محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840212521
گفت و گو با لاله اسکندری درباره نمایشگاه اش
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: جایی خواندم که خانم نیکول کیدمن برای بازی در فیلم "ساعت ها" در نقش ویرجینیا ولف به مدت سه هفته رفته در خانه‌ی خود ولف زندگی کرده و... "آدم باید دائم تجربه کسب کند" نمایشگاه عکس شما در چه تاریخی و کجا برگزار می‌شود؟ لاله اسکندری: از بیست و دوم تا بیست و هشتم آبان ماه در مرکز همایش های بین المللی رایزن واقع در خیابان نیاوران، کاشانک، نرسیده به آجودانیه، جنب مرکز دائرةالمعارف اسلامی. ممکن است کمی در مورد سوژه ها و سبک عکاسیتان هم توضیح بدهید؟ اسم این مجموعه از عکس های من"سفر باید" است که در واقع نمایشگاهی از سری عکس‌هایی است که در سفرهایم به خصوص به خارج از کشور از جمله در آلمان و فرانسه و ایتالیا گرفته ام. محوریت همه ی این عکس‌ها سفر است و بخش پررنگ عکس‌ها هم برایم مسئله ی نور بوده است. در نتیجه در انتخاب عکس‌ها بیشتر از هر چیزی به نور آنها دقت کرده ام. هشتاد تا نود درصد عکس‌ها نور طبیعی دارند و خب در نقاط مختلفی هم گرفته شده اند یعنی هم فضاهای بسته و هم فضای خارجی بوده که همین باعث شد دستم برای بازی با نور بازتر باشد. بعد از نور هم بارزترین نکته ی عکس ها که ذهنم را مشغول کرده بود، آسمان است. آسمان و نور در واقع موضوع عکس‌هایم هستند. بعد هم بیشتر به حس و حال و هوایم توجه داشتم تا مسائل تکنیکی. بعد تکنیکی کار در مرحله بعدی بوده به طوری که در چاپ هم اصلا عکس ها دست نخورده اند. و همان قاب ها و نور و شرایط را حفظ کردم. چون مسافر بودم و امکان بازگشت به خیلی از مکان ها را نداشتم، مجبور بودم حتما با همان شرایط موجود عکاسی کنم و این خیلی جاها به نفع من تمام شد. مثلا وقتی دوروبر زندانی در مونیخ در آلمان عکاسی می‌کردم اتفاقا آن روز هموا خیلی ابری و گرفته بود و همین باعث شد خیلی به فضای عکس کمک شود. یا شهر فلورانس آسمان خیلی عجیب و غریبی داشت. یا غروب ونیز که خیلی شگفت انگیز بود. همه این ها خیلی کمک کرده تا کارها بهتر دیده شوندو من هم تمام سعی خودم را کردم تا از وقتم و لحظه ای که در آن قرار داشتم بهترین استفاده را بکنم. پس عکس هایتان شبیه عکس های توریستی نیستند؟ نه بیشتر نگاه شخصی و حسی است که در آن لحظه به آن موقعیت ها داشتم. نمی‌شود گفت توریستی است. اما برخی نماها مثلا لانگ شات است و درنتیجه بناها و خیلی چیزهای دیگر در جزییات عکس وجود دارند. چه مدتی است که عکاسی می‌کنید؟ از سال 72 شروع به عکاسی کردم. می‌دانید تحصیلات دانشگاهی من در رشته گرافیک است و عکاسی هم یکی از واحدهای اصلی رشته ما محسوب می‌شد. من حتی انقدر به عکاسی علاقمند بودم که تصمیم داشتم عکاسی را در مقطع فوق لیسانس دنبال کنم ولی به دلیل بازیگری و گرفتاری‌های آن دیگر میسر نشد. تا سال 85 با دوربین آنالوگ کار می‌کردم و الان دو سال است که با دوربین دیجیتال هم عکاسی می‌کنم. عکس های "سفر باید" با دوربین آنالوگ گرفته شده یا دیجیتال؟ هم کارهای آنالوگ در این مجموعه هست و هم دیجیتال. پس در واقع شما عکاسی را به صورت حرفه ای آموخته اید و نه تجربی؟ بله با تمام تکنیک های عکاسی در دانشگاه آشنا شده ام. ما پنج ترم عکاسی داشتیم و همه درسهایمان هم سه واحدی و دو واحدی بود. سه ترم عکاسی سیاه و سفید کردیم و دو ترم هم رنگی. خیلی جدی کار میکردیم. قبل از دانشگاه هم به عکاسی علاقمند بودید یا دانشگاه اولین مواجه تان با این هنر بود؟ نه از قبل علاقه داشتم و دوربین هم دست گرفته بودم ولی قضیه برایم خیلی حرفه ای و جدی نبود. من به نقاشی هم علاقه زیادی داشتم و نگاه و حسم بیشتر از بعد نقاشی شکل گرفت. در عکس هایم هم حس نقاشی وجود دارد و هم حس گرافیکی. خلاصه این که قبل از دانشگاه و ترم های اول به خصوص خیلی روی عکاسی سیاه و سفید کار کردم. حتی در دوره ای خارج از زمان دانشگاه به فرهنگسرای سرو می‌رفتم که در آن جا تاریکخانه ای داشتند و من هم عکس هایم را به صورت سیاه و سفید آن جا چاپ می‌کردم. بعدا در دانشگاه وارد مقوله ی چاپ عکس رنگی هم شدم. این مجموعه عکس هایتان رنگی هستند یا سیاه و سفید؟ عکس های "سفر باید" رنگی است. به جز عکاسی به چه هنر دیگری علاقمند هستید و آن را دنبال می‌کنید؟ اول از همه نقاشی بود. من هشت سال پیش استادی به نام آقای ماهر نقاشی می‌کردم. دوران خیلی خوبی بود و ایشان همیشه اعتقاد داشتند که کسی که می‌تواند نقاشی کند مطمئنا هر کار دیگری را هم می‌تواند انجام بدهد. به شکل حرفه ای کار موزاییک را هم دنبال می‌کنم. در واقع کارهای طراحی ام را با کاشی اجرا می‌کنم و تاکنون چهار تا نمایشگاه هم از تجربه های موزاییک و کاشی داشته ام. هم کارهای تزیینی در این زمینه انجام می‌دهم و هم کارهای کاربردی. الان هم قرار است با شهرداری منطقه پنج کاری را شروع کنم که مربوط به یک دیوار کاشی در اتوبان همت است. قرار است بدنه ی پل را با موزاییک کار کنیم. کار عکاسی به بازیگریتان هم کمکی می‌کند؟ من زمانی بازیگری را شروع کردم که داشتم پایان نامه دانشگاهم را می‌دادم. و تجربه عکاسی داشتم. خب خیلی جاها به من کمک کرده است. به خاطر آگاهی نسبت به فرم و قاب که آن جا فیکس است و در کار بازیگری متحرک. اصولا اعتقاد دارم در بازیگری هر چیزی را که بدانید و تجربه کنید- حتی مثلا نجاری-حتما روزی به دردتان خواهد خورد چون بالاخره ممکن است یک روز با آن برخورد کنی. ممکن است حتی نقشش را بازی کنی. واقعیت این است که هر چه آگاهی و تجربه داشته باشی در بازیت هم مسلط تر و باورپذیرتر هستی. مثلا من نقاشی بلدم و روزی ممکن است نقش نقاش را بازی کنم ولی کسی که از نقاشی هیچ چیز نمی‌داند در بازی اش هم قلم مو را طوری در دست می‌گیرد که معلوم است تا حالا به آن دست هم نزده. این ها همه لازمه بازیگری است. متاسفانه همه تولیدات سینمایی ما در دقیقه نود صورت می‌گیرد .و برای این چیزها وقت نمی‌گذارند. بازیگر هم فرصت تحقیق ندارد. در حالی که همه جای دنیا مدت ها برای نقششان وقت می‌گذارند و مطالع و تحقیق می‌کنند. جایی خواندم که خانم نیکول کیدمن برای بازی در فیلم "ساعت ها" در نقش ویرجینیا ولف به مدت سه هفته رفته در خانه‌ی خود ولف زندگی کرده و با خودش و زندگی و شخصیتش آشنا شده است. حتی این که مثلا او چپ دست بوده و این یکی راست دست. همه این توجهات باعث می‌شود که نقش باورپذیرتر از کار دربیاید. این جا اما کسی آموزش نمی‌بیند و این یک کمبود بزرگ است. اگر آموزش سواری ببینی وقتی در نقشت درست سوارکاری کنی نتیجه اش قابل دیدن تر است و برای بیننده هم جذابتر و باورپذیرتر است. در نتیجه همه این دنیاها به بازیگری کمک می‌کند. به خصوص برای من که اصلا رشته‌ام چیز دیگری بوده است در ابتدای کار بازیگری ام، عکاسی به من خیلی اعتماد به نفس داد. لااقل می‌دانی که فیلمبردار پشت دوربین دارد از لنز واید استفاده می‌کند و یا تله. و خب همه ی این ها قطعا در کار من موثر بوده است. آیا بازیگری هم متقابلا به کار عکاسیتان کمک کرده است؟ به نکته ی جالب اشاره کردید. در همین مجموعه "سفر باید" یک سری عکس مجسمه دارم که خیلی فیگوراتیو است و به صحنه‌ی بازیگری نزدیک است. دوستانی که با بازیگری آشنایی دارند وقتی عکس‌ها را دیدند گفتند که انگار میزانسن داده ای. قطعا بازیگری هم کمک کرده است. به نظر من آدم زاده شده که دائم تجربه کند. کسی که دوست دارد در یک شاخه هنری کار خلاقانه بکند، هر چه بداند به کارش می‌آید. بازیگری قطعا در نوع نگاهم و نمایی که برای انتقال حسم انتخاب می‌کنم موثر بوده است. هر دوی این ها مکمل هم هستند. مطالب مرتبط: لاله اسكندری و عكس‌های سفر فروش خیرخواهانه عکسهای لاله اسکندری
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 367]
-
گوناگون
پربازدیدترینها