واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > آمریکا - باراک اوباما خود را کارشناس حوزه سیاست خارجی می داند اما برآیند کاری او در شانزده ماه گذشته چیز دیگری را نشان می دهد دیوید فروم آیا می توانید یکی از طرح های باراک اوباما در حوزه سیاست خارجی را نام ببرید که طعم تلخ شکست را نچشیده باشد؟ جنگ در افغانستان به بیراه رفته است. دستان دراز شده اوباما برای دوستی با ایران بی پاسخ مانده است . دوستی با روس ها حکم آواز دهلی را دارد که از دور شنیدنش لذت بخش است . کشورهای اروپایی که زمانی مجنون شخصیت رئیس جمهوری جدید امریکا شده بودند، این روزها از اعزام سربازان بیشتر به افغانستان هم حذر می کنند. رابطه شخصی اوباما با مرکل از آلمان، سارکوزی از فرانسه و کامرون از بریتانیا چندان تعریفی ندارد .تلاش باراک برای دوستی با جهان اسلام دستاوردی به دنبال نداشته است . تعداد عملیات های تروریستی در خاک امریکا در سال 2009 به بالاترین حد خود رسید. در هندوراس هم زمانی که رئیس جمهوری این کشور که از طرفداران چاوز است دستانش را برای در آغوش کشیدن غیرقانونی قدرت دراز کرد، اوباما باز هم قافیه را باخت . اکنون نیم نگاهی هم داشته باشیم به موفقیت هایی که می توانستیم جشن بگیریم اما اوباما از کنار آنها گذر کرد: امریکا این روزها که بحران سقوط یورو اروپا را برداشته، کجا ایستاده است؟حزب الله لبنان در این کشور هر روز قدرتمند تر می شود و امریکا تنها نظاره می کند . واشنگتن ظاهرا هیچ سیاست خاصی را در حوزه تجاری دنبال نمی کند . برنامه ای برای حفظ عراق ندارد و البته تمامی شعارهای زیبا در حوزه حقوق بشر و دموکراسی هم بر باد رفته است . اوباما به گفته نزدیکانش خود را کارشناس مسائل سیاست خارجی می داند. در حوزه سیاست داخلی اوباما تنها و تنها نقش یک خودکار برای امضا را بازی می کند . طرح ها را هم حزبی هایش می کشند و در نهایت او تنها امضا می کند . از طرح های اوباما در حوزه اقتصاد تا بحث بهداشت عمومی همه و همه دستاورد کارمندان کاخ سفید و نمایندگان کنگره بود . در حوزه سیاست خارجی اما تصمیم های بزرگ دست پخت شخص رئیس جمهور است . این اوباما بود که تصمیم گرفت سی هزار نیرو کمتر از حد مورد درخواست ژنرال خود سرباز به افغانستان اعزام کند . این اوباما بود که به طالبان در خصوص زمان خروج از افغانستان خبررسانی می کند . اوباما بود که در ازای همکاری روسیه در پرونده هسته ای ایران از خیر سامانه دفاع موشکی با روس ها می گذرد . اوباما است که این روزها حتی در ظاهر بنیامین نتانیاهو را می کوبد و به اعلام یکجانبه استقلال فلسطین چراغ سبز نشان می دهد . این اوباما بود که در مناقشه قضایی در هندوراس از رئیس جمهوری محبوب هوگو چاوز ونزوئلایی دفاع کرد . انچه گفته شد چکیده ای از تصمیم های اوباما در شانزده ماه گذشته بود . تصمیم هایی که تماما اشتباه بودند . دلیل اخراج ژنرال دیوید مک کریستال از افغانستان ، مصاحبه با رولینگ استون و سخن گفتن بی پرده در باب همکاران نبود. دلیل اصلی این بود که مک کریستال اعتقادی به برد در جنگ افغانستان نداشت . انگیزه اوباما از این تصمیم گیری ها هر آنچه که باشد، همگان را ناامید کرده است . اوباما باز هم با چالشی جدید روبه رو است . ژنرالی جدید به دستور او به افغانستان می رود . مردی که اعتقاد دارد تعیین ضرب الاجل زمانی برای خروج از افغانستان اشتباه است . افغانستان جنگی نیست که بتوان آن را ظرف چند ماه به دیگران سپرد و رفت . امریکا باید حداقل های خود را در افغانستان در آغوش بکشد و پس از آن ترک محل ماموریت را توجیهی یابد . افغانستان نباید بخشت القاعده باشد . طالبان نباید به قدرت بازگردند. باز هم توپ در زمین اوباما است . آیا این بار ضربه ای جدی تر به توپ می زند؟ نشنال پست 26 ژوئن / ترجمه : سارا معصومی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 272]