تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 31 فروردین 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):مؤثّرترين وسيله جلب رحمت خدا اين است كه خيرخواه همه مردم باشى.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

لوله پلی اتیلن

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

مرجع خرید تجهیزات آشپزخانه

خرید زانوبند زاپیامکس

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

کلاس باریستایی تهران

تعمیر کاتالیزور

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

تعمیرات مک بوک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1796917916




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

واکاوی نگاه دولت خاتمی نسبت به مقوله عدالت اجتماعی سایه توسعه سیاسی بر عدالت اجتماعی در دولت اصلاحات


واضح آرشیو وب فارسی:فارس: واکاوی نگاه دولت خاتمی نسبت به مقوله عدالت اجتماعی
سایه توسعه سیاسی بر عدالت اجتماعی در دولت اصلاحات
اصالت یافتن سیاست و توسعه سیاسی نسبت به سایر مباحث از مهمترین عواملی بود که تحقق عدالت اجتماعی را در دولت اصلاحات با بن‌بست مواجه کرد.

خبرگزاری فارس: سایه توسعه سیاسی بر عدالت اجتماعی در دولت اصلاحات



بی‌شک در بررسی قانون اساسی نظام اسلامی یکی از مهمترین محورها و خطوط این قانون، نیل جامعه ایران به سمت یک جامعه عدالت‌محور است. در اهمیت این مهم برای تدوین‌کنندگان اولیه قانون اساسی همین بس که در سه اصل اول این قانون که مختص کلیات و ماهیت نظام اسلامی است، تحقق عدالت یکی از اهداف و ماموریت‌های اصلی این نظام الهیِ برخاسته از مکتب جعفری معرفی شده است. اصل اول قانون اساسی، فلسفه‌ی تشکیل حکومت اسلامی را باور ملت مسلمان ایران به «حکومت‏ حق‏ و عدل‏ قرآن» می‌داند. در اصل دوم، یکی از پایه‌های ایمانی جمهوری اسلامی، «عدل‏ خدا در خلقت‏ و تشریع» شمرده شده است و در اصل سوم، دولت جمهوری اسلامی موظف شده برای «رفع تبعیضات‏ ناروا و ایجاد امکانات‏ عادلانه‏ برای‏ همه‏، در تمام زمینه‌های‏ مادی‏ و معنوی» همه امکانات خود را بکار بگیرد.‏ علاوه‌بر سه اصل اولیه، در بقیه اصول نیز -هر چند به صورت غیرمستقیم- بر تحقق عدالت به عنوان یکی از غایت‌های حکومت اسلامی تاکید شده، به‌گونه‌ای که 9 فصل از 14 فصل قانون اساسی و همچنین 26 اصل از این قانون با محوریت راهکارهای تحقق عدالت در نظام اسلامی شکل گرفته است. در ادبیات بنیان‌گذار کبیر انقلاب و مقام معظم رهبری نیز بارها بر تحقق عدالت در جمهوری اسلامی به عنوان یکی از ماموریت‌های اصلی این نظام تاکید شده است. کمتر سخنرانی‌ای از حضرت آیت الله خامنه‌ای می‌توان یافت که در آن بر موضوع عدالت تاکید نکرده باشند. در دومین نشست اندیشه‌های راهبردی که با موضوع عدالت در محضر رهبر انقلاب تشکیل یافت، ایشان با استناد به قرآن مجید، «عدالت» را «هدف اصلی ادیان» برشمرده و افزودند: «عدالت، هدف نظام‌سازی اجتماعی ادیان و حرکت بشر در چارچوب دین بوده است و این اهتمام جدی به عدالت، در هیچ مکتب بشری یافت نمی شود» حضرت آیت‌الله خامنه‌ای دربخش دیگری از سخنان خود در این نشست، عدالت را «سرلوحه دغدغه‌های همیشگی نظام اسلامی» دانستند و با اشاره به کارهای فراوان و گسترده‌ای که پس از انقلاب برای «تحقق عدالت اجتماعی» انجام شده افزودند: «این کارهای خوب، راضی‌کننده نیست چرا که ما براساس نگاه اسلامی، تحقق کامل عدالت و محو هرگونه ظلم را هدف قرار داده‌ایم که برای پر کردن فاصله وسیع وضع موجود و تحقق عدالت اجتماعی، باید تلاش مستمر، جدی و همه‌جانبه انجام داد.» نقش بی‌نظیر دولت