محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797103369
در حال و هوای شعر و شاعری بهروز قزلباش زخم و سرمه
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در حال و هوای شعر و شاعری بهروز قزلباش
زخم و سرمه
قزلباش انسانی آزاده است. قلم او به حق و حقیقت گرایش دارد. وجود این شخصیت آرام، پر از مطالبه گری و اعتراض و نقد است. نگاه بی طرفانه اش به مسایل فرهنگی و شعر، نگاهی خلاف آمدِ عادت است.
خبرگزاری فارس- حسین قرایی؛ بهروز قزلباش یکی از ده ها شاعر بعد از انقلاب است که خاطرات شفاهی اش از روزگار شاعرانگی اش مثنوی هفتاد من کاغذ می شود. اصولاً نگاه بی طرفانه این شاعر فکور به مسایل فرهنگی و خاصه شعر نگاهی خلاف آمد عادت است. اگر دقایقی پای صحبت های ادیبانه و منتقدانه او نسبت به شعر و شاعری و نقد و موسیقی و ... بنشینید تا حدودی به حرف هایی که عرض شد پی خواهید برد. اخیراً با عنوان «زخم و سرمه» سروده بهروز قزلباش به دستم رسید که فرصت را غنیمت دانستم تا چند سطری راجع به اندیشه و شعر پویای او بنگارم. قزلباش انسان آزاده ای است و ایضاً اگر چنین آدمی با این مختصات در قالب شعر قرار گیرد می شود؛ شاعر آزاده ای که سال های دفاع مقدس پی درپی در جبهه حق قدم و قلم می زده است و امروز هم در «جنگ اراده ها» پیروز است. قلم او به حق و حقیقت گرایش دارد و حتماً اگر از این نظرگاه به شعر سپید پر معنای « پایین آمدیم » نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که وجود این شخصیت آرام، پر از مطالبه گری و اعتراض و نقد است. به نظر این قلم، شعر مذکور نماینده خوبی برای بخش قابل توجهی از شعرش است. شاعر در این شعر حرف های نهفتنی و نگفتنی اش را در آهنگ شعر سپید آواز می دهد: «بالا می رویم از خون زخم ها سرنگ دردهایی که می رود از رگ بالا و تنفسی در ریه های بدون شک بی سایه بان دیروز بر چشم ها» (زخم و سرمه صص145-144) دردها و دردواره های قزلباش به عنوان شاعر استخوان دار دفاع مقدس در سراشیبی اتمام قرار ندارد، او می نالد و می نالد و می نالد و متاسفانه گاهی اوقات این نالیدن ها ضریب بیشتری می گیرد و ناامیدی را در شعرش رقم می زند: «می چرخیم در کلمات صامت امروز گرد سکه هایی که بالا می رود از شانه های تهی در تمام خیابان ها این پله ها تا خدا نمی رود حتی بهشت زهرا(س) رنگ دنیا گرفته است در قیمت گور الاکلنگ سیاست گرگ است در انتظار طعمه لای دندان های گرسنه ی کوهستان سرازیر شده ایم برادر پایین پایین...» (همان ص145) شاعر دردها با کوله بار تجربه ای که دارد سطرهای شعرش را با زبان ساده و بی آلایشش رنگ می زند رنگی که شکوه بر لب دارد و از سیاست زدگی تبری می جوید. منتقد شاعر ما از زیبایی های ادبی شعر غافل نشده و تا جایی که ظرفیت شعر اجازه می داده شعرش را از آرایه های لفظی و معنوی سرشار کرده است.مثلاً « واج آرایی » صنعتی است که بسامد آن در شعر «برگی که نمی افتد» جلوه گری می کند: «حتی پلک هایت/در سرمه ای این سرمه/به هم نمی چسبد» (همان ص151) «هنوز که نیامده بودی هم همینطور بود » که تکرار صامت های «ن»،«م» و «و» بازهم واج آرایی و نغمه حروف را به نمایش می گذارد. چیرگی فرهنگ دفاع مقدس و مقاومت در برخی شعرهای قزلباش روزنامه نگار ، از مختصات فکری-ادبی وی قلمداد می شود ، خواندن دفاتر شعری که تا قبل از «زخم و سرمه» منتشر شده اند و هم چنین شعرهایی مثل «در جوهر جنگ»-که در کتاب زخم وسرمه به چشم می آیند- مبین این باورمندی ایشان است. ناگفته نماند که قزلباش ، اهل داد و بی داد وسهم خواهی و ... نیست.سر به زیری و فکوری دو ویژگی مهم شخصیتی اوست که باعث می شود بیشتر به دل بنشیند اگر باور نمی کنید دقایقی با کتاب او همنشین باشید ؛ از همین « زخم و سرمه » که توسط انتشارات « کلبه هنر » منتشر شده شروع کنید ؛ بسم الله: «خاکریز می شوی ادامه ی خودت را آغشته بخونم که می چکد از عروق تبسم افق رفتنت را چه می داند این برانکارد و آمبولانسی که آژیر می کشد زخم تو را خوردن خمپاره هنوز تو را می سوزد زیر سنگی که نوشته است «حسین سوری» و مرا که بی تو ام نمی فهمد این سنگ ای رفیق همیشه های صدا پشت بی سیمی که زخمی است وکوله پشتی ات که جانماز تو را فراموش کرده است چیزی نیست باور نمی کنی از شلمچه بپرس شلمچه آه...! شلمچه که چشم های مرا می گرید اکنون که تو را می نویسم در باد در رنگ و در جوهر جنگ...» (همان صص 155-154) انتهای پیام/و
93/05/04 - 16:29
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها