورای نگهبان امضا کرد، دولت باید عمل کند. اگر قرار باشد هر دولتی منتظر باشد تا یکی بیاید و این برنامه ضمانت اجرایی پیدا کند، این دور می‌شود. مجلس تصویب کرده و دولت باید انجام دهد، اما نمیکند. حالا یک دولتی بیاید که این دولت را مجبور کند تا آن را انجام دهد. باید به قانون ضابطه‌مند عمل کنیم. این درست است که گاهی بعضی از قوانین کامل نیست و باید دولت و مجلس بحث کنند و ... که خیلی راحت اصلاحیه ایجاد می‌شود. دولت اگر می‌خواهد عمل کند، بیاید بگوید این‌جایش قابل عمل نیست. قانون‌مداری که شاخ و دم ندارد. اگر ما کشورمان را می‌خواهیم و تعهد داریم و ولایت را می‌خواهیم، باید به قانون عمل کنیم. ولایت و قانون اساسی و مردم هم همین را می‌خواهند که البته شیطنت‌هایی هم هست که نمی‌گذارند قانونی بیاید و... .اگر ما درست برویم نظام ثبات پیدا می‌کند و قوانین هم تثبیت می‌شوند. در غیر این‌صورت قوانین هجو است که اول از همه خودمان زیر پا می‌گذاریم. در قوانین الهی هم همین است. تبلیغ‌کننده‌ی پیام که پیامبر است یا امام، خودش بهتر از همه به قانون عمل می‌کند.یادآور می شود، «حلقه تجربه»، عنوانی است برای سلسله نشست‌های «مؤسسه پژوهشی، آموزشی و رسانه‌ای مسیر» که با هدف انتقال تجربه اساتید، نخبگان و فعالان فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی در یک فضای صمیمانه و غیر رسمی شکل گرفته است. تاکنون پنج جلسه از این سلسله نشست‌ها از سوی مؤسسه مسیر برگزار شده است: تجربه «مستندسازی انقلاب اسلامی» با حضور سهیل کریمی، تجربه «مدیریت فرهنگی» با حضور دکتر سید محمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت دهم، تجربه «گرافیک انقلاب اسلامی»، با حضور سید محمدرضا میری، تجربه «مدیریت رسانه» با حضور دکتر حسین رضی، مدیر اسبق شبکه بین‌المللی العالم و تجربه «قانون‌گذاری فرهنگی» با حضور حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مرتضی آقاتهرانی، نایب رییس کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی.
چهارشنبه ۵ آذر ۱۳۹۳ - ۱۲:۵۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها