محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796977433
نیم قرن سکوت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
پرونده قتل دختر بچه آمریکایی بعد از 57 سال دوباره به جریان افتاد نیم قرن سکوت ماریا هفت سال داشت. او دختری پرجنب و جوش بود و دو چشم بزرگ قهوه‌ای داشت که ذکاوت و مهربانی‌اش را نشان می‌داد. همه می‌گفتند این دختر کلاس دومی، دختر خاصی است و کتی که یک سال از او بزرگ‌تر بود، به داشتن دوستی چون او افتخار می‌کرد.
ماریا و کتی همسایه بودند. سال 1957 بچه ها هنوز اسیر تلویزیون نشده بودند و در خیابان های «آرشی پلیس» با همدیگر بازی می کردند. آن زمان هیچ کس در خانه اش را قفل نمی کرد، چون در آن محله همه یکدیگر را می شناختند.
7000 سکنه «سایکامور» تا قبل از صبح سوم دسامبر سال 1957 احساس امنیت می کردند، اما ناگهان همه چیز به هم ریخت و فاجعه ای غیرمنتظره رخ داد؛ جنایتی که راز آن هرگز فاش نشد و اکنون این پرونده بعد از 57 سال دوباره به جریان افتاده و پلیس و دادستانی می کوشند تا بالاخره این معمای مخوف را حل کنند. صبح آن سه شنبه منحوس، برای ماریا و کتی کاملا معمولی شروع شد. آنها در هوای سرد قدم زنان به مدرسه شان رفتند و بعد از مدرسه برای آوردن اسباب بازی به خانه ماریا رفتند. دو بلوک آن طرف تر، مردی که اورکت به تن داشت، دو دختربچه را زیر نظر گرفت. او سعی کرد با آنها وارد صحبت شود. دخترها ترسیدند و به همین دلیل به رستورانی رفتند تا از دست مرد خلاص شوند. وقتی از رستوران بیرون آمدند مرد رفته بود، اما روی زمین چند عکس از زنان برهنه انداخته بود. این تنها اقدام مستهجن در شهر نبود. فردی بعد از هالووین روی درخت ها و چراغ های راهنمایی با گچ تصاویر مستهجن کشیده بود. ماریا و کتی سعی کردند به صحنه ای که دیده اند، اعتنا نکنند. آنها تصمیم گرفتند بعد از شام با هم بازی کنند. دو دوست محل مورد علاقه ای داشتند که از تابستان آن سال به بعد در آنجا بازی نکرده بودند. کتی ساعت پنج بعدازظهر به خانه رفت. ماریا هم بعد از این که شامش را خورد، به کتی زنگ زد: «من می توانم امشب بیرون بروم. تو هم می توانی؟» دو دختر در تاریکی تا نقطه مشخصی مسابقه دادند. دور درخت ها می دویدند و شاد بودند تا این که مردی جوان و خوش چهره به آنها نزدیک شد. کتی هنوز دندان های بزرگ و سفید، صورت تیره و صدای نازک آن مرد را به یاد دارد. او هرگز این مرد را ندیده بود. غریبه به دو دختر نزدیک شد و گفت: «سلام دخترهای کوچک، خوش می گذرد؟» او به ماریا و کتی گفت اسمش جانی است، ازدواج نکرده و بیست و چهار ساله است و سپس پرسید آیا آنها می خواهند روی کولش سوار شوند یا نه و آیا عروسک دوست دارند؟ دخترها سرشان را به نشانه تائید تکان دادند. 57 سال بعد این جزئیات دوباره در دادگاه گوشزد شد. غریبه ماریا را روی شانه هایش چند دور در خیابان چرخاند و صدای خنده های ریز ماریا در محوطه پیچید. ماریا به خانه رفت تا یکی از عروسک هایش را بیاورد. در این حال کتی با مرد غریبه تنها ماند. نوبت کتی بود که کولی سواری کند. مرد غریبه به کتی گفت خوشگل است، اما کتی هنوز هم فکر می کرد آن مرد از ماریا بیشتر خوشش آمده است. وقتی ماریا به خانه رسید، پدرش مشغول خواندن روزنامه بود. او با مادرش صحبت کرد، عروسکی که می خواست برداشت و به کوچه برگشت. این بار نوبت کتی بود که سراغ عروسکش برود. او از ماریا خواست همراهش برود، اما ماریا قبول نکرد. وقتی کتی برگشت، از مرد غریبه و ماریا خبری نبود. آدم ربایی و قتل ماریا ریدولف، قدیمی ترین پرونده باز ملی در آمریکاست. اکنون این پرونده بعد از 57 سال دوباره بررسی می شود، اما باز هم ممکن است به نتیجه نرسد. ماریا در زمانی دزدیده شد که هنوز انتشار عکس بچه های گمشده، جزئی از فرهنگ روزانه آمریکا نشده بود. دزدیده شدن یک دختر کوچک در آن زمان، فاجعه ای بود که به هر کسی احساس عدم اطمینان می داد. گزارشگران بعد از شنیدن این خبر به سمت «سایکامور» روانه شدند. رئیس پلیس اف.بی.آی دستور داد درباره این پرونده مرتب به او گزارش بدهند و رئیس جمهور نیز پرونده را دنبال می کرد، اما چند هفته کار ضربتی بیش از نیم قرن سکوت را به دنبال داشت. در زمان گشوده شدن پرونده ماریا، آزمایش دی.ان.ای وجود نداشت و تنها سرنخی که پلیس در اختیار داشت، مقداری نمونه مدفوع سگ بود که از حضور فردی غریبه در محل خبر می داد. بررسی مجدد این پرونده بعد از گذشت 57 سال، کار ساده ای نبود. عده زیادی از شاهدان فوت شده بودند و عده دیگر جزئیات را از یاد برده بودند، اما پرونده دوباره به جریان افتاد. نقطه شروع کار از سال گذشته بود که مردی به اتهام کشتن ماریا بازداشت شد. این مرد هنوز می گوید بی گناه است و همسر و دختر خوانده اش می گویند این مرد تمام توان خود را به کار بسته تا صلح را به سایکامور بازگرداند.
این که یک قاتل پس از 57 سال پیدا شود، دستاورد بزرگی است، اما پرسش اینجاست مدارک به دست آمده و شهادت شاهدان، تا چه حد قابل استناد است؟ آیا سیستم قضایی توانسته ماجرا را درست و عادلانه بازسازی کند؟ این پرونده اکنون براساس آخرین اظهارات زنی قبل از مرگش بازگشایی شده، اما غیر از او شخص دیگری این مرد را متهم نکرده است. بسیاری از مدارک فیزیکی پرونده گم یا خراب شده است، از جمله عروسک ماریا که به دست قاتلش افتاده بود. در عوض پلیس اکنون به چیزهایی استناد می کند که در گذشته غیرقابل استناد تلقی می شد؛ از جمله شناسایی توسط شاهد عینی و شهادت افراد مطلع. شناسایی توسط شاهد عینی آنقدرها هم آسان نیست که به نظر می رسد. این که 57 سال پیش یک مرد چه شکلی بوده و الان چه قیافه ای دارد و نور صحنه جرم در آن شب تاریک چقدر یک چهره را واضح می کرد، جای پرسش دارد. کسی که شهادتش اکنون ملاک قضاوت قرار گرفته، در زمان وقوع حادثه کودک بود و آدم ربا را فقط چند لحظه دیده بود. بیش از نیم قرن گذشته و اکنون بسیاری می پرسند واقعا شهادت او چقدر قابل استناد است؟ او از میان چند تصویر، عکس قاتل را نشان داد و گفت مطمئن است قاتل را بدرستی شناسایی کرده است. عده ای می گویند عکسی که او انتخاب کرده، کاملا از عکس های دیگر متفاوت بود و شاید دلیل انتخاب او همین بود. آنها می گویند دادستانی بخصوص عکس ها را طوری گذاشته بود که عکس این متهم انتخاب شود. به هر حال کامل شدن این پرونده دست کم دو سال دیگر زمان می برد. طبق آمار، 75 درصد از افرادی که بی گناه متهم شده اند، به دلیل اشتباه شاهد عینی در شناسایی و 15 درصد نیز به سبب شهادت اشتباه افراد مطلع بازداشت شده اند. حالا مردی که متهم است نیم قرن پیش دختربچه ای را دزدیده و به قتل رسانده، به زندان منتقل شده و خانواده قربانی و شهر نفس راحتی می کشند، اما هنوز این پرسش پابرجاست که آیا عدالت بدرستی اجرا شده است؟ چه بر سر ماریا آمد؟ جسد ماریا بهار سال بعد از گم شدنش پیدا شد. مردی که در حال چیدن قارچ وحشی بود، اسکلت او را زیر درختی پیدا کرد. پرنده ها روی جسدش لانه کرده بودند و پیراهنی که به تن داشت، پوسیده بود. این محل در 120 مایلی خانه ماریا بود. کسی که جسد را کشف کرده، آن زمان به پلیس گفته بود: «اول فکر کردم یک گوزن است، بعد فکر کردم سگ مرده است، بعد دیدم شبیه اسکلت آدم است و وقتی بیشتر دقت کردم، فهمیدم یک دختربچه است.» او بعد از دیدن جنازه، همسرش را مطلع کرد و بعد هر دو موضوع را به پلیس گزارش دادند. در آن زمان هیچ عکسی از صحنه جنایت گرفته نشد. چون رئیس پلیس گفته بود نمی خواهد چنین عکسی در صفحه اول روزنامه ها چاپ شود. پزشکی قانونی آن زمان گزارش داده بود ماریا بر اثر ضربات چاقو کشته شده است. جسد ماریا چند روز بعد از مقابل مدرسه اش تشییع شد. کتی چه شد؟ خانواده کتی پس از این حادثه خیلی زود از آن شهر مهاجرت کردند. مادر کتی مراقب رفت و آمدهای دخترش بود. کتی حتی وقتی بزرگ شد و ازدواج کرد، همیشه ترس ظاهر شدن دوباره جانی را با خود داشت و هنوز هم نتوانسته است آن فاجعه را از یاد ببرد، البته او می گوید: اکنون آرام تر هستم، چون قاتل دستگیر شده است. فردی که کتی از وی به عنوان قاتل یاد می کند، فقط یک متهم است که واقعا معلوم نیست گناهکار باشد و پرونده اتهامی اش تازه به جریان افتاده است. (ضمیمه تپش) مترجم: سارا لقایی منبع: دیلی میل
پنج شنبه 27 شهریور 1393 4:31 بازدید:1
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
حوادث
پربازدیدترینها