محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797585547
نگاهی به مبارزه غیر مستقیم امام سجاد(ع) در دعاهای صحیفه سجادیه
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین:
نگاهی به مبارزه غیر مستقیم امام سجاد(ع) در دعاهای صحیفه سجادیه فرهنگ > دین و اندیشه - امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه از روش غیر مستقیم برای بیان حقایق و مبارزه با ناراستی ها بهره گرفته است.
به گزارش خبرآنلاین مطابق نوشته های تاریخی، امام سجاد(ع) پس از شهادت پدر در ايام اسارت و در شرايط اختناق، امامت را به عهده گرفت که اين شرايط سخت تا پايان امامت وى ادامه يافت. از همین رو ایشان براى تبيين معارف اسلام و برپاداشتن شجره اسلام و زنده نگه داشتن مشعل معنويت، از سلاح دعا استفاده كرد. اگرچه عنوان صحيفه، دعا و نيايش است اما از موضوعات مبارزاتى و سياسى نیز تهى نيست.
در ادامه مطلب با اشاره به قسمت هایی از دعاهای صحیفه سجادیه روش غیرمستقیم امام برای مطرح کردن مسائل سیاسی، تغییر سنت پیامبر و حقی که از اهل بیت غصب شده را مرور می کنیم. * دعاى چهل و هشتم «اللّهُمّ إِنّ هَذَا الْمَقَامَ لِخُلَفَائِكَ وَ أَصْفِيَائِكَ وَ مَوَاضِعَ أُمَنَائِكَ فِي الدّرَجَةِ الرّفِيعَةِ الّتِي اخْتَصَصْتَهُمْ بِهَا قَدِ ابْتَزّوهَا، وَ أَنْتَ الْمُقَدّرُ لِذَلِكَ، لَا يُغَالَبُ أَمْرُكَ، وَ لَا يُجَاوَزُ الْمَحْتُومُ مِنْ تَدْبِيرِكَ كَيْفَ شِئْتَ وَ أَنّى شِئْتَ، وَ لِمَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ غَيْرُ مُتّهَمٍ عَلَى خَلْقِكَ وَ لَا لِإِرَادَتِكَ حَتّى عَادَ صِفْوَتُكَ وَ خُلَفَاؤُكَ مَغْلُوبِينَ مَقْهُورِينَ مُبْتَزّينَ، يَرَوْنَ حُكْمَكَ مُبَدّلًا، وَ كِتَابَكَ مَنْبُوذاً، وَ فَرَائِضَكَ مُحَرّفَةً عَنْ جِهَاتِ أَشْرَاعِكَ، وَ سُنَنَ نَبِيّكَ مَتْرُوكَةً. خدايا اين مقام [خلافت و القاء خطبه و اقامه نماز عيد] مخصوص خلفاي تو و برگزيدگان تو، و اين پايگاه‌هاي مخصوص امناء تو ـ در درجه رفيعي که ايشان را بدان اختصاص داده‌اي ـ از طرف غاصبين دستخوش سلب و نهب گشته است، و تقدير کننده آن تويي. فرمان تو مغلوب نمي‌گردد، و از تدبير قطعيت هرطور بخواهي و هر زمان که بخواهي تجاوز نمي‌شود. و به سبب امري که تو آن را بهتر مي‌داني چنين تقدير فرموده‌اي، و تو در آفرينش و اراده خود متهم نيستي، و کار اين سلب و نهب تا آنجا گسترش يافته که برگزيدگان و خلفاي تو مغلوب و مقهور و مسلوب الحق شده‌اند، در حالتي که حکم تو را تبديل يافته و کتاب تو را دور افتاده و واجباتت را از طريقه‌هاي تو، تحريف شده و سنت‌هاي پيغمبرت را متروک مي‌بينند.» حضرت در اين دعا به صراحت از مسايل زير كه جنبه سياسى دارد ياد مى كند: الف) مقام خلافت مخصوص خلفا و اصفياى الهى است. ب) مقام خلافت مورد يورش و غصب قرار گرفته است. ج) احكام خدا تبديل گشته و كتاب خدا مورد غفلت قرار گرفته است. د) واجبات الهى تحريف شده است. ه) سنت پيامبر (صلی الله علیه و آله) متروك گشته است. * دعاى چهل و هفتم «رَبّ صَلّ عَلَى أَطَايِبِ أَهْلِ بَيْتِهِ الّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِكَ، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ، وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ، وَ حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِكَ، وَ طَهّرْتَهُمْ مِنَ الرّجْسِ وَ الدّنَسِ تَطْهِيراً بِإِرَادَتِكَ، وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِيلَةَ إِلَيْكَ، وَ الْمَسْلَكَ إِلَى جَنّتِكَ. پروردگارا، رحمت فرست بر پاکيزه‌تران از اهل بيت او که ايشان را برای - قيام به امر خود برگزيده‌ای، و خزانه داران علم، و نگهداران دين، و جانشينان خويش در زمين، و حجتهای خويش بر بندگان خود قرار داده‌ای، و ايشان را به خواست خود از پليدی و آلودگی يکباره پاک کرده‌ای، و وسيله توسل به خود و راه بهشت خود ساخته‌ای.» «اللّهُمّ إِنّكَ أَيّدْتَ دِينَكَ فِي كُلّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِكَ، وَ مَنَاراً فِي بِلَادِكَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِكَ، وَ جَعَلْتَهُ الذّرِيعَةَ إِلَى رِضْوَانِكَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذّرْتَ مَعْصِيَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْيِهِ، وَ أَلّا يَتَقَدّمَهُ مُتَقَدّمٌ، وَ لَا يَتَأَخّرَ عَنْهُ مُتَأَخّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللّائِذِينَ، وَ كَهْفُ الْمُؤْمِنِينَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسّكِينَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِينَ. اللّهُمّ فَأَوْزِعْ لِوَلِيّكَ شُكْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَيْهِ، وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِيهِ، وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْكَ سُلْطَاناً نَصِيراً، وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً. خدايا تو در هر زمان دين خود را بوسيله پيشوائی تأييد فرموده‌ای که او را برای بندگانت به عنوان علم و در کشورهايت بجای نورافکن بر پا داشته‌ای: پس از آنکه پيمان او را به پيمان خود در پيوسته، و او را وسيله خشنودی خود ساخته‌ای و طاعتش را واجب کرده‌ای. و از نافرمانيش بيم داده‌ای، و به اطاعت فرمانهايش و به باز ايستادن در برابر نهيش و سبقت نجستن بر او و واپس نماندن از او فرمان رانده‌ای پس او نگهدار پناهندگان، و ملجأ مؤمنان، و دستاويز متمسکان، و جمال جهانيان است. خدايا پس ولی خود را به شکر آنچه بر او انعام فرموده‌ای. ملهم ساز. و ما را همچنان به شکر نعمت وجود او ملهم فرمای، و او را از جانب خود سلطنتی ياری دهنده عطا فرمای، و درهای کاميابی و پيروزی را به آسانی بر او بگشای.» در زمانى كه اهل بيت (عليهم السلام) در فشار به سر مى بردند و اميرمومنان علیه السلام بر فراز منبرها لعن مى شد، حضرت در دعاى چهل و هفتم (دعاى روز عرفه) به مسايل مهم زير اشاره مى كند: الف) مقام امارت و رهبرى از آن اهل بيت (عليهم السلام) است. ب) ائمه (عليهم السلام) از هر پليدى پيراسته و شايسته وساطت بين خالق و خلق اند. ج) دين به وسيله امام منصوب از سوى خداوند تقويت مى شود. د) خدا اطاعت از ائمه را واجب ساخته است. * دعاى چهاردهم «يَا مَنْ لَا يَخْفَى عَلَيْهِ أَنْبَاءُ الْمُتَظَلّمِينَ وَ يَا مَنْ لَا يَحْتَاجُ فِي قَصَصِهِمْ إِلَى شَهَادَاتِ الشّاهِدِينَ. وَ يَا مَنْ قَرُبَتْ نُصْرَتُهُ مِنَ الْمَظْلُومِينَ وَ يَا مَنْ بَعُدَ عَوْنُهُ عَنِ الظّالِمِينَ قَدْ عَلِمْتَ، يَا إِلَهِي، مَا نَالَنِي مِنْ فُلَانِ بْنِ فُلَانٍ مِمّا حَظَرْتَ وَ انْتَهَكَهُ مِنّي مِمّا حَجَزْتَ عَلَيْهِ، بَطَراً فِي نِعْمَتِكَ عِنْدَهُ، وَ اغْتِرَاراً بِنَكِيرِكَ عَلَيْهِ. اللّهُمّ فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ خُذْ ظَالِمِي وَ عَدُوّي عَنْ ظُلْمِي بِقُوّتِكَ، وَ افْلُلْ حَدّهُ عَنّي بِقُدْرَتِكَ، وَ اجْعَلْ لَهُ شُغْلًا فِيمَا يَلِيهِ، وَ عَجْزاً عَمّا يُنَاوِيهِ. اي کسي که اخبار شاکيان بر او پوشيده نيست. و اي کسي که در شناخت حقيقت اخبار ايشان به گواهي‌هاي گواهان احتياج ندارد. و اي کسي که: ياري‌اش به ستم‌زدگان نزديک است و اي کسي که مددکاريش از ستمگران دور است. تو خود دانسته‌اي اي معبود من آنچه را که فلان فرزند فلان در اثر غرور و بي‌اعتنايي به عذاب و کيفري که تو مقرر داشته‌اي از من هتک کرده، از آن‌گونه امور که تو او را از آن منع فرموده‌اي. خدايا پس بر محمّد و آلش رحمت فرست و ستم کننده بر من و دشمن مرا، با نيروي خود از اجراي ستم درباره من باز دار، و با قدرت خود تندي تيغ دشمني او را از من فرو کاه و او را در کار خود مشغول دار، و در برابر آنکه با او معارضه مي‌کند ناتوان ساز.» اين دعا سراسر شكوه از ستمگران است كه در نظر آن حضرت مصداقى جز حكام وقت ندارد. * دعاى بيستم «اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ لِي يَداً عَلَى مَنْ ظَلَمَنِي، وَ لِسَاناً عَلَى مَنْ خَاصَمَنِي، وَ ظَفَراً بِمَنْ عَانَدَنِي، وَ هَبْ لِي مَكْراً عَلَى مَنْ كَايَدَنِي، وَ قُدْرَةً عَلَى مَنِ اضْطَهَدَنِي، وَ تَكْذِيباً لِمَنْ قَصَبَنِي، وَ سَلَامَةً مِمّنْ تَوَعّدَنِي، وَ وَفّقْنِي لِطَاعَةِ مَنْ سَدّدَنِي، وَ مُتَابَعَةِ مَنْ أَرْشَدَنِي. خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست: و مرا بر کسی که در باره‌ام ستم کند دستی و بر آنکه با من مخاصمه کند زبانی، و بر آنکه عناد ورزد پيروی‌ئی قرار ده. و در برابر آنکه با من مکر کند مکری و بر آنکه مرا مقهور خواهد قدرتی، و بر آنکه مرا عيب کند و دشنام گويد تکذيبی، و از کسی که مرا تهديد کند سلامتی بخش و به اطاعت کسی که مرا براه صواب آرد و پيروی کسی که مرا ارشاد کند، موفق‌دار.» حضرت در اين دعا از خداوند مى خواهد او را از سلطه ستمگران نجات بخشد و پيروزش سازد. * دعاى چهل و نهم «فَكَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضَى عَلَيّ سَيْفَ عَدَاوَتِهِ، وَ شَحَذَ لِي ظُبَةَ مُدْيَتِهِ، وَ أَرْهَفَ لِي شَبَا حَدّهِ، وَ دَافَ لِي قَوَاتِلَ سُمُومِهِ، وَ سَدّدَ نَحْوِي صَوَائِبَ سِهَامِهِ، وَ لَمْ تَنَمْ عَنّي عَيْنُ حِرَاسَتِهِ، وَ أَضْمَرَ أَنْ يَسُومَنِي الْمَكْرُوهَ، وَ يُجَرّعَنِي زُعَاقَ مَرَارَتِهِ. پس چه بسا دشمني که شمشير عداوتش را بر من برهنه ساخت، و دم تيغش را براي من تيز کرد، و سرنيزه‌اش را به قصد جان من تند ساخت، و زهرهاي جانکاهش را براي کام من در آب ريخت، و مرا آماج تيرهاي بر کمان نهاده‌اش قرار داد، و چشم مراقبتش از من نخفت، و در دل آورد که گزندي به من رساند، و تلخابه مرارت خود را به کامم افشاند.» حضرت در اين دعا از فراوانى دشمنانش و از برنامه هاى حساب شده آنان جهت آزار و حتى قتل امام به خدا شكوه مى كند. /6262
کلید واژه ها: دعا و زیارت - امام سجاد(ع) -
یکشنبه 3 خرداد 1394 - 15:06:48
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها