حاشيه هايي از نماز عيد سعيد فطر به امامت رهبر انقلاب گفت آن اللّه تو لبيك ماست...

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: حاشيه هايي از نماز عيد سعيد فطر به امامت رهبر انقلاب گفت آن اللّه تو لبيك ماست...
وقتي بين جمعيت بر مي خوري اصلا متوجه نيستي اما كمي بالاتر و مثلا از دريچه دوربين داخل آن يك عدد چرخ بال است كه طعم «قيامت» را زير مژه هاي خيس شده ات حس مي كني؛ آخر «مينياتوري از رستاخيز» است اين جمع شدن مردم براي نماز عيد فطر، آن هم در مصلاي بزرگي كه ده سال است روز عيد را ميزبان صفوف ميليوني مردم پايتخت است.
¤¤
معلوم نيست جماعت از چند صبح(!) آمده اند كه ساعت هنوز هفت نشده، فضاي اصلي مصلي تقريبا پر شده. حالا خودشان هيچ آن يك عدد خردسال چهارساله چطور سر صبحي چادر رنگي سرش كرده و اينقدر سرحال دارد از
سر و كول نمازگزاران بالا مي رود!
¤¤
گرفتن مصاحبه هاي كوتاه خوب است، اصلا نشاندهنده نگاه نوي واحد مركزي به حوزه خبر است اما هنگام تلاوت قرآن يك عدد خبرنگار با ميكروفن بين مسئولان بنشيند و بپرسد آرزوي سياسي شما در عيد فطر چيست، خوب است؟!
¤¤
شهردار قاليباف گويا زودتر از همه آمده تا اوضاع مصلي و برگزاري نماز عيد را بررسي كند. بيرون محوطه نماز مسئولاني كه با ماشين هايشان گويا قصد دارند تا خود جايگاه هم بروند و حيفشان مي آيد حداقل دم در ورودي پياده شوند و كمي در هواي مطبوع صبح عيدي قدم بزنند، بعد از پياده شدن، با ديدن او به سمتش مي روند و...خب عيد است ديگر!
¤¤
مجري جوان برنامه كه از بچه هاي گروه تواشيح هم هست، با اعلام برنامه ها خودش را از بالاي جايگاه مي رساند پائين، تا در صف گروه جاي بگيرد، هنوز تواشيح شروع نشده كه پسران رئيس جمهور هم از زير جايگاه وارد محوطه مي شوند و در شرقي ترين نقطه جايگاه - محل اسكان سفراي كشورهاي اسلامي - جاي مي گيرند.
¤¤
برخي مسئولان با فرزندان آمده اند و برخي هم با منزل(!) اما هر چه هست حضور خانوادگي مسئولان نظام در جاي خود ديدني است خصوصا كه برخي نظامي ها را با كت و شلوار اتوكشيده ببيني.
¤¤
امير سليمي كه مناجات خواني اش در نماز عيد فطر مثل حضور وزير شعار در نماز هاي حضرت آقا تثبيت شده، پشت تريبون دارد دانه هاي دل مردمي را كه روز و شب هاي دلدادگي شان با خدا زود تمام شده، به شكوفه هاي اشك تبديل مي كند و مي نشاند روي صورت هاي آفتاب خورده شان...
خداحافظ اي ماه صوم و صلات
خداحافظ اي باب و عز و نجات
خداحافظ اي با شهادت قرين
خداحافظ اي با علي(ع) همنشين
خداحافظ اي ماه نيكو سرشت
خداحافظ اي بوي ياس بهشت...
¤¤
خاتمي كه آمد عكاس ها كمي خودشان را گرم كردند؛ رفت و در محدوده كروبي و رفقا نشست. حداد عادل هم كه آمد، همان حوالي نشست. قاليباف تازه نشسته بود كه آمدند و او را بردند. گويا در اتاقك زير جايگاه كارش داشتند؛ همان جا كه سران قوا كمي قبل از نماز در جمعي خودماني، يك استكان چاي، ميهمان حضرت آقا هستند؛ بالاخره ديگر!
