محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796747566
ارایه های ادبی یا صور خیال در اشعار
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : ارایه های ادبی یا صور خیال در اشعار goldspring15th June 2008, 07:07 PMسلام ... فکر کردم شاید بد نباشه که از تایپیک های شعر و ادبیات یه چیزایی بیشتر از چند بیت شعر و نام شاعران یاد بگیریم یه چیزایی در مورد خود ابیا ت مثلا ارایه های ادبی به کار رفته در شعر که بسیار زیاد و گسترده هم هستند مثل:تشبیه /تلمیح/جناس/ایهام/کنایه /استعاره/حسن تعلیل/اسلوب معادله و.... اینجا می تونین سوالاتونو در این مورد بپرسید. لطفا هرکی میاد در مورد یه ارایه توضیح بده و برای مثال هم یک یا چند بیتی که حاوی اون ارایه است رو با ذکر نام شاعرش بذاره . اولیشو خودم میذارم : تلمیح:این ارایه به معنی اشاره است یعنی در شعر از عبارت هایی استفاده میشود که به ین موضوع اشنا یا معروف اشاره دارد مثلا به یک حکایت /یک ایه از قر آن/یک باور عامیانه و ... یه این بیت از مولانا توجه کنید : هر کسی کاو دور ماند از اصل خویش/باز جوید روزگار وصل خویش این بیت به ایه قران اشاره دارد((انا لله و انا علیه راجعون)) goldspring18th June 2008, 05:36 PMعجیبه که وقتی یه بحثی یه کمی علمی تر میشه طرفداراش انقدر کم میشه انتظار داشتم از این موضوع استقبال بهتری بشه . دومیشم خودم میذارم: حس امیزی:وقتی از بین حواس پنجگانه 2یا چند حس را با هم برای توصیف موضوعی به کار گیریم از این ارایه استفاده کرده ایم برای اینکه بهتر متوجه بشید به ابن بیت از(( محمد علی معلم))توجه کنید: جان از سکوت سرد شب دلگیر میشد /دل در رکاب ارزوها پیر میشد سکوت سرد در اینجا ترکیب دو حس شنوایی و لامسه (سردی) است hanaaa18th June 2008, 05:48 PMزیاد نا امید نشید بحث های علمی انقدراهم کم طرفدار نیستن: سومیشو من می گم:ارایه ی تشخیص :این ارایه به معنی شخصیت دادن و جان بخشیدن به اشیا حیوانات و کلا چیزهای بی جان است مثل: بر دوش زمانه لحظه ها سنگین بود/خورشید و زمین و اسمان غمگین بود دوش به زمانه نسبت داده شده و غمگین شدن به زمین اسمان که اجسامی بی جانند و در واقع غمگین نمی شوند .این بیت از نصر الله مردانی بود . dina 20064th July 2008, 12:31 PMآرایه ی مراعات نظیر: نام دیگر آن " تناسب" است و آن، آوردن دو یا چند کلمه است در کلام که در یک راستا با هم دیگر ارتباط و تناسب معنایی داشته باشند. مثال: مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو / یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو واژه های «مزرع، داس، کشته درو » و همچنین «فلک و مه(ماه)» -----> مراعات نظیر BOODA4th July 2008, 03:51 PMتمثیل : در تمثیل، شاعر در یك مصراع ادعایی میكند و در مصراع دیگر با آوردن مثالی قابل قبول، حرف خود را بر كرسی مینشاند. بیشتر، مصراع دوم است كه ثابت كننده ی دعوی است.مثال: آرزو در طبع ِ پیران از جوانان است بیش/ در خزان، هر برگ، چندین رنگ پیدا میكند ولی گاه مصراع نخست این نقش را برعهده میگیرد: - ریشه ی نخل كهنسال از جوان افزونتر است/ بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را dina 20064th July 2008, 04:27 PMآرایه ی مجاز : هرگاه کلمه ای در معنای غیر حقیقی به کار رود و ارتباط آن با معنای حقیقی خود، رابطه ی شباهت و تشبیه نباشد، به آن مجاز گفته می شود. مثال: "فنجان را سرکشید." -----> "فنجان" به جای "چای" به کار رفته است و مجاز است. setareh244th July 2008, 04:49 PMمنم اومدم!:D متناقضنما (Paradox) هر گاه دو مفهوم متضاد رابه هم نسبت دهیم یا آن دو را در یک چیز جمع کنیم آرایه متناقضنما شکل میگیردو معمولاً معنایی عمیق و پر مغز در پس آن نهفته است جامهاش شولای عریانی است (عریانی به شولا نسبت داده شده اما شولا نوعی جامه است و ضد عریانی) هر گاه در یک بیت یا عبارت بین دو مورد (مثل «الف» و «ب»)رابطه‌ای برقرار کنیم و مثلاً بگوییم«الف»، «ب» است یا «الف»، «ب» را آورد و آن را در بخش دیگری از همان بیت یا عبارت بین آن در مورد همان رابطه را برقرار کرده اما جای ان دو را با هم عوض کنیم آرایه عکس شکل میگیرد. بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر دیدی که چگونه گور بهرام گرفت آرایه جناس را باید به دو نوع اصلی تقسیم کرد جناس تام هر گاه واژه‌ای دو بار در یک بیت یا عبارت به کار رود و هر بار معنایی متفاوت از آن برداشت شود. خرامان بشد سوی آب روان چنان چون شده باز یابد روان (روان در مصراع نخست به معنی جاری و درمصراع دوم به معنی جان و روح است) جناس غیر تام(ناقص) هر گاه دو واژه در یکی از موارد آوایی زیر با هم اختلافی جزیی داشته باشند و در یک بیت یا عبارت به کار روند. كه انواع آن جناس ناقص، جناس زايد، جناس مذيّل، جناس مركّب، جناس مفروق، جناس مقرون، جناس متشابه، جناس مطرّف، جناس خط، جناس لفظ و جناس مكرّر هستند كه در مرور زمان به دليل تقسيم بندي زياد در حال كنار گذاشته شدن هستند. اختلاف دو واژه در صداهایی کوتاه کند (به فتح ک، به ضم ک) اختلاف دو واژه تنها در یک حرف کمند، سمند یک واژه،یک حرف، بیش از دیگری دارد. خاص و خلاص یک واژه از ترکیب دو واژه دیگر به دست می‌آید. دل خلوت خاص دلبر آمد دلبر ز کرم به دل بر آمد دو واژه از نظر آوایی یکسان اما از نظر املایی متفاوت اند صبا، سبا اختلاف دو واژه در جابه جایی حروف است بنات، نبات dina 20065th July 2008, 12:54 PMآرایه ی ترصیع: ترصیع آن است که تقریبا" تمام کلمات دو مصراع(در شعر) یا دو جمله (در نثر) یک به یک،دو به دو ، سه به سه و .... با یکدیگر هماهنگ و هم وزن باشند. (چنان چه فقط هموزن باشند --> "موازنه" نام دارد و اگر علاوه بر هموزنی،حرف آخر آن ها نیز یکسان باشد --> "ترصیع" نامیده می شود.) مثال برای ترصیع: ما/ برون/ را/ ننگریم/ و/ قال/ را ما/ درون/ را/ بنگریم/ و/ حال/ را مثال برای موازنه: چرخ/ ارچه/ رفیع/ خاک/ پایت عقل/ ارچه/ بزرگ/ طفل/ راهت goldspring11th July 2008, 08:37 PMواج ارایی یا نغمه ی حروف: اگر شاعر با استفاده از یک یا چند حرف (معمولا 2حرف)به بیت ریتم بده به طوری که تکرار این حرف محسوس باشه از این ارایه استفاده کرده به این قسمت شعر باغ بی برگی از اخوان ثالث توجه کنید: داستان از میوه های سر به گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک می گوید. اگر دقت کنید واج ارایی واج کسره در این بیت قابل تشخیص و این واج دائما تکرارشده. goldspring17th July 2008, 09:51 PMاسلوب معادله: این ارایه رو شاعر معمولا وقتی استفاده می کنه که می خواد برمو ضوع مورد اشاره اش در کل بیت تاکیدبیشتری داشته باشه و اونو قابل فهم تر بکنه در واقع برای بیان منظورش مثال میاره.و در بیت خواننده متوجه می شه که مصراع اول و دوم در ظاهر هیچ ارتباطی باهم ندارند ولی در واقع مصراع دوم مفهومش معدل مصراع اوله و بر اون تاکید میکنه:دوداگر بالا نشیند کسر شان شعله نیست/جای چشم ابرو نگیرد گرچه ان بالا تر است dina 200618th July 2008, 10:08 AMآرایه ی تضمین : هرگاه شاعر یا نویسنده،ضمن سروده یا شعر خود، از مصراع یا بیت یا شعری از شاعران دیگر یا عبارتی از نویسنده ای برجسته یا از آیات و احادیث (به طور کامل و عینا" عربی) استفاده کند تا به سخن خود اعتبار بیشتری ببخشد، به آن تضمین می گویند. مثال: نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت مـتـحـيـرم چـه نــامـم شـــه مــلـک لافـتـی را لافتی (تضمین) ---> لافتی الا علی، لا سیف الا ذوالفقار dina 20063rd August 2008, 06:20 PMآرایه ی ایهام: هرگاه کمه ای که دارای حداقل دو معنی است به گونه ای در شعر یا نثر به کار رود که هر دو معنا از آن قابل برداشت و در کلام حظور داشته باشد.به آن آرایه ی "ایهام" می گوییم. بنابراین تعریف ، می توان برای ایهام دو شرط قائل شد: 1-به کار رفتن واژه ای که دو معنا داشته باشد. 2-هر دو معنای آن در کلام قابل برداشت و دریافت باشد. مثال: "دی میشد و گفتم صنما عهد به جای آر / گفتا غلطی خواجه در این عهد وفا نیست" واژه ی عهد (در مصراع دوم ) دارای دو معنی است: 1-پیمان 2-روزگار و هر رو معنای آن قابل دریافت می باشد. dina 200618th August 2008, 03:38 AMكنايه كنايه در لغت به معناي پوشيده سخن گفتن است و در اصطلاح سخني است كه داراي دو معني دور و نزديك است . كه معني نزديك آن مورد نظر نيست اما گوينده جمله را چنان تركيب مي كند و به كار مي برد كه ذهن شنونده از معني نزديك به معني دور منتقل مي شود. نكته: در كنايه الفاظ همه حقيقي اند اما مقصود گوينده معناي حقيقي و ظاهري آن نيست. نكته: كنايه معمولا در يك جمله يا يك تركيب به كار مي رود . مثال 1 : هنوز از دهن بوي شير آيدش. توضيح: كنايه از اين كه هنوز بچه است و بارز ترين نشانه ي بچگي همان شير خوردن است . مثال 2 : ببايد زدن سنگ را بر سبوي. توضيح: سنگ را بر سبو زدن كنايه از آزمايش و امتحان كردن است. عباراتي نظير : دست و پا كردن ، روي كسي را به زمين انداختن ، شكم را صابون زدن ، بند از بند گشودن ، زبان در كشيدن ، عنان گران كردن ، دهان دوختن ، پاي در دامن آوردن ، سر زخاك بر آوردن ، دست ندادن ، دست به سياه و سفيد نزدن ، دست روي دست گذاشتن و ...همه كنايه هستند. marybany21st November 2008, 09:58 PMيه مثال هم از ارايه ي زيباي واج ارايي سرو چمان من چرا ميل چمن نميكند همدم گل نميشود ياد سمن نميكند IRAN PARAST13th January 2009, 09:26 AMقرينه هاي مجاز به دو قسم لفظي و معنوي تقسيم شده اما توضيح بيشتري در اين باب داده نشده است. از اين رو در اين باره اشاره اي مختصر مي گردد تا برخي از مباحث مبهم در اين زمينه روشن شود. ابتدا بايد دانست كه قرينه چيست؟ قرينه يعني نشانه يا علامتي كه دلالت بر معني مجازي واژه دارد. به عبارت ديگر، قرينه سرنخ یا علامتی است که شاعران به دست می دهند تا مقصود آنان فهمیده شود.(1) دكتر جليل تجليل در تعريف مجاز می گويد: «مجاز مصدر ميمي است به معني گذشتن و عبور كردن و یا زمان و مکان آن است و در اصطلاح فن بيان كاربرد لفظ در غير معني نخستين خود است با غیر علاقه ي مشابهت و با قرینه ای که مانع از اراده ی معنی حقیقی شود.»(2) به عبارت ديگر مي توان گفت قرينه چيزي است چسبيده به كلام كه نشان مي دهد مقصود گوينده معني حقيقي كلام نيست بلكه منظور معني مجازي آن است. حال بايد ديد كه آيا قرينه را مي توان بر دو گونه دانست يا خير. برخي معتقدند كه قرينه هاي مجاز دو گونه اند: 1- قرينه ي بيروني يا لفظي يا مقالي: يعني واژه يا كلماتي كه پيش يا پس از واژه در جمله مي آيند كه نشان دهنده ي معني مجازي كلمه مي باشند به عبارت ديگر «نشانه ها يا واژه يا واژگاني كه آشكارا در سخن آورده شده باشد».(3) مانند: برآشفت ايران و برخاست گرد همي هر كسي كرد ساز نبرد (فردوسی) در اين بيت كلمه ي «ايران» در معني مجازي آن به معني ايرانيان است و قرينه ي آن «برآشفتن» است زيرا سرزمين ايران برآشفته نمي شود بلكه مردم ايران برآشفته مي شوند. ( قرينه ي لفظي) درخت اگر علم پرنيان گشاد رواست كه خاك باز كشيده است مفرش ديبا (عنصري) در اين بيت نيز «علم پرنيان» در معني مجازي آن يعني «گل و شكوفه» به کار رفته و درخت قرينه ي آن است و نيز لفظ خاك نشان مي دهد كه «مفرش ديبا» در معني مجازي يعني «چمن و سبزه» به كار رفته است. (قرينه ي لفظي) و يا در تعريف يك سرباز شجاع مي گوييم: «شير شمشيرزن» كه شمشيرزن يا تيرانداز قرينه اي است بر اين كه منظور از كلمه ی شير، مرد شجاع و دلير است نه حيوان درنده ي وحشي. (قرينه ي لفظي) چو پر بگسترد عقاب آهنين شكار اوست شهر و روستاي او (بهار) «آهنين» قرينه ي بيروني است كه نشان مي دهد عقاب در معني مجازي يعني هواپيما به كار رفته است. (قرينه ي لفظي) 2- قرينه ي معنوي يا حالي يا دروني: نشانه يا واژه يا واژگاني نيست كه آشكارا در سخن آورده شده باشد اما از هنجار سخن درمي يابيم كه واژه در معني مجازي به كار رفته است. به عبارت ديگر حالت و وضع و چگونگي گفتار گوينده خود دلالت بر اين مقصود مجازي مي كند. مثلا در ميدان كشتي، يك كشتي گير چالاك و شجاع را مي بينيم و مي گوييم: «عجب شيري است» كه در اين سخن وضع و حالت دلالت بر اين مقصود و منظور است كه «شير» به معني حيوان درنده نيست بلكه معني مجازي آن يعني همان كشتي گير چالاك است. (قرينه ي معنوي) يا اگر به دانشجوي رشته پزشكي، پزشك بگوييم، قرينه اي ظاهري در جمله وجود ندارد اما از سخن و معني دروني آن پي به معني مجازي آن مي بريم. ( قرينه ي معنوي ) يا در مسابقه به دوست خود مي گوييم: «چه شيري» و منظور يكي از پهلوانان است. (قرينه ي معنوي) در زير به چند مورد از قرينه هاي لفظي و معنوي تمرين هاي صفحات 98- 97 و 103- 102كتاب آرايه هاي ادبي اشاره مي شود: اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد گناه بخت پريشان ودست كوته ماست ( حافظ ) در مصراع اول دست مجاز مي شود به قرينه ي «كوتاه بودن دست ما و درازي زلف يار» ( قرينه ي لفظي ). اما در مصراع دوم دست مجاز است به قرينه ي معنوي «توانايي اندك ما». ما را سري است با تو كه گر خلق روزگار دشمن شوند و سر برود هم بر آن سريم ( سعدي ) در مصراع دوم «سريم» مجاز از قصد و پيمان و عقيده است. (قرينه ي معنوي) آفرين جان آفرين پاك را آن كه جان بخشيد و ايمان خاك را (عطار) خاك مجازا يعني انسان به قرينه ي لفظي «جان بخشيدن و ايمان دادن به انسان». چو آشاميدم اين پيمانه را پاك درافتادم ز مستي بر سر خاك (گلشن راز) پيمانه مجازا يعني شرابي كه در پياله است به قرينه ي لفظي «آشاميدم» زيرا شراب را مي آشامند نه پيمانه را. از تو به كه نالم كه دگر داور نيست وز دست تو هيچ دست بالاتر نيست (سعدي) دست در مصراع دوم در معني مجازي آن قدرت مي باشد به قرينه ي معنوي. زبان خامه ندارد سر بيان فراق وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق (حافظ) سر در معني مجازي آن يعني انديشه و قصد (قرينه ي معنوي). دهخدا قلم خوبي داشت. قلم در معني مجازي يعني توانايي و مهارت در نويسندگي (قرينه ي معنوي). گر نبندي زين سخن تو حلق را آتشي آيد بسوزد خلق را (مولوي) حلق در معناي سخن آمده است به قرينه ي لفظي «نبندي». ماه دشت لاله ها را روشن كرده بود. ماه در معني مجازي يعني نور ماه به قرينه ي لفظي «روشن كردن». سپيد شد چو درخت شكوفه دار سرم وزين درخت همين ميوه غم است برم (جامي) «سر» در مصراع اول مجاز از موي سر به قرينه ي لفظي «سپيد شدن» يعني موي سر سپيد مي شود نه تمام سر انسان. جهان خوردم و كارها راندم. (ابوالفضل بيهقي) جهان مجازا به معني نعمت هاي جهان به قرينه ي لفظي «خوردن». به ياد روي شيرين بيت مي گفت چو آتش تيشه مي زد، كوه مي سفت (نظامي) بيت در مصراع اول مجاز از شعر است به قرينه ي لفظي «گفتن به معني سرودن». ديدي كه خون ناحق پروانه شمع را چندان امان نداد كه شب را به سر برد (حكيم شفايي) خون مجازا به معني مردن است به قرينه ي لفظي «به ناحق مردن». اگر رفت و آثار خيرش نماند نشايد پس ازمرگش الحمد خواند ( سعدي ) الحمد مجازا به معني سوره ي حمد به قرينه ي لفظي «سوره ي حمد را خواندن». سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8172]
-
گوناگون
پربازدیدترینها