در تحقق عدالت هر چند بر اساس نص قانون اساسی و با استناد به اصل 156 آن وظیفه گسترش عدل، بر عهده قوه قضائیه گذاشته شده است؛ اما همگان می‌دانیم که نمی‌توان نقش دولت‌ها به عنوان مجریان قانون اساسی را در تحقق عدالت اجتماعی با سایر قوا مقایسه کرد. چرا‌که ظرفیت‌ها و امکانات مادی مورد نیاز برای تحقق عدالت اجتماعی فقط در اختیار دولت‌ها بوده است. هر چند همه دولت‌های بعد از انقلاب حداقل در شعار به مقوله عدالت اجتماعی اشاره داشته و اقداماتی نیز در این راستا انجام داده‌اند؛ اما مسلما نوع نگاه و راهبرد هر یک از این دولت‌ها برای تحقق این هدف با دیگران متفاوت بوده است، به گونه‌ای که گاها در مقایسه عملکرد دولت‌ها در این راستا تفاوت ماهوی وجود دارد. چندی پیش به کارنامه‌‌ی دو دولت سازندگی در مقوله عدالت اجتماعی با عنوان «دولت سازندگی در سنجه عدالت» پرداختیم. در این مقاله به بررسی کارنامه‌ی دولت اصلاحات در این مقوله پرداخته و در شماره آتی کارنامه دولت مهرورزی (احمدی‌نژاد) را مورد بررسی قرار خواهیم داد. آزادی، عدالت و معنویت محور تبلیغات خاتمی بعد از انتخاب سیدمحمد خاتمی در انتخابات سال 76 گفتمان دوم خرداد که بعدها به نام گفتمان اصلاحات تغییر نام داد، به مدت 8 سال در این کشور مستقر شد. در نگاه اولیه، به ظاهر تفاوت‌های زیادی میان این گفتمان و گفتمان دولت سازندگی مشاهده می‌شد؛ اما بن‌مایه‌ی هر دو گفتمان از یک ریشه نشأت می‌گرفت. دولت دوم خرداد با شعار «توسعه‌ سیاسی» پا در عرصه‌ی‌ سیاست کشور گذاشت. بدین ترتیب این دولت، توسعه سیاسی را جایگزین توسعه اقتصادی دولت کارگزاران ساخت. خاتمی سه شعار را که در دولت هاشمی کمتر به‌آن‌ها پرداخته می‌شد یا حداقل ظهور و بروز آنها کمتر بود، محور فعالیت‌های تبلیغی خود قرار داد و همین شعارهای زیبا بود که رای بالای مردم را متوجه این فرد نسبتا گمنام در عرصه سیاست ایران ساخت. شعارهایی چون «آزادی، عدالت و معنویت» که احساس می‌شد با توجه به رفتار کارگزارانی‌ها طی 8 سال در کشور با استقبال قشر عظیمی از مردم مواجه شود؛ که همین گونه نیز شد. توسعه‌ آزادی مهمترین دغدغه رئیس دولت در واقع این دوره را باید دوره آزادسازی سیاسی در مقابل آزادسازی اقتصادی دوره سازندگی تلقی کرد؛ زیرا دولت با حمایت گسترده اجتماعی درصدد ایجاد تغییرات اساسی و نوسازی سیاست‌های اجتماعی و فرهنگی و گسترش حقوق و آزادی‌های مدنی بود. «مردم‌سالاری در داخل و صلح در خارج» روح گفتمان دولت اصلاحات بود. در واقع، توسعه آزادی را باید محور گفتمان و دغدغه اصلی دولت دوم خرداد و خصوصا رأس دولت دانست. رئیس دولت اصلاحات در این زمینه می گوید: «هر چیزی که در برابر آزادی ایستاده، لطمه دیده است حتی فضیلت‌های انسانی. دین اگر در مقابل آزادی قرار گرفته لطمه دیده است. ... عدالت اگر در مقابل آزادی قرار گرفته لطمه خورده است؛ توسعه اگر در مقابل آزادی قرار گرفته لطمه خورده است» نوع نگاه خاتمی به عدالت اجتماعی خاتمی معتقد بود برای اجرای عدالت اجتماعی، کشور هم باید مسیر رشد اقتصادی خود را طی کند و هم اینکه در این مسیر طبقات پایین جامعه متضرر نشوند. بر این اساس خاتمی سعی کرد یک نگاه تلفیقی بین مقوله رشد اقتصادی و عدالت اجتماعی برقرار کند که در آن عدالت اجتماعی اولویت داشته باشد. به عبارت دیگر وی برای ایجاد آرمان اصلی انقلاب اسلامی یعنی رفع فقر، همانند دولت هاشمی ساماندهی و توسعه اقتصادی کشور را تجویز می‌کرد ولی علاوه بر آن معتقد بود که تا کشور به رشد اقتصادی نرسیده باشد باید دولت از طبقات پایین جامعه حمایت کند. بر همین اساس بود که وزارت رفاه و تامین اجتماعی در دولت اصلاحات