محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797046003
دانشگاهیان باید به موقعیتهای خارج از دانشگاه توجه کنند
واضح آرشیو وب فارسی:مهر: سارا شریعتی در همایش هشت دهه علوم اجتماعی:
دانشگاهیان باید به موقعیتهای خارج از دانشگاه توجه کنند
شناسهٔ خبر: 2563831 سه‌شنبه ۸ اردیبهشت ۱۳۹۴ - ۱۵:۵۵
دین و اندیشه > همایش ها و میزگردها
استاد جامعه شناسی دانشگاه تهران گفت: دانشگاه نسبت به این صحنه های خارج از دانشگاه که به نحوی نسبتی هم با دانشگاه دارند، بی توجه است و آن را ندیده می گیرد و ترجیح می دهد دانش محصور در دانشگاه باشد. دکتر سارا شریعتی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران در همایش هشت دهه علوم اجتماعی در دانشگاه تهران با موضوع «دستاوردهای هشت دهه علوم اجتماعی در خارج دانشگاه» سخنرانی کرد.وی سخنان خود را در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه دستاوردهای علوم اجتماعی چه بوده است، آغاز کرد و گفت: من فکر می کنم عنوان این همایش خودش یک دستاورد است. هشت دهه علوم اجتماعی یعنی هشت دهه پایداری در جامعه بی ثبات ما، این دستاورد بسیار مهمی است. یک زمانی یکی، دو روزنامه‌نگار به من برای معرفی نشریه خودشان گفتند خانم این نشریه است که ۲۰ سال است که درمی آید. در آن زمان برای من خنده‌دار بود که یعنی چی؟ شناسنامه نشریه این است که ۲۰ سال است که درمی آید. الان متوجه هستم، در جامعه ما که جوانمرگی در مواقعی قاعده می‌شود همین که یک رشته‌ای، نشریه‌ای، نهادی، انجمنی و ... هشت دهه بتواند پایداری کند این مهمترین دستاورد است و به نظرم این دستاورد را نباید دست کم گرفت.وی یادآور شد: جز این دستاوردهای نمادین جامعه‌شناسی را هم باید مورد توجه قرار داد. همین که امروز دانشجویان می‌آیند، اساتید هم همینطور و پشت تریبون نقد اصلی اساسی و ریشه ای به نظام آموزشی، دارند، این خودش دستاورد مهمی است که نباید نادیده گرفته شود. زیرساخت های ثابتی در این هشت دهه شکل گرفته است مانند انجمن جامعه‌شناسی، رشته‌های تخصصی، نشریات قدیمی و ... و ما مرهون پیشکسوتان این رشته هستیم.شریعتی با بیان اینکه عنوان بحث من این ها نیست بلکه موضوع بحثم این است که آیا علوم اجتماعی دستاوردی خارج از دانشگاه یا - در خارج دانشگاه نداشته است. گفت: آیا دستاوردهای علوم اجتماعی محصور دانشگاه بوده و نمی توان به حاشیه این نهاد توجه کرد؟ بحث من امروز همین است و می خواهم مسئولین دانشگاهی را متوجه موقعیت های خارج دانشگاه کنم. این یک موقعیت است که در فرانسه هم یک اصطلاح برای آن داریم. این چه موقعیتی است؟ موقعیتی است که می تواند اشکال متفاوت پیدا کند. همه اساتیدی که در درون دانشگاه کار می کنند، همزمان در خارج از دانشگاه هم فعال اند. این یک موقعیت در خارج است. همه کسانی که در دانشگاه تحصیل کرده اند و فارغ التحصیل شده اند و بعد به متن جامعه برگشته اند، این یک موقعیت خارج از دانشگاه است.استاد دانشگاه تهران گفت: یکی از دریچه های ورود این است که هر سال و هر ترم صدها و گاه هزاران دانشجو از علوم اجتماعی فارغ التحصیل، می شوند. این فارغ التحصیلان علوم اجتماعی کجا می روند و چه می کنند؟ بخشی از آنها جذب خود همین سیکل تدریس و تحصیل می شوند. بخش عظیمی از آنها در متن جامعه پخش می شوند. برخی از اینها به عنوان کارشناس، پژوهشگر و ... در نهادهای اجتماعی مشغول به کار می شوند و بخش دیگرشان به خانه برمی گردند و وارد محیط اجتماعی نمی شوند. اما همین ها هستند که در هر شکلی و در هر نقشی ادبیات علوم اجتماعی را گسترده می کنند و به آن عمومیت می بخشند. اینها هستند که برخلاف ما در درون دانشگاه مستقیم در برابر پرونده ها و پرسش های اجتماعی قرار می گیرند و از آنها خواسته می شود که پدیده های اجتماعی را تحلیل کنند.وی افزود: اگر ما در اینجا غیرمستقیم و با واسطه با مسائل داغ اجتماعی برخورد می کنیم و بیشتر درگیر مسائل درون خود دانشگاه هستیم، آنها یک رابطه بی واسطه ای با متن جامعه برقرار می کنند. این میراث عظیم علوم اجتماعی است که سیال و منتشر و پخش در جامعه است. اما اینجاست که مخاطبم سیاستگذاری دانشگاه است. اما به نظر می رسد که دانشگاه نسبت به این صحنه های خارج از دانشگاه که به نحوی نسبتی هم با دانشگاه دارند، بی توجه است و در بهترین حالت آن را ندیده می گیرد و گاه تنبیه و توبیخ می کند. به نظر می رسد که دانشگاه ترجیح می دهد که دانش دانشگاهی تخصصی شده و محصول کلاس درس و محصور خود دانشگاه باشد.وی تصریح کرد: به نظر می رسد دانشگاه انتظاری که از یک استاد خوب دارد استادی است که فعالیت هایش در درون خود دانشگاه متمرکز باشد. در کلاس درس درسی را ارائه کند، مقالات در مجلات علمی، پژوهشی منتشر کند و آثارش در انتشارات دانشگاهی پخش شود و در نتیجه دانش مخصوص و محصور به دانشگاه و تخصصی شده ارائه بدهد و هر گونه فعالیتی که خارج از دانشگاه صورت گیرد امتیازی نمی گیرد و در بدترین حالت می تواند دردسرساز باشد. این موقعیت موجب شده است که هر چه می گذرد نهاد دانشگاه بسته تر بشود و دانش دانشگاهی محصور کلاس درس بشود. بسیاری از این مقالات علمی، پژوهشی که دانشگاه منتشر می کند خوانده نمی شود، در نتیجه در درون خود دانشگاه یک نیاز جدی به خروج به وجود می آید. یک نیاز جدی به وجود می آید که این انتظاری که ما از علوم داشتیم یا جامعه از ما دارد به نحوی باید تأمین شود.شریعتی افزود: این نیاز در درون خود دانشگاه به وجود می آید و من اگر بخواهم جامعه شناسی خود را پراتیک کنم و اگر بخواهم به پرونده های دانشگاهی پاسخ دهم یا بخواهم فعالیت های خارج از دانشگاه داشته باشم، ناگزیر از دانشگاه فاصله می گیرم. به نظرم می توان ظهور موسسات آموزش دانش علوم اجتماعی در این سالهای اخیر، یا حتی ایده آن چیزی که آکادمی موازی نامیده شد را واکنشی به بسته شدن و محصور شدن دانشگاه و تخصصی شدن دانش در کلاس های درس دانست. این پدیده ها را چگونه می توان تحلیل کرد؟ چرا این موسسات بیست سال پیش وجود نداشتند؟ چرا در یک دوره خاصی به وجود می آیند؟وی در تحلیل پدیده جامعه شناسی عمومی گفت: یکی از دلایل ظهور این جامعه شناسی عمومی تخصصی شدن مفرط دانش دانشگاهی و دانش جامعه شناختی و بسته شدن نهاد دانشگاه و منفک شدن آن از جامعه است و در نتیجه ضرورت داشت که جامعه شناسی بیان عمومی تری پیدا کند تا با خارج از دانشگاه رابطه برقرار کند، با افکار عمومی پیوند بخورد و بتواند به پرونده ها و مسائل اجتماعی پاسخ دهد. اما به نظر می رسد شرط ورود ما به جامعه خروج از دانشگاه است.وی افزود: به میزانی که به جامعه نزدیک‌تر می‌شویم منزلت و جایگاه‌مان در دانشگاه متفاوت می‌شود. همه اساتیدی که اینجا هستند حتماً خاطره‌ای دارند از اینکه پرهیز داده شده اند از فعالیت مطبوعاتی و فعالیت خارج دانشگاهی و به آنها توصیه می‌شود به متمرکز کردن فعالیت در درون خود دانشگاه. نتیجه آن می‌شود که بعد از مدتی دانش اجتماعی ما کاربرد کیفی نمی‌یابد و با پدیده‌های اجتماعی پیوند نمی‌خورد فلذا این دانش زیر سوال برده می‌شود که چه جایگاهی دارد و چه کارهایی کرده است؟وی افزود: زندگی علی شریعتی به عنوان یک فرد و نه نسبت آن با دانشگاه و نه به عنوان یک جریان فکری می‌تواند گواهی بر این بحث باشد. علی شریعتی فردی است که در ابتدا در دانشگاه تهران است و بعد به دانشگاه مشهد منتقل می‌شود و در آنجا رتبه اول را می‌گیرد و بورسیه می‌شود و دکتری می‌گیرد و بعد از این حضور در دانشگاه، همیشه حضوری فعال در بیرون داشته است. حضور در حوزه اجتماعی صرفاً از طریق امور سیاسی نیست. دکتر سعید مدنی و اساتید بزرگ علوم اجتماعی همه نمونه‌هایی هستند که هزینه فعال بودن و حضور خودشان را در بیرون از دانشگاه می‌پردازند. شریعتی کسی است که قبل از حضورش به عنوان استاد در دانشگاه و در زمانی که در دانشگاه حضور دارد و بعد از آن همیشه در جامعه به عنوان مترجم، به عنوان نویسنده و ... حضور داشته است.وی تصریح کرد: می بینید که هر بار دانشگاه تذکر می‌دهد که فعالیت های شما باید در دانشگاه باشد و ... در نهایت به مشهد انتقال پیدا می‌کند و بعد از پنج سال یعنی سی و چند سالگی بازنشسته می‌شود. بازنشستگی اما به معنای آغاز رابطه مستقیم او با جامعه است. انگار که حق ورودش را به جامعه با اخراجش از دانشگاه پرداخته است و اینجاست که کلاس‌های درس دانشگاهی به زیر زمین حسینیه ارشاد منتقل می‌شود. من از اینکه او نقش روشنفکری یا ایدئولوگ را بازی کرد بحث نمی‌کنم. بلکه همان نقش استاد دانشگاهی او در زیر زمین حسینیه ارشاد به این کلاس‌ها منتقل می‌شود. به محض اینکه از دانشگاه خارج می‌شود می‌تواند جریان‌ساز بشود، و موثر بشود.شریعتی تأکید کرد: نتیجه‌گیری بحثم این است که دستاوردهای هشت دهه علوم اجتماعی به فضای دانشگاه محدود نمی‌شود و در درون دانشگاه محصور نیست. این هشت دهه نمی‌تواند به دستاوردهای خودش فکر کند مگر اینکه در نظر برگیرد تمام آن جمع فارغ التحصیلان دانشگاهی که در خارج علوم اجتماعی بودند و جریان سازی علوم اجتماعی را در خارج از دانشگاه به وجود آوردند. دانشگاه به این نیاز پاسخی نداده چون به این نیاز پاسخ نداده در بهترین حالت یک دوگانه روشنفکر منتقد و آکادمیسین به وجود می آید. این دوگانه خوبی نیست و این دوگانه نشان‌دهنده آن است که دانش آکادمیک به نیازهای اجتماعی پاسخ نمی‌دهد.وی در ادامه گفت: در بهترین حالت این توقعی که از دانشگاه می‌رود را روشنفکران منتقد برآورده می کنند. روشنفکران منتقدی که اغلب‌شان از پیشینه دانشگاهی برخوردارند. امروز این کار را روشنفکران منتقد دارند انجام می‌دهند. در مطبوعات دارند انجام می‌دهند و در جامعه موثرتر هم هستند. به دلیل اینکه آکادمیسین ها نسبت به این پرونده ها واکنش نشان نمی‌دهند.وی افزود:در حالت متوسط این است که مردم به تحقیقات اجتماعی نیاز دارند در نتیجه اتفاقی که می افتد این است که یک جامعه‌شناسی عامیانه یا مردمی شکل می‌گیرد. اما بدترین حالت این است که عوام فریبانی که تحت عنوان عمومی کردن دانش علوم اجتماعی با ادبیات علوم اجتماعی این دانش و علم را از محتوای خودش خارج کنند به این نیاز پاسخ دهند.شریعتی در پایان گفت: نتیجه‌اش این است که این دانش عملاً از محتوای خودش خالی می‌شود و دچار عوام‌زدگی می‌شود. نتیجه‌گیری من این است که دانشگاه و علوم اجتماعی اگر بخواهد در متن حیات اجتماعی ما حضور داشته باشد باید اتفاقاً به این موقعیتهای خارج از دانشگاه بیاندیشد. باید این فرآیندهای خارج از دانشگاه را به رسمیت بشناسد. باید اینها را تقویت و تشویق کند و باید روزهای در بازی در این دانشکده بگذارد. حتی در روز همایش هم درب دانشکده بسته است. باید این درب‌ها باز باشد تا یک خروجی به بیرون داشته باشد. چراکه دانش ما یک دانشی است که در یک سطحی به زندگی اجتماعی مردم در آن بیرون پیوند خورده است و مردم آن بیرون انتظار دارند از جامعه‌شناسان و اساتید علوم اجتماعی که به مسائل روزمره‌شان به پرونده قتل و حساب و تضادها و شکاف‌های طبقاتی‌شان یا مسائل اجتماعی‌شان و تحول‌شان در باورها و مناسک‌شان و به این پرونده‌ها بپردازند. به این مسائل ما دانشگاهیان باید پاسخ بدهیم در غیر این صورت کسانی هستند که به جای اساتید دانشگاه، این وظیفه را برعهده می گیرند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[مشاهده در: www.mehrnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]
-
دین و اندیشه
پربازدیدترینها