واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: عواطف، احساسات، اسرار و یا ...

هدف از گریه كردن در مجالس عزادارى چیست؟در جهان هستى، بسیارى مطالب از اسرار است و انسانها از آنها بىخبرند. برخى نیز تنها به ظواهر پدیدهها توجه دارند و هیچگاه نمىاندیشند كه در وراى ظاهر، امرى مهمتر نهفته است. گریه نیز از جمله همین امور است. بسیارى خیال مىكنند كه گریه صرفاً امرى است كه نشان دهنده عواطف آدمى است و برخى نیز؛ گریه را به باد استهزا گرفته، آن را نشانهاى از عقب ماندگی تلقى مىكنند. عدهاى دیگر، منتقدانه مىگویند: گریه جز خمودى، چیز دیگرى به ارمغان نمىآورد و حال آن كه دنیاى امروز، دنیاى تحرك و نشاط است و انسان جدید، طالب شادى است؛ نه تشنه آب چشم.امیدواریم با توضیحى مختصر از ابعاد گوناگون این پدیده، دیدگاه تشیع در خصوص حقیقت و جایگاه گریه مشخص شود.انواع گریهگریه انواع و اقسامى دارد كه مهمترین آنها با شرحى مختصر چنین است:1. گریه ترس و هراس؛ این نوع گریه غالباً در اطفال وجود دارد و كودك، با این وسیله، ترس خویش را نمایان مىكند.2. گریه جلب ترحم؛ این گریه بر دو قسم است؛ «طبیعى» كه بسیار مؤثر است؛ مانند گریه كودكى كه پدر و مادر خویش را از دست داده است و «تصنعى» كه شخص در ظاهر به دیگران مىخواهد بباوراند كه ناراحت و اندوهگین است.3. گریه غم و اندوه؛ این گریه، انعكاس ظلمتى است كه فضاى درون را فراگرفته است. جنبه مثبت این نوع گریه، تنها تخلیه درون است و به همین جهت است كه پس از آن، آدمى كمى احساس آرامش مىكند.4. گریه شوق و شادى؛ این نوع گریه، ناشى از رقت قلبى است كه غالباً پس از دورهاى از یأس و ناامیدى، درباره موضوعى نمودار مىگردد.5. گریه تقوا و رشد روحانى؛ این نوع گریه، مخصوص انسانهاى الهى است و بیان سوز درون و ابراز عجز و پشیمانى، پریشانى، توبه و عشق به معبود است. این گریه، موجب پالایش روح و زمینهساز قرب به خداوند است. گریه تقوا و پرهیزگارى، اشكى است كه اگر از سوز دل، بر چهره جارى گردد، توجه حضرت حق را به بنده خود جلب كرده، بستر رحم و فضل او را فراهم مىسازد.گریه ارزشىدر خصوص انواع گریههاى دیگر، منعى وارد نشده است ولى در آموزههاى دینی بر گریه تقوا و رشد روحانى تاکید شده است. گریهاى كه در این سوى پرده، سوز دل و در آن سوى پرده، آرامش، لذت، ابتهاج و كرامت را به دنبال دارد.از دیدگاه قرآن و روایات، این گریه، داراى خصایص ذیل است:1. منشأ آن فهم و شعور است؛ گریه رشد روحانى از فهم و شعور سرچشمه مىگیرد و از روى تقلید و گمان، جارى نمىشود.2. گریه، سرمایه جهاد اكبر، در جنگ با دشمن درونى است. اسلحه انسان، آه و گریه است؛ چنان كه حضرت على علیهالسلام در دعاى شریف كمیل فرموده است: «و سلاحه البكاء». خداوند این اسلحه كارآمد را به همه داده است.3. گریه از انعام و تفضلات الهى است؛ خداوند متعال مىفرماید: «كسانى كه آنان را هدایت نمودیم و برگزیدیم و هرگاه آیات خداى رحمان برایشان خوانده مىشد، سجدهكنان و گریان به خاك مىافتادند» (مریم/58)4. گریه از علائم الهى بودن عبد است. در قرآن مىفرماید: « چون آیاتى كه به رسول فرستاده شد، بشنوند از دیدگان آنان اشك جارى شده؛ گویند: بارالها! ما به رسول تو و قرآن ایمان آوردیم؛ ما را در زمره گواهان صدیق او بنویس» (مائده/83)5. باطنش خنده و شادى است؛ گریه ارزشى، از اسرار الهى است كه در این سوى پرده، سوز و آتش است ولى در آن سوى پرده، شادى، ابتهاج، لذت و لقاست.ادامه دارد ...منبع: کتاب پرسش ها و پاسخ های دانشجویی؛ بااندکی تصرف.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1695]