واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: دخترم، باز هم كيفت خيلي سنگين شده! مطمئني كه وسيله اضافه با خودت نميبري؟ اين سؤالي است كه بارها از او پرسيده و در ادامه آن وسائلش را بازبيني كرده و مثل هميشه ديدهام كه راست ميگويد،چيز زيادي همراه ندارد؛كتاب و دفتر علوم، كتاب و دفتراجتماعي، كتابهاي بخوانيم و بنويسيم، دفتر مشق، كتاب و دفتر رياضي و كتاب كمك درسي (كه طي سالهاي اخير جزء كتب ضروري به حساب ميآيد)، به اضافه دفتر يادداشت و جامدادي و ليوان و تغذيه ... و با يك آه و نگاهي رقت بار او را بدرقه كردهام. مادران دانشآموزان كه طي سالهاي تحصيلي، هر روز كيفهاي سنگين را – كه گاهي وزنشان به 7 يا 8 كيلو ميرسد- با دو بند باريك بر شانههاي نحيف فرزندان خود آويزان ميكنند، خوب ميدانند چه ميگويم. هر سال هم شاهد چند مقاله و سخنراني و شكايت و اعتراض در روزنامه، مجله و تلويزيون هستيم كه از عدم توازن اندام دانشآموزان و فشاري كه كيفهاي چند كيلويي بر ستون فقرات و دستهاي ايشان وارد ميآورند، ميگويند، اما راه حل؟!هنوز هيچ... ابتكار برخي توليدكنندهها در ساخت كيفهاي چرخدار هم راه به جايي نميبرد چرا كه اكثر دانشآموزان آپارتماننشين هستند و همه آپارتمانها آسانسور ندارند. از آن گذشته مدارس پلهدار هم كم نيستند و نيز تعداد كمي از دانشآموزان فاصله بين مدرسه تا خانه را پياده طي ميكنند... پس باز هم فرزندان ما ميمانند و كشاندن كولهبارهاي سنگين هنگام بالا و پايين رفتن از روي پلهها يا هنگام سوار و پياده شدن از سرويسها،... . مشكل ديگر اين كيفهاي حجيم و سنگين، محل قرار گرفتن آنها در كلاس است: شكل نيمكتهاي مدرسه طوري طراحي شده كه دانشآموز محل مناسبي براي قرار دادن كيف خود ندارد، ضخامت و حجم كيفها چند برابر جا كتابي زير نيمكتهاست، از اين رو بچهها يا كيفها را در محل نشستن خود- روي نيمكت ميگذارند كه هم جايشان تنگ ميشود و هم اينكه با تكيه دادن افراد، كيفها مدام از فاصله خالي بين2نيمكت ليز خورده و به زير پاي دانشآموزان نيمكت پشتي ميافتند يا كيفها را روي زمين ميگذارند، اين كار نيز رفت و آمد ايشان بين رديفهاي نيمكتها را دشوار ميسازد و نيز آلودگي زمين با كيف بچهها به منازل برده ميشود. تصور ميكنم كه مطرح كردن پيشنهادي براي حل اين مشكل خالي از لطف نباشد: هر عنوان كتاب درسي شامل چند بخش است مثلاً كتاب علوم مقطع پنجم ابتدايي شامل 11 درس است، تقريباً در هر ماه 2 الي 3 درس از اين كتاب تدريس ميشود، اما دانشآموز موظف است هر بار كه درس علوم را در برنامه روزانه خود دارد اين كتاب را همراه ببرد. در واقع هر بار كه او اين كتاب را با خود ميبرد تنها با چند برگ آن سروكار دارد و حمل بيش از 90 درصد اين اوراق غيرضروري است. اين مطالب در مورد ساير كتب درسي نيز صدق ميكند... آيا نميشود شكل چاپ كردن كتب درسي به گونهاي ديگر باشد؟و به جاي چاپ كردن كتابهايي با عناوين علوم، رياضيات، بخوانيم و ... مجموع مطالب درسي يك سال تحصيلي را در 4 يا 5 كتاب گنجاند؟ به اين ترتيب كه كتاب اول شامل مطالب درسياي باشد كه دانشآموز طي 2 ماه اول سال تحصيلي- مهر و آبان- ملزم به مطالعه آن است؛ مثلاً 7 درس فارسي، 5 درس رياضي، 3درس علوم و ... كتاب دوم مطالب درسي ماههاي آذر و دي را در برگيرد و... در اين صورت دانشآموز ميتواند همواره به جاي چند كتاب، يك كتاب را همراه داشته باشد، البته مي توان به دانشآموزان آموخت كه دفاتر تمرين و پرسش و پاسخ خود را نيز به همين شكل تنظيم كنند و به جاي چند دفتر نيز، يك دفتر را با خود حمل كنند، نظر شما چيست؟ www.hamshahrionline.ir پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 416]