محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797969141
دلایلفروش اخراجیها رو میشود
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دلایلفروش اخراجیها رو میشود
گلمکانی،طوسی، قادری، کثیریان، قطبیزاده، دانش، امین، شهبازی و نقیبی دلایلشان برای فروش اخراجیها را رو می‌کنند چهار و نیم میلیارد تومان. این مبلغ فروش فیلم «اخراجی ها 2» ظرف تنها 22 روز است؛ اتفاقی که کارگردان فیلم در وبلاگش از آن با عنوان «سونامی» یاد می کند. فروش اخراجی ها 2 فارغ از بحث خوب بودن یا بد بودن فیلم، یک اتفاق است؛ اتفاقی که در سینمای ایران کمتر شاهد آن بوده ایم. در این گزارش سعی شده دلایلی که منجر به استقبال مردم از «اخراجی ها2» شده است در گفت وگو با منتقدان، کارگردانان، تهیه کنندگان، جامعه شناسان و کارگردان و تهیه کننده فیلم مورد بررسی قرار گیرد. منتقدان از دلایل فروش می گویندمنتقدان سینمایی به عنوان یکی از اقشار تاثیرگذار سینما، در اظهارنظرها و نظرسنجی ها پیشقدم بوده اند، هر چند که باید بگوییم این بار تعدادی از آنها سیاست سکوت را درباره اخراجی ها 2 در پیش گرفته اند و دلایل قابل احترام خاص خودشان را دارند. البته این قضیه در مورد کارگردان ها نیز صدق می کند. جلوتر که برویم مفصل تر به آن اشاره خواهیم کرد. جواد طوسیجواد طوسی دلایل فروش بالای فیلم اخراجی ها 2 را در 9 بند خلاصه می کند؛ «1- تنوع بازیگر،2- ترکیب و تداخل دو موقعیت داستانی (اسارت رزمندگان و نیروهای ایرانی - هواپیماربایی) و پیوند نهایی این دو خط روایی در انتها با یکدیگر، 3- تکیه بر شوخی های کلامی با در نظر گرفتن سلایق و رگ خواب طبقات مختلف اجتماعی، 4- اجرای ترکیبی و آتراکسیونی، 5- استفاده از عناصر و نشانه های ممنوعه و کوچه بازاری به وسیله نیروهای عراقی و ایجاد کنتراست در واکنش اسرا نسبت به این استفاده ابزاری، 6- ایجاد کشش در بیننده به وسیله ریتم و ضرباهنگ تند، 7- توجه روبنایی و احساسی و شعاری به مفاهیم ملی و میهنی مثل استفاده از سرود «ای ایران» در انتهای فیلم و کلاژلودگی و مزه پرانی و... وحدت ملی، 8- در نظر گرفتن روانشناسی عمومی جامعه و بسترسازی برای تخلیه شدن تماشاگران از طیف های مختلف جامعه و 9- ایجاد همزیستی مسالمت آمیز یا تحمیلی میان رزمنده، خلافکار، علاف، توده عامی، روحانی، لوطی، عشق لات، منافق و... به قصد قربت.» طوسی همچنین در مورد اخراجی ها 2 و نقش آن در کنار دیگر فیلم های سینمای ایران می گوید؛ «جلوه یی دیگر از سینمای عامه پسند با در نظر گرفتن میزانسن جامعه معاصر بعد از «شب نشینی در جهنم»، «گنج قارون»، «غلام ژاندارم»، «برزخی ها»، «دادا»، «عقاب ها»، «بگذار زندگی کنم»، «می خواهم زنده بمانم»، «کما» و....» هوشنگ گلمکانیگلمکانی دلایلش را در دو جمله بیان می کند؛ «نیاز مردم به تفریح و خنده و همچنین عبور از خط قرمزها در فیلم.» او همین دو علت را برای فروش این فیلم کافی می داند و نیازی به توضیح بیشتر نمی بیند. امیر قادریقادری نیز همچون طوسی مسائل متعددی را در فروش بالای فیلم دخیل می داند و آنها را لیست می کند؛ «دلیل اول اینکه به هر حال در دوره یی که اغلب فیلمسازهای جدی سینمایمان دچار بحران اعتقاد و ایمان شده اند، آقای ده نمکی به خودش و کارش اعتقاد کامل دارد. دوم اینکه ده نمکی به عنوان یک آدم رسانه یی، نبض زمانه و جامعه اطرافش دستش است. سوم عبور از خط قرمزها در فیلم است که امتیاز مهمی برایش محسوب می شود. نکته چهارم اشتیاق قابل احترامی است که این کارگردان برای ارتباط با مخاطب دارد و این ویژگی اصلی هر نمایش دهنده یی برای جلب تماشاگر است. پنجم اینکه به هر حال فیلم حمایت سازمان های فرهنگی رسمی را با خودش دارد و در نتیجه از اکران خوبی برخوردار است؛ در تعطیلات نوروز و سالن های فراوان. ششم اینکه فیلم قسمت دوم یک فیلم پرفروش دیگر است که همین مساله تبلیغ فراوانی برای اثر محسوب می شود و نکته آخر شرایط تولید خوبی است که فیلم از آن بهره برده است و ده نمکی این خصیصه کارگردان های موفق را دارد که پروسه تولید را در این حجم به سلامت به آخر برساند.» قادری در پایان صحبت هایش به مقایسه سینمایی اخراجی ها 1 با نسخه دوم این فیلم می پردازد و می گوید؛ «در فروش اخراجی ها 1 یک مقداری دلایل سینمایی هم دخیل بود و فیلم حداقل روایت مناسبی داشت ولی برای موفقیت اخراجی ها 2 هر چه بیشتر به دنبال دلیل سینمایی می گردم، کمتر پیدایش می کنم.»
رامتین شهبازیشهبازی فروش اخراجی ها 2 را ناشی از شرایط غیرطبیعی سینمای ایران می داند و می گوید؛ «اولین نکته یی که در برخورد اول با فروش بالای اخراجی ها به ذهن متبادر می شود، این است که این اتفاق در شرایط طبیعی و معمول اقتصاد سینمای ایران نمی افتد و طبیعی است که در یک شرایط غیرطبیعی با چنین فروش غیرعادی روبه رو باشیم و این اتفاق خیلی عجیب و غریب نیست. سینمای ایران چه در داخل و چه در خارج از کشور بیشتر سینمایی فرهنگی محسوب می شود تا یک سینمای صنعتی. فروش بالا وقتی مهم و خوشحال کننده می شود که ما به معنای واقعی کلمه، صنعت سینما داشته باشیم. در یک سینمای فرهنگی وجوه اقتصادی اصلاً مهم نیست و به چشم نمی آید بلکه تاثیرات فرهنگی و اجتماعی اش مهم تر است.»شهبازی تاثیرات فرهنگی منفی فیلم اخراجی ها را این گونه شرح می دهد؛ «فروش اخراجی ها، تماشاگر مصرف گرا برای سینما تربیت می کند. این تماشاگر، تماشاگر فرهیخته نیست. در یک فیلم فرهنگی با ساختار درست سینمایی، مخاطب در ساختار فیلم شرکت می کند و پس از تمام شدن آن در ذهنش فیلم را ادامه می دهد و از جنبه های مختلف بررسی اش می کند. چنین تماشاگری خودش را در پرده سینما قرار نمی دهد بلکه در کنار آن چیزی که می بیند قرار می گیرد اما مخاطب اخراجی ها کاملاً هپینوتیزم شده است و صرفاً مصرف کننده آن است.» شهبازی نقش سریال های تلویزیونی را هم در کاهش سطح سلیقه مردم پررنگ می بیند و اضافه می کند؛ «سلیقه تماشاگر عام سینما تحت تاثیر کمدی های تلویزیونی پایین آمده است و ما تعریف مان از سینمای کمدی را از دست داده ایم. شوخی های کلامی و تلنگر زدن به چیزهایی که با عنوان خط قرمز از آن یاد می شود، شده است تمام سینمای کمدی ما. این اتفاق در زمانی رخ می دهد که مردم دسترسی کاملی به فیلم های روز دنیا دارند و آنها را با سینمای خودشان مقایسه می کنند و نتایج این قیاس بسیار دردآور است.» سعید قطبی زادهقطبی زاده استقبال عمومی از اخراجی ها را هم طراز با استقبال از نمایش های بهزاد محمدی در سینماتئاتر گلریز می داند و می گوید؛ «به همان دلیلی که برای نمایش هایی از جنس «قهوه خانه پدری زری خانوم» باید دو هفته در نوبت ایستاد، هر نوع لودگی، شوخی جنسی و در کل چیزهایی که در فرهنگ سینمایی ما بیان کردن شان زشت و قبیح است در این فیلم وجود دارد و متاسفانه باب طبع مردم هم هست. همچنین تعداد سینماهایی که اخراجی ها در اختیار دارد را نیز باید لحاظ کرد چرا که هیچ فیلمی در تاریخ سینما در اختیار نداشته و تعداد کپی هایش به 70 نسخه نرسیده است.» قطبی زاده تعداد بازیگران مطرح اخراجی ها را نیز در فروش آن تاثیرگذار می داند و معتقد است هیچ گاه در فیلم های رقیب این تعداد بازیگر یک جا جمع نشده اند. او اضافه می کند؛ «این اتفاق برای مخاطب کنجکاوی ایجاد می کند. کسانی که می روند اخراجی ها را می بینند از با هم خندیدن خوشحالند نه از فیلم. منشاء آن خنده لزوماً چیز ارزشمندی نیست. از نوع اجاره نشین ها نیست که بشود از منظر لایه های گوناگون سینمایی بررسی اش کرد و با مسائلش جدی روبه رو شد. شبیه به این است که من جوکی را برای شما تعریف کنم و شما بخندید. این یک موقعیت نمایشی نیست، ولی به هر حال شما به جوک من خندیدید. می خواهم این را بگویم که فروش اخراجی ها دلایل خیلی قشنگی ندارد.» قطبی زاده در پایان صحبت هایش می گوید؛ «با وجود همه این ایرادات در خوشبیانه ترین حالت فقط و فقط از یک لحاظ می توانیم خوشحال باشیم و آن این است که حداقل فکر می کنیم سینما زنده است.»مهرزاد دانشمهرزاد دانش صحبت هایش را با تاکید بر عدم توهین و پرهیز از ایجاد سوءتفاهم شروع می کند و می گوید؛ «در حال حاضر جامعه ما در یک موقعیت خاص سیاسی، اجتماعی و فرهنگی قرار دارد که حاصل یک فراگرد چنددهه یی است و به چند سال اخیر برنمی گردد و اصلاً قصد ربط دادن این موقعیت به مسائل سیاسی را ندارم؛ موقعیتی که در آن ابتذال، لودگی، جذابیت های سطحی و نازل، همواره مورد استقبال مردم قرار می گیرد و اخراجی ها نیز مصداق همین جریان است. برخلاف نظر برخی از دوستان که بر هوشمندی ده نمکی تاکید می کنند من این مساله را قبول ندارم. همان طور که ما لودگی سیاسی و اجتماعی داریم، این فیلم هم یک مثال برای لودگی سینمایی است. اخراجی ها 2 چه به لحاظ دراماتیک، چه از نظر زیبایی شناسی و چه از دیدگاه روانی و بحث تفکر هیچ حرفی برای گفتن ندارد. فیلمی که مخاطب را یک در میان با رقصیدن بازیگر و سپس شنیدن شعارهایی که بر لب او چسبیده می شود و مال خودش نیست از زبان همان آدم روبه رو می کند، طبیعی است که به هجو کشیده می شود و ارزش آن حرف ها و شعارها را هم پایین می آورد و این مساله باعث تاسف بسیار عمیق است.»دانش تاکید می کند که استقبال مردم از لودگی باید با یک رویکرد جامعه شناسی دقیق مورد بررسی قرار بگیرد.