تاسیس شد. از دیدگاه خاتمی: «عدالت به این معناست که این امکان را به وجود آوریم که فرصت‌های مساوی برای همه صاحبان استعداد فراهم شود و در توزیع امکانات نیز حال کل جامعه رعایت بشود.» خاتمی مانند هاشمی معتقد بود که برای رسیدن به آرمان والای عدالت اجتماعی، کشور باید مسیر رشد اقتصادی را طی کند؛ اما در این جنبه با دولت هاشمی تفاوت دیدگاه داشت که تا پیش از آماده‌شدن بسترهای عدالت اجتماعی و مهم‌تر از آن تا زمانی که کشور به رشد اقتصادی نرسیده، دولت نباید چتر اجتماعی حمایتی خود را از سر طبقات پایین جامع بردارد و نباید فشارهایی که در دولت سازندگی بر این طبقات وارد شد دوباره ایجاد شود. می‌توانیم بگوییم دولت اصلاحات نه مانند دولت موسوی است که توزیع مساوی ثروت را بپذیرد و بر اساس آن در همه امور دخالت کرده و بخواهد با دادن یارانه فقر را از بین ببرد، چرا‌که از دید خاتمی این مسئله توزیع فقر است و نه مانند دولت سازندگی است که معتقد شود قرار گرفتن کشور در مسیر رشد اقتصادی و افزایش تولید و فعالیت در کشور به عدالت اجتماعی می‌انجامد. خاتمی معتقد بود که نباید اشتباهی را که در دولت سازندگی پیش آمد و به فشار به طبقات پایین منجر شد را تکرار نماییم. پس نباید در کنار توسعه اقتصادی عدالت اجتماعی را فراموش کنیم. گفتمان عدلت اجتماعی در سایه گفتمان توسعه سیاسی نباید از این نکته غفلت کرد که گفتمان عدالت اجتماعی در دولت اصلاحات همانند دولت سازندگی مهمترین گفتمان نبود؛ بلکه این گفتمان توسعه سیاسی بود که بر بقیه موضوعات حاکم شد و باعث شد که دولت اصلاحات همه تلاش خود را معطوف به ایجاد و اجرای چنین گفتمانی کند. خاتمی معتقد بود: «عدالت اجتماعی در جامعه فقیر چندان معنا ندارد. لذا باید به سمت توسعه اقتصادی رفت و از طرفی توسعه اقتصادی بدون گونه‌ای از توسعه سیاسی که دموکراسی هم از نتایج آن است میسر نیست. چرا که توسعه اقتصادی مستلزم جدی گرفتن مشارکت است و اگر مشارکت در جامعه نهادینه شود و مردم صاحب حق و اعتبار شوند خود به خود گونه‌ای از دموکراسی نیز برقرار می‌شود.»( اطلاعات 13/5/76) بنابراین در نگاه رئیس دولت اصلاحات تحقق عدالت اجتماعی تنها از طرق توسعه اقتصادی و سیاسی میسر است؛ به این دلیل که توسعه بدون عدالت و عدالت بدون توسعه یا به شکاف‌های عمیق اجتماعی منتهی می‌شود یا به توسعه فقر می‌انجامد. چرا دولت اصلاحات در تحقق عدالت اجتماعی توفیقی نداشت؟ اینکه چرا دولت اصلاحات نتوانست در تحقق عدالت اجتماعی گام مهمی بردارد، علی‌رغم اینکه برخلاف دولت سازندگی عدالت اجتماعی یکی از اولویت‌های اعلام شده این دولت بود، دارای مولفه‌های متعددی هست که به طور خلاصه به آنها می‌پردازیم. اقتصاد ایران در سال 76 از مشکلات متعددی رنج می‌برد که در قالب تشدید‌ بیماری‌های ساختاری و رکود اقتصادی تجلی یافت به طوری که شاهد بودیم به دنبال تغییراتی که در آن زمان در خط‌ مشی‌های اقتصادی دولت پیش آمد عملا استراتژی‌های اعلام شده در برنامه توسعه اقتصادی که مطالبه‌ی رهبری بود، کنار گذاشته شد و ما شاهد بودیم که از همین زمان توقف رشد سرمایه‌گذاری خصوصی صورت گرفت. در این دوران، دولت جدید با نارسایی‌های مختلفی روبرو بود و نتوانست علی‌رغم سیاست‌های اعلام شده در برنامه پنج‌ساله سوم توسعه و برنامه بودجه، به کارایی لازم دست پیدا کند. آن‌ها مطالبات و خواسته‏های توده‏های مردم را به چند اصطلاح سیاسی و روشنفکرانه تقلیل دادند و نیازهای ضروری و حقیقی مردم را به فراموشی سپردند. در واقع آن‌ها دغدغه‏ها و علایق گروهی خودشان را فراگیر و عمومی جلوه دادند. سرانجام بی‏توجهی افراطیون به دغدغه‏های اصلی