محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796679496
سرباز های فراری
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: سربازهای فراری بخوانند!
همه جوره از او میگفتند. هم بد، هم خوب. آنها كه یكی دو روز اول آموزشی بریده بودند و از پادگان درمیرفتند، خیلی از میثم بد میگفتند:نصفه شب می‌آد داخل ساختمان و با تیراندازی و عربده كشی، دستور می‌دهد كه تا 3 شماره از طبقات آسایشگاه بدویم دم در. خودش هم وامی‌ایستد بالا، در حالی كه تیر می‌زند و همه را می‌ترساند، هل می‌دهد كه زودتر بدویم پایین. وقتی همه رفتند پایین، اول دستور می‌دهد كه پوتین‌ها و جوراب‌ها را درآوریم. بعد پیراهن و زیرپیراهن. بعد همه را به دو راه می‌انداخت طرف تپه‌های پشت پادگان. تا زانو توی برف بودیم. هی داد می‌زد كه با بدن‌های لخت، توی برف‌های سرد غلت بزنیم...
-بابا این دیگه كیه؟! آخرهای دوره كه بود، یك شب همه را جمع كرد، آرام گفت: «حالا به لطف خدا تونستید در 45 روز سخت‌ترین آموزش‌ها را طی كنید كه در عملیات به مشكل برنخورید، از شما یك چیز می‌خواهم، یعنی یك دستور می‌دهم كه هیچ كس حق ندارد از جایش تكان بخورد، خودتان كه مرا می‌شناسید پا از پا تكان بدهید، خودتان می‌دانید»همان میثم كه از اسمش تمام پادگان می‌لرزید و حالا از كاری كه او می‌كرد، شانه‌های بچه‌ها از گریه می‌لرزید.همه وحشت می‌كنند. یا حضرت عباس. دیگه چیكار می‌خواست بكند. یعنی دیگه چی مونده بود؟! شاید می‌خواست نارنجك بیندازد وسط جمع؟ بابا این نفس ما را برید، دل توی دل كسی نبود. همه آماده باش بودند بپرند دور و بر و جان‌پناه بگیرند. همه منتظر صدای فریاد میثم بودیم كه بگوید: «نارنجك... بخیزید...» ولی از این خبرها نشد. با تعجب دیدم میثم نیست. شك كردیم. دیدم نفرات جلوی ستون دارند گریه می‌كنند. صدای گریه‌شان بلند بود و شانه‌هایشان تكان می‌خورد. یكدفعه دیدم چیزی آمد روی پایم. جا خوردم. ترسیدم. یا خدا. این چی بود. كی بود؟ افتاده بود روی پای بچه‌ها. گریه می‌كرد. گریه و التماس كه اگر اذیتی یا شدتی داشته او را ببخشیم. خودش بود میثم، همان میثم كه از اسمش تمام پادگان می‌لرزید و حالا از كاری كه او می‌كرد، شانه‌های بچه‌ها از گریه می‌لرزید. پای همه را می‌بوسید و خاك پوتین‌های آنان را به صورت خودش می‌مالید و می‌گفت: «شما رو به خدا منو حلال كنین... جبهه كه رفتین منو دعا كنین... دعا كنین منم بیام اونجا...»به نقل از « ول‌شدگان »
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 315]
-
گوناگون
پربازدیدترینها