محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797946336
مرزداران حریم تفكّر شیعی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
مرزداران حریم تفكّر شیعی نويسنده: ابراهیم شفیعیسروستانی اشاره : با آغاز دوران غیبت و كوتاه شدن دست مردم از دامان پرمهر امامان خویش، علمای شیعه وظیفه سرپرستی و هدایت یتیمان آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) را برعهده گرفتند و در طول قرون متمادی یكی پس از دیگری به بهترین شكل این رسالت و تكلیف الهی را به انجام رساندند. در این میان دفاع از ساحت اعتقادات شیعه، به ویژه اعتقاد به امام غایب و پاسخ به شبهات و پرسشهایی كه در این زمینه مطرح بوده همواره وجهه همت عالمان شیعه بوده است. در این مقاله ابتدا نگاهی اجمالی خواهیم داشت به تلاشها و مجاهدتهایی كه عالمان شیعه در این راه مبذول داشتند و در ادامه نیز مروری خواهیم داشت بر مهم‌ترین رسالتها و تكالیفی كه در عصر حاضر در زمینه دفاع از كیان باور مهدوی بر دوش علما و اندیشمندان شیعه است. علمای شیعه در طول دوران پرفراز و نشیب غیبت كبرا همواره چون مرزدارانی جان بر كف پاسدار حریم مقدس تفكر شیعی، با همه ابعاد آن، اعم از فقه، حدیث، كلام و... بوده‌اند و در هر زمان كه احساس كرده‌اند شیاطین جن و انس از روزنه‌ای قصد نفوذ و تجاوز به این حریم مقدس و ایجاد شبهه در اذهان ضعفای شیعه دارند با تمام توش و توان خویش به مقابله با متجاوزان فرهنگی و غارتگران فكری پرداخته‌اند. نكته مهمی كه در بررسی آثار علمای گرانقدر شیعه به چشم می‌خورد این است كه هرگز اشتغال آنها در عرصه‌هایی همچون فقه و حدیث، مانع از پرداختن به وظیفه اصلی‌شان؛ یعنی دفاع از حریم اعتقادات شیعی و تبیین و ترویج جانمایه تفكر شیعی (اندیشه ولایت) نشده و از همین رو، بسته به مقتضیات زمان و با توجه به شبهاتی كه در هر عصر متوجه تفكر ناب شیعی بوده است به تدوین كتابها و رساله‌هایی برای پاسخگویی و ردّ آن شبهات می‌پرداخته‌اند. مروری بر آثار علمای بزرگواری همچون شیخ صدوق (م 381 ق)، شیخ مفید (413-328 ق)، شیخ طوسی (460-385 ق)، امین‌الاءسلام طبرسی (548-468ق)، علامه حلّی (726-648 ق)، شیخ حرّ عاملی (م1104ق)، علامه مجلسی (1111-1037 ق) و... درستی مدعای بالا را اثبات كرده و نشان می‌دهد كه این بزرگان، آنی از احوال یتیمان آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)غافل نشده و در هر زمینه كه احساس كرده‌اند جامعه شیعه دچار ضعف و ناتوانی است به تألیف كتاب و رساله پرداخته‌اند. سایر علمای شیعه نیز هر یك در عصر خود چونان خورشیدی درخشیده و به طالبان حقیقت، نور و روشنایی و حیات و زندگی بخشیده‌اند. اما در میان موضوعات مختلفی كه علمای پیشین بدانها پرداخته‌اند موضوع غیبت امام عصر(علیه السلام) از جایگاه خاصی برخوردار بوده است و علمای شیعه عنایتی خاص به این موضوع داشته‌اند، تا جایی كه به نقل كتاب‌شناس بزرگ شیعه مرحوم شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذریعه افزون بر چهل كتاب و رساله با عنوان الغیبه از سوی فقها، متكلمان و محدّثان بزرگ شیعه در طی قرون متمادی به رشته تحریر در آمده است (1) كه از جمله این بزرگان می‌توان به ابومحمد فضل بن شاذان (م 260 ق.)، ابوجعفر محمد بن علی بن العزافر (م 323 ق.)، ابوبكر محمد بن القاسم البغدادی (م332 ق.)، ابوعبداللّه محمد بن ابراهیم بن جعفر النعمانی (م 360 ق.)، ابوجعفر محمد بن علی بن حسین معروف به شیخ صدوق (م 381 ق.)، ابوعبدالله محمدبن محمدبن‌النعمان معروف به شیخ مفید (م413ق) ابوالقاسم علی بن حسن الموسوی معروف به سید مرتضی علم الهدی (م 436 ق.)، ابوجعفر محمد بن حسن بن علی معروف به شیخ طوسی و... اشاره كرد. حتی پاره‌ای از بزرگان شیعه به تألیف یك كتاب و رساله اكتفا نكرده و كتابها و رساله‌های متعددی در موضوع غیبت موعود آخرالزمان تألیف كرده‌اند، چنانكه شیخ مفید با حدود سیزده رساله (2) و شیخ صدوق (3) با حدود ده رساله در صدر این سلسله جلیله قرار دارند. بدون تردید آنچه كه همه این بزرگان را به تلاش و مجاهده برای زدودن زنگارهای جهل و خرافه از موضوع غیبت آخرین ذخیره الهی حضرت بقیه‌اللّه الاعظم(علیه السلام) واداشته، شناخت و معرفتی بوده است كه آنها نسبت به وظیفه خود در قبال موضوع یادشده داشته‌اند؛ وظیفه‌ای كه از سوی امامان شیعه(علیهم السلام) برای علمای این مذهب ترسیم شده و آنها را وا می‌دارد كه با تمام توان خود در راه ترویج و تبلیغ این موضوع تلاش كنند. در روایتی كه از امام هادی(علیهم السلام) نقل شده وظیفه علمای شیعه در زمان غیبت بدین گونه تصویر شده است: لولا من یبقی بعد غیبه قائمكم، علیه‌السّلام، من العلماء الداعین إلیه و الدالین علیه و الذابین عن دینه بحجج اللّه و المنقذین لضعفاء عباد اللّه من شباك إبلیس و مردته و من فخاخ النواصب لما بقی أحد إلاّ إرتدّ عن دین اللّه عزّوجلّ، و لكنّهم الذین یمسكون أزمّه قلوب ضعفاء الشیعه كما یمسك صاحب السفینه سكّانها، أولئك هم الافضلون عند اللّه عزّوجلّ. (4) اگر بعد از غیبت قائم شما نبودند علمایی كه مردم را به سوی او میخوانند، و به سوی او راهنمایی میكنند، و با برهانهای الهی از دین او پاسداری میكنند، و بندگان بیچاره خدا را از دامهای ابلیس و پیروان او و همچنین از دامهای دشمنان اهل بیت رهایی می‌بخشند، هیچ‌كس بر دین خدا باقی نمی‌ماند. اما علمای دین دلهای متزلزل شیعیان ناتوان را حفظ میكنند، هم‌چنان‌كه كشتیبان سكان كشتی را حفظ می‌كند. این دسته از علما در نزد خداوند دارای مقام و فضیلت بسیاری هستند. و در روایت دیگری نیز كه از امام جعفر صادق(علیه السلام) نقل شده است می‌خوانیم: علماء شیعتنا مرابطون فی الثغر الذی یلی إبلیس و عفاریته، یمنعونهم عن الخروج علی ضعفاء شیعتنا و عن أن یتسلّط علیهم إبلیس و شیعته و النواصب ألا فمن انتصب لذلك من شیعتنا