محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797771384
مساله حلقه اصلي مشاوران رئيس دولت است
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: مساله حلقه اصلي مشاوران رئيس دولت است حسن بيادي «به قول آقاي بيادي، يك نخ را بكشي از 05 جا صدا درميآيد، از 05 جا!» اين نقل قول معروف احمدينژاد است آن هم در روزگاري كه او در قامت شهردار تهران با حمايت اصولگرايان نوخاسته‌اي كه با پرچم «آبادگران» احمدينژاد وارد رقابت‌هاي دور نهم رياست‌جمهوري شد. اكنون چهار سال و اندي از رياست‌جمهوري احمدينژاد مي‌گذرد و ائتلاف‌ها و افتراق‌ها نسبت به آن سال‌ها تفاوت بسياري كرده و بسياري از جمله بيادي از قطار حاميان دولت پياده شده‌اند. در مرور اتفاقات رخ داده و مسير طي شده، حسن بيادي، چهره‌اي است كه روايتش خواندني است؛ كسي كه مي‌گويد همچنان با شهردار سابق تهران «دوست» است اما انتقادات جدي به وي دارد، انتقاداتي كه باعث شد وي در دوره دهم انتخابات به حمايت از محسن رضايي بپردازد. نايب‌رئيس شوراي شهر تهران در گفت‌وگو با «تهران امروز» از مسير طي شده و نقاط عطف آن، انتقادات خود به رئيس‌جمهور و مشاورانش، چرايي و چگونگي انتخاب قاليباف به عنوان شهردار و محورهاي چهارگانه تذكرات خود به احمدينژاد سخن مي‌گويد. دبيركل آبادگران جوان مسائل پس از انتخابات را ناشي از دوقطبي شدن انتخابات ميداند و از «خلافكاران سياسي» انتقاد ميكند كه با عملكرد خود فضاي نامطلوبي را در سياست كشور به وجود آورده‌اند. از سوءمديريت دولت در انتخابات سخن مي‌گويد و نكته‌اي كه در جاي خود جاي شنيدن دارد؛ سهم حزب كارگزاران در دولت نهم بيشتر از اصولگرايان بوده است. گروهي كه اين روزها اداره دستگاه اجرايي را برعهده داشته و در چهار سال گذشته نيز بر مسند اين قوه نشسته بود اعتقاد دارد كه نماينده و مصداق واقعي «اصولگرايي» است و بقيه گرايش‌هاي اين جريان كه عموما منتقد دولت هستند به بيراهه رفته و «سرگردان» هستند. شما به اين مساله چگونه مي‌‌نگريد؟ اصولگرايي در شكل فعلي آن، يك نام براي نامگذاري يك جريان سياسي است اما در معنا اصولگرايي را مي‌توان اعتقاد به ارزش‌هاي اصيل انقلاب اسلامي و باور ارزش‌هاي ديني تعريف كرد. اين شاخص، تعيينكننده اصولگرا بودن يا نبودن است و صرف اينكه عدهاي خود را ميزان اصولگرايي بدانند در حالي كه در عمل، رفتار آنها هيچ تناسبي با شاخص‌هاي اين گفتمان نداشته باشد آنها را اصولگرا نخواهد كرد. اين شاخص‌هاي مورد اشاره شما كدامند؟ اين شاخص‌ها بارها از سوي دلسوزان نظام مخصوصا امام(ره) و مقام معظم رهبري بيان شده است. بنابراين افراد يا گروه‌ها نمي‌توانند به‌صورت سليقه‌اي، جريان خود را اصولگرايي بدانند و ساير نيروهاي انقلاب را از دايره آن خارج سازند. جرياني كه دولت را در اختيار دارد از اين اصول پيروي كرده است؟ به‌نظر من، بخشي از آن به شاخص‌ها توجه ميكند و درون اين گفتمان قابل تعريف هستند اما بخش عمده‌اي از جريان مذكور مورد نقد اصولگرايان واقعي قرار داشته و اعمال، رفتار و تصميمات آنها خارج از دايره اصولگرايي صورت مي‌گيرد. در واقع برخي رفتارهاي عدهاي از دولتمردان با ارزش‌هاي انقلاب داراي فاصله‌اي معنادار است. ممكن است مصاديق آن را بيان كنيد؟ بهتر است در مقطع فعلي كه هرگونه موضع‌گيري به ايجاد سوءتفاهم و بداخلاقي‌هاي سياسي بيشتر مي‌انجامد از ورود به مصاديق پرهيز شود. بسيار خب، به شكل ديگر اين سوال را مطرح مي‌كنم. از دو گرايشي كه در جريان حاكم در دستگاه اجرايي برشمرديد، كداميك اكثريت دارد؟ دو بحث وجود دارد. يكي به شخص رئيس دولت و ميزان رعايت شاخصههاي اصولگرايي از سوي وي بازميگردد و ديگري اعضاي كابينه و مسئولان اجرايي را در برمي‌گيرد. به‌نظر من، اكثر وزراي دولت نهم و وزرايي كه در دولت جديد در حال ايفاي وظايف خود هستند از مديران اصولگرا به‌شمار مي‌روند اما اينكه رئيس دولت و مشاوران ارشد و اصلي او تفكري متفاوت از گفتمان اصولگرايي را ترويج مي‌كنند موضوع قابل تاملي بوده و بحث ديگري است. منظور از مشاوران ارشد چه كساني هستند؟ حلقه اصلي كه اطراف رئيس دولت قرار دارند و در ميان شما يا در بين گروه‌هاي سياسي به‌عنوان رايحه خوش، از آنها نام برده مي‌شود. آنها «بدون راي» بر سر كار آمده‌اند. منظور شما صرفا مشاوران ارشد آقاي احمدينژاد است؟ ممكن است در ميان معاونان و ديگران هم، اين گرايش ديده شود. شما با تابلوي «آبادگران» وارد انتخابات شوراي شهر دوم شديد، آقاي احمدينژاد را به‌عنوان شهردار تهران برگزيديد و در انتخابات رياست‌جمهوري نهم از وي حمايت كرديد و پس از انتخابات به منتقد رئيس دولت بدل شديد؛چه تحولاتي در آن بازه زماني دو ساله رخ داد كه به منتقد شدن شما و جمعي از همفكران‌تان انجاميد؟ ما از روزي كه در شوراي دوم كار خود را آغاز كرديم يك تيم منسجم بوديم كه برنامه خاصي را براي اداره كشور دنبال مي‌كرديم. هنوز هم اعتقاد دارم كه اگر آن برنامه به‌درستي اجرا مي شد و با خلف وعده برخي همراهان سابق ما مواجه نمي‌شد امروز وضع كشور در حوزه‌هاي مختلف اين‌گونه نبود. يعني شما از شوراي دوم براي رياست‌جمهوري نهم در حال برنامه‌ريزي بوديد؟ از شوراي دوم نه! اما در شوراي شهر دوم به‌عنوان يك گروه فكري مشغول برنامه‌ريزي نه فقط براي تهران، بلكه براي اداره بهتر كشور شديم. اين گروه نه به‌عنوان اعضاي شوراي شهر بلكه به‌عنوان جمعي از همفكران در حال تهيه و تدوين برنامه بود. مشكل جايي بروز كرد كه برخي دوستان پس از پيروزي در انتخابات رياست‌جمهوري نهم تغيير روش و دادند و بخشي از اصولگرايان نسبت به اين تغييرات ناگهاني، موضع انتقادي گرفتند. البته من اعتقاد دارم كه اين انتقادات هيچ‌گاه تخريبي نبوده و سازنده هم بوده اما اساسا دوستان دولت، گوشي براي شنيدن انتقاد ندارند. اگر اعتقاد داريد كه انتقادهاي شما سازنده بوده چرا از سوي مسئولان دولت شنيده نشده است؟ بخشي از اين مساله به روحيات رئيس دولت و همان حلقه اصلي كه راجع به آن بحث كرديم بازميگردد. در عين حال من معتقدم كه بخشي از اين تغييرات رخ داده در چهار سال گذشته و البته در دوره اخير، به‌خاطر پي بردن به مفيد بودن انتقادات‌ها صورت گرفته است. در همان ماه‌هاي ابتداي كار دولت نهم و باب شدن برخي رفتارها از سوي مسئولان اجرايي، پيش‌بيني مي‌كرديم كه در بسياري از سياست‌ها موفق نخواهند بود. به‌نظر شما چه عاملي سبب فاصله گرفتن رئيس دولت و مشاوران ارشد وي از گروهي بود كه با حضور دوستان شما در شوراي شهر دوم تشكيل شده بود؟ فكر مي‌كنم اگر خود آنها به اين سوال پاسخ دهند بهتر باشد و ممكن است 10 سال آينده بهتر بتوان در اين‌باره سخن گفت! اگر بخواهيد به‌طور سربسته به آن اشاره كنيد چه؟ البته نبايد از حق گذشت و بي انصافي نمود زير رئيس محترم دولت و اكثر دوستان هميشه احترام ما را داشته‌اند و برخي سمت‌ها را نيز به من و برخي ديگر از دوستان پيشنهاد كردند اما مشكل ما پست سياسي نبود. ما با روش‌هاي در پيش گرفته شده بعد از انتخابات نهم مخالف بوديم. كدام روش‌ها؟ در سياستگذاري‌هاي كلان و انتخاب افراد براي پست‌هاي مختلف، گروهي به‌عنوان تصميم‌گيرنده اول و آخر فعاليت مي‌كردند كه به هيچ وجه شايستگي اين كار را نداشته و ندارند و درست به همين دليل، امروز كشور در بسياري از حوزه‌ها دچار نارسايي شده است. اين گروه مورد اشاره شما در حلقه اوليه شعار شوراي شهر نبودند؟ خير بسياري از آنها نبودند و اثرگذاري هم نداشتند. پس در چه فرآيندي به اين جايگاه دست پيدا كردند؟ در فرآيند رفاقت يا بهتر بگويم «فرآيند باندي» و در شكل‌گيري حلقه اول نزديك به رئيس دولت، در صورتي كه تخصص‌گرايي و شايسته‌سالاري نقشي نداشت و نوعا در انتخابات حضور جدي نداشتند. هشت به هفت شدن شما در شوراي شهر دوم پس از انتخابات رياست‌جمهوري و انتخاب دكتر قاليباف به‌عنوان شهردار در برابر گزينه مورد حمايت دولت با شرايطي كه به آن اشاره كرديد ارتباط داشت؟ انتخاب شهردار تهران به تغيير رويه مسئولان ارشد دولت نهم ارتباط داشت. ما آقاي علي‌آبادي را گزينه مناسبي ارزيابي نمي‌كرديم. اگر چه ايشان از افراد متخصص و فهيمي مي باشند و همان‌طور كه اشاره شد از طرف همان هفت نفر عضو شورا كه حامي دولت بودند ايشان را كانديداي شهرداري تهران معرفي كردند. البته آقاي علي‌آبادي براي ما ناشناخته نبودند اما ما اعتقاد داشتيم با شاخص‌هايي كه داشتيم، در آن زمان ايشان توان اداره تهران را نداشتند. شاخص‌هاي شما چه بود؟ بعد از انتخابات رياست‌جمهوري نهم، اعضاي شوراي شهر تهران ديداري با مقام معظم رهبري داشتند. ايشان در آن ديدار فرمودند كسي را به‌عنوان شهردار پايتخت انتخاب كنيد كه تفكر كشورداري داشته باشد يعني نگاه شهردار تهران به اين كلانشهر بايد نگاهي به بزرگي ايران باشد. لذا به‌رغم اينكه ما در رقابت انتخاباتي رياست‌جمهوري نهم رقيب آقاي قاليباف بوديم اما فكر مي‌كرديم با توجه به تاييدات مقام معظم رهبري درخصوص ايشان و ويژگي‌هاي مديريتي كه در فرماندهي نيروي هوايي و در زمان فرماندهي قرارگاه سازندگي خاتم‌الانبيا(ص) داشت و آثار مثبتي كه در نيروي انتظامي در سطح ملي داشتند، ايشان را كانديدا كردند. در فضاي بعد از تير 84 اين رفتارها، واكنش‌هاي خاصي داشت و بسيار سخت به‌نظر مي‌رسيد اما خوشبختانه اين اتفاق افتاد و امروز آقاي قاليباف به يك ظرفيت سياسي و مديريتي براي كشور تبديل شده‌اند. به‌نظر من اعضاي شورا در ماموريت انتخاب شهرداران عملكرد موفقي داشتند. يعني از انتخاب آقاي احمدينژاد هم دفاع مي‌كنيد؟ بله، انتخاب خوبي بود. اما روش مديريتي و ديدگاه شهردار فعلي تهران در حوزه مديريت و سياست، تفاوت زيادي با احمدينژاد دارد؟ بله آنها از دو منظر متفاوت به مسائل مي‌نگرند اما نمي‌توان از اين مساله عبور كرد كه شهرداران منتخب شوراي شهر دوم، از ظرفيتي برخوردار شدند كه شهردار اول در دوره نهم با اقبال عمومي مواجه شد و شهردار دوم نيز همواره يك گزينه بالقوه براي رياست‌جمهوري به‌شمار مي‌رود. عملكرد مثبت اين دو شهردار باعث شد، مردم براي انتخاب آنها براي رياست جمهوري تمايل داشته و درخصوص آقاي قاليباف هم امروز اين تمايل ديده مي‌شود. در صورتي كه در گذشته، رويكرد مردم به شهرداران و مديريت شهري اين‌گونه نبود و مديريت شهري را يك مديريت مزاحم تلقي مي كردند. اگر يادتان باشد در گذشته، قاطبه گروه‌هاي مخاطب در شهر حاضر به همكاري با شهرداري نبودند اما امروز شهرداري هم داراي برنامه است و هم داراي ارتباط منطقي بین مردم با ظرفيت و مشاركت بسيار بالا. خيلي‌ها اعتقاد دارند كه به هر حال احياي ظرفيت شوراها در دولت آقاي خاتمي، نقش تعيين‌كننده‌اي در برنامه‌ريزي و مديريت شهري منسجم‌تر دارد؟ دوستان ما در شوراي اول زحمات زيادي را متقبل شدند اما متاسفانه به دلايل گوناگون و عدم مديريت صحيح در برخورد با معضلات شورا در كميته حل اختلاف نتوانستند دوره خود را به خوبي به پايان برسانند. البته اين امر قابل پذيرش است اما توسعه و احياي شوراها با زحمات شوراي دوم در کل کشور اتفاق افتاد و ما در شوراي دوم تلاش گسترده‌اي را براي ايجاد انسجام و اتحاد ميان شوراهاي سراسر كشور صورت داديم. مخصوصا آقايان چمران، خادم و خانم‌ها خير و معتمدي و دیگر دوستان‌مان در دیگر مراکز استان‌ها و کلانشهرهای کشور براي ايجاد پيوند و تشكيل كميسيون‌هاي تخصصي و همچنین در شوراي عالي استان‌ها زحمات زيادي كشيدند كه نبايد فراموش شود. البته بحث شوراياري‌ها كه با تلاش بعضی از اعضاي شورای اول به‌طور جدي دنبال شد نيز امري قابل توجه است. شوراي شهر تهران در اين امر نقش مهمی داشت و امروز هم به برکت آن تلاش‌های صادقانه شوراي پيوند مباركي درجمع شهرداران كلانشهرها ايجاد شده است. همان‌طور كه اشاره كردم ما تفكر مخاطبان را نسبت به شهرداري و مديريت تغيير داديم و شهرداري را به يك سازمان پاسخگو تبديل كرديم. اگرچه هنوز بعضي از معضلات جدي وجود دارد و در جهت اهداف مخصوصا تحقق چشم‌انداز20 ساله راه بسیار طولانی وجود دارد که با وحدت رویه و همدلی و همچنین با توجه به خرد جمعی در مدیریت واحد شهری می‌توان این راه را کوتاه‌تر نمود. اختلافاتي كه پس از شوراي شهر دوم با دولت نهم آغاز شد كار را به جايي رساند كه آبادگران جوان و ديگر گروه‌هاي اصولگرا، به‌عنوان تشكل‌هاي منتقد دولت شناخته شدند. اين اختلافات در شوراي سوم، مجلس هشتم و به‌خصوص در رياست‌جمهوري دهم به اوج خود رسيد. چرا اين روند صعودي بود؟ تغييررويه‌اي كه در ابتداي بحث با شما به آن پرداختيم، اولين و اصلي‌ترين عامل اين انتقادات از دولت بود اگر چه همه اين تلاش‌ها و انتقادات براي رضاي خدا و تعالي دولت محترم مي باشد. مگر از ابتدا خصوصيات آقاي احمدينژاد را نمي‌شناختيد؟ خير، اين اتفاق تدريجا رخ داد و البته عوامل مختلفي در ايجاد اين ذهنيت در آقاي احمدينژاد موثر بود كه در مقطع فعلي امكان باز كردن آن وجود ندارد. سعي نكرديد جلوي تصميمات غلط را بگيريد؟ چون به هر حال شما امكان ديدار با رئيس دولت را داشتيد. من در جلسات خصوصي طبق معمول تذكرات خود را كه حول محور دين و ارزش‌هاي انقلاب بود به آقاي احمدينژاد دادم و البته اين تذكرات كاملا دوستانه بود. اگر انتقادات دوستانه ما پذيرفته نشد می‌توان حدس زد وضعيت پیشنهاد و انتقادات ديگران چگونه است. اصلي‌ترين محور اين تذكرات چه بود؟ انتصاب‌هايي كه صورت گرفت. برخي از اين افراد تا يك ماه و بعضي يك هفته مانده به انتخابات رياست‌جمهوري نهم، حتي حاضر به بردن اسم احمدينژاد به‌عنوان كانديدا نبودند و وي را همراهي نكردند. ما اعتقاد داشتيم كه حركت جمعي ما كه پيش از شورا آغاز شد، نبايد دچار آسيب شود و حداقل هماهنگي بايد بين گروه وجود داشته باشد. افرادي كه با اصل ورود احمدينژاد به صحنه انتخابات مخالف بودند در چهار سال گذشته به جايگاه والايي در نزد او دست يافتند. مي‌توانيد به ساير محورهاي تذكرات خود اشاره كنيد؟ يكي از آنها به عملكرد صادقانه بازمي‌گشت. كساني كه اطراف احمدينژاد هستند احساس مي‌شود كه داراي مقداري عدم صداقت در رفتار و گفتاربودند. دومين تذكر من يك آيه شریف قرآن بود؛ سوره صف آيه 3 : «يا ايها الذين آمنو لم تقولون ما لا تفعلون.....» يعني «اي كساني كه ايمان آورده‌ايد نگوييد چيزي را كه به آن عمل نمي‌كنيد چراكه در نزد خداوند تبارك و تعالي از گناهان بسيار بزرگ است كه بگوييد آن چيزي را كه به آن عمل نمي‌كنيد.» سوم اينكه اگر قرار بود كساني كه مخالف جدي ما بودند بر مسند امور بنشينند، بدون شك همراهان اصلي وي كنار زده خواهند شد و اين اتفاق نيز رخ داد. اين افراد از اصولگراياني بودند كه از كانديداهاي ديگر حمايت مي‌كردند. چون در دولت نهم كه چهره اصلاح‌طلبي ديده نشد. بله، آنها از ديگر كانديداها و جريان‌هاي درون اصولگرايان حمايت مي‌كردند. دوستان ما در نوشتن برنامه، رايزني براي تاييد صلاحيت و شناسايي افراد توانا در هر رده به ايفاي نقش پرداختند و مشخص نيست اگر بنا به بي‌توجهي به اين اقدامات بود چه لزومي داشت ما وارد اين رقابت شويم؟ ما اعتقاد داشتيم چهره‌هاي شاخص اصولگرا مانند آقايان قاليباف، لاريجاني، محسن رضايي و توكلي ودیگران مي‌توانستند يك تيم اجرايي قوي در دولت تشكيل دهند تا ما شاهد وحدت، قدرت و برنامه‌های اجرايي قوي در جهت تحقق اهداف نظام وچشم انداز20 ساله باشيم اما اين‌گونه نشد. ما براي يكبار هم كه شده مي‌توانستيم همه قدرت اصولگرايي را به نمايش بگذاريم امري كه اصلاح‌طلبان هم در زمان خود به آن نرسيدند لذا مي‌شد كشور را به مراتب بهتر از اين اداره كرد. اما حاميان دولت معتقدند از همه ظرفيت اصولگرايي بهره گرفته‌اند و ديگران اساسا اصولگرا نبوده‌اند كه از دولت بيرون گذاشته شده‌اند. اصلا اين اتفاق نيفتاد بلكه آقاي احمدينژاد به‌صورت آزمايشگاهي و سعي و خطا دولت و کشور را اداره كرده و ميكند. نبايد در ابتداي روي كار آمدن دولت نهم بعد از گذشت 26 سال از پيروزي انقلاب اسلامی ، بار ديگرمدیریت سعي و خطا بر كشور حاكم شود. امروز هم از بركت قدرت وتدابیر مقام معظم رهبري است که كارها درحال جلو رفتن است. وگرنه، دستگاه‌های اجرايي از نظر مديريتي ضعيف هستند و به‌نظر من شايسته كشوري با هويت چندهزار ساله و انقلاب ديني بزرگي مانند انقلاب اسلامي نيستند كه برخي افراد خوب ولی کم‌تجربه، مديريت‌هاي ارشد آن را در دست داشته باشند و اختلال و اختلاف در حوزه‌هاي مختلف هر روز بيشتر شود. چرا منتقدان اصولگرا به صورت جدي وارد رقابت نشدند؟ ما حتما مدیرانی قوي‌تر از چهره های مطرح داشتیم كه به دليل قطبي شدن فضاي انتخابات، ترجيح دادند وارد رقابت‌ها نشوند. ما به‌دنبال اين بوديم كه فضا دوقطبي نشود اما اين اتفاق افتاد و ضربات مهلكي كه پس از انتخابات به كشور وارد شد نيز به همين دليل بود. اگر انتخابات دوقطبي نمي‌شد، نتيجه انتخابات جز اين بود و برخي گروه‌ها واحزاب با علم به اين مساله، اجازه ورود کاندیدای خود را به صحنه انتخابات ندادند. البته بحثي هم وجود داشت كه اگر كسي وارد شود، باعث ايجاد شكاف ميان اصولگرايان مي‌شود و امكان پيروزي را كاهش مي‌دهد. متاسفانه در سال‌هاي اخير، يك جريان خاص تلاش كرده عليه نيروهاي معتدل و اصيل وکارآمدانقلاب، دست به جوسازي بزند. اين امر در نزديكي انتخابات مخصوصا انتخابات رياست‌جمهوري تشديد مي‌شود. كساني كه به قانون اساسي ايمان دارند نبايد مانع نقش‌آفريني مديران توانمند كشور شوند و اين نشان مي‌دهد آنها به دروغ، خود را پيرو قانون و رهبري مي‌دانند. در صورتي كه قانون اساسی شوراي نگهبان را براي بررسي سوابق كانديداها برگزيده و هركسي كه از جانب اين شورا تاييد شود، حتما شاخصههاي لازم را داراست. ولي همه مي‌پذيرند كه فضاي مناسبي در انتخابات نبود. برخي جزو «خلافكاران سياسي» هستند و بر اين اساس از صفت «بداخلاقي سياسي» عبور كرده و به شكل عملي وارد خلافكاري سياسي شده‌اند. عملكرد اينها جامعه را متضرر كرده است. به‌هرحال اين خلافكاران سياسي توانسته‌اند با ابزار مختلف، هم مانع كانديداتوري برخي چهره‌ها شوند و هم هركس به‌جز چهره مورد حمايت آنها قصد رئيس‌جمهور شدن داشته باشد را مورد حمله و تخريب قرار مي‌دهند و براي‌شان چپ و راست فرقي ندارد. آنها با پشتوانه منافع باندي و گروهي خود كه مورد اشتراك همه خلافكاران سياسي است، دست به اين اقدامات مي‌زنند و متاسفانه بعضا نهادهاي قضايي هم امكان پيگرد قانونی آنها را ندارند. در كشوري كه شعار استقلال و آزادي را سرلوحه قرار داده چرا بايد اين حجم حمله و تخريب به نيروهاي انقلاب و حتي بيت شريف امام(ره)، ياران و سربازان واقعي مقام معظم رهبري در آن باب شود؟ من قاطعانه مي گويم سرمنشأ بسياري از اين اختلافات در ميان دلسوزان راستين نظام از طريق شانتاژ ، دروغ پردازي و جوسازي هاي همين خلافكاران سياسي صورت مي پذيرد و آنان هيچ توجهي به فرمايشات حكيمانه دلسوزان مخصوصا رهبر معظم انقلاب ندارند يا روي «بنزين ريخته شده» فتنه آتش مي‌زنند يا روي «آتش افروخته شده فتنه» بنزين مي‌ريزند. به انتخابات رياست‌جمهوري دهم بپردازيم، چرا در انتخابات به‌عنوان مشاور ارشد و رئيس ستاد حمايت‌هاي مردمي دكتر رضايي، به حمايت از ايشان پرداختيد؟ حمايت از ايشان در انتخابات رياست‌جمهوري دهم براي من هزينه‌هاي زيادي داشت اما اعتقاد من اين بود كه آقاي دكتر رضايي، كانديداي اصلح اين دوره از انتخابات است و امروز بيش از گذشته مطمئن شدم كه اعتقادم درست بود. چگونه به اين نتيجه رسيديد؟ ايشان از لحاظ برنامه و نوع رفتار مديريتي و دیدگاه‌های سياسي از نظر من نسبت به كانديداهاي ديگر برتري داشت. در صحبت‌هايتان به دوقطبي شدن انتخابات اشاره داشتيد. پس قابل پيش‌بيني بود كه رقابت اصلي ميان مهندس موسوي و دكتر احمدينژاد است و تحليلگران احتمال نتيجه‌گيري آقاي رضايي را نزديك به محال مي‌دانستند. شما چگونه اطمينان داشتيد كه وي امكان كسب اكثريت آرا را خواهد داشت؟ رسيدن به اين نتيجه كه آقاي رضايي به‌عنوان رئيس دولت دهم انتخاب نخواهد شد چندان دشوار نبود اما وظيفه شرعي من حمايت از فرد اصلح بود. همان‌طور كه اشاره كرديد با دوقطبي شدن انتخابات مشخص بود كه ايشان راي نخواهد داشت اما تصميم جمعي كه از ايشان حمايت كرد اين بود كه نشان داده شود ظرفيت واقعي اصولگرايي چيست و بي‌برنامگي و عدم استفاده از كارشناسان و ضعف در ديپلماسي در چهار سال گذشته ربطي به اصولگرايي ندارد. شرايط برگزاري انتخابات دهم را چگونه ديديد؟ چرا آقاي رضايي هم در كنار آقايان موسوي و كروبي به نحوه مديريت مراحل انتخابات و اعتراضات پس از آن اعتراض داشت، آن هم در شرايطي كه برخي جريان‌ها، عملكرد رئيس دولت نهم و برگزاركنندگان انتخابات را موفق مي‌دانند؟ مشخص است كه دستگاه اجرايي و به‌ويژه وزارت كشور نتوانست انتخابات را براساس قانون و بي‌طرفانه مديريت كند. تذكرات زيادي در مقاطع مختلف به‌طور شفاهي و مكتوب به مجريان و ناظران داده شد اما به‌دليل اينكه دوستان در انتخابات حاكم بودند قصد توجه به انتقادات منتقدان دلسوز را نداشتند. اين سوء مديريت به گسترده‌تر شدن دامنه اعتراضات در قبل و به‌ويژه بعد از نتايج اعلام شده از شمارش آرا منجر شد. باز هم تدبيرهاي حكيمانه رهبر انقلاب بود كه غائله از حالت بحراني خارج شد. به‌عبارت ديگر ايشان ناتواني مدیریت دولت نهم را با مديريت حکیمانه خود جبران كردند و بخشي از مسائل حل‌وفصل شد. واقعا اگر با تدبير عمل مي‌شد، هيچ‌گاه اين اتفاقات رخ نمي‌داد، لذا این میزان هزینه کردن از جایگاه رهبری به ضرر نظام است. كميته ویژه بررسي شوراي شهر تهران براي وضعيت آسيب‌ديدگان پس از انتخابات تشكيل شد. چه كارهايي در كميته شوراي شهر صورت گرفته است؟ اول بايد يك نكته را عرض كنم. ما مي‌توانستيم در شوراي شهر در اين‌باره مصوبه‌اي نداشته باشيم و صرفا يك نامه به شهردار محترم تهران نوشته شود و پيگيري امور برعهده ايشان گذارده شود اما خواستیم حركتي براي التيام آسيب‌ديدگان كه مورد تاييد مقامات ارشد نظام هم هست، صورت گيرد. اگرچه فرمانداري تهران با طرح شوراي شهر و بازديدي كه ما از بهشت‌زهرا و قبور بي‌نام صورت گرفت، مخالف بود. دليل مخالفت فرمانداري چه بود؟ مي‌گفتند پيگيري اين امور به ما واگذار شده در صورتي كه اقدام شوراي شهر تهران، هيچ ارتباطي به آنها نداشت چراکه کار ما در جهت تحقق فرمایشات مقام معظم رهبری بود. ببينيد وقتي آشوب در كشور ايجاد مي‌شود، برخوردهاي اتفاق افتاده در آن قابل پيش‌بيني نيست و به‌حق يا ناحق عده زیادی آسيب مي‌بينند البته به‌نظر من بايد با خلافکاران سیاسی و افراطیون بی منطق در جريانات اخير در هر سمت و هرجریان فکری‌اي كه قرار دارند برخورد شود و تحت پيگرد قضايي قرار بگيرند. مقام معظم رهبري نيز از همين‌ها ابراز نگراني كردند بنابراين بايد تكليف افراطيون ناآگاه و خلافکاران سیاسی در هر حزب، گروه يا نهاد اجرايي كه هستند يكبار براي هميشه روشن شود. در سه سال اخير به‌رغم مشكلات ، در جمعيت آبادگران جوان به كار حزبي و تشكيلاتي پرداختيد، چرا به‌رغم موانع موجود، كار حزبي را انتخاب كرديد؟ متاسفانه در این دولت عده‌ای ظاهرا با كار حزبي مخالفند دليل آن نيز اين است كه احزاب عموما منتقد رفتارهاي غلط دستگاه اجرايي هستند اگرچه پيشنهاداتی نیز برای اصلاح امور ارائه مي‌دهند. مگر می‌شود کسانی که با کار حزبی و گروهی سرکار آمده‌اند با آن مخالف باشند. اشكال كار از نظر شما در كجاست؟ اشکال اصلی در ساختار و تفکر است. بنابراين ساختار اجرايي كشور به‌گونه‌اي است كه هر فردي وارد دولت مي‌شود، از احزاب احساس بي‌نيازي ميكند و احزاب هم با توجه به اینکه در هر دولتی مورد بی‌مهری قرار گرفته‌اند نتوانسته‌اند رشد و توسعه مناسب برای اداره یك دولت ایجاد کنند و در هدایت و مدیریت دولت‌ها و حتی نظارت بر عملکرد دولت موفق نبوده‌اند. اما در دولت گذشته، حتي يارانه نيز براي گسترش احزاب پرداخت مي‌شد كه در دولت نهم قطع شد. مي‌گويند قدرت، القاي دانايي ميكند. در دولت‌های گذشته نیز همین‌طور بوده ولی به‌نظر مي‌رسد دولت نهم بيش از بقيه دولت‌ها به اين آفت مبتلا شده است درحالي كه آموزه‌هاي ديني ما اين‌گونه نيست. شما از منتقدان برخورد با احزاب سياسي غيرهمسو با دولت بوده و آن را نيز عنوان كرده‌ايد. از ديدگاه شما، چرا در چهار سال گذشته اين روند گسترده‌تر شد. به‌نظر من اين كينه‌ورزي و بداخلاقی‌های سیاسی و افراطی‌گری به رفتارهاي اشتباه دولت‌هاي گذشته نيز بازميگردد. باوري وجود دارد كه برخلاف دوره‌هاي قبل، اين دولت نهم بود كه نيروهاي غيرهمفكر را در دولت تحمل نكرد. من برعكس فكر مي‌كنم زيرا به‌نظر من در دولت نهم، سهم كارگزاران بيش از گروه‌هاي اصولگرا بود. ممكن است چند مصداق معرفي كنيد؟ در میدان وزرا تا استانداران از اين چهره‌ها به‌وفور ديده مي‌شود. اگر نگوييم متعلق به حزب كارگزاران، از افراد متمايل به آقاي هاشمي بودند که این حقیر شخصا به اکثر آنان ارادت دارم و آنان را نیز برای جامعه مفید می‌دانم اما به‌طور كلي اعتقاد دارم كه برخورد حذفي با مديران اجرايي غيرهمسو با دولت امري نادرست است. در دنياي امروز از انسان به‌عنوان «سرمايه انساني» ياد مي‌شود. اگر روساي‌جمهور عوض شوند، بدنه اجرايي را تغيير نمي‌دهند تا ساختارها از بين نرود. اکثر عقب‌ماندگی ما مخصوصا در بحث چشم‌انداز مربوط به عدم توجه به نيروی انسانی کارآمد و قانون‌گریزی- به ویژه بی‌توجهی به قانون اساسی - است. احزاب منتقد هم به عدم اجراي قانون اساسي اعتراض دارند اما صحبت‌هايي از انحلال آنها مي‌شود. هر کار و تصمیمی براساس قانون باشد پسندیده است اما اگر خلاف قانون باشد باید خانه احزاب وارد صحنه شود. در تصمیمات سلبی و حذفی که خلاف قانون صورت می‌گیرد شايد بتوان ساختار را حذف کرد اما تفكر و تاریخ هرگز حذف نخواهد شد. در جریان رای اعتماد دولت به وزرای پیشنهادی شنیده‌ها حاکی است که شما درتلاش بودید تا جمعی از وزرا رای اعتماد بگیرند حتی آقای علی‌آبادی. همان‌طور که قبلا گفتم دولت متعلق به نظام مقدس جمهوری اسلامی است و ملک شخصی نیست، هرکس كه بتواند باید از طرق مختلف به دولت کمک کند چه با انتقاد سازندهچه با پیشنهاد خداپسندانه، لذا بنده در هر دولتی از افراد شایسته حمایت کرده‌ام. این حقیر هنوز کارمند و حقوق‌بگیر دولت و به‌دلیل انجام وظیفه در شورای شهر مشغول خدمت هستم و از هر کمکی که درتوانم باشد قصور نخواهم كرد. به‌عنوان آخرين سوال، در سه ماه گذشته نيز انتصاب‌هايي در دستگاه اجرايي صورت گرفته كه واكنش‌هاي تندي را در ميان خود اصولگرايان در پي داشت به‌نظر شما چرا چنين رفتارهايي صورت مي‌گيرد؟ انتصاب‌ها حق قانوني رئيس دولت است اما اينكه چرا از افراد مساله‌دار استفاده مي‌شود به‌نظر من، خود رئيس دولت هم از سوار شدن بر «موج‌هاي جرياني» يا «جريان‌هاي موجي» بدشان نمي‌آيد. به حرف اول بازمي‌گردم كه حلقه اوليه اطراف آقاي احمدينژاد، انتقادبرانگيزترين عناصر دستگاه اجرايي هستند. مي‌شد كشور را به مراتب بهتر از اين اداره كرد، احمدينژاد به‌صورت آزمايشگاهي و سعي و خطا دولت و کشور را اداره كرده و ميكند. نبايد در ابتداي روي كار آمدن دولت نهم بعد از گذشت 26 سال از پيروزي انقلاب اسلامی ، بار ديگرمدیریت سعي و خطا بر كشور حاكم شود. امروز از بركت قدرت وتدابیر مقام معظم رهبري است که كارها درحال جلو رفتن است. وگرنه، دستگاه‌های اجرايي از نظر مديريتي ضعيف هستند منبع: تهران امروز
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 489]
-
گوناگون
پربازدیدترینها