محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797070911
آقا حسین خوانساری
واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: ولادت
در سال 1016 هـ . ق کودکی در خوانسار چشم به جهان گشود که او را حسین نام نهادند. حسین در دامان مادری پاک و پدری روحانی تربیت یافت. تولد و زندگی وی در عصری بود که تشیع به طور رسمی در ایران پایه گذار شده بود.[1]
خاندان آقا حسین خونساری
خاندان خوانساری، خاندانی پربرکت می باشد؛ این نسل اکثرا از علما و فقهای بزرگی بوده اند. که در این جا به چند نفر از آنان اشاره می کنیم:
1. حسین خوانساری (جد محقق خوانساری). 2. جمال الدین محمد خوانساری (پدر محقق خوانساری) 3. آقا حسین خونساری، معروف به «محقق خوانساری» (شخصیت مورد نظر). 4. آقا جمال الدین محمد (پسر بزرگ محقق خوانساری)، 5. آقا رضی خوانساری (پسر دوم آقا حسین خوانساری) ؛ 6. آقا کمال الدین (پسر کوچک تر آقا حسین خوانساری. 7. ملا مسیحا کاشانی (داماد آقا حسین خوانساری). 8. شیخ جعفر قاضی کمره ای (داماد محقق خوانساری) 9. محقق سبزواری (برادر همسر محقق خوانساری). 10. آقا حسین فرزند آقا جمال خوانساری. 11. محمد رفیعا فرزند آقا جمال الدین خوانساری. 12. حسنعلی فرزند آقا جمال الدین خوانساری. 13. آقا ربیع فرزند آقا رضی خوانساری. 14. آقا شریف فرزند آقا رضی خوانساری. 15. آقا جمال فرزند آقا حسین پسر آقا جمال خوانساری. 16. آقا حسین پسر آقا شریف.[2]
تحصیلات
آقا حسین خوانساری در همان مراحل کودکی جهت تحصیل علوم دینی به اصفهان هجرت نمود و در مدرسه خواجه ملک جنب مسجد شیخ لطف الله مشغول تحصیل شد تا به درجه ای رسید که به «استاد الکل فی الکل» مشهور گردید.
در اوایل در مدرسه می زیست، زمستانی سرد بود به طوری که قادر نبود جهت گرم کردن خود آتش فراهم آورد. لحاف کهنه ای داشت که آن را به خود می پیچید و در اطراف حجره راه می رفت تا به این وسیله خود را گرم کند. ولی بعد از رسیدن به مرتبه کمال و علم، روزی شاه سلیمان جبه عالیه سلسله دوز به جواهر خود را ـ که چشم هر بیننده ای را متعجب می کرد و روزگار مثل آن را ندیده بود ـ برای محقق خوانساری فرستاد و از محقق خوانساری معذرت خواست که این، لایق شأن شما نیست و از او تقاضای عفو نمود و این که این هدیه را قبول نماید.
محقق خوانساری در اوایل بیش تر به تحصیل فلسفه و حکمت می پرداخت؛ ولی بعد از مدتی به فقه روی آورد به طوری که جنبه فقاهت او از دانش فلسفی اش بیشتر گردید.[3]
محقق خوانساری در ایام تحصیل و تدریس فلسفه و حکمت شبی در مهمانی شرکت نمود و با یکی از فقهای عصر در یک جا مهمان شد. صاحب خانه در احترام و تجلیل فقیه، سعی فراوان می کند و موقع خواب برای او رختخواب آماده می کند، اما برای آقا حسین چیزی نمی آورد. لذا آن فقیه به آقا حسین می گوید:
«تو هیولی را زیر و صورت را بالا بیفکن و استراحت کن.»
آقا حسین صبح آن روز حضور محقق سبزواری ـ صاحب «ذخیره» ـ می رود و در درس فقه او حضور پیدا می کند و مدت دوازده سال در محضرش به تحصیل فقه می پردازد و از او اجازه می گیرد.[4]
الفته باید توجه داشت که تمایل آقا حسین خوانساری به فقه، به خاطر دنیا وانگیزه های دنیوی نبوده است بلکه به جهت اهمیت فقه و فقاهت بود و مسلماً انگیزه الهی باعث این کار بوده است.
محقق خوانساری در تیز هوشی، نکته سنجی، حضور ذهن و سرعت انتقال چنان بود که برای فهم مطالب، نیاز به فکر کردن نداشت بلکه در تدریس، بدون مقدمه سخن می گفت و در هنگام درس دادن، کتاب به د ست نمی گرفت و در مجالس هم به اندازه ضرورت سخن می گفت، و حاضر جوابی، از خصوصیات او بود.[5]
استادان
علمای حدیث، اجازه را یکی از مهم ترین راه های حفظ اعتبار و دقت نقل حدیث می دانستند و به عنوان پشتوانه صحت و درسی نقل حدیث می شمردند و یکی از سنت های خوب و مرسوم بین علما، اعطای اجازه نقل حدیث به شاگردان بوده است. در این جا به اسامی برخی اساتید محقق خوانساری اشاره می شود:
1. علامه محمد تقی مجلسی.
2. محمد باقر میرداماد.
3. ملا حیدر خوانساری.
4. سید حسین خلیفه سلطان.
5. ملا محمد باقر سبزواری.
6. میر ابوالقاسم معروف به میرفندرسکی.
7. میرزا رفیعای نائینی.
مکتب علمی تربیتی
برنامه و اصولی که در مدرسه آقا حسین خوانسای مورد توجه بود و از آن پیروی می شد، عبارت بود از:
الف. تهذیب نفس؛ تربیت طلاب، در سر لوحه برنامه حوزه علمیه آقا حسین خوانساری بود. طلاب در کنار تحصیل علم و دانش، در پیرایش روان و صفای روح نیز تلاش می کردند.
محقق خوانساری پیش از آن که به سرپرستی حوزه علمیه و به کار تربیت طالبان علم بپردازد، بر نفس خود چیره شده بود؛ به گونه ای که همه نزدیکان و شاگردان مدرسه به آن گواهی داده اند. محقق خوانساری نزد مردان بزرگ روزگارش، مورد اعتماد شناخته می شد و نزد شاگردانش، استادی مهربان و صمیمی و دلسوز بود او تقوای علمی داشت و اهل انصاف و حق گویی بود و در گفتگوهای علمی دنبال حقیقت بود و از خود پسندی دوری می گزید.[6]
ب. جامعیت علمی؛ در حوزه محقق خوانساری فلسفه، کلام، فقه، هیأت و ریاضیات تدریس می شد. وی برای نشر اسلام علاوه بر حدیث و فقه، یادگیری فلسفه و حکمت را لازم می دانست؛ آقا حسین در فلسفه، پیرو میرداماد، فندرسکی، مولی حیدر خوانساری و شیخ بهاء الدین عاملی بود.[7]
ج. محور بودن اصول عقاید؛ اصول دین و عقاید، سنگ زیرین آموزه های مدرسه خوانساری ها بود. از این رو، اخلاق و فقه بر مبنای اصول عقاید پی ریزی می شدند و به همین دلیل، آقا حسین خوانساری رساله ای در «جبر و اختیار» و ترجمه «نهج البلاغه» علامه حلی (ره) در باب امامت و رساله ای درباره رجعت نگاشت.[8]
د. حضور در زمان؛ از خصویات مدرسه خوانساری ها، همراهی با زمان و حضور در عرصه های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بود.[9]
ممنوعیت شراب
(انشای قدغن شراب از آقا حسین خوانساری) روزگار شاه سلیمان (1077 ـ 1105ق) به رغم مبارزاتی که پیش از آن با فساد و شراب خواری شده بود، روزگاری آلوده بود و می گساری و شراب خواری رواج زیادی داشت و زندگی خود شاه هم آلوده به شراب خواری بود. به طوری که در اثر این علم زشت، به بیماری مبتلا شده بود. و شاه سلیمان هم که در آن زمان صفی نام داشت، چند بار از شراب خواری توبه کرده بود ولی هر بار، توبه خود را می شکست تا این که طبق دستوری، شراب خواری را ممنوع کرد مگر برای کسانی که مجوز داشته باشند و بعد از بهبودی از بیماری، شاه که در این دوره به نام «شاه صفی» بود، نام خود را به شاه سلیمان تغییر داد.
در مکتب علمی خوانساری
الف. پیش مطالعه؛ او به طلاب و شاگردان پیشنهاد می کرد که قبل از حضور در درس، به پیش مطالعه بپردازند. و این سنت حسنه و نیکو تا بحال در حوزه های علمیه رواج دارد.
ب. مجتهد پروری؛ ازویژگی های حوزه های آن روز شاگرد پروری و کوشش در رساندن آنان به مرتبه اجتهاد علمی بود. در مدرسه آقا حسین، روحیه اندیشه وری در شاگردان تقویت می شد و آنان تشویق می شدند به خود برگردند و استعداد های ناشکفته خود را آشکار کنند.
ج. نظارت بر یادگیری؛ در حوزه محقق خوانساری، استاد نکته های درسی مشکل و پیچیده را از شاگردان می پرسید و یافته و جواب های آنان را تصحیح می کرد.
د. میدان دادن به طلاب؛ به طلاب فرصت داده می شد بپرسند و دریافت های خود را با استاد در میان بگذارند وشاگردان حق نقد سخن استاد را داشتند که این، روحیه علمی و کاوش را در آنان تقویت می کرد.[10]
محقق سبزواری در عرصه سیاست
در آغاز قرن دهم با قدرت یافتن صفویان در ایران، نخستین حکومت نیرومند با گرایش شیعی به وجود آمد. قبل از آن، تلاش سیاسی عالمان شیعه در راه حفظ موجودیت شیعه و ماندگاری معارف شیعی بود و عالمان شیعی کمتر در مسائل سیاسی و حکومتی دخالت می کردند ولی با قدرت گرفتن صفویه، شرایط مناسب شد و عالمان شیعی علاوه بر تلاش های پیشین، بر اساس اصل نیابت، بسیاری از کار های حکومتی را به عهده گرفتند یکی از این افراد، آقا حسین خوانساری بود که در امور سیاسی و اجتماعی دخالت می کرد و مناصبی را عهده دار بود.
از سمت های مهم دوره صفویه، «شیخ الاسلامی» است که محقق خوانساری به درخواست شاه سلیمان صفوی، شیخ الاسلامی اصفهان را به عهده گرفت. یکی از کارهایی که شیخ الاسلام به عهده داشت، قضاوت بود.
آقا حسین در دستگاه حکومتی شاه سلیمان جایگاه ویژه ای داشت به طوری که وقتی شاه به سفر می رفت از محقق خوانساری می خواست که به جای او به اداره کارهای حکومتی بپردازد؛ و ایشان هم قبول کرده بودند.[11]
در آن روزگار، نفوذ عالمان دین در حدی بوده که شاهان برای کسب محبوبیت و مشروعیت، مجبور بودند خود را به عالمان دین نزدیک سازند و عالمان از این فرصت برای تبلیغ و اجرای احکام الهی استفاده می کردند. در این دوران شاهان صفوی به مقام علمی و مذهبی عالمان دین و شکوفایی و رشد و بالندگی علوم و معارف اسلامی، رونق داده و به رواج حوزه های، فلسفی، اصولی و فقهی توجه شایانی داشتند تا جایی که عده زیادی از فقها و علمای بزرگ تشیع از سرزمین های دور و نزدیک به ایران مهاجرت کردند و بالاخص در پایتخت آن روز اصفهان ـ به کار تدریس و تبلیغ دین پرداختند.
از دیگر خصویات بارز آقا حسین ـ که شهره زمان خود بوده است ـ این که ملجاء و پناهگاه فقراء و درماندگان بوده و درحوائج مردم، سعی فراوان می نمود.[12]
انگیزه همکاری با شاه سلیمان
ارتباط فقها و علمای شیعه با حکام صفوی، به معنای توجیه تبهکاری ها و ستم های آن ها نبوده است بلکه علمای شیعه از انتقاد و امر به معروف و نهی از منکر دریغ نکرده و به وظیفه خود عمل می کردند، و کسانی که می خواهند از شرایط موجود، بهره برداری کنند که آن ها وابسته به دربار بودند، تحلیل صحیحی از قضایا ندارند چرا که به خاطر مجاهده نفس و کمک به مردم و اصلاح شاهان، این کار را می کردند و آن ها را به جهت مصالح بزرگترین به همکاری با صفویان می پرداختند.[13]
دیدگاه فقهی «مصرف خمس»
آقا حسین پس از نقل نظر های مختلف، این دیدگاه را قبول می کند که خمس به دو سهم برابر تقسیم می شود که نیم آن، حق و یا ملک شخصی امام معصوم ـ علیه السلام ـ می باشد و نیم دیگر آن، ملک و یا حق شخصی سادات یتیم و نیازمندان و درماندگان می باشد ولی با این فرق که، سهم امام را باید فقیه عادل، آگاه و به نیابت از امام معصوم ـ علیه السلام ـ هزینه کند:
«پوشیده نماند که مشهور میان جمعی که تجویز به دادن حصه آن حضرت ـ علیه السلام ـ به سایر شرکا کرده اند، این است که: متولی آن باید فقیه جامع الشرائط باشد، به اعتبار این که چنین کسی نایب عام آن حضرت ـ علیه السلام ـ است، و به حکم احادیث که در این باب وارد شده، دیگری متولی آن نمی تواند باشد؛ پس اگر مالک خود یا دیگری به ایشان (سادات) بدهد، مجزی نیست و ضامن خواهد بود.»[14]
شاگردان
او به مصداق «زکات العلم نشره» از همان اوائل تحصیل معارف اسلامی، به تدریس پرداخت. در مقام تدریس به جایی رسید که با وجود اساتید بزرگی همچون شیخ بهایی، مقدس اردبیلی و محمد تقی مجلسی ـ که در قید حیات بودند یا تازه از دنیا رفته بودند ـ «استاد الکل فی الکل» لقب گرفت. در طول تاریخ حوزه شیعه، دو نفر به این لقب مفتخر شدند؛ آقا حسین خوانساری و علامه وحید بهبهانی.
شاگردان محقق خوانساری عبارتند از:
1. آقا میر محمد صالح خاتون آبادی، داماد مجلسی (1058 ـ 1126 ق) ؛
2. ملا میرزا محمد مدقق شیروانی[15] (متوفای 1099 ق) ؛
3. سید نعمت الله جزایری[16]
4. آقا جمال خوانساری فرزند محقق خوانساری (متوفای 1122 ق) ؛
5. ملا علی رضا تجلی شیرازی (متوفای 1085ق).
6. آقا رضی خوانساری فرزند محقق خوانساری (متوفای 1113 ق) ؛
7. آخوند مسیحای کاشانی؛
8. محمد شفیع خراسانی (مشهور به خیال) ؛
9. ملا حسن گیلانی؛
10. علامه محمد باقر مجلسی (1037 ـ 1111ق) ؛
11. سید حسین خلیفه سلطان (متوفای 1064ق) ؛
12 میر عبدالحسین خاتون آبادی[17] (1039 ـ 1105ق) ؛
13. نصیر الدین محمد رضوی.