خسرو نقیبیخسرو نقیبی دیگر منتقدی که پاسخگوی سوال ما بود، برخلاف نظر مهرزاد دانش که نزول سطح سلیقه مردم را ناشی از فعالیت های چنددهه یی می دانست، معتقد است شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی چهار سال اخیر به نوعی پیش رفته است که تلاش هایی که برای بالا رفتن سطح سلیقه و ذائقه مردم در سال های گذشته صورت گرفته بود، از بین رفته و شاهد نتیجه معکوسی هستیم. او اضافه می کند؛ «وقتی جریان سینمای روشنفکری ما ابتر باشد و نتواند مخاطب عام را جذب کند، جریان سینمای مبتذل اوج می گیرد. این اتفاق در سال های گذشته هم رخ داده است.زمانی که در سال های 56-54 تب سینمای موج نو تحت تاثیر آشفتگی های آن زمان فروکش می کند و از دور خارج می شود، جریان فیلمفارسی هم اوج می گیرد و به محصولات سال های 57-56 ختم می شود. در این چهار سال آنقدر فیلم روشنفکری نصفه و نیمه ساخته ایم و به مخاطب آدرس غلط داده ایم که تماشاگر به سمت اخراجی ها سوق پیدا کرده و سال گذشته هم فیلم چهارچنگولی پرفروش ترین فیلم سال شده است.» نقیبی در ترسیم فضای عجیب سینمای کشور به فیلم «درباره الی...» اشاره می کند و می گوید؛ «آنقدر فضا پارادوکسیکال است که این سینما دو محصول در دو سر متفاوت به مخاطب ارائه می کند. یک سر «درباره الی...» و یک سر «اخراجی ها 2». اما «درباره الی...» حاصل یک نبوغ فردی است و ربطی به جریان کلی و فضای فرهنگی کشور ندارد. درست مثل یک ستاره فوتبال که می تواند نتیجه بازی را عوض کند. تا تغییر نکردن فضای فرهنگی کشور این جریان هیچ تغییری نمی کند.» کیوان کثیریانکیوان کثیریان نیز بر این نکته تاکید می کند که یکسری از طبقات اجتماعی جامعه ایران، از نظر نگاه به سینما سطح سلیقه نازل تری دارند که در عین حال قابل احترام هم هستند. او بیشتر از آنکه به دلایل فروش اخراجی ها 2 اشاره کند، تبعات و عواقب ناشی از این فروش را مدنظر قرار داده و گفت؛ «فی نفسه فروش بالای یک فیلم نمی تواند ارزش و فضیلتی برای آن محسوب شود. می خواهم بگویم اگر ترانه های مبتذل قبل از انقلاب یا شوخی هایی مبتذل تر از شوخی های این فیلم را در یک فیلم قرار بدهیم، آیا آن فیلم کم می فروشد؟ آیا فروشی نجومی نخواهد داشت؟ به نظرم اینکه یک فیلم یک میلیون نفر مخاطب را به سینما بکشاند اتفاق خیلی زیادی نیست بلکه برعکس، اینکه سینمای ما از ساخت فیلمی غیرمبتذل که بتواند فروش بالایی داشته باشد عاجز است، اتفاق مهمی است. سینما یک فرهنگ و سرمایه گذاری فرهنگی است و بحث درآمد در اولویت دوم قرار می گیرد حداقل در ایران که این طور است. اگر ما امروز خوشحالیم که چهار میلیارد به جیب سینما واریز شده است باید فکر آن 40 میلیارد ضرری که به فرهنگ مردم وارد می شود را هم بکنیم. کثیریان اضافه می کند؛ «آیا این فیلم هیچ توهینی به فرهنگ جبهه نمی کند؟ اینکه همه آدم های جنگ توجه شان به این اخراجی ها جلب می شود و حتی روحانی تحت تاثیر آنها قرار می گیرد، مقدس بودن جنگ را زیر سوال نمی برد؟ اگر عراقی ها آنقدر بی شعور بوده اند چطور توانسته اند هشت سال تمام با ما بجنگند؟ آیا وظیفه سینماگر ارتقای فرهنگ مردم و ارتقای سطح سلیقه شان نیست؟ آیا بخشی از مردم زن و بچه هایشان را به همین سینما نمی برند و آنها متوجه شوخی های نحیف این فیلم نمی شوند؟ اینکه ما در جنگ بوده ایم پس می توانیم مسخره اش کنیم، حرف درستی نیست. صرف جنگیدن در زمان جنگ این اجازه را به ما نمی دهد. اینها اثرات فرهنگی مخربی است که ما از آن غافل می شویم.» کثیریان معتقد است نحوه به دست آوردن پول از خود آن مهم تر است و فروش بالا نباید باعث شود چشم مان را روی حقایق ببندیم. او می گوید؛ «یک برج ساز متقلب هم می تواند پولدار شود. درست است به مردم خانه می دهد اما برای ساخت آن از هزار رانت استفاده و کلی تقلب کرده است.» کیوان کثیریان در پایان به لزوم وجود سینمای کمدی اشاره می کند و از فیلم های طنزی چون «مارمولک» و «لیلی با من است» به عنوان نمونه های موفق این ژانر نام می برد.
شاهین امینشاهین امین معتقد است باید تحقیقاتی به لحاظ جامعه شناسی و مخاطب شناسی صورت گیرد و دلایل این میزان استقبال به صورت علمی مشخص شود. او می گوید؛ «رفتن به سینما یک حسن است ولی لزوماً نه برای هر فیلمی. خوشحال تر می شوم فیلم هایی که سینما و فرهنگ ما را اعتلا می بخشند و سطح سلیقه مردم را حتی به عنوان یک سرگرمی بالا می برند، با چنین استقبالی روبه رو شوند. شخصاً به یک تحلیل قطعی و منطقی برای دلایل این استقبال نرسیده ام ولی می توان عوامل متعددی را در نظر گرفت.» امین دلایلش را این گونه برمی شمرد؛ «تا به حال ندیده بودیم این حجم سالن در اختیار فیلمی قرار بگیرد و دو گروه همزمان به اکران یک فیلم اختصاص داده شوند. مورد دیگر دعوت یکی از شبکه ها از عوامل فیلم در زمان تحویل سال نو که با پخش قسمت هایی از پشت صحنه فیلم نیز همراه بود، بود. هیچ تبلیغ و تیزری به اندازه آن برنامه در آن ساعت خاص تاثیرگذار نبوده است. می خواهم بگویم حمایت هایی که از فیلم شده، اگر حتی تولید را کنار بگذاریم، حداقل در زمینه پخش بی نظیر بوده است.» از دیگر دلایلی که امین به عنوان مزیت های فیلم نام می برد، موضوع کمدی فیلم است اما او بحث جدیدی را مطرح می کند که تا به حال به آن اشاره نشده است؛ «بسیاری از سینماگرهای ما عادت کرده اند آن چیزی را که نیستند و قبول ندارند، می سازند. این شیوه فیلمسازی جواب می دهد اما از یک جایی به بعد مخاطب به صورت غریزی چنین فیلم هایی را پس می زند و شاید این اتفاق از سر تحلیل نباشد. مسعود ده نمکی کاملاً برعکس این جریان است و دقیقاً همان چیزی را می سازد که اعتقاد و باورش است یعنی شما می پذیرید مسعود ده نمکی پشت این فیلم قرار دارد و فیلم نسبت به کارگردانش فیلم راستگویی است. این اعتقاد داشتن یا نداشتن در فیلم تسری پیدا می کند و مخاطب به مرور و از روی غریزه متوجه آن می شود. نکته دیگری نیز وجود دارد که باید خود ما به آن توجه کنیم. گروهی از جامعه هستند که ما به آنها بی توجه ایم و اصلاً در نظر نمی گیریم شان و فکر می کنیم تماشاگرها همه باید سراغ فیلم های باارزش بروند. نمی گویم سلیقه آنها خوب است یا بد و به هیچ عنوان قصد قضاوت ندارم. این عده از واقعیت های وجودی جامعه ما هستند.» منبع: سینمای ماتنظیم : مسعود عجمی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 613]
-
گوناگون
پربازدیدترینها