تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819023470
امتحان، دار مكافات نيست...
واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: امتحان، دار مكافات نيست...
همه ما تعريفي از اضطراب و علائم آن در ذهنمان داريم اما فكر ميكنم اگر تعريف دقيقتري از آن بدانيم، راحتتر ميتوانيم آن را شناسايي و كنترل كنيم.
ديروز وقتي دخترم بدون ترس و اضطراب، اولين امتحان‌اش را داد و شاد و خندان برگشت، خيلي خوشحال شدم؛
احساس كردم من و پدرش موفق شده‌ايم با رفتارمان، ترس و اضطراب امتحان را در او از بين ببريم...اما همان لحظه ياد خودم افتادم؛ زماني كه از شنيدن اسم امتحان (حتي زماني كه دانشجو بودم) از ترس قالب تهي مي‌كردم! ولي حالا خوشحالم كه دخترم هيچ ترسي از امتحان ندارد. اضطراب امتحان يكي از مشكلاتي است كه بسياري از دانشآموزان و حتي والدين آنها به آن دچار هستند. فصل امتحانات - كه به خاطر بارش برف كمي هم عقب افتاده است- بهانه‌اي شد تا براي آشنايي با اضطراب امتحان، علائم و راهكارهاي كنترل آن، با دكتر افشين يداللهي - روانپزشك - گفت‌وگويي داشته باشيم كه از نظرتان مي‌گذرد.
همه ما تعريفي از اضطراب و علائم آن در ذهنمان داريم اما فكر ميكنم اگر تعريف دقيقتري از آن بدانيم، راحتتر ميتوانيم آن را شناسايي و كنترل كنيم.
موافق‌ايد بحث را از همين‌جا شروع كنيم؟
اضطراب، يكي از حالت‌هاي روحي ـ رواني است كه همه ما آن را بارها تجربه كرده‌ايم؛ حالتي كه گاهي برايمان مفيد بوده است و مثل عاملي محرك باعث پيشرفت و گاهي باعث از بين رفتن همه تلاش‌ها و برنامه‌هايمان شده است. تجربه اضطراب هم براي هر كس خاص و متفاوت است؛ با وجود اينكه علائم آن تقريبا در همه افراد مشابه است.
اضطراب گاهي ناشي از يك نگراني نامشخص است كه به آن اضطراب منتشر مي‌گويند. در مواردي هم دليل مشخصي براي آن وجود ندارد؛ مثل قرار گرفتن در شرايط يا موقعيتي خاص؛ شرايطي كه به هر شكل امنيت روحي ـ رواني يا جسمي ما را تهديد ميكند. اضطراب، واكنشي به اين تهديد است. موضوع گفت‌وگوي ما يعني امتحان دادن هم يكي از همين شرايط استرس‌زاست.
علائم اضطراب معمولا در همه افراد شبيه به هم است ولي بعضي علامت‌ها با شدت و ضعف بيشتري در افراد مختلف ديده مي‌شود. تپش قلب، تعرق، لرزش دست و صدا، احساس تنگي نفس، رنگ پريدگي، تغيير در نحوه اجابت مزاج، افت فشار، بي‌خوابي، پراشتهايي يا بي‌اشتهايي، استفراغ و حالت تهوع و... همگي از علامت‌هاي اضطراب است. در ضمن، درد عضلاني هم مي‌تواند يكي از علائم اضطراب باشد؛ اين حالت حتي در اضطراب مثبت هم ديده مي‌شود.
اضطراب مثبت؟
بله، اگر اضطراب در حدي باشد كه بتواند تمركز و توان ذهني دانش‌آموز را افزايش بدهد و او را وادار به انجام كارها با سرعت و دقت بيشتري كند، اضطراب مثبت است. كسي كه امتحان دارد بايد تكاليف و وظايفي را در زمان مشخصي انجام دهد؛ اگر هيچ اضطرابي نداشته باشد، تمركز و انگيزه لازم براي انجام بموقع اين كارها را از دست ميدهد و موفق نمي‌شود؛ بنابراين درصدي از اضطراب كه باعث افزايش حس مسئوليت‌پذيري شود، مفيد و بيش از اين مقدار، مخرب است.
بنابراين اضطراب لازم است اما در حد يك محرك براي فعاليت بيشتر... دقيقا، اضطراب زياد باعث اختلال در حافظه، ناتواني در استفاده از آموخته‌ها، از بين رفتن تمركز و... مي‌شود.
بگذاريد با يك مثال، مسئله را دقيقتر بررسي كنيم؛ دانشآموزي كه ورقه امتحان را سفيد ميدهد، در اثر اضطراب به اين حالت دچار شده است. اين حد از اضطراب، همان اضطراب منفي و مخرب است كه پيش از رسيدن به اين مرحله بايد جلوي آن را گرفت و اين وظيفه والدين است. البته به شرط آنكه پدر و مادرها با رفتارشان عامل اضطراب نباشند!
به اصل قضيه اشاره كرديد... بخشي از اضطراب بچه‌ها، ناشي از رفتار والدين در زمان امتحانات است كه فكر ميكنم اين مسئله خيلي هم پررنگ شده... رفتار پدر و مادرها يكي از اصلي‌ترين دلايل ايجاد و انتقال اضطراب به بچه‌هاست. پدر و مادرهاي «حمايت‌گر» يكي از گروه‌هايي هستند كه با رفتارشان بيشترين اضطراب را به فرزندشان منتقل مي‌كنند. علاوه بر اين، آنها فرصت تجربه كردن، استقلال و ياد گرفتن را از بچه سلب مي‌كنند. حمايت‌هاي دائمي آنها همراه با تذكرهاي پي در پي، باعث اضطراب، كلافگي و سردرگمي بچه مي‌شود.
بعضي از والدين هم كه ذاتا افراد مضطربي هستند، نگراني‌شان را با پرسش‌هاي مكرر درباره نمره، درس، امتحان يا حتي پرسيدن درباره كوك كردن ساعت براي بيدار شدن بموقع فرزندشان، نشان مي‌دهند. اضطراب مثل يك بيماري واگيردار به راحتي از فرد مضطرب به ديگران منتقل مي‌شود و والدين با اين رفتارها، اضطراب‌شان را به فرزندشان منتقل مي‌كنند.
تذكرهاي والدين چطور؟ يا مثلا درس پرسيدن كه نوعي تذكر و مداخله است؟ اگر دائما از شما بپرسند: خوب درس خواندي؟ همه‌نكات را بلدي؟ درس‌ها را مرور كردي؟ فكر مي‌كني سؤال‌ها و تست‌ها را خوب جواب مي‌دهي؟ و... چه حسي به شما دست ميدهد؟ مضطرب و كلافه نمي‌شويد؟ [11 توصيه براي كاهش اضطراب امتحان] والدين «وسواسي» با اين پرسش‌هاي مكرر باعث آزار فرزندشان مي‌شوند. تذكرهاي بي‌امان والدين هم يكي از عوامل اضطراب‌آور است. درس پرسيدن هم بله، نوعي مداخله در روند طبيعي درس خواندن بچه‌هاست. پدر و مادرها مي‌خواهند با اين كار، وضعيت تحصيلي فرزندشان را كنترل كنند تا او به كمال مطلوبي كه در ذهن پدر و مادر هست، برسد ولي اين روش درستي نيست.
يعني پدر و مادر نبايد كنترلي روي درس و تحصيل فرزندشان داشته باشند و روي موفقيت تحصيلي او تاكيد كنند؟
اينكه والدين بخواهند فرزندشان بهترين باشد، بد كه نيست؛ خيلي هم عالي است اما براي رسيدن به هر خواسته‌اي، راه‌هاي خوب و بد وجود دارد. اگر قرار باشد راهنمايي و جهت‌دهي والدين شكل اجبار و تهديد به خودش بگيرد، نه‌تنها كارساز نيست بلكه نتيجه معكوس خواهد داشت.
به اين ترتيب، نه تنها فرزندمان موفق نشده بلكه به فردي كمال‌گرا، مضطرب، افسرده و عصبي تبديل مي‌شود. ببينيد، بعضي از پدر و مادرها آن‌قدر روي نمره و درس و شاگرد اول شدن تاكيد مي‌كنند كه فرزندشان را به «احساس گناه» دچار مي‌كنند و او فكر ميكند هر كاري كه ميكند يا هر نمره‌اي كه مي‌گيرد، انتظار والدين‌اش را برآورده نكرده است؛ اين احساس‌هاي نامطلوب، همگي عاملي براي ايجاد و تشديد اضطراب در بچه‌ها به‌ويژه در زمان امتحانات است.
كنترل كردن بايد به شكل نامحسوس و صحيح انجام شود تا بچه را وارد «چرخه بحران» نكند؛ به اين معني كه فرزند ما سعي ميكند براي جبران كمبودهاي گذشته اين بار نمره خوبي بگيرد يا شاگرد اول شود؛ همين مسئله بچه را دچار اضطراب ميكند و اين اضطراب مانع از موفقيت او مي‌شود و... اين چرخه شكست و تلاش براي جبران، آن‌قدر ادامه مي‌يابد كه در نهايت بچه دچار بحران روحي ـ رواني مي‌شود.
بايد استعدادهاي فرزندمان را به درستي شناسايي كرده و روي همان‌ها تمركز و سرمايه‌گذاري كنيم. از طرفي، آرامش فرزندمان را به هر شكل ممكن فراهم كنيم؛ حتي اگر خودمان درگير بعضي مشكلات هستيم... كم‌كردن جروبحث‌هاي شخصي يا مرتبط با فرزند، يكي از مهم‌ترين راه‌هاي حفظ آرامش خانه است. اختلاف‌نظر پدر و مادر درباره تعليم و تربيت بچه، يكي از مخرب‌ترين مسائل بين والدين است كه نتيجه‌اي جز افسردگي، سردرگمي، اضطراب و افت تحصيلي دانش‌آموز ندارد.
گاهي با وجود شرايط مناسب منزل و آرامش پدر و مادر، باز هم دانش‌آموز دچار اضطراب مي‌شود. در اين موارد، درمان دارويي مي‌تواند يكي از راه‌هاي رفع مشكل باشد؟
اگر با روش‌هاي غيردارويي مثل ورزش‌هاي آرام‌بخش و... مشكل برطرف نشد، درمان دارويي مي‌تواند يكي از راه‌هاي درمان اضطراب باشد اما درباره مصرف دارو چند نكته را فراموش نكنيم؛ اولا اينكه دارو حتما بايد با تجويز «روانپزشك» مصرف شود، در ثاني بايد حداقل يك تا يك ماه و نيم قبل از شروع امتحانات، مصرف دارو شروع شود تا در صورت بروز عوارض نامناسب، روانپزشك با تعويض نوع دارو يا ميزان مصرف آن (دوز مصرف)، مشكل را برطرف كند و در نهايت اينكه هيچ دارويي نبايد براي اولين بار شب امتحان مصرف شود؛ چون عوارض و اثرات آن معلوم نيست و ممكن است دانش‌آموز را سر‌جلسه امتحان به مشكلات متعددي دچار كند.
و جمع بندي نهايي شما...
اول از همه پدر و مادر بايد اضطراب‌شان را كنترل كنند و امتحان را اين‌قدر بزرگ و مهم جلوه ندهند كه همه خانواده درگير آن بشوند. هر چقدر والدين و درنتيجه محيط خانه آرام‌تر باشند، بچه راحتتر درس مي‌خواند. نصيحت‌هاي بي‌اندازه و خسته‌كننده و پرسش‌هاي مكرر درباره امتحان را كنار بگذاريم. دائما شيوه درس خواندن يا نمره گرفتن ديگران يا حتي خودمان را با او مقايسه نكنيم. بگذاريم فرزندمان خودش باشد؛ گاهي پدر و مادرها فراموش مي‌كنند كه هيچ‌كس كامل و بي‌عيب و نقص نيست.
اگر پدر و مادر استعدادهاي فرزندشان را شناسايي كنند و در كنار درس، او را به فراگيري و تكميل آنچه دوست دارد تشويق كنند، استعداد فرزندشان شكوفا مي‌شود. وقتي دانشآموزي اضطراب، آن هم اضطراب غيرطبيعي و ناشي از عوامل بيروني مثل اضطراب ناشي از رفتار نامناسب والدين يا اولياي مدرسه را تجربه ميكند، نمي‌تواند از معلومات و توانايي‌هايش آن‌طور كه بايد استفاده كند. از طرفي اضطراب، اشتياق و علاقه او را به درس و مدرسه يا هر فعاليت ديگري از بين مي‌برد و كسي هم كه اشتياقي به انجام كاري نداشته باشد، در آن كار شكست ميخورد. پس با ايجاد اضطراب در فرزندمان، مانع از موفقيت او نشويم.
سه شنبه 31 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هموطن سلام]
[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 500]
-
گوناگون
پربازدیدترینها