تبلیغات

تبلیغات متنی

خرید اکانت اسپاتیفای

کاشت ابرو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

مرجع خرید تجهیزات آشپزخانه

خرید زانوبند زاپیامکس

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

کلاس باریستایی تهران

تعمیر کاتالیزور

تعمیر گیربکس اتوماتیک

دیزل ژنراتور موتور سازان

آموزش آرایشگری رایگان

طراحی سایت تهران سایت

آموزش ارز دیجیتال در تهران

شاپیفای چیست

فروش اقساطی ایران خودرو

پراپ تریدینگ معتبر ایرانی

کرم ضد آفتاب لاکچری کوین SPF50

محبوبترینها

قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار

معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!

آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب

پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)

بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود

یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟

تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران

جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی

چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟

قیمت لوله داربست و انواع آن

آمار وبسایت

تعداد کل بازدیدها : 1797079597

مريخ سياره ي سرخ فام

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: roje_aria 7925-06-2006, 01:37 PMمریخ سیاره سرخ فام مریخ ، سیاره سرخ فام منظومه شمسی ، نصف زمین قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکیهای روی زمین است. درست مانند زمین ، یخهای قطبی ، دره‌های عمیق ، کوه ، غبار ، طوفان و فصل دارد. در دشتهای آن مانند ماه ، گودالهای برخوردی حاصل برخورد سنگهای آسمانی دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین کوه و بزرگترین دره منظومه شمسی در این سیاره پیدا شده است. فاصله متوسط از خورشید 227/94 کیلومتر قطر استوا 6786 کیلومتر مدت حرکت وضعی 24/62 روز زمینی مدت حرکت انتقالی 686/98 روز زمینی سرعت مداری 24/14 کیلومتر در ثانیه دمای سطحی -120 تا 25 درجه سانتیگراد جرم (زمین=1) 0/11 چگالی متوسط (آب=1) 3/95 جاذبه (زمین=1) 0/38 تعداد قمر 2 جو مریخ جو زمین شامل ۷۷ درصد نیتروژن و ۲۱ درصد اکسیژن است. درحالی که در جو مریخ ۹۵ درصد دی اکسید کربن و فقط ۲۰ درصد اکسیژن وجود دارد. آیا فقط یک کپسول اکسیژن و یک ماسک ما را روی مریخ نجات خواهد داد؟ خیر. جو سیاره سرخ بسیار رقیق است، بطوری که بر سطح سیاره فشار جوی معادل یک صدم فشار جو زمین در سطح دریاست. اگر لباس فضایی مناسبی نپوشید که فشار هوای طبیعی را ایجاد کند، ارگانهای درونی بدن ما به دلیل فشار درونی که داریم باد می‌کنند. علاوه بر این جو مریخ محافظ خوبی در برابر تابشهای مرگبار فضایی نیست و طی مدتی نه چندان دراز این تابشها می‌تواند اثرات جبران ناپذیری بر بدن انسان بگذارد. پس باید لباس مخصوصی را به همراه داشت. مشخصات فیزیک مریخ مریخ ، سیاره سرخ ، چهارمین سیاره نزدیک به خورشید است. مریخ شباهتهای زیادی با کره زمین دارد. روزهایش کمی از روزهای زمین بلند تر و الگوی فصلهایش شبیه به الگوی فصلهای زمین است، با این تفاوت که طول فصلهایش دو برابر طول فصلهای زمین است. ابر ، آتشفشان ، دره ، کوه ، صحرا و قطبهای سفیدی که در فصول مختلف بزرگ و کوچک می‌شوند، همانند زمین در مریخ نیز یافت می‌شوند. مریخ سیاره‌ای خشک و سرد است که در آن حیات وجود ندارد، سطح مریخ مملو از صخره بوده و پوشیده از غباری قرمز رنگ است. بالاخره اینکه مریخ دارای جوی رقیق و سمی است. اقمار مریخ دیموس دیموس با قطری حدود 13 کیلومتر (8مایل) کوچکتر از قمر دیگر مریخ (فوبوس) است.<br> فوبوس فوبوس دارای قطری به اندازه 22 کیلومتر (14 مایل) بوده با فاصله میانگین 9400 کیلومتر (5840مایل) به دور مریخ می‌چرخد. مریخ دارای دو قمر کوچک به نامهای فوبوس و دیموس است. از شکل نا منظم و سیب زمینی مانندشان پیداست که این اقمار سیارکهایی بوده‌اند که گرفتار میدان جاذبه مریخ شده و در مدار این سیاره قرار گرفته‌اند. در سطوح هر دو قمر گودالهایی دیده می‌شود. حیات در مریخ رصد کنندگان ، با استفاده از تلسکوپهایشان با زحمت فراوان اطلاعاتی راجع به مریخ جمع آوری کردند. تمام آن اطلاعات اکنون جای خود را به اطلاعات جمع آوری شده بوسیله تعدادی از کاوشگرهای فضایی آمریکایی و روسی بخصوص مارینر 9 داده‌اند. در سال 1976، دو فضاپیمای وایکینگ در کره مریخ فرود آمدند تا نشانه‌ای از حیات در آن بیابند. با توجه به آزمایشهای وسیعی که روی نمونه‌هایی از خاک مریخ انجام شده ، تاکنون امکان وجود حیات در این سیاره اثبات نشده است. جووانی اسکیاپارلی (1910-1835) ، ستاره شناس ایتالیایی ، چنین تصور کرد که اشکال زاویه داری روی سطح مریخ دیده و آنها را کانال (گذرگاه) نامید. این کلمه به اشتباه ، آبراه ترجمه شد و باعث شد تا مردم باور کنند که مریخیها برای انتقال آب از کانالهای آبی استفاده می‌کنند. همچنین ، تصور می‌شد که نواحی تیره در اندازه‌های مختلف محل رشد گیاهان هستند که با تغییر فصول سال تغییر می کنند. امروزه می‌دانیم که آن گذرگاهها نوعی خطای دید بوده و آن نواحی تیره نیز صخره‌هایی هستند که هنگام از بین رفتن غبار قرمز رویشان ، آشکار می‌شوند. منظره مریخ در نیمکره جنوبی مریخ گودالهای شهابسنگی وجود دارند که 3.5 میلیارد سال از عمرشان می‌گذرد . سطح نیمکره شمالی جوانتر است، چرا که قسمت اعظم آن توسط فعالیتهای آتشفشانی اخیر پوشیده شده است. مریخ دارای دو مشخصه منحصر به فرد در منظومه شمسی است: بلندترین کوه آتشفشانی المپ مانس و دره والس مارینریس به عمق 7 کیلومتر (4.5 مایل) و عرض 600 کیلومتر (370 مایل) در این سیاره قرار دارند. همچنین ، گذرگاههای کوچکتری نیز وجود دارند که احتمال می‌رود در گذشته بر اثر جریان آب بوجود آمده باشند. مریخ سیاره ای است که بیشترین شباهت را با کره زمین دارد، هر چند که اندازه‌اش نصف اندازه زمین است. روز مریخی (فاصله دو طلوع خورشید) فقط 38 دقیقه از روز زمینی طولانی‌تر است. همچنین ، انحراف محور مریخ 1.7 درجه بیشتر از انحراف محور زمین است. roje_aria 7925-06-2006, 01:38 PMتاریخچه اکتشافات مریخ (بهرام) گالیله نخستین کسی است که در سال 1610 با تلسکوپ به دیدار بهرام رفت و دریافت که مریخ نیز از صوری کما بیش همانند ماه برخوردار است. اولین تصویر ارزشمند بهرام بوسیله کریستین هویگنی در سال 1659 تهیه گردید. وی همچنین به چرخش 24 ساعته یا روز بهرام پی برد که در مقایسه با مدت دقیق آن که برابر 24 ساعت و 27 دقیقه و 6/22 ثانیه است. از دقت کافی برخودار است. جی. دی. کاسینی ستاره شناس ایتالیائی کلاهک های سفید بهرام را در سال 1666 کشف کرد و در سال 1719 جی.مارالدی در دنباله در بررسی های کاسینی، دریافت که کلاهک های قطبی بهرام دقیقاً بر قطب های کره مزبور متمرکز نیستند. ویلیام هرشل در خلال سالهای 1777 تا 1783 وجود یخ و برف را در کلاهک های قطبی بهرام مسجل دانست و زمان و چرخش محوری آن را که با واقعیت بسیار نزدیک بود، محاسبه کرد. هرشب همچنین از چگونگی نور ستارگانی که در پشت مریخ قرار می گرفتند به جو رقیق بهرام پی برد و افزون بر آن میزان میل محور بهرام را نیز تعیین کرد و دریافت که راستای شفائی محور چرخش سیاره مزبور از ستاره ای بنام ذنب الدجاجه عبور می کند. بیشتر ستاره شناسان قدیم بر این پندار که لکه های سطح مریخ دریاهای سیاره مزبور می باشند همداستان بودند و نواحی روشن و نارنجی آن را قاره های بهرام می پنداشتند. در سال 1860 لیائیس ستاره شناس فرانسوی نظریه ای مبنی بر اینکه لکه های سیاره مریخ بستر اقیانوس های پیشینی هستند که از انبوه روئیدنی ها برگزیده، ارائه نمود که تا 20 سال پیش همچنان به قوت خویش باقی بود. وجود پدیده ای بنام ابرهای بهرام ضمن نقشه برداری از سیاره مزبور محقق گردید و برخی از مریخ شناسان را بر این گمان داشت تا آنها را گونه ای تندبادهای غبارین انگارند. کانال های بهرام جی. وی. شیپارلی ستاره شناس اهل میلان، به کمک تلسکوپ های نسبتاً پیشرفته، نقشه جدیدی از مریخ تهیه کرد و خطوط ظریف و مستقیمی را که از میان دشت ها و کویرهای بهرام می گذشتند. کانال های آبیاری مریخیان پنداشت و اظهار نظر کرد که مردمان هوشمند بهرام سیاره خویش بوسیله شبکه ای از کانال های مصنوعی که آب را از نواحی قطبی به مناطق خشک و گرم، یعنی محل سکونت ساکنان خیالی مریخ حمل می کنند. آبیاری می نمایند. در سال 1886 وجود کانال های بهرام بوسیله دو تن ستاره شناس دیگر بنام پروتین و ثولون که از منعکس کننده های بزرگی برای دیدار بهرام استفاده کرده بودند. تائید گردید و بعد از آنها نیز وجود کانال های مریخ تا مدت ها به گفتگو و مباحث ستاره شناسان گرمی بخشید و پرسی وال لوول بنیانگذار رصدخانه معروف ایالت آریزونا را نیز به مطالعه مریخ تشویق نمود. وی به کمک یک منعکس کننده 61 سانتیمتری به دیدار بهرام شتافت و کتابهای چندی در تائید و چگونگی شبکه کانال های بهرام به رشته تحریر در آورد. همزمان ستاره شناسان دیگری که آنها نیز از دستگاههای مشابهی استفاده کرده بودند وجود کانال های مریخ را انکار نمودند و آن ها را زائیده خطای دید انگاشتند. این مسئله تا زمان مسافرت سفینه های مارینر همچنان در بوته ابهام و تردید باقی بود تا اینکه سطح سیاره مزبور به یاری چشم های تلویزیونی مارینر در برابر دیدگان زمینی قرار گرفت و به بحث کانال های بهرام برای همیشه پایان داده شد و رسماً اعلام گردید که کانال های بهرام چیزی جز خطای کجثمائی عدسی تلسکوپ ها نبوده و چنین عوارضی اصلاً در سطح بهرام وجود ندارند. تا چندی پیش، تغییرات دوره ای لکه های تاریک بهرام را به گونه ای اندامهای زیستی وابسته می دانستند و تا زمانی که سفر مارینر 4 با موفقیت انجام یافت. این پندار ما بیش به قوت خود باقی بود. مارنیر 4 در سال 1965 از فاصله ده هزار کیلومتری سطح بهرام عبور کرد و پیام های شگرفی به زمین مخابره نمود و روشن نیست برخوردار است و گاز دی اکسید کربن عنصر عمده آن را تشکیل می دهد. مارینر 4 همچنین مشخص ساخت که لکه های سیاره مریخ از نسبت کم بازتاب پاره ای مناطق که گاه گودال و گاه فلاتهای بلندی هستند، حاصل می گردد. پوسته بهرام نیز همانند بسیاری از سیارات و اقمار خاکی از به باران های شهابی در امان نمانده و کما بیش آبله گون گردیده است. در سال 1969 سفینه های آمریکائی مارینر 6 و 7از کنار مریخ گذشتند و عکس های بسیار روشن و واضحی از سطح آن به زمین مخابره نمودند. در سال 1971 مارینر 9 درصد از نزدیکی به دور بهرام گردش در آمد و طی کاوش هایی که تا سال 1972 ادامه داشت، هزاران تصویر زیبا و روشن به زمین ارسال نمود. مارینر 9 طی این کاوش ها آتشفشان های بلند و دره های ژرف و بستر رودخانه ها و مسیل های فراوانی را کشف نمود و برای نخستین بار از سراسر کره بهرام به دقت کافی نقشه برداری کرد. نخستین سفینه از نوع وایکینگ مدارپیما در سال 1975 به مریخ روانه گردید و در ژوئن و اوت سال 1976 به حوالی بهرام رسید و در فاصله کوتاهی به دور سیاره مزبور به گردش پرداخت و پس از نقشه برداری از فرودگاههای مناسب، آرام نشین خویش را در 20 ژوئیه همان سال در نقطه ای به طول 5/47 درجه باختری و عرض 4/22 درجه شمالی فرو نشانید. آرام نشین وایکینگ 2نیز در سپتامبر همان سال در نقطه ای از دست اتوپیا به طول 226 درجه و عرض 48 درجه شمالی بر سطح بهرام فرو نشست و دستگاه لرزه نگار آن با موفقیت آغاز به کارکرد و آشکار گردید که لرزه های بهرام بسیار خفیف بوده و بندرت روی می دهند. بررسی های زمین شناسی نشان می داد که محل فرود آرام نشین های مزبور از همانندی فراوانی از نظر ساختار برخوردار بوده و رنگ اراضی آنها به قرمز متمایل است و آثاری از بستررودخانه های قدیمی در آن مشاهده می گردد و گرد و شیار قرمز رنگی که در هوا معلق است رنگی صورتی به آسمان مریخ می بخشد. roje_aria 7925-06-2006, 01:38 PMجو مریخ بطور کلی جو بهرام در مقایسه با جو زمین از پیچیدگی بسیار کمتری برخودار است. زیرا در مریخ اقیانوسی وجود ندارد تا روی دما و رطوبت اثر گذارد و افزون بر آن جو بهرام لایه ای است بسیار نازکتر و رقیق تر از جو زمین، به همین مناسبت به زودی گرم می شود و به سرعت دمای خود را از دست می دهد. جو مریخ کمتر از فشار جو زمین است و با فشار جو در ارتفاع سی هزار متری سطح زمین برابری می کند. بدیهی است چنین فشاری به از دست رفتن تعادل و ایستائی مایعات کمک می کند و با جابجائی سطحی مواد، گرد و غبار شدیدی را در جو پیرامون بهرام پراکنده می سازد. ترکیبات جو بهرام 95 درصد بهرام را دی اکسید کربن فراگرفته است 20 درصد را نیتروژن و بین 1 تا 2 درصد دیگر را هم آرگون اشغال نموده و بقیه به مقدار کمی بخار آب، مونواکسید کربن و اکسیژن و اوزون اختصاص یافته است. گازهای جو بهرام همانند زمین از رها شدن گازهای درونی که عامل اصلی آنآتشفشانی است، تولید گردیده اند. وجود کلاهک های سفید قطبی نشانه ای از موجودیت بخار آب در جو سیاره مزبور است. پژوهش های بعمل آمده، نشان می دهد که کلاهک قطب شمال از یخ آب و کلاهک قطب جنوب از یخ دی اکسید کربن تشکیل یافته است. چگونگی این اختلاف هنوز به درستی روشن نیست، شاید توفان های غبارآلود با دیوباد های مریخ که در نیمکره جنوبی تولید می کردند و به سوی نیمکره شمالی روان می شوند. پدید آورنده این وضعیت باشند. جو مریخ برخلاف زمین فاقد لایه محافظ اوزون است و درنتیجه سطح آن در برابر تشعشعات فرابنفش خورشیدی بی پناه مانده و اکسیداسیون مواد سطحی را باعث گردیده است. بررسی های انجام شده نشان می دهد که جو بهرام در گذشته دور بسیار انبوه تر و متراکم تر از جو امروزی بوده و فشار آن با فشار جو زمین برابری می کرده است. وجود گازهائی چون کریپتون، آرگون و نیتروژن موید این گمان بوده و همچنین خشک رودها و مسیل های موجود در سطح سیاره وجود آبهای سطحی را یادآور می گردند. roje_aria 7925-06-2006, 01:39 PMآب و هوای بهرام آب و هوای بهرام تحت تاثیر عوامل مختلف مانند رفت بسیار زیاد جو و بی پناهی آن در برابر تشعشات خورشیدی بشدت متفاوت است. دیوبادها و توفان های غبارین که به ویژه در موقعیت پری هلیون سیاره شدت می یابند. معادل حرارتی کره مزبور را شدیداً مختل ساخته و ثبات جوی آن را از میان می برند. در زمستان، اختلاف دما میان نواحی نیمگانی (استوائی) و قطبی به پیدایش بادهای غرب وزان می انجاند و در تابستان پدیده ای بنام بادهای شرق وزان را موجب می گردد. ابر و مه و نیز از پدیده های طبیعی مریخ بشمار می آیند. با تابش خورشیدی بر سطوح یخ بسته صبحگاهی به تولید می گردد و همانند زمین در نواحی پست انباشته می شود. مه در بهرام دو گونه است، مه آنی و مه حاصله از تبخیر یخ دی اکسید کربن. هنگام زمستان در ارتفاعات زیاد و همچنین نواحی قطبی دما به اندازه ای کاهش می یابد که باعث تکائف دی اکسید کربن می گردد و ابرهائی از یخ خشک تولید می نماید و توفان برف ویخ همه جا را فرا می گیرد. دیوباد با توفان غمارین دیوباد که گاه سراسر مریخ را فرا می گیرد یکی از پدیده های بسیار شگفت بهرام است. مدار پیماهای وایکینگ در ماموریت های خویش 35 دیوباد را که دوتای آنها سراسری بوده اند. در طول سال 1977 ثبت نموده اند. میزان خورنابگیری بهرام را که در موقعیت پری هلیون سیاره به چهل درصد افزایش می یابد. با قید احتیاط می توان یکی از عوامل زایای دیوبادهای مریخ بشمار آورد و نقش کلاهک های قطبی را هم در تولید این پدیده عجیب نباید فراموش کرد. roje_aria 7925-06-2006, 01:40 PMسطح مریخ مریخ نیز مانند ماه پر از گودال است که در اثر برخورد شهاب سنگها بوجود آمده‌اند. فعالیتهای آتشفشانی نیز به عنوان عامل دوم در این کار سهیم هستند. در منطقه‌ای که سلسله تاریس نامیده می‌شود، چهار کوه آتشفشان بزرگ خاموش وجود دارد. نامهای این چهار کوه عبارتند از: الیمپوس ، آسکرائوس ، پاونیس و آرمیا. عکسهایی که سفینه‌ها از مریخ گرفته‌اند، جریانهایی از گدازه را نشان می‌دهند که‌ اکنون سرد و منجمد شده‌اند. در مریخ نیز ، نواحی هموار تاریکی وجود دارد که زمانی گمان می‌رفت پر از آب هستند. آنها را همانند نواحی تاریک ماه ، دریا می‌نامند. مریخ دشتی است سرخ رنگ ، خالی از حیات و پوشیده ‌از سنگهای تیره. آسمان آن به رنگ صورتی دیده می‌شود که به سبب پراکنده بودن غبار در جو است. سیاره مریخ به کمک تلسکوپ مانند یک قرص سرخ رنگ دیده می‌شود ، سطح آن ، نواحی مختلف تاریک و روشن و همچنین در قطبهای جنوب و شمال ، کلاهکهای سفید یخی دارد. مریخ نیز مانند زمین دارای گردش فصلی است. هنگامی ‌که یک نیمکره تابستان را می‌گذراند، نیمکره دیگر در زمستان است. در نیمه تابستان سیاره ، به علت گرمای خورشید ، کلاهکهای قطبی ذوب و کوچکتر می‌شوند و در همین موقع در نیمه دیگر که سرد و زمستانی است، کلاهکها بزرگتر می‌شوند. در یک سال مریخی که حدود دو سال زمینی طول می‌کشد، در سطح آن به ویژه در اطراف کلاهکهای یخی ، تغییرات مختلفی روی می‌دهد. نمودهای روی یخ و تغییر آنها ، سالها اخترشناسان را به این فکر وامی‌داشت که نوعی از گیاهان ساده در سطح آن وجود دارند. اشکال سطحی مریخ از فاصله دور چون یک ستاره‌شناس بایستی از میان جو سیمای مریخ را نظاره کند، معمولا سیمای مذکور به وضوح دیده نمی‌شود. یک تلسکوپ کوچک ، ویژگیهای اصلی سطح ، کلاهکهای قطبی سفید ، نواحی نارنجی متمایل به قرمز و سطوح تاریکتر را نشان می‌دهد. اشکال سطحی قابل روئیت روی مریخ ، در مقابل رنگ نارنجی متمایل به قرمز بقیه سطح ، ظاهرا سطوح خاکستری متمایل به سبز تیره هستند. این سبزی تولید شده ناشی از خطای بینایی است که تباین بین سطوح نورانی و تاریک منشا آن هستند. نواحی تاریک واقعا سبز نیستند، آنها در واقع قرمز با شدت خیلی زیاد و در ناحیه قرمز طیف می‌باشند. نواحی نارنجی و زرد قهوه‌ای تقریبا 70 درصد سطح مریخ را تشکیل می‌دهند. آنها ظاهر متمایل به قرمزی را به مریخ می‌دهند. علت سرخی مریخ تمامی ‌این سیاره به صورت بیابانی وسیع است. نه در سطح آن آب جریان دارد و نه در جو آن آبی وجود دارد. عکسهای رنگی ، چشم‌انداز کاملا خشک و بی‌حاصلی را نشان می‌دهد که پوشیده از سنگهای پراکنده است. رنگ سرخ این سیاره به سبب سنگهایی است که دارای اکسید آهن (زنگ آهن) هستند. از این سنگها در زمین نیز یافت می‌شود. تنها سطح مریخ این رنگ را دارد، زیرا سفینه‌های وایکینگ با خاکبرداری نشان دادند که در زیر غبار سرخ ، سنگهایی با رنگ تیره قرار دارند. به دلیل وجود غبار سرخ ، حتی آسمان مریخ نیز به همین رنگ دیده می‌شود. گاهی طوفانهای غباری بزرگ پدیدار می‌شوند و تقریبا هر ده سال ، گردباد عظیمی ‌رخ می‌دهد که تمام سیاره در آن فرو می‌رود. اشکال سطحی مریخ از فاصله نزدیک در سال 1969 میلادی سفینه فضایی مارینر 6 و 7 این دیدگاه که قسمتهایی از سطح مریخ شبیه به ماه است، را تایید کرد. این سفینه‌ها از حفره‌های قابل مشاهده مریخ و حتی زیر نواحی نازکتر کلاهکهای قطبی به وفور عکسبرداری کردند. حفره‌های مریخ شبیه حفره‌های بهم فشرده ماه هستند، اما عمق کمتری از حفره‌های ماه دارند. دو نیمکره مریخ صفات اختصاصی مکانی مختلفی دارند. نیمکره جنوبی نسبتا مسطح ، قدیمی‌تر و عمدتا حفره‌دار می‌باشد. نیمکره شمالی جوانتر با شارش‌های گدازه‌ای ، شامل تورفتگیهای متلاشی شده و آتشفشانهای مهیب است. در نزدیکی جدایی استوایی دو نیمکره یک تنگه بزرگ که والس مارینرس نامیده می‌شود، قرار دارد. حرکت ظاهری مریخ نیم قطر بلندتر مدار مریخ 1،5237Au است که تنها 1،85 درجه نسبت به دایرة ‌البروج شیب دارد. خروج از مرکز مداری آن دلالت بر این دارد که در نقطه مقابل ، فاصله زمین – مریخ است. جو رقیق مریخ امکان می‌دهد که علائم سطحی آن بخوبی فهمیده شوند. دوره تناوب چرخشی نجومی ‌مریخ 24 ساعت و 37 دقیقه و 22.6 ثانیه و محور چرخش آن نسبت به صفحه مداریش 25 درجه و 12 دقیقه میل دارد. این توافق نزدیک با خصوصیات چرخشی زمین بر این مطلب دلالت می‌کند که اگر در مریخ باشید، می‌توانید این انتظار را که فصلهای مریخی دو برابر فصلهای زمین طول بکشد، کاملا احساس کنید. پیدایش صخره در مریخ خاک‌نشین‌های وایکینگ در سال 1976 میلادی در مریخ فرود آمدند. آنها از یک سطح خشک که با تخته‌سنگهای صخره‌ای بزرگ ، در میان شن ، ماسه و لجن واقع شده بودند، عکس گرفتند. اینها سنگهای بازالتی بودند. بعضی‌ها حاوی حفره‌های کوچک بودند که ‌از آنها ظاهرا گاز رها شده ‌است. در زمین چنین بازالتهایی از گدازه‌های آتشفشانی پر از گاز کف‌دار ناشی می‌شوند. صخره‌های مریخ نیز احتمالا چنین سرچشمه‌ای داشتند. خاک مریخ شبیه خاک سفت شده بیابانهای زمین است. تحول سطحی تحول مریخ به نیمه راه تحول ماه و زمین رسیده ‌است. بعد از شکل‌گیری مریخ ، تجمع دهانه‌های برخوردی سطح آنرا پوشاند. سپس ، به زودی سیاره پوسته ، گوشته و هسته‌اش را متمایز ساخت. نواحی ضخیم‌تر پوسته به ‌ارتفاعات بیشتری صعود کردند. در مرحله دوم نواحی نازک پوسته شکسته و لبه تارسیس مرتفع شد و در سطوح اطراف ترک ایجاد کرد. در خلال این مدت ، جو اولیه مریخ چگالتر و گرمتر از جو کنونیش بود. مقدار زیادی از بخار آب ، گازهای بیرون آمده آتشفشانی را نگه داشت. ممکن است بارش با شیاردار کردن ، سطح را فرسایش داده و سپس به عمق چند کیلومتری نفوذ کرده باشد. تحول مقایسه‌ای مریخ با سیارات خاکی حرارتهای داخلی تولید شده توسط زوال رادیواکتیو ، یا باقیمانده ‌از تشکیل سیاره ، فرآیندهای تحولی سیارات زمین‌مانند را جلو می‌برد. مدت عمر این فرآیندها تقریبا متناسب با شعاع سیاره ‌است. بنابراین همانطوری که ‌انتظار داریم، زمین در این سیارات خاکی بیشترین تحول را پیدا کرده ‌است. مراحل تحولی سیارات خاکی تشکیل حرارتهای پوسته و قسمت داخلی جامد شدن پوسته و زیاد شدن حفره تشکیل آبگیرها و طغیان کردن آنها حفره‌دار شدن با شدت کم ، توسط خروج گاز جو حرکات پوسته‌ای قاره‌ها و آتشفشانها با این روش می‌توانیم همه وضعیت‌های تحولی سیارات خاکی را مقایسه و متمایز کنیم. هم عطارد و هم ماه تا انتهای مرحله سوم تحول یافتند. آنها سنگواره‌های ثبت شده تاریخ‌وار گذشته تمام سیارات خاکی را فراهم می‌کنند، بویژه نشان می‌دهند که بمباران سنگین و شدید در 4 میلیارد سال قبل سطحها را حفره‌دار کرده ‌است. در مریخ بعضی از آن حفره‌ها بهم فشرده شده یا تغییرات زیادی یافته‌اند که هنوز قابل مشاهده‌اند. در زمین و زهره تحولهای بعدی شواهد آن عصر را محو کرده‌اند. کاوش مریخ تلسکوپهای واقع در زمین نمی‌توانستند وجود حیات در مریخ را اثبات کنند. حتی رصدخانه‌ای برای مطالعه سیارات و بویژه مریخ ساخته شد. اما باز ماهیت نمودهای سطح مریخ جزء و اسرار باقی ماند. ولی امروزه ، سفینه‌های فضایی در مریخ فرود آمده و اطلاعات زیادی کسب کرده‌اند. در سال 1976 میلادی (1355شمسی) ، سفینه‌های وایکینگ 1 و 2 در سطح مریخ نشستند. آنها عکسهای رنگی شگفت‌آوری به زمین فرستادند و همچنین آزمایشهایی در مورد خاک آن بعمل آوردند. به غیر از این دو سفینه ، سفینه‌های زیادی به طرف مریخ روانه شده‌اند و در مدارهایی به دور آن قرار گرفته‌اند. هزاران عکسی که آنها تهیه کرده‌اند، اطلاعات ما را در مورد مریخ بسیار افزایش داده است. وجود حیات در مریخ ما امروزه می‌دانیم که هیچ نوع رستنی و حتی اشکال ساده آن مانند خزه و گلسنگ هم در مریخ وجود ندارد. اگر هم حیاتی در آن باشد، به صورت گیاهان � سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 872]