كان أفضل ممّن جاهد الروم والترك والخزر ألف الف مرّه، لانّه یدفع عن أدیان شیعتنا و محبّینا و ذلك یدفع عن أبدانهم. (5) علمای شیعه در مرزهایی كه شیطان و ایادی او در پشت آنها كمین كرده‌اند پاسداری داده و آنها را از اینكه بر شیعیان ناتوان هجوم برند باز می‌دارند و اجازه نمی‌دهند كه شیطان و پیروان او و دشمنان اهل بیت بر ضعفای شیعه تسلط یابند پس هر كس از شیعیان ما كه برای این موضوع نصب شود، از كسانی كه با روم و ترك و خزر در جهادند هزار هزار مرتبه برتر است؛ زیرا او از ادیان شیعیان و دوستداران ما دفاع میكنند و آن از بدنهای آنها. همچنین در روایتی از امام جواد(علیه السلام) وظایف علمای دین به هنگام غیبت امام از جامعه چنین بیان شده است: إنّ من تكفّل بأیتام آل محمّد(صلی الله علیه و آله و سلم)المنقطعین عن إمامهم، المتحیرین فی جهلهم، الاساری فی أیدی شیاطینهم و فی أیدی النواصب من أعدائنا، فاستنقذهم منهم و أخرجهم من حیرتهم و قهر الشیاطین بردّ وساوسهم و قهر النّاصبین بحجج ربّهم و دلائل أئمّتهم، لیفضّلون عندالله علی العابد بأفضل المواقع، بأكثر من فضل السماء علی الارض و العرش و الكرسی و الحجب علی السماء و فضلهم علی هذا العابد كفضل لیله البدر علی أخفی كوكب فی‌السماء. (6) كسی كه سرپرستی یتیمان آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)را كه از امام خود دور افتاده، در نادانی خویش سرگردان مانده و در دستان شیاطین و دشمنان اهل‌بیت گرفتار آمده‌اند، به عهده گیرد و آنها را از چنگال دشمنان رهایی بخشد و از حیرت و جهالت خارج سازد و وسوسه‌های شیاطین را از آنها دور كند، و با دلایل پروردگارشان و برهانهای امامانشان دشمنان اهل‌بیت را مقهور سازد، تا عهد خدا بر بندگانش را به بهترین شكل حفظ نماید، در نزد خداوند بر عابدی كه در بهترین مواقع به عبادت پرداخته، برتری دارد؛ بیشتر از آنچه آسمان بر زمین، و عرش و كرسی و حجابها بر آسمان برتری دارند. برتری او بر چنین عابدی مانند برتری ماه شب چهارده بر كوچك‌ترین ستاره آسمان است. حال باید دید آیا ضرورتهایی كه استوانه‌های فقاهت شیعه را به تدوین كتاب و نگارش رساله در زمینه شناخت آخرین حجت حق و دیگر موضوعات مرتبط با غیبت امام عصر(علیه السلام) واداشته از بین رفته است یا خیر؟ آیا آن نگرانی كه خاطر شیخ صدوق را پریشان ساخت و او را وادار به تألیف كتاب كمال الدین و تمام‌النعمه نمود، دیگر بر طرف شده و جایی برای نگرانی خاطر باقی نمانده است؟ (7) آیا آن شبهات و سؤالهای گوناگون درباره غیبت كه شیخ مفید را وا می‌داشت برای پاسخ به آنها رساله‌های گوناگونی همچون الفصول العشره فی الغیبه (8) ، خمس رسائل فی إثبات الحجه (9) ، فی سبب إستتار الحجه (10) و... را به رشته تحریر در آورد دیگر از بین رفته است؟ آیا آن احساس ضرورتی كه شیخ طوسی را وادار می‌ساخت كه با همه اشتغالات علمی و درگیری در عرصه‌هایی همچون فقه، تفسیر، حدیث و رجال دست به تألیف كتاب الغیبه بزند، دیگر زمینه‌ای ندارد؟ آیا دیگر هیچ خطری سرمایه اعتقادی شیعیان آل محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)را تهدید نمی‌كند؟ آیا دیگر ضعفای شیعه به چنان اعتقادی دست یافته‌اند كه مرزداران حریم تفكر شیعی بتوانند بی‌هیچ دغدغه‌ای به اشتغالات علمی خود بپردازند؟ آیا جوانان و نوجوانان ایران اسلامی كه به تعبیر امام راحل(ره) «كشور ائمه هدی و كشور صاحب‌الزمان(علیه السلام) است» به حدی از شناخت نسبت به حجت عصر رسیده‌اند كه علمای شیعه و دعوت‌كنندگان به سوی قائم بتوانند با خاطری آسوده سر به بالین بگذارند؟ بدون تردید امروز دیگر بسیاری از شبهات و پرسشهایی كه پیش از این در مورد امام مهدی(علیه السلام) وجود داشتند مطرح نیستند؛ بسیاری از موضوعاتی كه علمای پیشین نسبت به آنها احساس نگرانی می‌كردند جایی برای طرح ندارند و بسیاری از خطراتی كه در گذشته كیان اعتقادی شیعه و باور مهدوی را تهدید می‌كردند، از میان رفته‌اند، اما این هرگز بدان معنا نیست كه جامعه امروز ما هیچ شبهه و پرسشی در مورد امام زمان خویش ندارد یا هیچ نگرانی در مورد اعتقاد مردم به امام عصر وجود ندارد یا هیچ خطری باور مهدوی و فرهنگ انتظار را تهدید نمی‌كند. به جرأت می‌توان گفت امروزه موعودباوری اسلامی و شیعی بیش از هر زمان دیگر دستخوش تهدیدها و آسیبها قرار گرفته است؛ تهدیدهایی از سوی دشمنان دانا و آسیبهایی از سوی دوستان نادان. اگر به حجم كتابهایی كه در سالیان اخیر در ردّ اعتقادات شیعی، به ویژه موضوع مهدویت و انتظار نوشته شده و از سوی دستگاههای اطلاعاتی كشورهایی چون آمریكا و انگلیس، رژیم صهیونیستی و... در شمارگان وسیع منتشر شده‌اند نگاه كنیم؛ اگر به تعداد قابل توجه فیلمهایی كه در دو سه دهه گذشته با هدف ترویج و تبلیغ نگرش آخرالزمانی مسیحی ـ یهودی و تقبیح و تحقیر نگرش آخرالزمانی و موعودباوری اسلامی ساخته شده‌اند، نظر بیفكنیم؛ اگر به شمارگان كتابهای سطحی، نازل، عوام‌پسندانه و مبتنی بر باورهای سست و خرافی كه در چند سال اخیر در كشور ما در زمینه موضوع مهدویت نوشته شده‌اند، توجه كنیم؛ اگر به تعداد روزافزون مجالس و محافلی كه به بهانه ذكر و یاد امام زمان(علیه السلام) در گوشه گوشه این سرزمین تشكیل می‌شوند و به جای بارور كردن روحیه امید، سرزندگی، تلاش، تكاپو، در دل جوانان این سرزمین و بالابردن سطح هشیاری، احساس مسئولیت و آمادگی آنها برای ظهور، بذر یأس و نومیدی، عزلت‌گزینی و گوشه‌نشینی، بی‌مسئولیتی و بی‌تفاوتی، سستی و رخوت را در دل آنان می‌كارند، نگاهی اجمالی داشته باشیم؛ و بالاخره اگر قدری سرمان را بالا بیاوریم و به شبهات و پرسشهایی كه امروز در جامعه اسلامی ما در مورد امام زمان(ع) مطرح می‌شود، توجه كنیم، خواهیم پذیرفت كه ادعای یادشده بی‌اساس نیست و یتیمان آل‌محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)بیش از هر زمان دیگر