واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران جوان: منشأ اختلافات آلمان و تركيه چيست؟
وبسايت روزنامه اشپيگل در روز شنبه 2 مارس 2013 (12 اسفند) از اوجگيري اختلافات داخلي در ميان سربازان آلماني و افسران ارتش تركيه در مرز سوريه- تركيه خبر داد. اما براستي منشأ اين اختلافات چيست؟
به گزارش سرويس بين الملل باشگاه خبرنگاران؛ عملياتهاي ارتش آلمان در مرز تركيه و سوريه، بههم ريختگي در سربازخانه "پاتريوت"را درپي داشته است.
به نقل از روزنامه اشپيگل، ارتش آلمان، عدم همكاري افسران تركيه را مشكلساز عنوان كرد و گفت: با وجود اينكه ما به دعوت دولت تركيه به اين كشور آمدهايم، تركها به هيچ وجه با ما رفتار خوبي ندارند و نميشود روي طرف تركيهاي حساب كرد. حدود چند هفتهاي از حضور تقريباً 400 نفر از سربازان آلماني و همچنين هلندي در شهر "قهرمانماراس" (Kahramanmaras) ميگذرد كه به بهانه محافظت از خاك اين كشور در مقابل حمله احتمالي از جانب سوريه با موشكهاي دفاعي پاتريوت استقرار يافتهاند؛ شرايط زندگي براي آنان مساعد نبوده و طاقتفرساست؛ مخصوصاً اينكه آنان حق خروج از كمپ تعيينشده را ندارند.
سفر سران اروپايي به مرز نظامي و پرماجراي تركيه - سوريه
پس از سفر چند روزه آنگلا مركل صدراعظم آلمان به محل استقرار موشكهاي پاتريوت و سربازان آلماني در قالب نيروهاي ناتو در مرز تركيه و سوريه، گزارشي از سوي "هلموت كونيگزهاوس" (Hellmut Königshaus)، مأمور فرستاده ارتش منتشر گرديد كه نشان ميدهد آزار و اذيت آلمانيها توسط ارتش تركيه، عمدي است. طرف تركيهاي، برقراري هرگونه ارتباط با خارجيها را براي نظاميان خود ممنوع كرده و در عملياتهاي مشترك ناتو نيز همكاري چنداني ميان اين دو ديده نميشود. اين گزارش، مورد پيگيري و رسيدگي وزارت دفاع آلمان قرار گرفته است.
اين وضعيت كدورتآميز، در ديداري كه توماس دمايزير (Thomas de Maizière) وزير دفاع آلمان، 23 فوريه 2013 از جنوب تركيه ترتيب داد، مشهود بود؛ فرمانده اردوگاه تركيه، پيش از ملاقات سياستمداران، به سربازان، دستور جمعآوري پرچمهاي آلمان را داد و گفت اينجا هنوز پادگان تركيه است.
اين تنشها، تنها اندكي پيش از ورود دمايزير، به درگيري فيزيكي ميان يك ژنرال ارتش تركيه و يك سرباز جوان آلماني انجاميد. اين در حالي است كه دمايزير بدون توجه به اختلافات ايجادشده در مرز تركيه، به بشار اسد هشدار داد: هدف از عمليات ناتو اين است كه دولت سوريه، به فكر حمله به تركيه نيفتد. نيروهاي ناتو اجازه نخواهند داد كه درگيريها به تركيه، به لبنان و به اسرائيل كشيده شود. در اين بازرسي، علاوه بر دمايزير، "ايسمت ييلماز" (Ismet Yilmaz) و "جينين هنيس پلاسشرت" (Jeanine Hennis-Plasschaert) به ترتيب وزراي دفاع تركيه و هلند نيز حضور داشتند.
اهداف ناتو، از استقرار سامانه موشكي پاتريوت در تركيه چه بوده است؟
روزنامه اشپيگل در گزارش روز 23 فوريه 2013 خود به نقل از دمايزير نوشت: «موشكهاي پاتريوت ارسالي از آمريكا، هلند و آلمان، در مكانهاي متعددي مستقر بوده و اگر سوريه بخواهد فكر خطايي بكند، نه فقط تركيه يا آلمان يا هلند، بلكه كل ناتو در برابرش خواهند ايستاد. نيروهاي ارتش فدرال، تا هر زمان كه نياز باشد، در سوريه حضور خواهند داشت.» وي با وجود اين تصريح كرد: «ريسك چنين حملهاي از طرف سوريه بسيار پايين است.» ييلماز نيز چنين عقيدهاي داشته است.
اين تناقض نشان ميدهد كه ناتو در وراي دلسوزي براي تركيه، اهداف ديگري را دنبال ميكند:
1. اعمال فشار بر دولت بشار اسد و تسلط از پشت ديوار مرزها بر تحولات سوريه
2. فريب افكار عمومي تركيه و تبيين نقش ناتو، به عنوان حافظ ثبات و منافع تركيه
تحقق اهداف ناتو يا سرخوردگي تركيه، بعد از خودشيريني؟
دولت تركيه در سالهاي اخير، راهبردها و عملكردهاي خود در عرصه سياست بينالمللي را هرچه بيشتر به غرب نزديك نموده و كوشيده است تا با جلب اعتماد سران اروپايي به ويژه آلمان، امتيازاتي را در اتحاديه اروپا و در حوزههاي اقتصادي از آن خود كند. مفتضحترين اين همكاريها، از تصويب قانون ممنوعيت حجاب در دانشگاهها آغاز شد؛ سپس با تحولات خاورميانه، موج بيداري اسلامي و نهايتاً در خلال تشديد بحران سوريه، با استقرار موشكهاي پاتريوت در مرز اين كشور با تركيه، به اوج خود رسيد. اما دستهاي تركيه خالي ماند و بر خلاف انتظار، با پيامدهاي زير مواجه شد:
1. عدم پشتيباني متقابل اروپا: اتحاديه اروپا در قبال همكاريهاي تركيه، نه تنها پالس مثبتي از خود نشان نداد بلكه سران كشورهاي اروپايي، بار ديگر با مخالفت نسبت به عضويت تركيه در اتحاديه اروپا، اين كشور را در اين كشمكش نفسگير، غافلگير كردند. همچنين حمايت اقتصادي دولتهاي آلمان و فرانسه از گروهك تروريستي پ.ك.ك تركيه را در هالهاي از سردرگمي قرار داده است.
2. فشار افكار عمومي مردم تركيه بر دولت: دومين هدف ناتو از انتخاب تركيه براي استقرار موشكهاي پاتريوت، نتيجه عكس داد، چرا كه مردم اين كشور، طبق نظرسنجيهاي جديد، مخالفت شديد و گسترده خود را نسبت به آن ابراز كردهاند.
در مجموع، تركيه عليرغم امتيازدهي بيش از حد در برابر غرب، هيچ توفيقي در اهداف خود مبني بر پيوستن به اتحاديه اروپا نداشت. حتي تحريك افكارعمومي مردم عليه سياستهاي غربگرايانه آنكارا، نتيجه ناگواري بود كه شايد دولت اردوغان، هرگز پيشبيني نميكرد.
انتهاي پيام/طاهري
سه|ا|شنبه|ا|22|ا|اسفند|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]