14. شیخ محمد بن عبدالفتاح سراب تنکابنی
15. لطف الله شیرازی؛
16. امیر ذوالفقار همدانی.[18]
17. خواجه محمد؛
18. سید محمد باقر بن سید علیرضا حسینی عاملی.
19. میرزا محسن.
20. محمد بن حسن حر عاملی.
21. علی اصغر مشهدی.
22. کمال الدین محمد بن معین الدین محمد فسوی فارسی.
23. رفیع الین محمد بن حکیم یزدی.
24. شیخ ابوطالب زاهدی گیلانی.
25. شیخ ابوالحسن فتونی نجفی.
26. سید علی امامی اصفهانی.[19]
27. طائف گلپایگانی.[20]
28. میرزا عبدالله افندی[21]
29. ملا عبدالله مجلسی؛[22]
آثار
آقا حسین در دو زمینه حکمت و فقه، شهرت فراوانی داشته است؛ وی به عنوان یک فیلسوف و فقیه و ادامه دهنده مکتب فلسفی اصفهان بود. بیش تر آثار او به صورت شرح و حاشیه بر کتاب های مهم فلسفی و تألیف رساله های کوتاه فلسفی بود و در فقه هم شرح بر کتاب دروس شهید اول را دارد که به لحاظ تتبع و دقت، مورد ستایش قرار گرفته است.
در زمینه گرایش های موجود در تفکر شیعه آقا حسین نماینده تفکر فلسفی و حکمی است که ادامه دهنده مکتب فلسفی شیراز و اصفهان است. آقا حسین اندیشه های فلاسفه مشاء را همراه با مسائل ذوقی که طی دو قرن از آغاز صفوی بر آن افزود شد، تدریس می کرد. او علاوه بر فلسفه، به فقه نیز تسلط کامل داشته است و فقهش نیز امتداد مکتب اجتهاد عمومی فقهای شیعه می باشد.
آثار او عبارتند از:
1. مشارق الشموس.[23]
2. اجوبه المسائل.
3. رساله در خمس.[24]
4. حل شک فی کون بعض اهل البلد کافرا و اکثرهم مسلمون.[25]
5. ترجمه الصحیفه السجادیه؛[26]
6. ترجمه القرآن؛[27]
7. تفسیر سوره الفاتحه؛[28]
8. تاریخ و فیات العلما؛[29]
9. الجبر و الاختیار؛[30]
10. شرح کافیه ابن حاجب؛[31]
11. شرح هیئت فارسی قوشچی؛[32]
12. حاشیه اولی برشفای ابن سینا؛
13. حشایه ثانیه بر شفای ابن سینا؛
14. حاشیه بر اشارات شیخ الرئیس؛
15. حاشیه بر محاکمات فخر رازی؛
16. حواشی بر حاشیه قدیمه دوانی بر شرح تجرید؛
17. تعلیقاب بر حاشیه جلالیه شرح مطالع؛
18. رساله در شبهه طفره؛
19. رساله ایمان و کفر؛
20. جواب پرسش های شاگردش میرزا محمد شیروانی؛
21. تقریرات.
22. الجزء الذی لا یتجزی؛
23. رساله در نفی وجوب مقدمه واجب؛[33]
24. المائده السلیمانیه: فی الأطعمه و الأشربه.[34]
اشعار
آقا حسین، ذوقی لطیف داشته است و شاعران فراوانی در محضر وی حاضر می شدند اینک به ذکر چند رباعی از وی بسنده می کنیم:
تا دست بهمت رسائی نزنی
بر همت خلق پش پایی نزنی
چون حلقه مباش در جهان دست تهی
تا هر ساعت درِ سرائی نزنی.[35]
از نگاه دیگران
الف. شهید مرتضی مطهری:
«آقا حسین خوانساری معروف به محقق خوانساری در مکتب اصفهان پرورش یافته و جامع المعقول و المنقول است. کتاب معروف او در فقه به نام «مشارق الشموس» می باشد که شرح کتاب دروس شیخ اول است.»[36]
ب. میرزا عبدالله تبریزی اصفهانی (افندی):
«او فاضل علامه و عالم فهامه و استاد استادان عصر خود بود؛ فضائل او به شمار نمی آید. فضلای زمان و علمای اعیان در علوم عقلی و اصول و فقه، شاگرد او بودند. او یگانه عصر و یکتای زمان خویش بود، دیده روزگار کسی را ندیده که همپای او باشد. او به بالاترین مراتب کمال رسیده، و برای همه اهل علم، امین و پشتیبان خوبی و برای ارباب فضل و حلم، دژی نیرومند بود. همان طور که خود به طنز می گفت «تلمیذ البشر» بود و این، به واسطه فزونی استادانش بود.»[37]
عروج ملکوتی
محقق خوانساری بعد از تلاش فراوان در راه گسترش معارف اهل بیت ـ علیهم السلام ـ در سال 1099 و یا 1098 ق. در سن هشتاد و دو سالگی به لقاء الله پیوست و پیکر مطهرش در قبرستان تخت فولاد، نزدیک قبر بابا رکن الدین دفن گردید. شاه سلیمان صفوی قبه ای عالی بر مرقدش بنا کرد و مقبره او مزار مردم شد. آقا جمال الدین و آقا رضی الدین خوانساری (فرزندان او) نزد محقق خوانساری دفن هستند، این مقبره به تکیه خوانساری ها معروف شده است.[38]
مولف «روضات الجنات» می نویسد:
مزار آقا حسین از سنگ قیمتی و مرتفع بود. افاغنه در ایام غلبه بر اصفهان آن را شکستند؛ ولی بعد بر روی قبر او و فرزندش آقا جمال، سنگ مرمر گذاشتند. مزار او در میان همه قبر های علما بیش ترین زوار و ازدحام را دارد.[39]
پیام حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب اسلامی به مناسبت «کنگره محققان خوانساری»
بسم اله الرحمن الرحیم
سنت حسنه تجلیل از چهره های علمی برجسته تاریخ شیعه، باید یکی از با برکت ترین و مفید ترین سنت ها در این مقوله به شمار آید. حقیقت آن است که در بخش های از تاریخ پربار فرهنگ و علوم اسلامی، شخصیت های بزرگ و موثری بوده اند که نسل کنونی علمی و فرهنگی کشور، را نام و یاد آنان آشنا نیست و از آثار علمی و ثمرات اندیشه بلند آنان، بهره شایسته را نمی برد.
حوزه های علمی شیعه، چه در دوران رونق حوزه علمیه نجف و کربلا و چه پیش از آن در روزگار شکوفایی علمی و فرهنگی اصفهان و برخی شهر های دیگر در دوران صفویه، مجموعه بزرگی از فقهای نامدار و فیلسوفان و متکلمین بزرگ را در خود پرورش داده است که هر یک از آنان می تواند برای جامعه علمی امروز بخصوص فرزانگان و علم جویان حوزه های علمیه، الگو و راهگشای آموزنده باشند.
ویژگی این دانشمندان گمنام، غالبا جامعیت آنان و برجستگی شگفت آورشان در علوم گوناگون مانند فقه و فلسفه و تفسیر و علوم ریاضی و حتی شعر و ادب است. این تفنن و تنوع در معلومات همچنان که از آفاق ذهنی گسترده حوزه های علمیه خبر می دهد، نمایشگر ذهن خلاق و فکر بلند و استعداد وافر این بزرگان نیز هست.
بی شک در فهرست این ستارگان غالبا ناشناخته آسمان علم و فرهنگ، خانواده جلیل خوانساری ها، بویژه محقق برجسته و کم نظیر، مرحوم آقا حسین خوانساری میباشند. در عظمت و شأن مرحوم آقا حسین خوانساری همین بس که نام آوران بزرگی همچون وحید بهبهائی و شیخ انصاری از او با عناوین«محقق» و «استاد الکل فی الکل» و امثال آن یاد کرده اند.
او و فرزندش، حکیم و فقیه او اصولی و متکلم و ریاضی دان و محدث و ادیب بوده و سهم وافری در شکوفای و درخشش حوزه فرهنگی و علمی اصفهان در دوران میانی و پایانی صفویه داشته اند. اگر چه برخی از مولفات فقهی آنان در معرض استفاده از اهل فن بوده است، ولی مجموعه آثار آنان هرگز به صورت قابل قبول در دسترس دانش پژوهان علوم اسلامی قرار نگرفته است. برپایی مراسم تجلیل از این بزرگان، می تواند نام نیک و یاد مبارک آنان را زنده کند و سهم آنان را در پیشرفت دانش و فرهنگ و معرفت افزایش بخشد. رحمت خداوند بر آنان و بر احیاء کنندگان نام بلند آنان.[40]
[1] تذکره العارفین، ص 308 و ریحانه الأدب، ج5، ص 242 ـ 239. فرزانگان خوانسار، ص 56 احمد رضا کشوری، و دائره المعارف تشیع، ج7، ص 316.
[2]. نگاهب به خوانسار، ص 12 ـ 11.
[3]. فوائد الرضویه، ص153؛ دانشمندان خوانسار، ص 66 و اعیان الشیعه، ج6، ص 149.
[4]. فقهای نامدار شیعه، عبدالرحیم عقیقی بخشایشی، ص 333، قم، کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی.
[5]. روضات الجنات، ج2، ص 357 و مفاخر السلام، ج8،ص 109.
[6]. مجله حوزه، ش 90 ـ 89، ص 13.
[7]. همان.
[8]. همان.
[9]. همان.
[10]. مجله حوزه، ش 90 ـ 89، ص 45.
[11]. همان، ص 187.
[12]. ریاض العلماء، ج2، ص 57.
[13]. مجله حوزه، ش 90 ـ 89، ص 219 (با اندکی تغییر).
[14]. مجله حوزه، ش 90 ـ 89، ص 208.
[15]. همان.
[16]. همان.
[17]. دانشمندان خوانسار، ص 132.
[18]. الذریعه، ج1، ص 188.
[19]. ریاض العلما، ج4، ص 186 و روضات الجنات، ج4، ص 213.
[20]. دانشمندان خوانسار، ص 131.
[21]. دائره المعارف بزرگ اسلامی، ج9، ص 610.
[22]. دانشمندان خوانسار، ص 139.
[23]. مقدمه ای بر فقه شیعه، حسین مدرس طباطبایی، ص 254؛ فقهای نامدار شیعه، ص 333 و الذریعه، ج21، ص 36.
[24]. همان.
[25]. همان.
[26]. ریحانه الادب، ص 239.
[27]. همان.
[28]. همان.
[29]. همان.
[30]. همان.
[31]. همان.
[32]. همان.
[33]. فلاسفه شیعه عبدالله نعمه، ترجمه سید جعفر غضبان، ص 301 و اعیان الشیعه، ج6، ص 149.
[34]. اعیان الشیعه، ج6، ص 149.
[35]. فوائد الرضویه، ص 15.
[36]. آشنایی با علوم اسلامی، ج3، ص 96 و نگاهی به خوانسار، ص 5.
[37]. ریاض العلما، ج2،ص 57. به نقل از کیهان اندیشه، ش 82، ص8.
[38]. فقهای نامدار شیعه، ص 338 و ریحانه الأدب، ص 242.
[39]. روضات الجنات، ج2، ص 357 و کیهان اندیشه، ش 82، ص 19.
[40]. روزنامه کیهان، (30/6/1378)، ص 14.
منبع:اندیشه قم
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]
[مشاهده در: www.freedownload.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 745]
-
گوناگون
پربازدیدترینها