محبوبترینها
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
چه مواردی بر قیمت کابین دوش حمام تاثیر دارند؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1797004348
-شلیک به صلح
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
خلیج فارس؛ شاهراه حیاتی منطقه شلیک به صلح حوزه خلیج فارس درست مانند هر منطقه ژئوپلتیک دیگری ویترینی از تنوع‌ها، تضادها و همبستگی‌هاست. در این منطقه هم تنوع قومی به چشم می‌خورد و هم واگرایی‌های مذهبی، هم رقابت‌های سیاسی در این منطقه جریان دارد و هم زمینه‌های فراوانی برای اشتراکات اقتصادی که برجسته‌شدن هر یک از این مولفه‌ها، به مقتضیات تاریخی بستگی دارد.
در هر دوره ای از تاریخ، منطقه ای کانون بی ثباتی بوده و پیشی گرفتن واگرایی از همگرایی، آن را در محور منازعات قرار داده است. در قرن بیستم این اروپا بود که در تب چنین اختلافاتی می سوخت. آن گاه که قدرت های بزرگ اروپایی، اختلافات تاریخی را بر زمینه های همکاری ارجح دانستند، آتش جنگ های جهانی شعله ور شد و از خاکستر آن، جدال سرد مسکو و واشنگتن بیرون آمد. در سال های پایانی همین قرن، بحران بالکان بار دیگر به همگان یادآوری کرد که دامن زدن به گسست های پیشاسیاسی (شکاف هایی که ناشی از اختلافات سیاسی در دنیای مدرن نبوده و بیشتر به دعواهای هویتی پیش از شکل گیری دولت مدرن معطوف است)، چطور می تواند شرایطی آنتاگونیستی را بر یک منطقه حاکم کند. در علم سیاست مشهور است که بن بست راه حل های مدرن برای بازنمایی اختلافات قومی و مذهبی حاصلی جز سرریز کردن این اختلافات به بستری از تعصبات ناخودآگاهانه جمعی ندارد؛ بستری که شورش ها و جنبش هایی کور را رقم زده و به تعطیلی سیاست ورزی می انجامد. اروپایی ها تجربه تاریخی خوبی از این تعصبات کور دارند. یهودی ستیزی، ادعای نژاد برتر، جنگ و درگیری و برهم خوردن نظم بین المللی که به فروپاشی قدرت های جهانی وقت منتهی شد، محصول بن بست راهکارهای سیاسی برای حل و فصل منازعات قومی و مذهبی در تاریخ اروپا بود؛ منازعاتی که البته به تعبیر روانکاوانه کارل گوستاو یونگ تجربه ای شد برای دست کم نگرفتن گسست های ریشه دار در روان جمعی ملت ها. پس از تجربه قرن بیستم اروپا، نوبت به سربرافراشتن بحران های پیشاسیاسی در خاورمیانه رسیده تا در آغاز هزاره سوم، نتیجه بن بست سیاسی در حل و فصل اختلافات کهن را تجربه کنند. در نزدیک به یک قرن گذشته، کوتاه نیامدن بازیگران منطقه ای در برابر یکدیگر، حاشیه خلیج فارس را به یکی از خبرسازترین مناطق در جهان تبدیل کرده است؛ خبرهایی که یک وجه برجسته دارد: «افراط در پیگیری تعصبات قومی و مذهبی.» مهم ترین نشانه این تعارضات شکل گیری گروه های تروریستی در منطقه است. گروه هایی که با استفاده از جنگ قدرت منطقه ای و ضعف دولت های مرکزی به سبب پیچیدگی معادلات سیاسی، ابتدا افغانستان و سپس پاکستان و بعد سوریه و عراق را هدف قرار داده و پس از آن رو به سوی آسیای مرکزی کرده اند تا یکی از ثروتمندترین مناطق جهان را به کانون بحران تبدیل کنند. شاید اگر دولت های منطقه از این درایت برخوردار بودند که به جای تکیه بر اختلافات، بستری برای حل و فصل گسست های تاریخی براساس آداب و شئون دیپلماتیک ایجاد کنند، نه تروریست ها فرصت آشوب در حاشیه خلیج فارس را پیدا می کردند و نه بازیگران فرامنطقه ای فرصت می یافتند در نبود یک قدرت منسجم منطقه ای از نقشه های خود برای «خاورمیانه بزرگ» سخن بگویند. بی تجربگی سیاسی، نبود فهم دقیق فرآیندهای دیپلماتیک در محیط بین الملل و استفاده از مافیای تروریسم برای راه انداختن جنگ های نیابتی، از جمله سلسله عواملی است که باعث شده امروز بازنمایی سیاسی دولت های عربی در «داعش» یا «القاعده» خلاصه شده و افکارعمومی در جهان، این تروریست ها را نماد جامعه عرب تلقی کنند. مهم ترین تفاوت اقدامات گروه های تروریستی در مقایسه با هر دولت رادیکال دیگری، برجسته سازی تعارض های تاریخی ـ و پیشاسیاسی ـ به جای واگرایی های دیپلماتیک است. در واقع زبان گروه های سیاسی یک زبان غیرسیاسی و عمدتا تاریخی است که تلاش می کند مقتضیات امروز را به مختصات زمانی دیروز فروکاسته و جایی برای عملگرایی، رقابت مدرن و تعامل سیاسی در چارچوب منافع حیاتی کشورها باقی نگذارد. به این ترتیب اگر بتوان گفت که «آدولف هیتلر» نه یک سیاستمدار، که یک چهره تاریخ زده در قرن بیستم بوده، امروز هم «ابوبکر البغدادی» بیش از آن که بازیگری سیاسی باشد، یک افراطی قربانی تعصبات مذهبی است که دیدگاه های «ضدسیاسی» ایدئولوگ های تندرو را به کنشی سیاسی ـ نظامی پیوند زده و جایی برای مانور سیاسی دولت ها با استفاده از قدرت دیپلماسی باقی نمی گذارد. تجربه اروپا، به بازیگران امروز منطقه در حاشیه خلیج فارس نشان می دهد اگر زبان غیرسیاسی افراطیونی مانند البغدادی جایگزین ادبیات دیپلماتیک سیاستمداران شود، آنگاه باید منتظر ماند که تعطیلی سیاست، فرصت آتش گشودن تندروها را بیش از پیش فراهم کرده و به جای آن که دولت ها بازیگردان منطقه شوند، این گروه های تروریستی خواهند بود که با نگاه واپسگرایانه خود، منطقه را به قرن ها قبل پرتاب خواهند کرد؛ چنان که در اروپا، همین نگاه های افراطی با تسلط بر اختیارات دولتی، چنین فاجعه ای را رقم زدند. برخی کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس که زمانی از تروریست ها برای پیگیری منافع خود در منطقه استفاده می کردند، امروز در دام همان تفکرات رادیکالی افتاده و در مسابقه ای با گروه های تروریستی برای به کار بردن خشونت های بیشتر علیه کشورهای مسلمان، شرکت کرده اند. این مسابقه شاید در نهایت به استحاله دولت های تندرو در افکار افراطی منتهی شده و «آلمان نازی» دیگری را این بار نه در اروپا بلکه در خاورمیانه به وجود آورد. محمود هرندی / جام جم
دوشنبه 7 اردیبهشت 1394 ساعت 04:10
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 91]
-
گوناگون
پربازدیدترینها