محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796879090
عبدالعلي دستغيب در نشست شعر نيمايي به مناسبت سالروز تولد پدر شعر نو: شعر نيمايي به پايان راه نزديك شده است
واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: عبدالعلي دستغيب در نشست شعر نيمايي به مناسبت سالروز تولد پدر شعر نو: شعر نيمايي به پايان راه نزديك شده است
------------
نشست ويژه شعر نيمايي با حضور شاعران نيمايي در دهمين شب شعر چشمه در خانه هنرمندان ايران برگزار شد.
در اين جلسه سعيد سلطاني طارمي در سخناني درباره ضرورت وزن در شعر نيمايي، گفت: هدف نيما از ايجاد وزن، رساندن احساسات و انديشه هاي خودش بوده است؛ همان چيزي كه امروز ما در قرائت شعرها داريم؛ يعني مي گوييم اين شعر براي اجراست. وزن كمك مي كند كه ما اين اجرا را درست به خواننده برسانيم.
او در ادامه افزود: مسأله اجراي شعر را وزن القا مي كند و به شعر مي دهد و به صورت طبيعي، شعر خودش را به عصبها و احساس خواننده اش مي رساند.
مدير سايت ادبي دينگ دانگ درباره محدوديتهاي خاصي كه وزن در شعر نيمايي ايجاد مي كند، توضيح داد: هنر اساساً مبتني بر مانع هاست. مانع ها هنر را صيقل مي دهند و پالايش مي كنند. اگر اين مانع را پشت سر گذاشتيد، به هنر رسيده ايد. در هر كدام از وزنهاي عروضي، تعدادي از كلمات مي گنجند و تعدادي نمي گنجند و اين واژگان انگشت شمارند. از سويي، وزن موجب پالايش شعر شاعر مي شود و در وزن، شاعر اختيار انتخاب دارد.او همچنين درباره مسأله مهجوريت شعر نيمايي، گفت: همين الآن پرفروش ترين كتابهاي شعر، كتابهاي شعر شاعران نيمايي است و خوانندگان شعر به آثار شاعراني از جمله: سايه، مشيري، فرخزاد، كسرايي و شاعراني از اين نوع اقبال دارند و اين نشان مي دهد شعر نيمايي مهجور نيست؛ اما ممكن است شاعر نيمايي مهجور باشد و قادر به ارائه شعرش نباشد؛ آن چنان كه ساير جريانها هستند. بعد از 26 سال، اين اولين شبي است كه شاعران نيمايي براي شعرخواني فرصت گرد هم آمدن پيدا كرده اند. آخرين شب شعر شاعران نيمايي، 26 سال پيش در خيابان حقوقي به مناسبت سالگرد درگذشت نيما بود. خوب از اين شاعري كه كارش عرضه نشده است، چه توقعي مي شود داشت؟
او ادامه داد: امروز در جهاني كه ما زندگي مي كنيم، رسانه ها حرف اول را مي زنند و هر هنرمندي را بخواهند، مي توانند به عرش اعلا ببرند و يا به حضيض ذلت بكشند؛ پس شاعر نيمايي مهجور مي شود. فرصت انتشار به دست جرياني افتاد كه معتقد بود شعر نيمايي باعث انجماد شعر فارسي شده است و اين جلوگيريها به صورت موذيانه و مرموز انجام شد و نشريات هم در اختيار شاعران نيمايي نبود و در اختيار نوع خاصي از شعر بود؛ به طوري كه شاعر جوان براي اين كه بتواند شعرش را چاپ كند، مي آمد و در همان سبك و سياق مورد پسند مجله شعر مي گفت. از سويي، جامعه دچار يك بحران انحطاطي است و شعر نيمايي هم تحت تأثير آن. از سويي، اين شعر ديگر شاعراني در حد فروغ فرخزاد، سهراب سپهري و مهدي اخوان ثالث ارائه نكرده است؛ اما تلاش اين جريان كمتر از جريانهاي ديگر هم نبوده است.
سلطاني طارمي در پاسخ به اين كه نظرش درباره تقسيم بندي و تحليل ارائه شده در كتاب «تاريخ تحليلي شعر نو» محمد شمس لنگرودي چيست، اظهار داشت: اولين برخوردهاي تقسيم بندي شده و بعضاً قهرآميز را با شعر نيمايي، يدا... رؤيايي انجام داد؛ اما بايد گفت نه تنها شاعران نيمايي نيما را مي فهمند - حالا با قوت و ضعف و خوب و بدش كار نداريم -؛ ولي به هر حال، در اين حوزه كار كرده اند. اما اين كه فكر كنيم نيما يك پديده اساطيري دور از دسترس است كه شاعر نيمايي با تمام تجربه هايش قادر به درك آن نيست؛ ولي شاعر غيرنيمايي كه از دور دستي بر آتش دارد، آن را مي فهمد و درك مي كند و حتي مي فهمد كه رقيبش نمي فهمد؛ قضاوت نادرستي است.
او همچنين با اشاره به جامعه مدرن، گفت: قرائتي كه اخوان را شاعر قدمايي معرفي مي كند و شاعري را كه تفكرش مربوط به چندهزار سال پيش است، شاعر مدرن؛ چه قرائت عجيبي است. در كتاب لنگرودي، متأسفانه هيچ شاعري در جايگاه تاريخي خودش نيست. او درباره هيچ كس خودش اظهارنظر نمي كند. مثلاً درباره سياوش كسرايي، يك آدم بي نام لجن پراكني مي كند. درباره رؤيايي، براهني جوان صحبت مي كند و درباره شاملو، اخوان ثالث. آن وقت هركدام از آنها درباره يك كتاب خاص هم اظهارنظر مي كنند و اين ارزش تاريخي ندارد؛ چون بايد درباره كل يك جريان نظر بدهند.
به گزارش ايسنا، در ادامه، مهدي عاطف راد درباره رساله «چرا من ديگر شاعر نيمايي نيستم؟» رضا براهني گفت: مهمترين و جدي ترين رساله اي كه در طول 70 سالي كه از عمر شعر نيمايي مي گذرد، در نقد و رد اين شعر نوشته شده، اين رساله است. براهني در دوره اول شعرش، شاعر نيمايي بود و بعد از گذشت سالها، بر آن پشت كرد و راه شعر بي وزن پسانيمايي را در پيش گرفت. پيروان شعر نيمايي بايد اين رساله را به دقت مطالعه و نقد كنند و برداشتهاي نادرستي را كه در آن بوده، نشان دهند. اين كاري است كه سالها پيش بايد انجام مي شد و صاحب نظران شعر نيمايي كه در اين مورد كوتاهي كرده اند، مورد انتقادند.
او سپس با اشاره به بخشهاي مختلف اين رساله گفت: براهني در بخش اول به نقد ايده هاي شعر نيما مي پردازد و معتقد است اين ايده ها داراي تناقضهاي شديدند؛ به طوري كه راه شعر فارسي را سد كرده اند و مي گويد شعر نيمايي بايد منقرض شود و به جاي آن، شعر پسانيمايي گسترش يابد. از سوي ديگر، به نظر من، براهني در نقد شعر نيما فقط متكي به بخشي از نظريات شعري نيمايي شده و نه به همه نظريات و منابع، كه شعر نيما و شعر پس از نيما را مي سازند.
عاطف راد در ادامه يادآور شد: او در نقد نظريه هاي نيما چنين فرض كرده كه اين نظريه ها به صورت رساله هاي منسجم و تئوريك بيان شده اند؛ در حالي كه توجه نداشته اينها يادداشتهاي پراكنده اي بوده اند كه نيما درباره موضوعهاي خاصي در جايي نوشته است و خودش هم به اين ناهمخواني ها و نبود انسجامها معترف بوده و تصميم داشته آنها را گردآوري كند و در رساله اي به چاپ رساند. براهني مطالبي بيان كرده كه در آنها انواع وارونه جلوه دادنهاي مستقيم و غيرمستقيم و بدفهمي هاي متعددي از شعر نيمايي ارائه شده و مي گويد بخشي از تضادي كه در نظريات نيماست، ناشي از تضادي است كه بين نظريه نيما درباره شعر خودش و اجراي شعرش وجود دارد. به اعتقاد او، فصل غريب نمايي شعر نيما تمام شده و آن قدر اين شعر آشنا شده كه ديگر نو نيست و بايد كنار گذاشته شود. اما زماني كه براهني اين رساله را نوشت، فقط 58 سال از عمر شعر نيمايي گذشته بود و اگر بعد از اين مدت، عمر شعر نيمايي به پايان رسيده باشد، بايد فصل شعر بي وزن هم تمام شده باشد. براهني معتقد است شعر نيما تك وزني و تك صدايي است؛ به همين دليل نمي تواند چندصدايي شود. به نظر او، شعر نيمايي قدرت هارموني سازي هم ندارد؛ اما شعر نيمايي امكان چندوزني شدن را دارد و اين توانايي را دارد كه تكامل يابد.
سپس برنامه با شعرخواني محمد خليلي، فرهاد عابديني، محمدعلي شاكري يكتا، محمدرضا طاهريان، اقبال مظفري، هاتف، محمد شريعتي و اصلان قزللو ادامه يافت.
همچنين عبدالعلي دستغيب در بخش ميز ترجمه در سخناني گفت: با جامي، شعر كلاسيك فارسي تمام مي شود و ديگر چيز تازه اي در چنته نيست؛ چون نوجويي هاي سبك هندي و اصفهاني در جاهايي كه خيلي موفق اند، تغيير در استعاره است و در غير اين صورت، در شعر، تنها مفاهيم عرفاني تكرار مي شود. پشت شعر بيدل، معادله رياضي وجود دارد؛ در حالي كه پشت شعر سعدي، يك تم ارگانيك و حياتي است. دوره بازگشت ادبي كه از اسمش پيداست؛ يعني در جا زدن. در اين دوره، نمي توانستند فرم تازه اي به وجود بياورند؛ مي خواستند در همان قالبهاي قديمي شعر نو بگويند. از كساني كه در اين دوره كوشيد هم مفهوم و هم قالب تازه بياورد، يحيي دولت آبادي است. او وزن شعر فرانسه را به زبان فارسي آورد. در همان دوره، لاهوتي هم وزن شعر روسي را وارد زبان فارسي مي كند و ميرزاده عشقي هم سعي كرد فرم تازه اي در شعر فارسي به وجود بياورد و از آن دو موفق تر بود و منظومه هايش به تجدد نزديك تر است.
دستغيب سپس با اشاره به برخي اقتباسها در شعر فارسي در اين دوره، توضيح داد: زماني با ترجمه رشيد ياسمي، سعيد نفيسي، رهي معيري و ابوالحسن ورزي، شعرهايي ترجمه و به زبان فارسي وارد شد. زماني قسمتي از يك شعر را شاعر هم زبان ما به زبان فارسي ترجمه مي كرد؛ مثل «دريايي ها» ترجمه يدا... رؤيايي، زماني روح اثر گرفته مي شد و به زبان فارسي منتقل مي شد؛ مثل كاري كه گوته درباره شعر فارسي انجام داد.
اين منتقد و مترجم افزود: نيما علاوه بر شعر، نظريه شعر هم نوشته است. او آدم باهوشي بود و متوجه بود كه ادبيات كلاسيك تكرارشدني نيست و ديگر امكان ندارد كسي از مرز سعدي در غزل بگذرد. تونيك موسيقي در شعر نيما جايگاه مهمي دارد؛ يعني پايان بندي شعر. كوشش نيما اين بود كه يك هارموني و يك قطعه منسجم كه بيان كننده يك مطلب باشد، بسازد. شعر فارسي، هم پيشينه مهمي دارد و هم درون مايه بزرگي و كمتر شاعر دراماتيستي در دنيا نظير فردوسي هست و متأسفانه فردوسي را در ايران نشناختند. حتي شاملو مي گفت فردوسي ناظم است؛ نه شاعر! اما تنها كسي كه در ايران، درام خلق مي كند، فردوسي است. شعر نيمايي راه را باز مي كند براي اين كه شعر جدي شود. امتياز نيما اين بود كه فضا باز كرد تا شعر فارسي بتواند مسائل روز را بيان كند. تعابير مازندراني بسياري در شعر نيماست كه متأسفانه كسي به بررسي آنها نپرداخته؛ اما به نظرم، ظرفيت شعر نيمايي با نيما، فروغ و اخوان تمام شده و بايد به دنبال فرمهاي جديد بود.
او سپس با اشاره به برخي شاعران، گفت: لوركا با ترجمه شاملو، در شعر فارسي تأثير زيادي گذاشت. ماياكوفسكي، پل الوار و آراگون نيز در شعر ما حضور دارند. تمام متنهايي كه سهراب از «صداي پاي آب» به بعد و بويژه «مسافر» گفته، ترجمه ضدبوديسم است. در ايران به نظر من، فروغ فرخزاد، نصرت رحماني و سهراب سپهري به استقبال پست مدرن رفته اند.
در اين برنامه، افرادي از جمله: هانيبال الخاص، محمود معتقدي، رسول يونان و شهرام اقبال زاده حضور داشتند.
چهارشنبه 22 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ايسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 334]
-
گوناگون
پربازدیدترینها