محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840241081
ستاره ها تک نقش اند
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: جام جم:رضا کيانيان 20 ارديبهشت در برنامه «شب شيشه اي» حضور يافت و آنقدر ظريف و با فکر سخن گفت که حيفمان آمد حتي بخشي از صحبتهاي او را کوتاه کنيم. آنهايي که با کيانيان از نزديک آشنا هستند و يا حتي در يک فيلم يا سريال با او همکاري کرده اند، از ويژگي هاي منحصر به فرد او مي گويند. اخلاقش زبانزد همه است. کيانيان در پاسخ پرسش هايي که رشيدپور از او پرسيد، درباره نگاه حرفه اي اش به مقوله هنر و بازيگري توضيحات کاملي داد که خواندن آنها را مي توان با يک کلاس درس پربار هم رديف دانست. تحليل شما از برنامه هايي مانند «شب شيشه اي» چيست؟ فکر مي کنيد اين طور برنامه ها براي جامعه مفيد است يا مضر؟ من کلا هيچ چيز را مضر نمي دانم. يعني چيزي که هست ، هست يعني بايد باشد. ولي هميشه فکر مي کنم هر چيز را مي شود بهتر اجرا کرد يا بهتر کرد، برنامه شما هم همين طور. فکر مي کنيد بعضي وقتها برنامه به سمت روکم کني پيش مي رود؟ اگر قرار باشد روکم کني باشد، آدم مي رود يک مسابقه روکم کني مي گذارد و مطمئنا من در آن شرکت نمي کنم. اين جو براي برنامه شما به وجود آمده و اين شما هستيد که بايد بشکنيد. بيشتر به اجراي من بستگي دارد يا به مهمانان برنامه؟ به هر دو! وقتي جوي درست مي شود، آدمها درباره آن موضع مي گيرند و اگر فردي تاثيرپذيري بيشتري داشته باشد، تحت تاثير قرار مي گيرد و اين خوب نيست. شما را هنرمندي مي شناسيم که شايد وجه غالب هنر شما بازيگري است ، ولي در حوزه هاي ديگر مثل طراحي لباس ، مجسمه سازي و طراحي جلد کتاب هم فعاليت مي کنيد و اين اواخر نمايشگاهي هم برگزار کرديد، خيلي ها مي گويند بايد با مقوله هنر تخصصي برخورد شود، اما شما انگار بيشتر دلي کار مي کنيد؟ هر دو را مي پسندم. البته اين که بايد با هنر تخصصي برخورد شود درست است و کار تخصصي من ، بازيگري است و خيلي از کارهايي را که انجام مي دهم ، کاملا وابسته به بازيگري است. نوشتن سناريو يا مشاوره دادن به فيلمنامه نويس يا کارگردان ، طراحي صحنه و لباس همه مستقيما به بازيگري من برمي گردد و حتي کارهاي ديگري که مي کنم ، حتي در حوزه تجسمي بشدت به بازيگري مربوط مي شود. شما خيلي اهل ظرافت پردازي هستيد. وقتي نمايشگاه شما را نگاه مي کردم ، مي ديدم چوبها با چه دقتي در کنار هم قرار گرفته است اين ظرافت را در بازيگري شما هم مي بينيم؟ من فکر مي کنم در زندگي با کلي ديدن و کلي حرف زدن به هيچ جا نمي رسيم. مثل اين که ساعتها و سالها بحث کنيم که خوبي خوب است و بدي بد، ولي وقتي به جزئيات اشاره و در مورد آن بحث مي کنيم ، در واقع مي توانيم به چيزي هاي تازه دست پيدا کنيم و پيشرفت کنيم. يعني ابتدا يک پله را ببينيم و وقتي يک پله را ديديم ، مي توانيم يک پله بالاتر برويم ، ولي وقتي کلا درباره پلکان حرف مي زنيم ، معلوم نيست که بالا رفته باشيم. فيلمنامه نويس ها معمولا از رفتن به سراغ شخصيت هاي عجيب و غريب واهمه دارند، مثل شخصيتي که شما در روبان قرمز و يک بوس کوچولو بازي کرديد. شما تعمدا داريد به اين کاراکتر عجيب و غريب نزديک مي شويد يا نه به صورت اتفاقي است؟ يک موجي در اواخر دهه 40 در سينماي ايران شکل گرفت که به موج نوي سينماي ايران معروف شد. قبل از آن اکثر قريب به اتفاق فيلمهايي که ساخته شد، موضوعات تکراري داشت که در آن موضوعات تکراري تيپ ها و شخصيت هاي تکراري هم بودند. براي همين بازيگران آن موقع در فيلمهاي متعدد بازي مي کردند و هميشه يک نقش را تکرار مي کردند. مثلا مرحوم فردين وقتي که «علي بي غم» را بازي کرد، تبديل به يک تيپ شد؛ يک تيپ دوست داشتني که همه مردم دوستش داشتند، ولي اين نقش تکرار مي شد. زماني که موج نو در سينماي ايران شکل گرفت ، کارگردان ها و فيلمنامه نويس ها به سمت داستان هايي که قبلا تکرار نشده بود رفتند و مقداري وارد زندگي روزمره مردم ايران شدند و روابط جديدي را شروع کردند. در نتيجه نقشهاي جديدي وارد سينماي ايران شد که اينها را يا بازيگران قبل نمي توانستند بازي کنند يا مردم باورشان نمي شد کسي که هميشه يک نقش را بازي کرده بيايد يک نقش ديگر را بازي کند، در نتيجه کارگردان ها و نويسندگان رفتند سراغ بازيگران تئاتر، مثل آقاي فرمان آرا، آقاي مهرجويي ، آقاي تقوايي ، کيميايي و آقاي کيارستمي و کساني که مربوط به آن موج مي شدند. اين فيلمهايي که شما درباره من گفتيد ادامه همان موج نو است. در شرايط فعلي سينماي ما بازيگرها به دلايلي که اگر لازم باشد مي گويم در يک نقش ماندگار مي شوند و آن نقش را به طور مرتب تکرار مي کنند، اما من شخصا دوست ندارم نقشي را مرتب تکرار کنم. فکر مي کنم لذت بازي کردن براي من اين است که يک نقش را يک بار بازي کنم ، بار دوم هيچ لذتي براي من ندارد. شما چرا اصرار داريد که اين عجيب و غريب بودن نقش هاي تان را حفظ کنيد؟ ابتدا واژه «عجيب و غريب» را تصحيح مي کنم. من مي گويم «نقشهاي متفاوت». مثلا سعدي در فيلم «يک بوس کوچولو» آدم عجيب و غريبي نيست. ما مي توانيم در زندگي روزمره انواع مختلفي از زندگي را ببينيم. درباره نقشم در فيلم يک بوس کوچولو بايد بگويم وقتي آقاي فرمان آرا اين سناريو را نوشتند و دادند به من که بخوانم ، گفتند که کدام نقش را مي خواهي بازي کني. من ديدم نقش «شبلي» را به آقاي مشايخي سپرده اند. نقش سعدي را هم چون پيرمرد است به من نمي دهند. يک نقش ديگر را هم پسنديدم که گفتند بازيگرش مشخص شده ، نقش خانمها را هم که من نمي توانستم بازي کنم ، تا اين که فرمان آرا نقش سعدي را به من پيشنهاد کرد. ببينيد خيلي جسارت مي خواهد که يک کارگردان چنين نقشي را به بازيگري که سنش کمتر است ، بدهد. من خودم دقت کردم ديدم جز يک مورد فيلمي وجود ندارد که بازيگر از لحظه اولي که وارد فيلم مي شود، سنش 20 سال از خودش بزرگتر باشد. فيلمهاي بسياري است که يک بازيگر در يک نقش بازي مي کند و آخر فيلم مثلا پير شده است. اين که بازيگر از اول پير باشد، فقط در فيلم «پدرخوانده» است که آن موقع مارلون براندو 41 سالش بود و نقش آدم 70 ساله را بازي کرد و بعد آخر فيلم پيرتر هم شد. براي من به عنوان بازيگري که دوست دارد نقشهاي متفاوت بازي کند و جستجوگر هم هست ، بسيار پيشنهاد درجه يک و جذابي بود. اين پيشنهاد آقاي فرمان آرا بسيار جسورانه بود. چرا، چون در سينما تجارت هم هست و قاعدتا تهيه کننده محافظه کار است. بايد پايش را جايي بگذارد که قبلا جواب داده ، چون سرمايه دارد خرج مي شود و آن سرمايه بايد برگردد. اين نقش براي من بسيار جذاب بود. بازي کردم و بسيار هم دلهره داشتم. فکر مي کنم در زندگي با کلي ديدن و کلي حرف زدن به هيچ جا نمي رسيم مثل اين که ساعت ها و سال ها بحث کنيم که خوبي خوب است و بدي بد جايي از شما شنيدم که گفتيد هيچ علاقه اي به ستاره شدن نداريد. چرا ما اين همه در خصوص ستاره شدن موضع منفي مي گيريم. اگر بد است ، پس چرا به فروش کمک مي کند. اگر خوب است ، چرا شما پيشکسوت ها هميشه با يک نگاه منفي به اين قضيه نگاه مي کنيد؟ من درباره بازيگري 5 تا کتاب دارم. در کتابهايم مقالات متعددي است که راجع به ستاره صحبت مي کند. من هيچ وقت نمي گويم ستاره بد است. در سينما، بازيگري به دسته هاي مختلف تقسيم مي شود؛ يکي همين داستان ستاره سازي و ستاره است. در تمام دنيا تعدادي از بازيگران ستاره هستند، برخي دراماتيک ، بعضي بازيگران تک نقش هستند و بعضي چندنقش. قاعدتا در سينما، ستاره ها بازيگران تک نقش هستند؛ يعني به طور عام و کلي چون بعضي بازيگرها مي توانند چندنقش هم بشوند؛ ولي استارها قاعدتا تک نقش هستند. من يک نقشهايي را براي سينما و تلويزيون بازي کرده ام که خود کارگردان به من مي گفت بد است که شما اين نقش را بازي کنيد. اين نقش خيلي کوچک است. من گفتم حجم آن کوچک است. شما اجازه بدهيد من بازي کنم ، بعد معلوم مي شود. مثلا در سريال کيف انگليسي ، من نقش يک روحاني را بازي کردم که کل آن 13 دقيقه بود در 13 قسمت. يا مثلا نقش يک قاضي را بازي کردم که در دوران سرکشي فقط 2 قسمت بود. الان جوي در جامعه است که همه فکر مي کنند نقش اول مهم است و همه دوست دارند برسند به آن نقش اول ؛ اما من معتقدم بازيگر بايد کوشش کند که بازيگر خوبي باشد. خيلي از مردم مي گويند حضور کيانيان در فيلمهاي حاتمي کيا در کنار پرويز پرستويي جو بسيار زيبايي را براي مخاطباني که به هر دوي شما علاقه مند هستند در عمقي که در فيلمهاي حاتمي کيا دارد، فراهم مي کند، اما يکباره حضور شما در فيلمهاي حاتمي کيا کمرنگ شد مخصوصا با خاطره دلپذيري که با آژانس شيشه اي در ذهن مردم است. به دليل خاصي اين اتفاق افتاد؟ نخير. سينما قواعد خودش را دارد. من هميشه سناريوهايي که حاتمي کيا مي نويسد را مي خوانم. مثلا نسخه اوليه فيلمنامه «به نام پدر» هنوز در کامپيوتر من است و من به او مشاوره مي دهم. يعني ارتباط ما به اين شکل است. 2 کاري هم که برايش بازي کردم ، خيلي خاطره انگيز بود. اما اگر در فيلم «به نام پدر» از من مي پرسيدند رضا کيانيان کجاي سناريو است و چه نقشي را بازي مي کند مي گفتم هيچ جا، براي اين که من خيلي وقتها در انتخاب بازيگر به کارگردان ها مشاوره مي دهم. شخصي مي گفت حاتمي کيا در آژانس شيشه اي موتورسيکلت هايي را که در بيرون آژانس در حرکت بودند براي حاج کاظم خفه کننده مي دانست. آيا شما هم اين گفته را قبول داريد؟ در آن فيلم هم مشاور حاتمي کيا بودم هم بازيگردان. درباره سناريو ايده هاي بسياري به او دادم. اگر شما فيلمنامه آژانس شيشه اي را که منتشر شده با فيلمي که ساخته شده مقايسه کنيد، مي بينيد که کلي تفاوت دارد. در زماني که فيلمنامه براي چاپ رفت ، باز هم کلي تغييرات جزئي در فيلم داشتيم. اين تغييراتي که به وجود مي آمد تنها نظر من نبود، بلکه نظر همه بازيگرها بود، چون يک کار تيمي خيلي درجه يک انجام مي داديم و همه از آن فيلم خاطره خوشي داريم. اين جواب پرسش من نبود. من آن را نمي دانم ، به هر حال بايد برويد از حاج کاظم بپرسيد. اما در آن فيلم وقتي حاج کاظم نماينده قشري از جامعه است و من هم که نقش سلحشور را بازي مي کنم نوعي نگاه در جامعه را نمايندگي مي کنم. حالا بايد ديد که حاتمي کيا به عنوان کسي که فيلم را مي سازد، مي تواند نظر خاصي داشته باشد و آن را در فيلم اعمال کند. موتورسوارها پديده کاملا شناخته شده اي هستند، براي اين که بارها در خيابان آنها را ديده ايم و دودشان را هم خورده ايم ، حاج کاظم ها و سلحشورها را هم ديده ايم. شما جزو مشاوران فرمان آرا در کارهايشان هم هستيد؟ نخير نيستم. رفاقت نزديک داريم ، ولي فرمان آرا از آن دسته کارگردان هايي است که همه کارهايش را خودش انجام مي دهد، اما به عنوان يک دوست با من مشورت مي کند. به نظر شما، فرمان آرا در «بوي کافور، عطر ياس» و «خانه اي روي آب» دنبال چه چيزي بود؟ من خودم جزو آن دسته از بازيگراني هستم که زياد به پيام اهميت نمي دهم چون فکر مي کنم که هيچ پيام جديدي در جهان وجود ندارد. سليمان نبي ع در رساله اش جمله اي دارد که به شدت مرا تحت تاثير قرار داده است. او مي فرمايد که در جهان هيچ حرف تازه اي گفته نمي شود و هيچ کار تازه اي هم انجام نمي شود. آنچه بوده ، هست و آنچه که گفته شده ، گفته شده است. خيلي ها فکر مي کنند حرفهاي مهمي براي گفتن دارند؛ اما من فکر مي کنم اگر آنها را بگويند مي شود مانند حرفهايي که قبلا گفته شده ، در همه جهان همه حرفها در اسطوره ها گفته شده است. با ساخت فيلم «بوي کافور، عطر ياس» فرمان آرا سه گانه اي را داد که تم اصلي آن مرگ بود. آيا واقعا روحيات فرمان آرا به پديده مرگ اينقدر نزديک است که از اين فيلمها مي سازد؟ در فيلمهاي فرمان آرا مرگ به شدت زيباست. شما جايي گفته بوديد که دوست داشتم براي نقش دوم سيمرغ بگيرم ، نه براي نقش اول. اين گفته بيشتر شبيه يک شعر است. مي تواند از نظر شما اين طور باشد، ولي از نظر من يک آرزو است. من خيلي دوست دارم که پله پله بالا بروم براي اين که فکر مي کنم اينجوري آدم معقول تري هستم و به قول پسرم جوگير نمي شوم. شما آدم خيلي کم حاشيه اي هستيد. اين را يکي از دوستان منتقدم در روزنامه جام جم نوشته بود و هميشه هم به من مي گويد که تو چه جوري اينقدر کم حاشيه هستي. به دليل اين که وقتي کاري به کار کسي نداشته باشي کاري به کارت ندارند. در کشور ما چرا پژوهش جايگاه خوبي ندارد، چرا کسي به پژوهش اهميت نمي دهد. به دليل اين که همه حرف کلي مي زنيم ، ولي پژوهش يعني جزئيات. من بارها در خانه سينما پيشنهاد کردم وقتي که يک فيلم فروش خوبي مي کند، بلافاصله بايد تهيه کنندگان سينما، معاونت سينمايي ارشاد و تلويزيون سميناري بگذارند که چرا اين فيلم فروش کرد که بتوانيم به قواعدي برسيم که آنها را رعايت کنيم تا باز هم فيلمهاي مان پرفروش بشود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 292]
-
سینما و تلویزیون
پربازدیدترینها