واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: «فرصتهاي شناخت امام علي عليهالسلام»
1 ـ در طول سال از جهت تقويم، فرصتهاي گران قيمتي براي شناخت مولود كعبه و شهيد محراب مسجد كوفه «كه هر دو سرپايند، يكي مطاف طواف كنندگان است و ديگري محل زيارت، يكي قبله 5/1 ميليارد مسلمان دنيا است و ديگري قبله دل علاقهمندان به فكر و فهم و فقه و فلسفه و عرفان و تقواي امام علي عليهالسلام ميباشد» وجود دارد كه چند نمونه آن شهرت والا دارند، يكي روز ولادت حضرت در سيزده رجب است، كه با مدارك بسيار درباره حضرتش سخن گفت، حضرتش تنها مولود اين خانه ميباشد و اين روايت همراه با درايت، كه بسياري از اقامت داشتگان در مسجد الحرام، ديدند، فاطمه بنتاسد همسر ابوطالب عمران، به زيارت و طواف كعبه آمده، درد زايمان با دعاي فاطمه «خداوندا به حق آن كسي كه اين خانه را بنا كرد و بحق اين مولود كه در شكم دارم، ولادت وي را بر من آسان گردان» و وي را به درون خانه كشاند و سه روز ميهمان اين خانه شد و پس از سه روز فاطمهاي بيرون آمد كه مولود پسري را در بغل داشت و فاطمه با افتخار ميگفت: «من مثلي» همانند من كيست و هنگام خروج ندائي مرموز با صداي لطيف و ظريف اعلام داشت، مولود را علي نام بگذاريد كه در قرآن نامي از نامهاي خداوند است و همراه با صفت حكيم، عظيم، كبير، ياد شده است. نام علي يعني بلند، رفيع، بالا، كه اسم با مسمائي بود.
2 ـ دومين موردي كه فرصت مناسب براي شناخت حضرت ميباشد، روز شهادت وي ميباشد كه بسي مظلومانه و در عين حال قهرمانانه است. چرا بايد خوارج در برابر حضرت قرار گيرند و بسياري در نهروان كشته شوند و نه نفر جان سالم در برند كه يكي از آنها «عبدالرحمان بن ملجم» باشد كه عنوان «اشقي الاولين والاخرين» بگيرد. جرم حضرت چه بود كه عبدالرحمان با دو نفر ديگر در جوار خانه كعبه هم پيمان شوند سه نفر را از پاي درآورند «عليبنابيطالب عمروعاص و معاويه بن ابي سفيان» در كنار عمرو عاص و معاويه قرار گرفتن حضرت مظلوميت امام نيست، كه حضرتش فرمود «انزلني الدهم ثم انزلني، حتي يقال معاويه و علي» روزگار مرا تا آنجا فرود آورد كه مرا در كنار اين دو نفر قرار دهند، يكي مفتون جاه و از شجره ملعونه و كلمه خبيثه بود، و ديگر مجموعه تزوير و رياست خواهي مصر. عليبن ابيطالب در گذشته توسط همين عبدالرحمان در سطح بالايي تجليل شد و بارها امام ويرا از مواجه شدن با كشتن حضرت هشدار داد، ولي چه ميتوان كرد كه خود عبدالرحمان گفت: «امانت تنتزمن فيالنار» اي علي تو ميخواهي مرا از آتش نجات دهي حضرت از وي خواست در كوفه اقامت نكند. در يك بيماري امام وي را مساعدت كرد و در هنگام بازداشت وي از فرزندش خواست وي را از جهت پذيرائي مورد ملاطفت قرار دهد و در وصيت خود فرمود«ضربة بضربة» ويرا با يك ضربت از پاي درآوريد، اين شهادت در نماز صبح روز نوزدهم رخ داد و حضرت در حال روزه بود و منادي الهي اين خبر را به گوش بسياري رساند.
3 ـ مورد سوم روز هجدهم ذيالقعده است و در سرزمين نقطه تلاقي كاروانهاي حجاز و مكه و عراق و نقطه جدايي آنها، به دستور خداوند، توقف كردند و در مراسم خاصي به ترتيب خاصي، مراسم خطبهخواني انجام گرفت كه خطبه غدير، طولانيترين خطبه است و عنوان «معاشر الناس» بطور مكرر دارد، چندين بار از مردم، فرمود «اللّهم بلغّت» و جواب شنيد «اللّهم بلي»، اين خطبه اولاً مفصل است و ثانياً يك منشور است و ثالثاً گذشته و حال را به تصوير ميكشد و حالت تاريخ دارد، و نصب و انتصاب دارد و رابعاً بسياري از مورخان اصل خطبه را در كتب خود آوردهاند «گرچه اخيراً برخي كتابهاي اصلي در تجديد چاپها اين قسمت را حذف نمودهاند» و چون «حديث ثقلين حالت خبر متواتر را دارد «گرچه بعدها واژه مولي را تحريف معنوي و معنائي كردند و گفتند معناي محب و دوست را دارد، نه امير و مولي» وجداناً صحيح است خداوند آيه 67 را نازل نمايد و از پيامبر بخواهد آن را تبليغ نمايد و در همين مورد فقط بفرمايد « وان لم تفعل فمابلّغت رسالته و الله يعصمك من الناس» و آن وقت مقصود اين باشد كه اي مردم، بدانيد علي را دوست بداريد و مولي يعني دوست و ياور، چرا شعر بگوئيم و در قافيه گير كنيم و توجيه نمائيم.
4ـ رسالت ما در برابر اين سه روز مهم و مقدس و عزيز اين است كه در هر سه فرصت، مطالعه دقيق در باره حضرت داشته باشيم و شخصيت علمي و عرفاني و عبادي و عملي و جهادي حضرت را بشناسيم و به ديگران بشناسانيم و به حضرتش نزديك شويم و بوي توسل بجوئيم و به حضرتش اقتدا نمائيم «اولئك الذين هداهمالله فبهواهم اقتده، انفال 90» كه هدايت آنان سعادت آفرين است و اقتداء به آنان، انسان را بيمه مينمايد.
5 ـ واژه «شيعه» كه در قرآن و روايات كاربرد عملي دارد و براي نخستين بار پس از قرآن، رسول خدا بكار گرفته «ياعلي انت و شيعتك هم الفائزون»اي علي تو و شيعيانت به پيروزي كامل «فوز يعني پيروزي» خواهيد رسيد، بهمعناي پيروزي ميباشد و در غير اطاعت و تبعيت معنا ندارد. امام علي فرمود «شيعتنا هم العارفون بالله، العاملون بامرالله، اهل الفضائل، الناطقون بالصواب، ماكولهم الفوت و ملبسهم الاقتصاد و مشيهم التواضع، بحار الانوار ج 78 ص» شيعيان، كساني هستند كه خدا شناسند به امر خداوند عاملاند، اهل فضيلت فراوان ميباشند، به سخن نيك سخن ميگويند، غذاي آنان معمولي و پوشش آنان ميانه و روش و برخورد آنان متواضعانه است، براي خداوند حرمت قائلند و هول و هراس دارند.
يکشنبه|ا|14|ا|آبان|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 86]