مردم، آن‌ها را به جریانی نخبه‏گرا تبدیل کرد که سعی داشتند مطالبات خود را به عنوان مطالبات توده‏ها عرضه کنند. «جهت‏گیری اقتصادی هر دو دولت سازندگی و اصلاحات یکسان بود؛ چرا که آن‌ها سیاست تعدیل اقتصادی را در پیش گرفتند.» (مالجو، «سه دولت: جامعه‏شناسی دولت‏های پس از انقلاب»، شهروند امروز، 14/11/86 ) از این‏ رو، پیامدهای ناگوار سیاست تعدیل اقتصادی، گریبان اصلاح‏طلبان را نیز گرفت و طبقات متوسط و ضعیف جامعه را از آنان سرخورده و ناخرسند ساخت و با غفلت و عدم توجه به امر پیشرفت اقتصادی، شاهد تورم افسارگسیخته، ‎گرانی، بیکاری، رکود واحد‎های تولیدی، کاهش صادرات و افزایش واردات در این دوران هستیم. گفتمان اصلاحات از مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم نیز غفلت کرد و سبب شد تا پس از چند سال، گره‌های کور اقتصادی پدید آید. ریشه‌ این امر، اولویت‌های غیرضروری و فرعی گفتمان اصلاحات بود که تمام توان حاکمیت را به خود اختصاص می‎داد و اجازه نمی‌داد که از قابلیت‌ها و امکانات در جهت برآوردن نیازهای حقیقی جامعه استفاده شود. غافل شدن از مشکلات اولیه مردم و خصوصا قشر مستضعف جامعه در دوران دولت اصلاحات گاها با نهیب رهبر فرزانه انقلاب نیز مواجه می‌شد. ایشان بارها در این خصوص به دولتمردان تذکر می‌دادند و این مطالبه را داشتند که نباید اولویت‌های اساسی و مشکلات اساسی مردم قربانی سیاسی‌کاری و مسائل حاشیه‌ای گردد که به عنوان نمونه به دو مورد از آنها در اینجا اشاره می‌شود: «مردم حقیقتاً مشکلات اقتصادی دارند، سختی دارند، نارسایی دارند، گرفتاری‎های زیادی دارند. خطر عمده این است که شما این را ندانید که امیدوارم بدانید!»(مقام معظم رهبری، 4 دی 1378.) «کدام نقض کرامت انسانی بالاتر از یک انسانی، رئیس یک عائله‌ای، پدر یک خانواده‌ای در جامعه‌ای که در آن جامعه همه چیز هم هست، نتواند اولیات زندگی فرزندان خودش را تأمین بکند؟! کدام تحقیر از این بالاتر است؟! صبح تا شب کار کند، آخرش هم به من نامه بنویسد، به شما، به آن مسئول دیگر که من دو ماه است که در خانه‌ام گوشت نبرده‌ام!... مسئله‌ معیشت قطعاً در اولویت اول است! معیشت که نبود، دین هم نیست، اخلاق هم نیست، حفظ عصمت و عفت هم نیست! معیشت که نبود، امید هم نیست. این اساس قضیه است. اینجاست مسائل اساسی جامعه.» (مقام معظم رهبری، 29 خرداد 1379) اصالت یافتن سیاست نسبت به سایر مباحث از مهمترین عواملی بود که تحقق عدالت اجتماعی را در دولت اصلاحات با بن‌بست مواجه کرد که شاخصه‌های آن را باید در ناتوانی نفر اول اجرایی کشور در تصمیم‌گیری مستقل و تأثیر‎پذیری شدید وی از برخی افراد و احزاب افراطی، رواج باندبازی و حزب‌گرایی و حاکم شدن فضای به شدت سیاست‌زده در کشور که نگاه اقتصادی و عدالت‌طلبانه را در خود هضم می‌کرد دانست. تکیه بر مدل اقتصاد سرمایه‎داری و نه اقتصاد اسلامی، سکانداری مجدد تکنوکرات‌ها در عرصه اقتصادی کشور همانند دولت سازندگی که عملا اعتقادی به عدالت اجتماعی نداشتند، شایع شدن تجمل‎گرایی و ثروت‌اندوزی در میان برخی مدیران و مسئولان، دست‌اندازی و خیانت برخی از مدیران به بیت‌المال و بسط یافتن فساد اقتصادی در کنار تفاخر و تکبر برخی دیگر از مسئولان که خود را بالاتر از مردم می‌دانستند باعث شد در این 8 سال نیز عملا تحقق عدالت اجتماعی مورد غفلت واقع شده و شکاف‎های طبقاتی و فاصله فقیر و غنی کمتر نشود.*                                                                      حبیب ترکاشوند کارشناس مسائل سیاسی منبع: برهان انتهای متن/

93/07/09 - 03:11





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن