واضح آرشیو وب فارسی:مردم سالاری: هفدهم ذيالقعده، درگذشت شيخ عبدالكريم حائرييزدي موسس حوزه علميه قم
سال 1276هق در روستاي مهرجرد يزد در خانه مردي پاكدل و پرهيزكار به نام محمدجعفر كودكي پا به عرصه حيات گذاشت و عبدالكريم نام گرفت. در آن روزگار كه عبدالكريم بايستي پايش به مكتب باز ميشد در مهرجرد از مدرسه و مكتب خبري نبود و كودكاني كه بزرگ ميشدند به دنبال كار و حرفه پدران خود رفته، بهار عمرشان را در مزارع سپري ميكردند، اما عبدالكريم كه گويي سرنوشتي جز اين داشت مورد لطف الهي قرار گرفت و خيلي زود وسيله درس و دانشاندوزي برايش فراهم شد.
روزي يكي از بستگانش به نام محمدجعفر معروف به ميرابوجعفر - كه خود عالم و در كسوت روحانيت بود - به مهرجرد آمد و در ديدار نخست آثار استعداد و پرتو نبوغي خارقالعاده را در سيماي اين كودك مشاهده نمود و اين بود كه تحصيل عبدالكريم را عهده دار شد و در همين سفر با رضايت پدر و مادرش، او را به اردكان برد و به مكتب سپرد.
هنوز بيش از 18 بهار از عمر عبدالكريم سپري نگرديده بود كه شوق ديدار عتبات در دل وي جوشيدن گرفت و راهي سرزمين عراق شد. چهار شهر مذهبي عراق (نجف، كربلا، كاظمين و سامرا) كه فرزندان پيامبر خدا را ميزبان هستند و خاكشان وجود پاك امامان بزرگوار ما را در آغوش خود كشيده است، عتبات ميگويند. او به همراه مادر خويش با كاروان زيارتي راهي آنجا شد و بيدرنگ به حلقه دانشوارن و عالمان بزرگي كه گرداگرد امامان را گرفته بودند، پيوست. عبدالكريم ابتدا چند سالي در حوزه علميه كربلا در محضر آيتالله فاضلاردكاني بود و پس از آن با راهنمايي استادش به حوزه عليمه سامرا و به محضر ميرزاي بزرگ شيرازي شتافت .
آيتالله حائري پس از رحلت ميرزاي شيرازي راهي نجف گرديد و در آنجا رحل اقامت افكند اما به زودي دريافت كه حوزه علميه كربلا اكنون به وجود او نياز بيشتر دارد. به همين سبب شهر امام مظلومان حسينعليهالسلام را برگزيد و راهي كربلا گرديد.
آيتالله حائري در اواخر سال 1332ه.ق وقتي ماجراجويي انگليس در عراق شدت گرفت و دامنه آشوب به شهر كربلا نيز كشيده شد به دعوت مردم اراك عزم سفر به ايران كرد. و تا سال 1340 كه عازم قم شد در كنار مردم اين ديار و در خدمت حوزه علميه شهر اراك بود. گويند در اين ايام امامخميني(ره ) جواني بيست ساله بود كه با شنيدن آوازه حوزه علميه شهر اراك، از عزيمت به حوزه اصفهان صرف نظر كرد و به سوي اراك شتافت و تا انتقال اين حوزه به شهر مقدس قم از حوزه دانش و معروف اين مرد بزرگ بهرهها جست .
آيتالله حائري پيش از آنكه از طرف اهالي قم به اين شهر دعوت شود يك بار در سال 1332هق در سفري كه به مشهد رضوي عزيمت نمودند، از قم نيز ديدن كرده و چند شبي را در كنار حرم حضرت فاطمهمعصومهعليهالسلام گذارنده و اوضاع مدارس ديني را از نزديك مشاهده نموده بود. تاسيس حوزه علميه قم چيزي بود كه زمزمه آن قرنها پيش از حوزه علميه نجف شروع شده بود و ريشه در روايات امامان معصومعليه السلام داشت .
با اقامت گزيدن آيتالله حائري در قم بنيان حوزه علميه قم نيز نهاده شد و با گامهاي بزرگي كه ايشان برداشت اين حوزه بتدريج رشد كرد و در رديف بزرگترين حوزههاي علميه جهان تشيع در آمد. پس از تاسيس حوزه علميه قم بود كه در كمترين زمان، روح بالندگي و تحرك علمي و فرهنگي در بسياري از شهرهاي ايران نمايان گرديد. پرورش يافتگان حوزه علميه قم به ساير بلاد سرازير گشتند، و دهها كتابخانه و مدرسه علوم ديني در سراسر كشور تاسيس شد. به بركت شكل گيري حوزه علميه قم در زماني اندك فروغ درخشان آن به افقهاي دور دست رسيد.وضع مدارس ديگر شهرستانها - نيز با گسيل شاگردان مكتب آيتالله حائري بدان مناطق - رو به بهبود گذاشت. و در خود شهر قم علاوه بر احياي مدرسههاي علميه قديمي چون، فيضيه، دارالشفاء، مومنيه، خان، مدرسههاي بزرگ ديگري نيز تاسيس شد كه امروزه تعداد آنها به بيش از 70 مدرسه ميرسد.آيتالله حائري پس از عمري تلاش و تحمل رنج و مشقت، در 81 سالگي، در 17 ذيقعده 1355هق(1315هش) به ديار ابدي شتافت و در جوار مرقد قدسي حضرت معصومهسلاماللهعليها به آغوش خاك سپرده شد.
پنجشنبه|ا|13|ا|مهر|ا|1391
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مردم سالاری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]