محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797861392
رویکردهای مختلف به مسئله ماهواره در ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
رویکردهای مختلف به مسئله ماهواره در ایران
به نظر می رسد که در رابطه با ماهواره از دو دهه ی قبل دچار یک افراط و تفریط شده ایم، یعنی نوعی نگاه سیاه و سفید در این خصوص مطرح است. عده ای معتقد هستند که این پدیده خانمان سوز است و باعث انحراف نسل جوان (63 درصد جمعیت کشور) می شود و باید به شدت از ورود آن ممانعت کرد. نگاه سفید هم معتقد است که ماهواره مانند ویدئو است و اگر مقاومت کنیم، این مقاومت سرانجام خواهد شکست و جز هزینه و زحمت برای نظام سودی نخواهد داشت.
به این مطلب امتیاز دهید
به گزارش سرویس فرهنگی جام نیوز، گرچه مسأله ماهواره بیش از یک دهه پس از جنگ عملاً در کشور به یک مسأله جدی تبدیل شد. اما فقدان اجماع میان متولیان اجرایی، سیاست گذاری و تقنینی باعث شده است که این پدیده همچنان موضوع چالش برانگیز باقی بماند و از نکاتی که همیشه ما را دچار چالش کرده این است که در کشور اجماع لازم در سه سطح سیاست گذاری، تقنینی و اجرایی وجود نداشته است. در این راستا، فقدان اجماع گفتمانی در سطوح سیاست گذاری، تقنینی و اجرایی کماکان برخی مسائل را در هاله ای از ابهام قرار داده است که امروز همچنان به عنوان یک مسأله برای ما باقی مانده اند. آنچه که به نظر می رسد بسیار با اهمیت باشد و البته باید از سیاسی کردن مسأله به شدت پرهیز کرد، آن است که فضای بحث ماهواره در یک فضای منطقی، عقلانی و علمی با رویکرد منفعت گرایی برای نظام مطرح شود. به نظر می رسد که در رابطه با ماهواره از دو دهه ی قبل دچار یک افراط و تفریط شده ایم؛ یعنی نوعی نگاه سیاه و سفید در این خصوص مطرح است. عده ای معتقد هستند که این پدیده خانمان سوز است و باعث انحراف نسل جوان (63 درصد جمعیت کشور) می شود و باید به شدت از ورود آن ممانعت کرد. نگاه سفید هم معتقد است که ماهواره مانند ویدئو است و اگر مقاومت کنیم، این مقاومت سرانجام خواهد شکست و جز هزینه و زحمت برای نظام سودی نخواهد داشت. منطقی که باید به آن بپردازیم این است که وارد عرصه ی سوم شویم؛ یعنی به مضار و منافع ماهواره و به ویژه پیامدهای آن در حوزه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و امنیتی بپردازیم تا بتوانیم در تعیین استراتژی، راهبرد و راهکارها یک حد منطقی را برای این مسأله ترسیم کنیم. این موضوع در همه سطوح کشور در حال بحث و جدل است و تا زمانی که اقناع لازم در سه سطح سیاست گذاری، تقنینی و اجرائی اتفاق نیفتد، این مسأله کماکان لاینحل باقی خواهد ماند. گرچه در نگاه اول مسأله فوق العاده ساده است، اما کسانی که از نزدیک با این مسأله آشنایی دارند، می دانند که مسأله از پیچیدگی خاص خود برخوردار است؛ چرا که اصل بر آن است که ماهواره نباید به ایجاد و واکنش سیاسی در کشور منجر شود. به ویژه ماهواره هایی که فارسی زبان هستند و عامل تحریک بسیاری از تجمع ها هستند. در حقیقت رفتار خشونت آمیز اجتماعی را (که در دوره های قبل با آن مواجهه بوده ایم) ترویج می کنند. تقریباً 21 کانال در این حوزه فعال هستند. از این منظر، ماهواره رسانه ملی را تحت شعاع قرار خواهد داد. آمارها در بین 21 تا 70 درصد در نوسان هستند. بر اساس چند نظرسنجی که صدا و سیما و مراکز افکار سنجی نهادهای دیگر داشتند، این آمار بالاست؛ چرا که بخش وسیع جامعه روستایی داریم که مسأله شان ماهواره نیست و به لحاظ اقتصادی و معیشتی نیازشان با ماهواره تعریف نمی شود. در هر صورت، این آمارها نشانگر آن است که بین تدبیر نظام سیاسی و تصمیم جامعه شکافی وجود دارد؛ یعنی جامعه در حال تصمیم گیری برای استفاده از این وسیله است، در حالی نظام سیاسی هنوز تدبیر لازم را تجویز نکرده است. یقیناً هر روز که می گذرد بر میزان افراد بهره مند از ماهواره افزوده می شود.
نکته بعدی که شاید کلیدی تر باشد این است که تجربه ثابت کرده، راهبردها و راهکارهای قطعی، فیزیکی، عصبی و سلیقه ای در هیچ عرصه ای جواب نداده است. بنابراین بر اساس دلایل مختلف رویکرد فیزیکی عملاً پاسخ لازم را نداده، بنابراین، بدنبال تجویزی هستیم که حداقل میان مدت با نگرش ده ساله باشد که بتواند از یک طرف پاسخگوئی نیاز جامعه باشد و از یک طرف هم نگرانی و دغدغه در سطح سیاسی، نخبگان و فقها را برطرف سازد. 4- مخاطبین ماهواره
باید دید که اساساً مخاطبین این برنامه ها چه کسانی هستند و با چه انگیزه هایی به دنبال این برنامه ها می روند. اگر بتوانیم مخاطبانمان را دسته بندی و شناسایی کنیم، انگیزه ها هم شناخته خواهد شد. به نظر می آید خیلی طبیعی است که بیشترین بیننده ها، دسته ای از جوانان و نوجوانان هستند. این تقریباً جز مواردی است که می شود به صورت یک پدیده و یا عارضه به آن نگاه کرد. این کار نیاز به یک مطالعه جدی و اساسی دارد. در صورتی که این کار با دقت و برنامه ریزی انجام شود آن وقت رفتن به سوی یک سیاست گذاری مبتنی بر مقررات و ارزش ها و خواسته های نظام مقدور می شود. در هر حال، رها کردن این مسأله شکاف بین سیاست گذاری و سیاست گذاران را دائماً افزایش می دهد. اما اگر مطالعه دقیق صورت گیرد و اراده ای برای حل این مسأله وجود داشته باشد تا حدود زیادی توانسته ایم در اهدافمان پیشرفت داشته باشیم. اگر این مسأله یک مسأله ملی به حساب بیاید در آن صورت باید برنامه ریزی کرد و با همفکری و استفاده از ظرفیت ها برای حل این معضل استراتژی مناسب طراحی کرد. 130
۱۱/۰۶/۱۳۹۳ - ۱۰:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها