واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: فعاليتهاي پيشين آتشفشاني مفيد براي جنگلهاي استوايي، مضر براي دماي كره زمين!
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: اجتماعي - محيط زيست
محققان علوم آب و هوايي بر اين باورند كه فورانهاي بزرگ آتشفشاني طي 450 سال گذشته اگرچه باعث سرد و خنكتر شدن جنگلها و مناطق استوايي كره زمين شده، اما تصور ميشود همين فورانها و فعاليتهاي آتشفشانهاي دنيا سبب بروز پديده افزايش گرماي كره زمين در قرن بيستم شدهاست.
به گزارش سرويس «محيط زيست» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، به نقل از پايگاه اينترنتي ساينسديلي، دانشمندان در گذشته بر اين عقيده بودند كه فورانهاي بسيار بزرگ آتشفشانها در اكثر كشورهاي جهان، باعث پايين آمدن دما ميشود؛ چراكه ذرات معلق آتشفشاني در هوا، اشعهها و نورهاي خورشيد را به جو باز ميگردانند و مانع از تابش مستقيم نور خورشيد به سطح زمين ميشوند.
به عنوان نمونه، هنگامي كه در سال 1816 ميلادي آتشفشان «تابورا» در اندونزي فاليت خود را آغاز و فوران كرد، دانشمندان آن سال را سال «بدون تابستان» ناميدند؛ چراكه دماي هوا در اكثر مناطق كره زمين آنقدر افت كرد كه حتي محصولات كشاورزي نظير غلات در اروپا وشرق ايالات متحده امريكا اصلا رشد نكردند.
«روزانا داريگو»، يكي از محققان تيم پژوهشي آتشفشانشناسي دانشگاه كلمبيا، در اين باره ميگويد: اين مسأله كه آتشفشانها و فعاليت آنها چه تاثيري بر محيط زيست و جو اطراف كره زمين ميگذارند، براي انسانها بسيار مهم و حائز اهميت است؛ چراكه مطالعه در رابطه با فعاليتهاي آتشفشاني به ما نشان ميدهد كه علت بروز تغييرات آب و هوايي را در مناطق استوايي بيابيم و چگونگي تابش نور خورشيد را بر سطح زمين مورد مطالعه قرار بدهيم.
وي افزود: محققان دانشكده زمين شناسي دانشگاه كلمبيا در رابطه با اين پديده، فرضيه« سه حلقه» را مورد مطالعه قرار دادند. يكي از اين سه حلقه به يخچالهاي رشته كوههاي آلپ مربوط شده و دو حلقه ديگر به مرجانهايي كه از آبهاي مناطق استوايي بدست آمدهاند، ربط پيدا ميكند. براين اساس، هنگامي كه اجسام سرد ميشوند، شكل اصلي خود را از دست مي دهند؛ از اين رو، محققان با جمعآوري مدارك، مستندات و نمونههايي كه به سالهاي 1546 ميلادي تا 1998 ميلادي مربوط ميشوند به اين نتيجه دست يافتند كه پيش از فوران بزرگ آتشفشانهاي واقع در رشته كوههاي پرو، هند و اقيانوس آرام اتفاق خاصي براي جنگلهاي استوايي نيفتاده و پس از فوران اين آتشفشانها، دماي هواي مناطق روبه كاهش گذاشته است.
با اين حال، اگرچه فورانهاي كوههاي آتشفشاني نظير «تامبورا» بين سالهاي 1815 ميلادي و 1818 ميلادي باعث شد تا دماي هوا 84/0 درجه سانتيگراد كاهش يابد، اما در مناطق ديگر جهان، آب شدن يخها، ذوب يخچالها و افزايش سريع گرماي كره زمين را در پي داشت. بطوريكه قرن بيستم و به تبع آن قرن بيست و يكم گرمترين دههها را در خود داشته و خواهد داشت؛ چراكه علاوه بر فعاليتهاي پيشين آتشفشاني، عوامل ديگري نظير افزايش انتشار گازهاي گلخانهاي نيز بر افزايش گرماي كره زمين اثر گذارند.
انتهاي پيام
شنبه 21 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 2332]