¤¤
بازار عيد ديدني و روبوسي هم گرم گرم است، همه مدلي هم وجود دارد؛ روبوسي ديپلماتيك، روبوسي سيستماتيك، روبوسي مجلسي، روبوسي حوزوي، روبوسي رقابتي، روبوسي انتخاباتي، حتي روبوسي اجباري و...
¤¤
مناجات خواني كه تمام شد و وزير شعار رفت پشت تريبون و «الله اكبر و لله الحمد» را آغاز كرد مي شد فهميد كه ...
خود را به من نشان بده آيينه وار من!
پيشاني تو منظره ي بي غبار من...
ساعت هشت و چند دقيقه بود كه در چوبي زير جايگاه باز شد و...ديگر چه مي شود نوشت وقتي خورشيد هم خودش را زير ابر پنهان مي كند...
اي ز عكس روي تو چون مه منور آينه
آن چنان رو را نشايد جز مه و خور آينه
اي ز تاب حسن تو آيينه صورت آفتاب
وز فروغ روي تو خورشيد پيكر آينه
¤¤
آقا چند ثانيه اي را با صف اولي ها سلام و عليك كردند و بعد...«الصلوه...الصلوه...» طعم نمازهاي جماعت پشت سر حضرت ايشان به واسطه آن صوت و صداي دلبرانه داوودي است كه مي نشيند بر تاروپود وجود نمازگزار...
¤¤
جوان مجري، كنار دست وزير شعار ايستاده تا اگر او خسته شد، قنوت ها را او براي مردم بخواند؛ آخر وزير شعار اين روزها دارد وارد دهه چهارم حنجره انقلابي اش مي شود و مي شود گرد خستگي را در صداي منحصر به فردش شنيد؛ اما فرصت به جوان نرسيد!
¤¤
قنوت آخر ياد آنهايي افتادم كه اينجا هستند اما نمي توانند نماز بخوانند تا ما آسوده خاطر زير گنبد فيروزه اي آسمان مهربان فطر، نماز بخوانيم؛ محافظ ها، نيروهاي امداد و پشتيباني، پليس عزيز كه اگر نمي بود يك دهم اين جمعيت هم به موقع به نماز نمي رسيد، عكاس ها و فيلمبردارها و...
¤¤
آقا پشت ميكروفن كه قرار گرفتند : تريبون نماز عيد فطر جايگاه ندارد و رعناي وجود رهبر را مي شود كامل در قاب چشم ها يادگاري گرفت : اول اسلحه را در دست گرفتند و بعد از تبريك عيد، اسلحه را تكيه دادند و يادداشت هايشان را بيرون آوردند. درس است؛ باور كنيد درس است براي مسئوليني كه هر جا و در هر حالي كه هستند همينطور ذهني لب مي گشايند و سخن مي گويند؛ راز اين يادداشت هاي كوچك پشت و رو نوشته شده حضرت آفتاب سرزمين هاي حاصلخيز فطرت، علاوه بر تذكر به مسئولين براي تفكر قبل از سخنراني، نشانگر جوشش چشمه فكر و ايده رهبري است. سال هاست حضرت آقا برنامه هاي ثابتي دارند اما دو برنامه يكسان را پيدا نمي كنيد كه حرف هاي تكراري در آن تحويل مردم داده شده باشد؛ نمونه اش همين نماز عيد فطر. بالغ بر 20 سال است كه ايشان در نماز عيد فطر خطبه خوانده اند، هر سال حرف نو و نكته تازه و...
فقط مي توان گفت:
هر دل كه در هواي جمالش مجال يافت
عنقاي همتش دو جهان زير بال يافت
هر جان كه در بلاي ولايش گرفت انس
از نعمت و نعيم دو عالم ملال يافت
¤¤
به اين قسمت بيانات رهبري در خطبه اول توجه بفرمائيد:
«اين توجه و توسل و اين توفيقي كه انسان در اين ماه پيدا مي كند، لطف الهي است؛ در همين دعاي وداع ماه مبارك رمضان، امام سجاد (ع) مي فرمايد: «تشكر من شكرك و أنت ألهمته شكرك» تو بودي كه شكرگزاري را به دل شاكران الهام كردي. «و تكافئ من حمدك و انت علّمته حمدك»؛ تو بودي كه توفيق دادي، تعليم دادي كه بتواند حمد تو را به جا بياورد.
گفت آن اللّه تو لبيك ماست
وان نياز و درد و سوزت پيك ماست
در حقيقت همين كه تو يا اللّه مي گوئي، اين لطف الهي است و توفيقي است كه خدا به انسان داده است. »
¤¤
خطبه ها تمام شده است و در ميان هياهوي رفت و آمد مردم، هستند كساني كه همچنان آفتاب بر سجاده شان مي خورد و نشسته اند زير آبي آسمان...ياد صائب مي افتم وقتي گرد و غبار و شلوغي مصلي و تصور رستاخيز، بكجا در چشمم جا مي گيرد...
تا نگرديده است خورشيد قيامت آشكار
مشت آبي زن به روي خود ز چشم اشكبار
در بيابان عدم بي توشه رفتن مشكل است
در زمين چهره ات دانه اشكي بكار
¤¤
خورشيد و همشهري هم در اين بين خودي نشان داده بودند و ويژه نامه منتشر كرده بودند؛ خورشيد البته نشان داده بود كه بچه مايه دار(!) است و ويژه نامه اش تمام گلاسه بود! بازار كتاب و جزوه و سي دي و...داغ داغ بود. فقط آدم بيكار مي خواست كه دور مصلي بچرخد و جمع كند اين اقلام فرهنگي صلواتي را!
¤¤
خروجي ها به چهار گروه اختصاص دارد؛ غير از مسئولان البته. يك عده نمازگزاران كه پياده به سمت منزل در حركتند و يا ايستگاه مترو را نشان كرده اند، يك عده هم كه ماشين شخصي آورده اند و تا توي سهروردي هم گشته اند و پارك كرده اند و دويده اند به سمت نماز و حالا دارند آرام آرام برمي گردند. يك عده هم اتوبوس سوارند. مي ماند گروه چهارم كه نويسنده معتقد است خوشبخت ترين گروه جماعت نمازگزارند؛ موتورسوارها! ديرتر از همه مي آيند و زودتر از همه مي رسند و زودتر از همه هم به خانه بر مي گردند! حالا چطوري و از كجا بماند.
¤¤
بچه ها حالا ديگر خسته شده اند و جايي بهتر از شانه هاي پدر پيدا نمي كنند، ديدار هاي ناگهاني و غافلگيرانه رفقا و آشنايان در خروجي هاي مصلي هم داستان شيرين ديگري است هنگام خروج مردم از مصلي...راستي چرا هيچوقت هيچ نهادي آمار جمعيت اين روزهاي ماندگار انقلاب را ثبت و ضبط و منتشر نمي كند خصوصا وقتي مردم به صورت همه مي آيند و فقير و غني، مستضعف و سرمايه دار، بالا شهري و پائين شهري، چپي و راستي، ...همه در كناز هم قنوت مي گيرند؟
¤¤
بايد باشيد و مشام دلتان بوي بال فرشتگان را در خيابان هاي «حمد» شنيده اطراف تپه هاي عباس آباد بشنود تا بدانيد بازگشت از عيدي بندگي چه طعمي دارد! بايد نفس كشيد تا بوي باران صبح گاهي چشم هاي شب قدر گذرانده را در ميان همهمه الله اكبر جمع حس كرد...نمي دانم اين چه رازي است كه بعد از نمازهاي عيد فطر، نسيم روح نواز معطري گونه هايت را قلقلك مي دهد؛ عيدي روزه است و يا گلبانگ رجوع...هر چه هست فطرت را به خود مي خواند؛ به قول پيرمرد كه زير لب الحمدلله مي گفت و عصازنان با كمر خميده از گوشه ديوار خودش را به اتوبوس مي رساند « خدايا! اگر ما رو قبول نكردي، بذار ماه رمضون ديگه ام باشيم...»
شنبه 13 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]