تور لحظه آخری
امروز : شنبه ، 1 اردیبهشت 1403    احادیث و روایات:  امام رضا (ع):هر كس حريم خدا را حفظ كند، حرمتش حفظ مى‏شود و هر كس خدا را اطاعت كند، اطاعت مى‏شود...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

بلومبارد

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

لوله پلی اتیلن

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

مرجع خرید تجهیزات آشپزخانه

خرید زانوبند زاپیامکس

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

کلاس باریستایی تهران

تعمیر کاتالیزور

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

سرور اختصاصی ایران

سایت ایمالز

تور دبی

سایبان ماشین

جملات زیبا

دزدگیر منزل

ماربل شیت

تشریفات روناک

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزشگاه زبان

اجاره سند در شیراز

ترازوی آزمایشگاهی

رنگ استخری

فروش اقساطی کوییک

راهبند تبریز

ترازوی آزمایشگاهی

قطعات لیفتراک

وکیل تبریز

خرید اجاق گاز رومیزی

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

واردات از چین

قیمت نردبان تاشو

وکیل کرج

تعمیرات مک بوک

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

سیسمونی نوزاد

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

نهال گردو

صنعت نواز

پیچ و مهره

خرید اکانت اسپاتیفای

صنعت نواز

لوله پلی اتیلن

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

دانلود آهنگ

طراحی کاتالوگ فوری

واردات از چین

اجاره کولر

دفتر شکرگزاری

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1796997716




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)


واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن2بخش اول ، بخش دوم :
نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)
نوروز در ژاپن باستان موسمی دیگر است. در ژاپن قدیم تقویم قمری در کار بود. ماهها به شماره نامیده می شد و فقط در شعر نامهای خاص برای ماهها به کار می رفت. یک سال مرکب از دوازده ماه قمری بود، و حدود هر سه سال یکبار – که نوروز تقریباً به یکماه زودتر می افتاد – یک ماه به سال اضافه می کردند تا از فصل دور نشوند.نوروز ژاپنی، به رسم چینی، در اواخر ژانویه (اوایل بهمن) یا نیمه ی اول فوریه ی فرنگی (نیمه دوم بهمن) واقع می شود. این موقع را، صرفنظر از وضع هوا، عموماً آغاز بهار شمار می کردند و، برف بود یا نبود، مردم جامه سبک می کردند و آمدن سال نو را جشن می گرفتند.در قطعه ی 4516 که آخرین شعر مانیوءشؤ است و در نوروز ژاپنی مصادف با سال 759 میلادی به وسیله ی اوءتومو - نو – یاکاموچی otomo – no –Yakamochi ساخته شده، از تقارن نوروز با برف یاد آمده است. همچنان برف که می بارددر این نوروز، دانه ها از پیِ هم:خرّمی نیز فرا آیدمان.یک یک و بسیار در این سال. در قطعه ی 4229 از کتاب بیستم مانیوءشؤ هم می خوانیم: در این آغاز سال، زانو بر برف،دست نیایش سوی خدایان می برمکه بخت یارمان بادو سعادت سالهای سال در کنارمان! 
نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)
در قطعه ی 4490 مانیوءشؤ نیز اوءتومو – نو – یاکاموچی نوروز و بهار را در ژاپن قدیم به هم پیوند داده است:چون که نوروز رسد، و بهار آید نزدیک،ای چکاوک هاپیش از هر جا، گرد هم آیید و بخوانیددر باغچه ی خانه امان. وصف جلوه های بهار در شعرهای مانیوءشؤ جای جای آمده، خاصه در بهره هایی از این کتاب که در شعرها تقسیم چهار فصل به روشنی نموده شده، مانند دفتر هشتم، شماری از شعرها درباره ی بهار است. قطعه ی 1435 در کتاب دهم از گلهای بهار می گوید:گلِ زردِ زیباپُر شده در دشت،سایه انداختهبر برکه ی پایِ «کامؤُتابی»،آبگیر پُر آواز وزغ هااین بهاریه سروده ی آتسوُمی – نو – اوء کیمی Atsumi – no – Okimi است. یامابوُکی Yamabuki گل زردی است که اواخر بهار باز می شود. کامؤنابی Kamunabi کوهی است در ایالت نارا.قطعه ی 1422 هم، منسوب به اوءورای – نو – موُراجی Owari – no – Muraji در وصفِ بهار است:گل ریزان بهار از راه آمد و گسترددورترها هم، سرِ کوه،نوک هر شاخ درخت،سر برآورده نگین های شکوفهبا آمدن بهار، گل ها باز می شود و زیبایی شکوفه ها جلوه می کند. در جاهای گرم تر و دامنه ها درختان زودتر به شکوفه می نشینند، و با ملایم شدن هوا در بلندیها هم شکوفه ها کم کم سر بیرون می کنند. شاعر چنین دورنمایی را وصف کرده است.
نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)
نشانه های آمدن بهار در مانیوءشؤ، مانند شکوفه و جوانه ی تازه دمیده و باز زنده شدن طبیعت، مانند شعر فارسی است. نمونه اش قطعه ی 1418 است از شیکی – نو – میکو:از هر شکاف سنگ، در پایِ چشمه سارِ دوان در کوهبر ساق بوته های سرخس سخت،هر جا، زنو، جوانه دمیده؛دیگر بهار آمده است.در یکی از شعرهای دل انگیز مانیوءشؤ(قطعه 1419)، کامگامی – نو – اوءکیم Kagami – no – Okimi تصویری از فاخته و آواز آن برای نمودنِ جلوه ی بهار آورده است:در پیشه ی انبوهِ «ایواسه» سرِ «کوه خدایان»تو ای فاخته ی دشتدگر سر مده آواز!دلِ سودا زده ام می رود از دست.شاهدخت که گامی همسر فوُجیوارا – نو – کاماتاری Fujiwara – no – Kamatari، چهره ای سرنوشت ساز در تاریخ ژاپن، بود.بیشه ی ایواسه Iwase به یک احتمال جایی است در ایالت نارا. «کوه خدایان» در این شعر استعاره است برای «نردبان آسمان» به صورت تخته سنگ یا درختی بلند. در قدیم عقیده داشتند که خدا یا یکی از فرشتگان او ازین بلندی فرود می آید و به دنیای ما می رسد. باز، می پنداشتند که صدای فاخته جان را از تن آدمی بیرون می بَرد و به آسمان پرواز می دهد. شاعر حال دل بیتابش را با این نمادها وصف می کند.کُوکُو یا فاخته از تصویرهای شعری مانیوءشؤ است. نمونه اش را در قطعه های 1937 و 1938 (از گوینده ی ناشناخته) در کتاب دهم می بینیم، که مناظره مانندی است و چنین پایان گرفته:
نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)
شاید این فاخته هم کوچ کنان بی یاربالای کوه «کاموُنابی»در دلِ شب با فریادِ «کوُکوُ»جفتش را می خواند.در قطعه 112، سروده ی شاهدخت نوُکاتا Nukata می خوانی: کوُکوّ آن مرغ که می خواند در حسرت ایام قدیم.نغمه ی کوُکوُ، پرسوز و خدنگ آسا،آوای دلِ زارِ من است.پیشِ خیام هم آواز فاخته سخنِ افسوس روزگار گذشته است، امّا پرحکمت و عبرت آموز:آن قصر که بر چرخ همی زد پهلو/ بر درگه او شهان نهادندی رودیدیم که بر کنگره اش فاخته ای/ بنشته همی گفت که «کوُکوّ – کوُکوُ»بسیاری از شعرهای مانیوءشؤ وصف شوُر دلدادگی است و شرح اشتیاق برای یار و بهار. در قطعه ی 80 از شاعری ناشناخه می خوانیم:باز خواهم گشتبه «نارا»سبزدشتی که سراپرده ی تُست.تا هزاران سال،باز در یاد منی.وصف طبیعت در مانیوءشؤ زنده و گویا است. در قطعه ی 255 سروده ی کاکینوموتو – نو- هیتومارو Kakinomoto- no- Hitomaro آمده:
نوروز و بهار در شعر قدیم ژاپن(2)
از دیاری دور،آنسوتر ابرانِ شناور،بس راه آمده ام: پایِ شوقم رهوار.آبراهِ «آکاشی» اینک«یاماتو» را در چشم اندازم دارد.باز، غم بر جای جای مانیوءشؤ سایه انداخته و قصّه و غُصّه ی جدایی بیش از هر سخن دیگر در آن آمده است. اوءتومو – نو – یاکاموچی Otomo- no- Yakamochi در بهار هم از اندوه جدایی می نالد (قطعه ی 4290):دل پر از اندوه تنهائی،دیده بر پرده ی مهسایه روشن زده بر دشت و دمن فصل بهار.در فراپهنه ی کمرنگ غروبقُمری عاشقی آن دور ترک می خواند.در بهار، طبیعت باز جوان و اندوه جدائی تازه می شود.در کتاب دهم مانیوءشؤ که شعرهای آن بیشتر درباره ی یکی از فصل ها است، قطعه هایی در وصف طبیعت زیبای بهار می بینیم. از بهاریه های لطیف این کتاب چهار قطعه است سروده ی یامابه – تو – آکاهیتو Yamabe- no- Akahito که یکی (شماره ی 1424) را پایان بخشِ سخن از بهار در شعر قدیم ژاپن می سازیم:به بنفشه چیدن آمده بودم به چمن زارِ بهار؛رنگ و بوی رخ گلزارچه افسونم کرد!همه شب ماندم در دامنِ دشت. دکتر هاشم رجب زاده و یوکو فوجیموتو/دانشگاه مطالعات خارجی اوساکا – ژاپنتهیه و تنظیم برای تبیان : زهره سمیعی - بخش ادبیات تبیان





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1247]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن