محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1796424224
نياز به هواي تازه
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: نياز به هواي تازه
سينمايايران- حميدرضا اميدي سرور:
روزگاري تازهترين محصولات سينماي جهان با فاصله زماني اندكي روي پرده سينماهاي تهران ميآمدند و برخي از استوديوهاي فيلمسازي در كنار تهيه و توليد فيلم ايراني به كار وارد كردن، دوبله و اكران فيلم‌هاي خارجي نيز مي‌پرداختند.
همچنين مانند شركت‌هاي اقتصادي و صنعتي بزرگ دنيا كه نمايندگي‌هايي براي پخش و عرضه محصولات خود در كشورهاي دنيا دارند، كمپاني‌هاي بزرگ فيلمسازي نيز در ايران نماينده‌هايي داشتند كه گاه به شكل انحصاري نيز به ارائه توليدات آنها مي‌پرداختند.
به اين ترتيب در كنار فيلم ايراني، فيلم فرنگي نيز بر پرده سينماها قرار گرفته و مخاطبان خاص خود را داشت. گاه رقابتي ميان توليدات ايراني با فيلم‌هاي فرنگي براي جذب مخاطب ديده مي‌شد. توليد‌كنندگان فيلم‌هاي ايراني تمايل بسياري داشتند كه مخاطبان فيلم‌هاي فرنگي را كه اغلب به قشر خاصي نيز تعلق داشتند و كمتر به تماشاي فيلم ايراني مي‌نشستند، جلب توليدات خود كنند.
اما به واقع اين توليد‌كنندگان هيچ‌گاه تصور نمي‌كردند كه امكان حذف يا ايجاد محدوديت براي اكران فيلم‌هاي فرنگي ميتواند وجود داشته باشد، فيلم‌هايي كه سال‌ها پيش از تولد سينماي ايران، روي پرده سينماها بودند و در حقيقت كليه سينماها را در اختيار خود داشتند، بنابراين فيلم ايراني بود كه پس از تولد و گسترش كمي توليداتش رفته‌رفته در كنار فيلم فرنگي جايي را به خود اختصاص داده بود.
از اواسط دهه 50 زماني كه سينماي ايران با يك بحران اقتصادي شديد روبه‌رو شد، برخي از توليد‌كنندگان براي نخستين‌بار به خطر اكران بي‌رويه فيلم‌هاي خارجي براي سينماي ايران اشاره كردند.
اين گروه آگاهانه يا ناآگاهانه با چشم‌پوشي از ابتذال و سطح كيفي نازل توليدات خود،
دم دست‌ترين عاملي را كه مي‌توانست در شكل‌گيري اين بحران تاثير داشته باشد مورد اشاره قرار دادند. هرچند بايد به اين نكته هم اشاره كرد كه در دهه 50، هيچ ضابطه‌اي براي اكران فيلم خارجي وجود نداشت و سينماها در تسخير فيلم‌هاي نازل خارجي درآمده بودند. به هر حال در آن زمان براي نخستين‌بار بحث محدوديت اكران فيلم خارجي، به نفع سينماي ايران، مطرح و مورد توجه قرار گرفت، اما شكل اجرايي به خود نگرفت.
تا اينكه چند سال بعد با پيروزي انقلاب، شاهد تغيير و تحولات گوناگوني در عرصه فرهنگي بوديم كه سينماي ايران و به تناسب آن چگونگي اكران فيلم‌هاي خارجي نيز از آن تاثير گرفت. در سال‌هاي نخست اگرچه هنوز سياستگذاري‌هاي روشني درباره اكران فيلم خارجي وجود نداشت، اما پس از يك دوره بلاتكليفي و البته افت كمي و كيفي فيلم‌هاي خارجي بر پرده سينماهاي ايران به تدريج اكران فيلم‌هاي خارجي به نفع سينماي ايران محدود شد و براي حمايت از سينماي نوپاي پس از انقلاب كه جذابيت‌هاي كاذب و عامه پسندانه خود را نيز كنار گذاشته بود، بخش اعظم ظرفيت اكران سينماها به فيلم ايراني اختصاص داده شد و ضوابط خاصي براي اكران فيلم‌هاي خارجي به كار گرفته شد كه آن را به شكل كامل در انحصار بخش دولتي سينما قرار داد.
به هر حال در طول سال‌هاي دور و نزديك گاه بحث نحوه اكران فيلم‌هاي خارجي مطرح شده است و از پاره‌اي زوايا محاسن و معايب آن را بر‌شمرده‌اند، اما در مجموع آنچه در اين ميان شاهد بوده‌ايم، ادامه حركت در مسير سياستگذاري‌هايي است كه بدون تغيير و تحولي سازنده همچنان ادامه دارد.
البته در سال‌هاي اخير شاهد اندك تغييراتي در تعداد و چگونگي اكران فيلم‌هاي خارجي از سوي متولي گزينش، وارد كردن و اكران فيلم‌هاي خارجي (بنياد سينمايي فارابي) بوده‌ايم، به اين ترتيب كه به لحاظ كمي برتعداد اين فيلمها افزوده شد و از سوي ديگر با انتخاب آثاري از سينماي روز دنيا سعي بر آن شد كه شكل موجه‌تري به اين قضيه داده شود. اما در مقام عمل نحوه اين حركت به گونه‌اي بود كه شاهد جنب و جوش يا تحركي در مسير پويايي براي اكران فيلم‌هاي خارجي نبوديم.
اين حركت به چند دليل فاقد تاثيرگذاري بود، نخست به دليل محدوديت سالن‌هاي سينماي اختصاص يافته به اين فيلمها بود كه همچنان باعث ايجاد دشواري‌هاي بسياري براي علاقه‌مندان اينگونه آثار در امكان استفاده از اين نمايش‌‌ها بود.در كلان‌شهري همچون تهران اختصاص يك تا سه سالن سينما و يا نمايش‌هاي تك سانس كه آن هم اغلب در محدوده مركزي شهر قرار دارند، مخاطباني را كه در گوشه و كنار شهر پراكنده‌اند نمي‌تواند جذب خود كند، نكته مهم ديگر چگونگي گزينش اين فيلمها بود كه عمدتا آثاري چندان جذاب براي مخاطبان به حساب نمي‌آمدند.
از سوي ديگر نحوه اطلاع‌رساني درباره اين فيلمها نيز به گونه‌اي نبود كه بتواند توجهاتي را به خود جلب كند. نكته اينجاست كه وقتي دي‌وي‌دي‌هاي اكثريت قريب به اتفاق فيلم‌هاي روز سينماي جهان دست به دست ميان مردم مي‌گردد بايد با شرايط حساب شده و مطلوب علاقه‌مندان فيلم‌هاي خارجي را به سالن‌هاي سينما كشاند چرا كه آنها به سهولت و با هزينه كمتر مي‌توانند، نسخه‌هاي جرح و تعديل نشده و با كيفيت بالاي فيلمها را در خانه خود به تماشا بنشينند. به دليل دولتي بودن جريان ورود فيلم خارجي به ايران، گردانندگان آن دغدغه انتخاب آثاري كه بتوانند مخاطب بيشتري را جذب خود كنند، ندارند، بنابراين در مقام عمل، گويي تنها هر ساله تعداد محدودي فيلم خريداري مي‌شود كه به هر حال براي جوري جنس اكران فيلم خارجي نيز وجود داشته باشد.
عدم توفيق و خنثي بودن حركت‌هايي اين چنيني در زمينه اكران فيلم‌هاي خارجي، حتي در شكل محدودش، بيش از هر چيز حاصل نبود كارشناسي درست و مشخص نبودن اهدافي است كه متوليان اين جريان دنبال مي‌كنند. في‌المثل به روشني مشخص نيست كه گزينش فيلمها بر چه مبنايي صورت مي‌گيرد. آيا اين فيلمها قرار است براي مخاطب خاص به نمايش گذاشته بشود يا اينكه با رعايت معيارهايي كه ميتواند براي توده تماشاگران جذاب باشد گزينش مي‌شود؟
از همين منظر ساده اگر نحوه گزينش را با هر هدفي مورد توجه قرار دهيم، نمي‌توان در سال‌هاي اخير توفيقي را در زمينه اكران فيلم‌هاي خارجي رديابي كرد.
اگر شرايط فعلي حاكم بر اكران فيلم‌هاي خارجي را حاصل رويكردي حمايتي از سينماي ايران بدانيم، بايد گفت، اين بدان معنا است كه وقتي كالايي توان رقابت با كالاي ديگري را نداشته باشد به جاي ارتقاي كيفيت خود، به حذف رقيب متوسل شود.
هرچند تجربه ثابت كرده است دلبستگي‌هاي فرهنگي در ميان توده ايرانيان باعث مي‌شود كه فيلم ايراني طرفداران بيشتري را در مقايسه با فيلم خارجي داشته باشد، اما با اين حال به نظر مي‌رسد، سياستگذاري‌هاي اكران فيلم خارجي بر اين پايه بنا شده است كه با حذف و به حداقل رساندن اكران فيلم خارجي (آن هم به شكلي كاملاً خنثي شده) مي‌توان ضريب اطمينان استقبال از فيلم ايراني را بالا برد. جالب اينكه اغلب نظرسنجي‌ها نيز حكايت از آن دارند كه دست‌اندركاران سينما از اين وضعيت بسيار راضي هستند و به جاي حركت در مسيري كه به ارتقاي سطح كيفي سينماي ايران ختم شود، ترجيح مي‌دهند در زير چتر حمايتي فوق به همان شكل فعلي به ادامه كار بپردازند.
بنابراين سينماي بدنه ايران بي‌رقيب سال‌هاست كه در يك نقطه متوقف شده و نه خيال حركت دارد و نه به ضرورت حضور رقيب و از دست دادن بازار سعي در ارتقاي كيفي خود دارد.
بي‌شك مهم‌ترين تأثير منفي حضور فيلم‌هاي خارجي نه در بخش رقابتي آن در جذب مخاطب، بلكه بايد در ظرفيت محدود سينماهاي ايران جست‌وجو كرد. با توجه به كم بودن تعداد سالن‌هاي سينما، اكران گسترده فيلم‌هاي خارجي نياز به اختصاص بخشي از ظرفيت اكران سينماي ايران دارد كه اين امر بي‌شك بر ترافيك اكران فيلم‌هاي نمايش داده نشده مي‌افزايد.
اما از سوي ديگر بايد توجه داشت كه اگر امروز سينماداري حرفه‌اي اقتصادي به حساب نمي‌آيد، به دليل كم بودن مخاطبان سينما و به صرفه نبودن سرمايه‌گذاري در اين حرفه است. اما اكران فيلم‌هاي خارجي ميتواند جاني تازه به كالبد سينماها بدمد. به اين ترتيب نه تنها گروهي از علاقه‌مندان فيلم هاي خارجي جذب سالن سينما شده و بر رونق آنها مي‌افزايند، جذابيت اين فيلمها پتانسيل زيادي در كشاندن مردم به سينما دارد و ميتواند عادت فراموش شده سينما رفتن را دوباره براي گروهي از مردم زنده كند.
بي‌ترديد اگر از فيلم‌هاي خارجي به عنوان تمهيدي براي جذب بيشتر مخاطب بهره‌برداري شود و بر رونق سينماها افزوده گردد مي‌توان اميدوار بود كه علاقه‌مندان بيشتري براي سرمايه‌گذاري در سينماداري افزوده شود.
اگر بپذيريم كه نمايش گسترده فيلم‌هاي خارجي تأثير منفي اقتصادي بر سينماي ايران بگذارد و از ميزان توليداتش كاسته شود، بايد اشاره كرد كه به احتمال قريب به يقين اين مسئله بيش از همه بر بدنه سينماي ايران تأثير مي‌گذارد و از ميزان توليدات آن مي‌كاهد. اين كاهش البته مسئله چندان نگران‌كننده‌اي نيست، چرا كه عملاً مي‌توان اميدوار بود كه اين رقابت از ميزان افزايش توليد كاذب فعلي در بدنه سينما كاسته و تنها آثاري ارائه شوند كه پيش‌بيني مي‌شود در رقابت كيفي با سينماي ديگر كشورها توان رقابت دارند. بخش فرهنگي و هنري سينماي ايران نيز حكايتي جداگانه دارد كه با توجه به حمايت‌هاي مستقيم دولتي و همچنين شيوه خاص توليد برخي از اين فيلمها نمي‌تواند نگراني‌اي از بابت آزاد شدن اكران فيلم‌هاي خارجي داشته باشد.
سينماي ايران نيز ميتواند از تجربه برخي از كشورهاي به‌ويژه اروپايي در زمينه حفظ سينماي خود در برابر سينماي قدرتمند كشور آمريكا استفاده كند. به اين ترتيب كه فيلم‌هاي هاليوودي در كنار آثار داخلي اين كشورها موجب رونق سالن‌هاي سينما شده و آنها را مملو از تماشاگر مي‌سازد.
در اين ميان علاوه بر گرم نگه داشتن اين بازار با اخذ ماليات‌هاي سنگين از فيلم‌هاي خارجي كه درآمد بالايي نيز دارند، سرمايه‌اي را ذخيره مي‌سازند كه ميتواند به درون سينماي داخلي اين كشورها تزريق شود، مالياتي كه اگر از چرخه سينما خارج نشود ميتواند در بخش سينماي فرهنگي و هنري هزينه شود و حتي كمك حال سينماي بدنه آن سينما باشد. اما متأسفانه در سينماي ايران ساده‌ترين راه يعني حذف رقيب استفاده شده است كه بي‌شك برخلاف ظاهر امر، تأثير سازنده‌اي بر سينماي ما نداشته كه هيچ، بلكه باعث توقف حركت كيفي آن به‌ويژه در بدنه سينما نيز گرديده است.
آنچه باعث شده است اكران فيلم‌هاي خارجي بيش از حد و تا اندازه فعلي شكل خنثي به خود بگيرد تا جايي كه همين مختصر نيز تأثير و كارايي نداشته باشد، خارج شدن واردات فيلم توسط بخش خصوصي و انحصار آن توسط متولي دولتي است.شايد اگر براي همين تعداد اندك فيلمها با همان اكران محدودي كه دارند سهمي نيز براي بخش خصوصي در نظر گرفته مي‌شد، حاصل كار به مراتب بهتر از شرايط فعلي بود.
چرا كه از يك سو با اعمال يك سليقه واحد آن هم تابع سياستگذاري‌هاي دولتي بعضاً فيلم‌هايي خنثي و كم مخاطب وارد شده و عملاً اكران فيلم‌هاي خارجي به شكل مرده و بي‌روح در مي‌آيد. در حالي كه شايد بخش خصوصي با يك رويكرد تماشاگرمحور، لااقل به سراغ فيلم‌هايي مي‌رفت كه توان جذب مخاطب بيشتر و رونق دادن به همين سالن‌هاي محدود را مي‌يافت. همچنين بازده مالي چنين فيلم‌هايي مي‌توانست در خود اين سينما تزريق شود يعني اينكه امكان وارد ساختن فيلم به دفاتر تهيه و توليد فيلم داده مي‌شد تا از اين طريق به ازاي حجم مشخصي از توليدات امكان وارد ساختن حجم معيني نيز فيلم‌هاي خارجي وجود داشته باشد. اما متأسفانه دولتي‌سازي در اين زمينه تير خلاص را به اكران فيلم هاي خارجي وارد ساخته است.
در واقع اتفاقي كه در حوزه اكران فيلم‌هاي خارجي افتاده همان اتفاقي است كه انحصار برخي صنايع توسط دولت و در واقع در دولتي‌سازي برخي صنايع خصوصي در سال‌هاي گذشته شاهد بوده‌ايم. صنايعي كه نه تنها رو به جلو حركت نداشتند، بلكه با چشم اميد دوختن به كمك‌هاي دولتي، هر سال بيش از پيش به دليل ناسازگاري دخل و خرج آنها، بدهكار و در واقع ورشكسته شده‌اند.
تاريخ درج: 1 خرداد 1387 ساعت 09:14 تاريخ تاييد: 1 خرداد 1387 ساعت 12:25 تاريخ به روز رساني: 1 خرداد 1387 ساعت 11:43
چهارشنبه 1 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 459]
-
گوناگون
پربازدیدترینها