محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797596479
کودک کاراته‌کار من
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی:
کودک کاراته‌کار من هنگامی که پسرم به دنیا آمد، با خود عهد بستم که مادری صبور شوم و فرزندم را درک کرده و هرگز خواسته‌های خود را به او تحمیل نکنم.جام جم سرا: او به پنج‌سالگی رسید و من او را در کلاس...
هنگامی که پسرم به دنیا آمد، با خود عهد بستم که مادری صبور شوم و فرزندم را درک کرده و هرگز خواسته‌های خود را به او تحمیل نکنم.جام جم سرا: او به پنج‌سالگی رسید و من او را در کلاس کاراته ثبت‌نام کردم. جلسات کلاسش تمام شد و روز قبل از امتحان برای گرفتن کمربند زرد فرا رسید. برای من خیلی مهم بود که او در امتحان قبول شود و کمربند بگیرد. به همین دلیل از صبح تا شب، یکریز با او تمرین کردم.او در آن سن کم به هیچ وجه کار را جدی نمی‌گرفت، بخصوص که مامان با او تمرین می‌کرد و در فضای خانه کاملا راحت بود و دوست داشت فقط بازی کند. این کار پسرم، من را عصبی می‌کرد و به همین دلیل، یک بند سرش داد می‌زدم و می‌گفتم که با این تنبلی و اهمال‌کاری، محال است که امتحانش را قبول شود.تمرین ما ادامه داشت و دادزدن‌ها و گله‌گذاری‌های من نیز همین‌طور. یکی از حرکت‌هایی که او درست انجام نمی‌داد و من بارها به دلیل همان بر سرش فریاد کشیدم، گردش به پشت بود. پسرم این حرکت را یاد نمی‌گرفت و من ده‌ها بار مجبورش کردم آن را انجام دهد و البته خشم و فریاد من هم چاشنی هر مرتبه‌ای بود که او به پشت می‌پرید.روز بعد فرا رسید و فرزندم در امتحان شرکت کرد. مربی از او کاملا راضی بود و براحتی کمربند زرد را به وی داد. جالب آن که امتحان پرش به پشت را اصلا از او نگرفت. ما آموزشگاه را ترک کردیم و سوار ماشین شدیم تا به خانه برگردیم. در راه پسرم از من پرسید: مامان، تو چرا دیروز این همه من را مجبور به پرش به پشت کردی؟ تو خیلی من را به خاطر این حرکت دعوا کردی در حالی که مربی امتحانش را نگرفت.رنجش خاطری که در لحن پرصداقت کودکم موج می‌زد، همچون سیلی محکم به صورتم خورد. من هنگام تولد او با خود عهد کرده بودم که درکش کنم و هرگز با اجبار، چیزی را به وی تحمیل نکنم. اما الان عهدم را زیر پا گذاشته بودم و به خیال خود در اندیشه به اجبار موفق کردن فرزندم بودم؛ بی‌آن‌که بدانم این موفقیت‌های تحمیلی به قیمت از دست دادن اعتماد به نفس پسرم تمام می‌شود و نقش تخریبگر آن، به‌مراتب پررنگ‌تر از سازندگی‌اش خواهد بود.از آن لحظه به بعد، رفتارم را با فرزندم تغییر دادم. در حضور دیگران می‌گفتم که به او افتخار می‌کنم و گهگاه در خلوتمان به وی یادآوری می‌کردم که چقدر دوستش دارم. حال می‌دانم که عزت نفس او از هر توانایی دیگری مهم‌تر است.
شنبه 3 آبان 1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 44]
-
سبک زندگی
پربازدیدترینها