محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796807617
مروري بر دو فيلم «4 ماه،3 هفته و دو روز» و «جونو» سياه و رنگي
واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: مروري بر دو فيلم «4 ماه،3 هفته و دو روز» و «جونو» سياه و رنگي
سامي آستان
قياس دو فيلم «4 ماه،3 هفته و دو روز» (2007)كريستين مونگيو از كشور روماني برنده نخل طلاي كن و فيلم تين ايجري «جونو» (2007) جيسون رايتمن برنده اسكار بهترين فيلمنامه، در نگاه نخست عملاً چيزي كليشه يي و مشمول عزل قياس است. تلقي سينماتيك مبتني بر بازآفريني واقعيت و زيباشناختي تصوير در سينماي مونگيو در يك سو و طرز برخورد عامه پسند و بيرون از تالم خاطر هاليوودي در سوي ديگر چيزي است كه به كرات در نمونه هاي مشابه پيشين با آن مواجه شده ايم. سواي هرگونه امتيازجويي و اولويت زيباشناختي به هريك از اين دو فيلم يا رد و تكذيب يكي و انگشت تاييد نهادن بر فيلمي ديگر، بهتر است مهم ترين مولفه تباين ساز اين دو فيلم را در اين مبحث مطرح سازيم كه در نمونه هاليوودي مقوله «سرگرمي» بر هر امر واقعي ديگري مستولي است، در حالي كه در فيلم مونگيو «سرگرمي» امر انضمامي بازآفريني واقعيت است. كريستين مونگيو (-1968) تحصيلكرده رشته ادبيات، پس از اتمام دوره آموزش كارگرداني سينما در سال 1998 به ساخت چند فيلم كوتاه پرداخت و در سال 2002 نخستين فيلم بلند خود تراژدي -كمدي «مغرب زمين» را ساخت كه مورد استقبال منتقدان قرار گرفت. مهم ترين - دومين - فيلم بلند وي فيلم «4 ماه،3 هفته و دو روز» است. به زعم خود مونگيو سينماي وي به شدت متاثر از رابرت آلتمن و ميلوش فورمن است. جيسون رايتمن (-1977) كارگرداني كانادايي الاصل است كه فعاليت هنري خود را با بازيگري در نقش هاي كوچك آغاز كرد. مدتي دستيار و تدوينگر آثار پدرش بود و سپس به ساخت فيلم كوتاه دست زد. نخستين فيلم بلند وي «به خاطر سيگار متشكرم» (2006) بود كه مورد استقبال مخاطبان واقع شد. فيلم «جونو» (2007) دومين فيلم بلند اوست.
در فيلم «4 ماه،3 هفته و دو روز» (2007) كريستين مونگيو، تنها دو روز از عنوان فيلم را نظاره گر هستيم. آنچه در فضا و ساختار شبه «دگما 95» فيلم پيش روي ماست دائماً بخش ديگر عنوان فيلم يعني 4 ماه و سه هفته را به ما خاطرنشان مي سازد. اگر چه فيلم داستاني نسبتاً دخترانه را بازگو مي كند اما فيلم مخاطبان را در هر جنس و سن مورد توجه قرار مي دهد. داستان دو دختر دانشجوي هم اتاقي كه يكي از آنها باردار است و قصد سقط جنين دارد. در واقع ما در فيلم با جنيني مواجه هستيم كه عنوان فيلم و كليت روايي سرنوشت خود را به ما مي گويد و گابريلا (لائورا واسيليو) دائماً سن جنين درون شكمش را تغيير مي دهد و واقعيت را به ببه (ولاد ايوانف) و ما نمي گويد. فيلم مونگيو همانند نمونه ديگري از سينماي روماني كمدي درام «شرق بخارست ؛ 1208» (2006) ساخته كورنليو پورومبويو فضا و زندگي حاكم بر جامعه روماني را به تصوير مي كشد. فيلم مونگيو شاهكاري كم نظير و استادانه است كه واقع گرايي اجتماعي و توضيح سياسي را با يكديگر در مي آميزد. داستان فيلم در روزهاي نهايي حكومت كمونيستي رژيم چائوشسكو اتفاق مي افتد. فضاي داستان بسيار خاكستري، چركين و نامعاشر است. چهره هاي كاراكترها بيرون از هرگونه سلامتي، با رنگ زرد سديمي مقابل دوربين ظاهر مي شود. خفقان حاكم بر آدم هاي فيلم بر تمامي جوانب زندگي توده مردم مستولي است. هر چيزي در آنجا اعم از صابون، شامپو، سيگار كنت و... توسط آدم هايي مرموز و سايه دار فروخته مي شود. گابيتاي باردار (لائورا واسيليو) و دوست دخترش اوتيليا (آناماريا مارينكا) نيز مجبور مي شوند در چنين جهاني دست به دامان عملي غيرقانوني شوند. تصاوير فيلمبردار زبردست رومانيايي اولگ موتو كه نماهايي عموماً بلند را پيش رو مي نهد مدام در حال نمايش نظام اجتماعي رو به استهلاكي است كه آدم هايش در حال دست و پازدن هستند.
در فيلم مونگيو سوبژه فيلم انسانيت و تعدي به آن است. فيلم مونگيو فيلمي اعتراض آميز و سياسي است. مونگيو معتقد است كه طي دوران كمونيسم از سال 1966 تا 1987 حدود 500هزار زن رومانيايي به خاطر عمل سقط جنين جان خود را از دست داده اند. مونگيو در فيلم ابداً به دنبال موعظه نيست بلكه بي هيچ دستكاري جزييات جبارانه و محتوم كننده زندگي مردم روماني را طي سال هاي طلايي (نه سال پاياني حاكميت كمونيسم)كشور روماني بازنمايي مي كند. بازي درخشان ولاد ايوانف در نقش ببه (برنده جايزه بازيگر مكمل از جشنواره منتقدان لس آنجلس)، مردي كه هويت واقعي اش با چاقويي كه اوتيليا از كيف وي مي ربايد مشخص مي شود - تداعي كننده جوان فيلم «چاقو در آب» رومن پولانسكي- ابداً نمونه يي تيپيك محسوب نمي شود. ببه مدعي كمك و انساندوستي است اما در قبال پول، پولي كه ما و نه ببه مي دانيم با چه ننگ و فلاكت مهيا شده است. ببه همچون اغلب مردمان دوران مخوف كمونيستي به خاطر پول انساندوستي و كمك به همنوعانش را ناديده مي گيرد.
سكانس شاهكار فيلم، سكانسي است كه در آن اوتيليا به مهماني تولد مادر دوستش مي رود و ما در آنجا با دريايي از جبر و تحبس در پيش روي خود و پيرامون اوتيليا مواجه مي شويم. ما مي دانيم كه اوتيليا به چه مي انديشد و لحظه به لحظه در تعليق تصوير رخدادهاي اتاق هتل به سر مي بريم و اولگ موتو در اين سكانس آگاهانه براي درك و تحميل چنين حسي از نماهاي نزديك استفاده مي كند.
اديسه سقط گابيتا بيش از هر فيلم ديگري آثار مهم برادران داردن (خصوصاً «بچه») را به ياد ما مي اندازد. فيلم مونگيو كه ايده آن از خاطرات دوران كودكي مونگيو برگرفته شده است در يك كلام فيلمي است درباره «ظلم» و «بيداد» لذا فيلمي سياه و مكدر تلقي مي شود. فيلم «جونو»ي رايتمن نيز درباره دختري است به نام جونو مك گاف (الن پيج) كه قصد دارد بچه اش را سقط كند. اما نظرش تغيير مي كند و تصميم مي گيرد بچه را نگه دارد و آن را به زوجي كه بچه ندارند بسپارد. جونو 16ساله با كمك دوستش ليا (اوليويا تيرلبي) موضوع را به خانواده اش مي گويد. پدر و نامادري اش از اين مساله كمتر نگراني را بروز مي دهند و درصدد رسيدگي به احوالات جونو و كودك درون شكم وي برمي آيند. جونو با همراهي پدر به سراغ زوجي (جيسون بيتمن و جنيفر گارنر) مي روند كه قصد تحويل بچه به آنها را دارد اما وقتي مارك (بيتمن) شوهر ونسا (جنيفر گارنر) به جونو مي گويد كه قصد جدايي از همسرش را دارد جونو دگرگون مي شود و باز به سراغ دوست سابقش پائولي مي رود و طي تصميمي كه مي گيرد براي ونسا مي نويسد كه اگر تو هنوز مصممي من هم هستم. سرانجام فيلم در نهايت خوش بيني و خوشبختي به پايان مي رسد. پسر جونو در آغوش ونسا قرار مي گيرد و در چهارمين فصل فيلم -تابستان- جونو و پائولي در مقابل خانه يي شبيه به كلبه هاي داستان هاي جن و پري با يكديگر گيتار مي نوازند.
فيلم رايتمن در جهاني رنگي و خوشايند مي گذرد؛ فضايي كه چندان رخداد غيرنرمالي در آن ديده نمي شود. فضاي بيرون از هرگونه خفقان و درآميخته با عوالم كودكانه فيلم در همان تيتراژ آغازين فيلم ابراز مي شود كه به صورت نقاشي به نمايش درمي آيد يا در اتاق هايي پرزرق و برق و شلوغ مملو از جهان معصومانه جونو و دوستش پائولي.جونو فيلم ساده و رواني است كه با موفقيت هاي كسب كرده اش كمي شگفتي آفريد كه مورد انتظار نبود. داستان دختري 16 ساله كه بايد مشكلات و سختي هاي بارداري را تحمل كند و در نهايت هم بچه اش را به زوجي بدهد كه توانايي بچه دار شدن را ندارند. يك داستان ساده با يك روايت ساده به دور از هرگونه تكلف و فراز و نشيب كه بيننده برانگيخته شود و نسبت به شخصيت هاي داستان احساس خاصي پيدا كند. اين گونه فيلم ساختن آن هم در هاليوود ريسك بزرگي است و احتمال شكست آن در گيشه افزايش مي يابد زيرا سوژه فيلم نمونه يي كليشه يي است. البته گويا اين قضيه در مورد «جونو» برعكس عمل كرده و باعث شده تا فيلم دلنشين تر شود. نگاه فيلم «جونو» به دنيا بسيار خوشبينانه و شايد كمي هم ساده لوحانه باشد. همه چيز از يك صندلي شروع شد و با يك صندلي هم تمام. تمام اين سختي ها باعث شد تا جونو و دوست پسرش همديگر را بهتر بشناسند و متوجه شوند كه واقعاً به هم علاقه دارند.
فيلم آنقدر روان و يكنواخت پيش مي رود كه پس از ديدن آن متعجب مي شويد. همه چيز به نظر بيش از اندازه خوب و منظم مرتب چيده شده است. اگر ما هم اينقدر مسائل را ساده بگيريم شايد همه چيز به خوبي و خوشي كه در فيلم مي بينيم پيش برود. «جونو» با فيلمنامه روان و تازه اش كه حول محور نوجوانان و مسائل آنها مي گذرد نگاه هاي زيادي را به خود جلب كرد و دريچه يي جديد به زندگي نوجوانان گشود كه نظر و زاويه ديد مخاطبش را به اين مسائل عوض مي كند. الن پيج 20 ساله در نقش جونو بازي خوب و زيبايي را ارائه مي دهد و شخصيت جونو را به خوبي به تصوير مي كشد. گرچه فيلم «جونو» در نوع خودش اولين نيست ولي با هدف قرار دادن موضوع جديدي براي خود و مطرح كردن اين موضوع در قالب يك داستان ساده و قابل قبول نام خود را در بين همتايانش برجسته ساخت و در انتقال مفاهيم و حرف هاي مورد نظرش طي داستان بسيار موفق عمل كرده است. رايتمن تا پيش از اين فيلم در «به خاطر سيگار متشكرم» ثابت كرده بود كارگردان دورانديشي است. اين فيلم آنچنان كه نيويورك تايمز بيان داشته است «فيلمي است درباره سنين پيش از بلوغ.» البته در جامعه امريكا.
شنبه 9 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]
[مشاهده در: www.iribnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 130]
-
گوناگون
پربازدیدترینها