نیازمند سرپرستی و توجه علمای دین هستند. به نظر می‌رسد در شرایط كنونی مهم‌ترین مسئولیتهایی كه متوجه علمای دین و حوزه‌های علمیه است، به شرح زیر است: 1 . تألیف و تدوین كتابها و نشریاتی كه با بهره‌گیری از منابع اصیل و متقن شیعی معارف مهدوی را به دور از هرگونه پیرایه، در اختیار گروههای مختلف سنی (كودكان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان) و اقشار مختلف اجتماعی (فرهیختگان، دانشگاهیان، دانشجویان، كارمندان، كارگران، كشاورزان، زنان خانه‌دار و...) قرار دهند و آنها را نسبت به وظایف و تكالیفی كه نسبت به امام عصرشان برعهده دارند، آشنا سازند؛ 2 . نشر كتابها و آثاری كه پرسشها و شبهات مطرح در حوزه مباحث مهدوی را به صورتی عالمانه و متناسب با ذهن و زبان نسل امروز پاسخ دهد؛ 3 . نظارت مستمر بر كتابها و نشریاتی كه در زمینه باور مهدوی و فرهنگ انتظار منتشر می‌شوند و جلوگیری از نشر و پخش آثاری كه به عرضه مطالب بی‌محتوا، كم‌محتوا، خرافی، انحرافی، سست و بی‌اساس در جامعه می‌پردازند؛ 4 . رصد دائمی پایگاههای اینترنتی، شبكه‌های ماهواره‌ای، مطبوعات و كتابهای خارجی و فراهم آوردن پاسخهای مناسب برای شبهاتی كه از سوی آنها القا می‌شود؛ 5 . انتشار كتابها و نشریاتی كه معارف مهدوی را به زبانهای روز دنیا در اختیار همه طالبان و مشتاقان این معارف در سراسر جهان قرار دهد؛ 6 . مقابله با انحرافها، بدعتها، كج فهمی‌ها، بدفهمی‌ها و بالاخره افراطها و تفریطهایی كه در حوزه مباحث مهدوی در جامعه ما رواج پیدا كرده یا خواهد كرد. قطعاً اگر علمای دین وظیفه و تكلیفی را كه در برابر حجت خدا برعهده دارند، چنانكه باید و شاید، عمل كنند و مسؤولیت خود در زمینه تبیین، ترویج و تبلیغ باور مهدوی و فرهنگ انتظار، آن‌گونه كه شایسته است، به انجام رسانند می‌توان امیدوار بود كه جامعه ما در پرتو گسترش و تعمیق این باور و فرهنگ، اولاً در برابر همه تهدیدها و توطئه‌ها پایداری ورزد و ثانیاً به آمادگی بیشتری برای استقبال از پیك خجسته عدالت و رستگاری دست یابد (11) . پی نوشت ها: 1 . الشیخ آقا بزرگ الطهرانی، الذریعه إلی تصانیف الشیعه، ج16، ص83ـ75. 2 . عبدالجبار الرفاعی، معجم ما كتب عن الرسول و أهل البیت، علیهم‌السّلام، ج9، ص247-86 3 . همان، ص240ـ162. 4 . احمد بن علی بن ابی‌طالب الطبرسی، الاءحتجاج، ج1، ص9. 5 . همان، ص13. 6 . همان، ص15ـ14. 7 . ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (شیخ صدوق)، كمال الدین و تمام النعمه، ج1، مقدمه كتاب در بیان انگیزه شیخ از تألیفات كتاب مزبور. 8 . عبدالجبار الرفاعی، همان، ج 9، ص86ـ247. 9 . ر.ك: همان، ص154. 10 . ر.ك: همان، ص227. 11 . صحیفه نور (مجموعه رهنمودهای امام خمینی، قدس‌سره،...) ج14، ص94. منبع: ماهنامه موعودتصاوير زيبا و مرتبط با اين مقاله
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 287]
-
گوناگون
پربازدیدترینها